Η υποκρισία του δημόσιου λόγου

Σε μια συνέντευξή του σήμερα στον δημοσιογράφο Αντώνη Κοκορίκο στο ραδιόφωνο του Flash, ο ανεξάρτητος πλέον βουλευτής Β΄ Αθηνών Λάμπρος Μίχος έθεσε καθαρά την κακοδαιμονία του σημερινού συστήματος. Είπε φυσικά για την πολιτική συγκυρία μερικά απλά πράγματα, που μου δίνουν την αφορμή να κάνω σκέψεις χρήσιμες. Δεν μπορώ  να ξέρω αν τις απόψεις του τις συμμερίζονται και άλλοι συνάδελφοί του. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο Μίχος αποτελεί μια φωτεινή εξαίρεση και πιστέψαμε πολλοί ότι, μετά τη θριαμβική θα έλεγα θητεία του στο Δήμο Αγίας Βαρβάρας, θα του δινόταν η ευκαιρία να καταθέσει την εμπειρία του, τις γνώσεις και τη μαχητικότητα του στο εθνικό κοινοβούλιο. Τα πράγματα δεν του ήρθαν βολικά.

• ......................................

Τι έλεγε, λοιπόν σήμερα ο Μίχος; Το αυτονόητο! Ότι ο κόσμος δεν είναι απογοητευμένος από τη συμπεριφορά των κομμάτων, αλλά είναι πιο πολύ συγχυσμένος από την υποκρισία του δημόσιου λόγου. Καίρια παρατήρηση. Και είναι μια διαπίστωση, με την οποία τα δημόσια πρόσωπα (άνδρες και γυναίκες) αποφεύγουν να έρθουν αντιμέτωπα. Για να δούμε, ελεύθερα και χωρίς προκατάληψη, πώς ο Μίχος δικαιολόγησε την παρατήρησή του αυτή.

• ......................................

Ο Σαμαράς πολέμησε λυσσαλέα τη συμφωνία αρχικά. Προχθές έπειθε τους βουλευτές του να ψηφίσουν, λέγοντάς τους πόσο καλή είναι η συμφωνία και διέγραψε αυτούς που δεν ψήφισαν τη συμφωνία που ο ίδιος είχε καταδικάσει.

Ο Καρατζαφέρης είχε πριν ψηφίσει τη συμφωνία. Τώρα τους είπε να μην την ψηφίσουν και διέγραψε τους βουλευτές του που την ψήφισαν, όπως είχε κάνει εκείνος προηγουμένως.

Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, είπαν ότι δεν θα την ψηφίσουν, γιατί πρέπει να ψηφίσει ο ελληνικός λαός, λέγοντας αυτό που έλεγε προηγουμένως ο Παπανδρέου, ο οποίος τους διέγραψε, επειδή έλεγαν αυτό που έλεγε προχτές εκείνος.

• ......................................

Δηλαδή, καταλαβαίνει κανείς ότι ο κόσμος έχει μπερδευτεί. Και η μόνη διέξοδος γι’ αυτόν είναι να τους σιχτιρίσει όλους! Γιατί πρέπει να ξέρετε ότι στη μαχόμενη πολιτική δεν υπάρχει ήσσων λόγος, αλλά υπάρχει η τεχνική της πολιτικής που λειτουργεί με τα ελατήρια της δημοκοπίας. Κι όσο πιο ώριμος είναι ο λαός, όπως ο ελληνικός λαός στην προκειμένη περίπτωση, τόσο λιγότερες πιθανότητες επιτυχίας και επιρροής έχει η δημοκοπία.

• ......................................

Κι αν βάλουμε τα πράγματα έτσι όπως έχουν προκύψει τελευταία θα διαπιστώσουμε ότι η πολιτική λογοφιλία μπορεί ν’ αδιαφορεί για τη στερεότητα του λογικού υπόβαθρου, αλλά δεν αδιαφορεί για την εντυπωτικότητα του φραστικού πυροτεχνήματος που έχει ανάγκη την επίφαση της λογικής για να γίνεται κατανοητό.

• ......................................

Κατάφεραν οι πολιτικοί αρχηγοί να έρθουν αντιμέτωποι με την κοινή λογική κι έχασαν! Δεν ξέρω πώς θα έρθει το καινούργιο! Γιατί φυσικά δεν το περιμένω από τα κουρέλια της λεγόμενης παραδοσιακής αριστεράς που είδαν φούρνο και θάμαξαν. Δηλαδή, μόλις οι σεναριογράφοι των δημοσκοπήσεων τούς «μεγάλωσαν» τα νούμερα, πίστεψαν ότι πιάσανε τον πάπα από τα… γένια! Και περιμένουν καρτερικά (βλέπε τον Κουβέλη), και βρίζουν ακατάσχετα (βλέπε τον Τσίπρα) και μοιράζουν κόκκινες σημαίες για την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων (βλέπε το ΚΚΕ), με την προσδοκία μιας κάποιας πολιτικής μεταβολής. 

• ......................................

Κανείς τους δεν έχει κυβερνητικό πρόγραμμα διότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν υπάρχει τέτοια προοπτική ούτε σ’ εκατό χρόνια. Απλώς οδηγούν τους οπαδούς και ψηφοφόρους τους σ’ έναν ακατάσχετο και ανέξοδο ακτιβισμό. Έχουν ανάγκη από τον παραισθητικό πυρετό των ακτιβιστών τους που ενορχηστρώνει τον δυναμισμό τους στον ομαδικό βακχισμό τροφοδοτώντας με ψευδαισθήσεις τη νεολαία. Mε αυτό δεν θέλω ν' αρνηθώ τη δυναμική της ελληνικής νεολαίας στο σύνολό της. Αν πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι, αυτό οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στις νέες γενιές που ίσως βρουν καλύτερους τρόπους και δώσουν λύσεις για τα χρονίζοντα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. 

• ......................................

Εκείνο που οι επαγγελματίες πολιτικοί (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) έχουν αργήσει να καταλάβουν ότι το βασικό πρόβλημα, έτσι όπως το έθιξε και ο Μίχος, είναι η χρεοκοπία του δημόσιου λόγου και της ηθικής που θα έπρεπε να τον διέπει. Και δεν μπορεί να ξέρει κανείς αν η πολιτική που ακολουθούν όλοι τους είναι εκείνη που θα τονώσει την εθνική αξιοπρέπεια και θα υπερασπίσει τα αγαθά του ελληνικού λαού που ίδρωσε για να χτίσει ένα κοινωνικό κράτος και ιδρώνει καθημερινά για να σταθεί όρθιος και όχι σε αναπηρικό καροτσάκι!