ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ!!!!!!!!!!!!!!

Μετά από μια σύντομη ανασκόπηση των εν Ελλάδι τελευταίων εξελίξεων αποφαίνομαι:
Την εξουσία στη χώρα μας την έχει στα χέρια της μια συμμορία, τα μέλη της οποίας είναι απαίδευτα, ακοινώνητα, έχουν κάνει τη Βουλή καφενείο, ψεύδονται ασυστόλως, υποκρίνονται, παίζοντας κακό θέατρο, υποθηκεύουν τα όσια και τα ιερά μας, και φυσικά καταστρέφουν ό,τι βρήκαν, ενώ με τον εμφυλιοπολεμικό λόγο τους έχουν διχάσει την ελληνική κοινωνία.
Το χειρότερο όμως είναι ότι η Ελλάδα είναι χωρίς καπετάνιο κι αυτό πρέπει να το καταλάβουμε. Η Ελλάδα δεν έχει ηγεσία, έχει ηγεσίες – δηλαδή, αντιθέσεις. Αντιθέσεις από εδώ, αντιφάσεις από εκεί..Οι αντιθέσεις θα άρουν τις αντιφάσεις;;;; Το παράλογο στο αποκορύφωμά του!!!!

ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ – ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΑΘΕΙΣ;;

https://www.timesnews.gr/%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5-%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%B9-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CF%80%CE%B1/

Εδώ που έχουμε φτάσει, το δράμα μας είναι ότι προκαταβολικά ξέρουμε πως είμαστε νικημένοι από την τρισάθλια αυτή κυβέρνηση που έχει κατσικωθεί στο σβέρκο μας. Μέχρι τώρα αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι δεν είμαστε σε θέση να την αναχαιτίσουμε, τουλάχιστον εμείς που χαζολογάμε στο διαδίκτυο με πλακίτσες και ατέλειωτο βρισίδι. Είναι βέβαιο ότι τα πράγματα θα χειροτερεύουν και το πιο άσχημο, οι άνθρωποι όλο και πιο πολύ θα αποβλακώνονται… Τον εκφυλισμό της συνείδησης οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ τον εκμεταλλεύονται και δεν λένε ν’  αφήσουν τις καρέκλες της εξουσίας.  Εμείς ζούμε με τις ψευδαισθήσεις ότι στο τέλος θα κερδίσουμε!!!

ΑΡΑΓΕ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΥ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΕΙ;;;;

Κι αν υπάρχει κάποιος που να το πιστεύει, μήπως μπορεί να μας πει πώς μπορεί να διορθωθεί;

Μια αιθεροβάμων απάντηση θα ήταν η εξής: Όταν πάψουν να παράγονται οι προϋποθέσεις του Κακού και μέσα στην έννοια του Κακού βάλτε όλες τις ανθρώπινες αμαρτίες...

Μπορεί να καταργηθεί ο μηχανισμός του κέρδους και να εξαφανιστούν τα μέσα της διαφθοράς;;;;

Είναι γνωστό ότι ο άνθρωπος κατά τον Μεσαίωνα όλα τα αμαρτήματά του τα φόρτωνε στον Σατανά...

Η πολιτική ηθική είναι η ηθική των αποτελεσμάτων και όχι των αρχών!

Πολλές φορές σε σημειώματά μου έχω αναφερθεί σε ηθικές αξίες, τις οποίες κατά καιρούς επικαλούνται διάφοροι σωτήρες. Όμως η ρητορική δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Όταν ο άλλος πεινάει ή ζει στους δρόμους και τον κυνηγάνε οι τράπεζες και η Εφορία, πού να βρει το κουράγιο να μιλήσει για ηθικές αξίες; Είναι  χαρακτηριστικό ότι στον «Πυγμαλίωνα», του Μπέρναρ Σο, ο στρατηγός Πίκερινγκ ρωτάει τον Αλφρεντ Ντούλιτλ αν πιστεύει σε καμία ηθική αξία. «Δεν έχω την οικονομική άνεση», απαντά ο μοιχός Ντούλιτλ. «Ούτε κι εσύ θα πίστευες αν ήσουν τόσο φτωχός όσο εγώ». Η ηθική έχει το κόστος της, όπως έχουν το κόστος τους και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ζει σε παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες!!!

ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΟΥΝ αν ήταν αυτή που μόνο στις φωτογραφίες τόσα χρόνια έβλεπα!!! Μάλλον ήταν. Την γνώρισα αμέσως με την μόνιμη παρέα της, το σκυλί της, που ήταν –θα έλεγα– αγάπη της παθολογική... Εκεί στο Filothei Tennis Club. Περαστικός ήμουν. Σκέφτηκα να της μιλήσω, αλλά καθώς την παρατηρούσα είχα την εντύπωση ότι ζούσε στον κόσμο της, οπότε κι αν της μίλαγα δεν θα είχε κανένα νόημα. Μια άλλη φορά την είχα πετύχει σε μια στροφή πάνω σ' ένα ποδήλατο, που μάλλον το χρησιμοποιούσε για τις μικρές αποστάσεις, κοντά στη γειτονιά της.

