Δεν είχα πρόθεση να πάω στο συλλαλητήριο, αλλά τελικά θα πάω γιατί απλούστατα είμαι με τον λαό…

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Δεν ξέρω κι ούτε είμαι σε θέση πλέον να καταλάβω τους πολιτικούς μας, με ποιο γνώμονα αντικρίζουν το φαινόμενο του εθνικού βίου. Το ζήτημα είναι ότι με αυτόν το γνώμονα που δεν τον ξέρω και δεν τον καταλαβαίνω προσπαθούν να του δώσουν αποφασίζουσα ρυθμιστική δύναμη και σύμφωνα με τη λογική του εμείς, ο λαός, θα πρέπει ν’ αφηνόμαστε στο ρεύμα άβουλοι, ανήμποροι κι ανυπεράσπιστοι, θύματα ενός πλέγματος ενοχής για την «συμπόρευση» μας με τα στοιχεία εκείνα που λειτουργούν ως μπαμπούλες στην κοινωνία μας. Το μέγα ερώτημα των ημερών μας είναι αν πρέπει να συμμετέχουμε στα συλλαλητήρια για να διατρανώσουμε τη βούλησή μας να υπερασπιστούμε ό,τι κληρονομήσαμε. Η Μακεδονία είναι Ελλάδα!!! Όμως το πολιτικό προσωπικό της χώρας, σχεδόν στο σύνολό του φοβάται να εκφραστεί ευθέως, και να συμπλεύσει με τον λαό στην έκρηξη του συναισθηματισμού αλλά και της λογικής του.

Ζούμε σε μια εποχή μεγάλου συνωστισμού!!!

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Κάνω μια προσπάθεια να μελετήσω συμπεριφορές, ανθρώπους, πολιτικές, πολιτικούς, κόμματα κι αυτό που διαπιστώνω είναι ότι ζούμε σε μια εποχή μεγάλου συνωστισμού και εξαπολυμένης σε μεγάλη και πρωτοφανή κλίμακα αυθαιρεσίας. Κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες και οργανωμένα συμφέροντα  πιέζουν, οι βλέψεις έχουν γιγαντωθεί, οι βουλιμίες, οι δυνατότητες, αλλά συγχρόνως έχουν αναπτυχθεί σε ύψιστο βαθμό και οι μέθοδοι εξαπάτησης, ενώ η ψευδολογία και η υποκρισία εξοντώνουν κατά μάζες χιλιάδες ανθρώπους.

Ποια ιδεολογία και ποια πολιτική;;;

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Ακούστηκε πολύ τα τελευταία χρόνια, κυρίως μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, ότι έχουμε το τέλος των ιδεολογιών και όλοι όσοι δεν είχαν ποτέ σχέση με το μαρξισμό και την πολιτική σκέψη, βρήκαν την ευκαιρία να πλιατσικολογήσουν σ’ ένα κόσμο που κοιτάει κατάπληκτος τις ραγδαίες αλλαγές που συμβαίνουν γύρω του. Υπάρχει ένα τεράστιο ζήτημα που σχετίζεται με τη διάσταση ιδεολογίας και πολιτικής. Είναι αλήθεια ότι στον αιώνα μας είδαμε να συντρίβονται όνειρα και προσδοκίες, αλλά είδαμε και νιώσαμε την πολιτική πρακτική με το πρόσχημα της ιδεολογίας να οικοδομεί μια κοινωνία υποταγμένη στις επιθυμίες των λογιστών του μεγάλου κεφαλαίου.