Σκίτσο του Ηλία Μακρή, Η Καθημερινή, 23/6/2012
Πέρα από τις επιμέρους
διαφωνίες μου που δεν έχουν σημασία γι’ αυτούς που κυβερνούν, θέλω να πετύχει η
κυβέρνηση στο έργο της. Κι αυτό το λέω μετά λόγου γνώσεως. Τ’ άλλα θα τα βρούμε
στην πορεία. Διάβασα όμως την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δια του προέδρου
του είχε δηλώσει ότι θα ασκήσει σκληρή αντιπολίτευση, με αφορμή το κείμενο
συμφωνίας μεταξύ των τριών αρχηγών. Και στην ανακοίνωση τονίζεται ότι «γενικόλογο
στα ουσιώδη και κοινωνικά επώδυνα θέματα, χωρίς χρονοδιάγραμμα, δεσμεύσεις και
κόκκινες γραμμές, είναι το κείμενο συμφωνίας, καθότι επιβεβαιώνει τον
μνημονιακό προσανατολισμό της νέας κυβέρνησης»!
- ................................
Και οι κοινοτοπίες του ΣΥΡΙΖΑ
συνεχίζονται: «Είναι πλέον φανερό πως η διατυμπανιζόμενη προεκλογική αναθεώρηση
του μνημονίου για τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς προϋποθέτει την απαρέγκλιτη
εφαρμογή του». «Οι αόριστες επιθυμίες, χωρίς χρονικούς προσδιορισμούς για τις
όποιες θεσμικές αλλαγές και η ασάφεια ως προς την αποκατάσταση των βάναυσων
κοινωνικών αδικιών, δημιουργούν τη βεβαιότητα πως πρόκειται για μια κυβέρνηση
μνημονιακής συνέχειας», συνεχίζει η ανακοίνωση και υποστηρίζει ότι «μια τέτοια
κυβέρνηση πολύ σύντομα θα αποδειχθεί ότι δεν μπορεί να μακροημερεύσει». Ο
ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, αναφέρεται, τέλος, «με συνέπεια και υπευθυνότητα θα σταθεί στο πλάι
της δοκιμαζόμενης κοινωνίας και θα αγωνιστεί για να γίνει η ελπίδα που
γεννήθηκε στις τελευταίες εκλογές πραγματικότητα».
- ................................
Το ερώτημα παραμένει: Ποια
είναι η «ελπίδα» που γεννήθηκε στις τελευταίες εκλογές και για την οποία ο
ΣΥΡΙΖΑ θ’ αγωνιστεί για να γίνει πραγματικότητα;;;; Η «ελπίδα» ότι ο καθένας
μπορεί να λέει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι; Άλλα το πρωί, άλλα το μεσημέρι κι
άλλα το βράδυ; Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του και τα στελέχη του θα πρέπει να
κάνουν την αυτοκριτική τους αφ’ ενός για να δουν όχι τι πέτυχαν αλλά τι λάθη
έκαναν. Και αφ’ ετέρου θα πρέπει καλά να σκεφτούν ότι η χώρα χρειάζεται ηρεμία
μη τυχόν και καταφέρει να διαβεί τον Ρουβίκωνα των δισταγμών της και να περάσει
στην αντίπερα όχθη! Διότι μην μας διαφεύγει το γεγονός ότι ο κίνδυνος δεν έχει
περάσει, αλλά καραδοκεί.
- ................................
Είμαστε ακόμη στα στενά… Κι ο
Τσίπρας δεν φαίνεται ότι έχει κατανοήσει την κατάσταση. Τον έχει αλυσοδέσει η
γλώσσα της ανευθυνότητας και του λαϊκισμού, με την αφελή έως ανόητη προσδοκία
ότι τώρα που είναι «αξιωματική αντιπολίτευση» θα τους πάρει και τα σώβρακα! Σκέφτεται
τη μεγάλη παράταξη της αριστεράς!!! Λες και είναι κάποια κονσέρβα που δεν
χρειάζεται παρά να την ανοίξει…
- ................................
Η προεκλογική του τακτική ανήκει
στην περιλάλητη περίοδο των ακροτήτων. Μόνον έτσι μπορώ να την δεχθώ. Ο
φανατισμός εναντίον των κομμάτων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ διαμόρφωσε
στους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σ’ εκείνους από τους ψηφοφόρους που
εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ, μια ψυχολογία γλωσσαμυντορισμού, από την ανάποδη.
Ταμπουρώθηκε πίσω από το ψευδές δίλημμα «μνημονιακοί» και «αντιμνημονιακοί»,
κηρύσσοντας την αδιαλλαξία του νεοφώτιστου, διαμορφώνοντας ένα ύφος ανισόρροπο,
που βρήκε καταφυγή και πλαισίωση στον λαϊκό συναισθηματισμό. Και ξέρουμε ότι ο
λαϊκός συναισθηματισμός είναι χρησιμότατος στον δημεγέρτη πολιτικό, οι προθέσεις
του οποίου δεν ξεπέρασαν την απλή επιθυμία του κόμματός του να γίνει κυβέρνηση
κι αυτός πρωθυπουργός για να κάνει μπάχαλο τη χώρα…
- ................................
Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στηρίχτηκε
στην εκμετάλλευση των ελπίδων και της λαϊκής ευπιστίας, υπογράφοντας
συναλλαγματικές υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα. Και δεν θα δίσταζα να πω ότι η
τακτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε καμιά διαφορά από την κοινή απάτη, αφού για να
επικρατήσει πολιτικά, παραπλάνησε τον λαό ανεμίζοντας τη σημαία μιας «ελπίδας»
που δεν σήμαινε τίποτε περισσότερο από μια «συναλλαγή»!
No comments:
Post a Comment