Πότε θα καταλάβουμε ότι είμαστε στο ΕΜΕΙΣ και όχι στο ΕΓΩ;;;

Διαβάζω τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων και γελάω! Γελάω με την καρδιά μου. Για τον κόσμο που τα έχει χαμένα, τα διάφορα κομματίδια που διεκδικούν θέση στην καινούργια Βουλή, για τους επίδοξους αρχηγούς, για τα μέσα ενημέρωσης που δήθεν απορούν και θαυμάζουν και κραυγάζουν για το κομματικό μωσαϊκό της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου. Είμαστε μια κοινωνία για κλάματα.

• ..............................

Πάντως αυτό που θέλω να πω είναι ότι σε μια εποχή τόσο πυρετική όπως η σημερινή και τόσο ρευστή ταυτοχρόνως, εμείς οι απλοί άνθρωποι, της καθημερινότητας, έχω την εντύπωση ότι έχουμε ένα χρέος (ναι, χρέος) βαρύτερο και βασανιστικότεορ από τους ανθρώπους (τους συν-έλληνες) άλλων εποχών, καθώς είμαστε υποχρεωμένοι ν' ανιχνεύσουμε το δρόμο μας χωρίς οδηγούς. 

• ..............................

Αυτή η εποχή με την ρευστότητα και την αδιάλειπτη μεταβλητότητά της, επιβάλλει συνεχώς αναθεωρήσεις, ανακατατάξεις και μεταξιώσεις.  Φτάσαμε στο σημείο τα χρέη και τα ελλείμματα της χώρας να προσδιορίζουν τους κοινωνικούς και πολιτικούς θεσμούς. Και το ζήτημα είναι αν αυτό γίνεται στον κύκλο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της αρετής! Πάντως νιώθω ότι η ανευθυνότητα των επίδοξων αρχηγών και όλων όσοι θέλουν να πολιτεύονται για να σώσουν τη χώρα, έχει ξεπεράσει τα όρια του γραφικού. Γίνεται επικίνδυνο. 

• ..............................

Θα ήταν ατελέσφορη η οποιαδήποτε ενέργειά μας είτε είναι βούληση και ενέργεια ατομική είτε είναι συνθηματική ομαδική δραστηριότητα, αν δεν είχε ως βάθρο και αφετηρία την ελευθερία. Την ελευθερία του ατόμου να σκέπτεται, να παρατηρεί και να συγκομίζει τα συμπεράσματά του και την ελευθερία του να ενεργεί, να πράττει, με μόνο φραγμό το νόμο που είναι και αυτός καρπός μιας ομαδικής κατάφασης.

• ..............................

Μπορεί η δημοκρατία να είναι ανεκτική για όλα και όλους, αλλά τα όρια μεταξύ της ελευθερίας και της ασυδοσίας είναι δυσδιάκριτα. Κι αυτό το σημειώνω διότι τα τελευταία χρόνια πρόσωπα και κόμματα αναλώνονται στην καταστροφή της εικόνας που είχαμε και εμείς και οι ξένοι για τη χώρα μας. Ποιος θα πρωτοσώσει αυτή τη χώρα;; Ποιος θα την ξαναστήσει στα πόδια της; Ποιος θα βάλει τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του; Πότε θα καταλάβουμε ότι είμαστε στο ΕΜΕΙΣ και όχι στο ΕΓΩ;;; Μήπως ξέρει κανείς ποιο είναι το αίτημα της νέας εποχής; Μήπως κάθισε κάτω κάποιος να κάνει μιαν ανατομία της εθνικής πραγματικότητας στους ποικίλους τομείς της εκδήλωσής της;;; Πέρα από τα παχιά λόγια κάποιων πολιτικών και διανοουμένων, πρέπει να σκεφτούμε με προσοχή αν θέλουμε να γίνουμε ένα σύγχρονο κράτος ή να παραμείνουμε μια αποτραβηγμένη επαρχία της Ευρώπης, ετερόφωτη, ετεροκίνητη και ετερόδοξη...