Είχα προ πολλού διαπιστώσει ότι δεν ήθελε τον ζωντανό διάλογο και γι’ αυτό ταμπουρωνόταν πίσω από τον υπολογιστή. Πίστευε ότι αυτού του είδους ο κλειστοφοβικός διάλογος της πήγαινε. Κι έγραφε ακαταλαβίστικα σχόλια. Τα διάβαζα όλα, αλλά πολλές φορές δεν μπορούσα να διακρίνω τι ήθελε να πει!!!! Όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο συνεχώς είχε αυτή  τον λόγο κι όταν κουραζόταν να μιλάει, άρχιζε τις ερωτήσεις για απίθανα θέματα. Τέλος πάντων, οι δικές μου ερωτήσεις έδειχναν ένα ευγενικό ενδιαφέρον. Πότε οργισμένη, πότε πεινασμένη, πότε χαρούμενη και πότε διψασμένη, έγραφε για γλυκά και καφέδες, για ταξίδια μακρινά, φιλοσοφούσε για διάφορες κοινότοπες σχέσεις,, έκανε σχόλια κοινωνιολογικά…

Τώρα δεν μιλάμε πια. Δεν έχει νόημα. Όλοι βρίσκουν τον τρόπο τους να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο. Περισσότερο για ψυχοθεραπευτικούς λόγους. Όπως λένε οι ψυχίατροι για την εργασιοθεραπεία. Σήμερα τα διαδίκτυο ίσως βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση.

Ουσιαστικά αμπελοφιλοσοφούσε και ως θηλυκός Νάρκισσος έπαιζε με τις φωτογραφίες της. Άλλαζε συνεχώς τις φωτογραφίες στο προφίλ της στο facebook και απορούσα για τον λόγο που εναλλάσσονταν οι ίδιες φωτογραφίες, οι δικές της και των γονιών της τους οποίους υπεραγαπούσε, όπως άλλωστε κάθε καλό παιδί αγαπάει την μάνα και τον πατέρα του.

Τώρα, ρίχνοντας ένα βλέμμα προς τα πίσω, προσπαθώ να καταλάβω γιατί είχα δείξει ένα τεράστιο ενδιαφέρον για την περίπτωσή της. Ίσως ήταν ο τραγικός και πολλές φορές αγωνιώδης τόνος με τον οποίο μου μιλούσε για τα προβλήματά της, τις αρρώστιες των γονιών της. Σκεφτόμουν, έτσι όπως μου ιστορούσε τα συμβάντα της καθημερινότητάς της ότι ο τρόπος της ζωής της ήταν ανιαρός και άχαρος και φυσικά δεν ήταν αντάξιος της δικής προσωπικότητας.

Εκ των υστέρων, ψάχνοντας λίγο βαθύτερα την περίπτωσή της, διαπιστώνω ότι είχε απόλυτη συνάφεια με τον κόσμο που ζούσε στα περίκλειστα σπίτια του Ψυχικού και της Φιλοθέης, που κατοικούνταν και οι άνθρωποι και τα σπίτια από ακραία πάθη, από άρρωστους γονείς και πικραμένες κόρες, από αναμνήσεις άλλων εποχών που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι άνθρωποι αυτών των περιοχών έχουν πρόσωπα και ταυτότητα, αλλά τους κατέχει πλέον ένας πανικός διότι οι συγκινήσεις που τώρα ζουν είναι αξιοκαταφρόνητες κι έτσι βουλιάζουν και χάνονται στις σελίδες των προσωπικών ημερολογίων και των φωτογραφιών που αποτυπώνουν το παρελθόν που δεν γυρίζει πίσω… Ουσιαστικά δεν μπορούν να ανεχθούν τον σημερινό κοινωνικό ξεπεσμό και τα γκρίζα μαλλιά τους.

Ποιον ξεπεσμό εννοώ;; Το γεγονός ότι στις περιοχές αυτές, την εποχή της ευημερίας, πήγαν και εγκαταστάθηκαν κάποιοι νεόπλουτοι που κάποτε θα έμεναν στα άνω Πατήσια ή στο Περιστέρι ή στη Φιλαδέλφεια ή και στο Μπουρνάζι. Τελικά, οι κοινωνικές διαφορές μάλλον χωνεύτηκαν κι όλοι αυτοί οι παλαιοί λόγω περιοχής αριστοκράτες,  τώρα περιφέρουν μετά φόβου τη μοναξιά και την ανασφάλειά τους σε στέκια που κρατούν ακόμη κάποια κομμάτια από την αίγλη του παρελθόντος, περιμένοντας να ενωθούν μαζί του, με το παρελθόν που δεν είναι παρά μονάχα παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Αλλά η γλυκιά μελωδία του περασμένου καιρού απλώς κινείται στις ράγες μιας σκέψης φευγαλέας. Η πραγματικότητα είναι οδυνηρή.

https://www.timesnews.gr/%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CE%B5-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CF%83%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5/