Έχω γράψει κατ' επανάληψη ότι εκτιμούσα τη στάση του Γιώργου Παπανδρέου, το πολιτικό ήθος του και την ιδεολογική καθαρότητα των θέσεών του. Γι' αυτό και τον στήριξα. Με τον τρόπο μου τον στήριξα. Τα γραφτά μου πολλές φορές με εξέθεσαν και στα δικά μου μάτια! Ωστόσο, θα σημειώσω με λύπη μου ότι ατύχησε στις επιλογές του. Και βέβαια δεν κατάφερε να συγκροτήσει μια δέσμη δυνάμεων ούτε να προωθήσει τη μονολιθικότητα των θελήσεων και την πειθαρχία της ενέργειας που απαιτούνται για την επίτευξη των μεγαλόπνοων στόχων που έθεσε. Πιστεύω ακράδαντα ότι ο Παπανδρέου δεν επιδίωξε ποτέ να έχει βωβούς μισθοφόρους ή φλύαρους εγκωμιαστές ή εκμαυλιστές του λαού κι αυτό το διακήρυξα ουκ ολίγες φορές.
- ...................................
Τα λέω όλα αυτά για να σταθώ με λύπη μου τώρα στην τωρινή "σιωπή" του! Το πράγμα δεν θα είχε και τόση σημασία, αν δεν νιώθαμε - όχι όλοι, αλλά φαντάζομαι οι περισσότεροι από τους υποστηρικτές του - την εγκατάλειψη και την πολιτική συσκότιση που ματαιώνει κάθε προσπάθεια ενημέρωσης σε μια περίοδο σύγχυσης. Είναι φανερή η αποσυσπείρωση και κανείς από τους φανατικούς του φίλους δεν θέλει να το καταλάβει
Θεωρώ ότι ο Παπανδρέου βρέθηκε μέσα σ' έναν ιδεολογικό σίφουνα και σ' έναν πολιτικό κυκεώνα, μ' ελάχιστη προετοιμασία. Αλλά είναι φανερή και στο σύνολό της η γυμνότητα της πολιτικής και ο αυτοπεριορισμός της σε προβλήματα και ενδιαφέροντα που έχουν σχέση με την κομματική κατίσχυση. Την πολυδιάσπαση των ψηφοφόρων πολλοί την εκλαμβάνουν ως πολιτική υγεία! Διάβαζα τα σχετικά με μια δημοσκόπηση. "Κομμάτια & θρύψαλα η πολιτική σκηνή", έγραφε το "Έθνος": Ένα κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό που οδηγεί σε μια νέα εποχή κυβερνήσεων συνεργασίας με μικρότερα και περισσότερα κόμματα στη Βουλή προκύπτει από τα αποτελέσματα της πανελλαδικής πολιτικής έρευνας της marc για λογαριασμό του «Έθνους της Κυριακής». Με μία φράση, το πολιτικό σκηνικό έχει γίνει «κομμάτια και θρύψαλα»...
- ...................................
Με τις συνθήκες αυτές μπορεί η πολιτική να διαθέτει την πολυτέλεια της αδιαφορίας ή ο Παπανδρέου την πολυτέλεια της σιωπής; Ο λαός δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να δει πέρα από την αυλή του. Αντιμετωπίζει προβλήματα επιβίωσης. Οι υψιπετείς στόχοι είναι έξω απ' αυτόν και μακριά από τις επιδιώξεις του. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι τα συνθήματα των μεταρρυθμίσεων στον κοινωνικό τομέα είναι πάντοτε ελκυστικά, γιατί ανταποκρίνονται στη δυσαρέσκεια των πολλών από ανικανοποίητους πόθους ή επιδιώξεις. Το ζήτημα είναι κατά πόσο πείσθηκε ο λαός στην ανάγκη των αλλαγών και κατά πόσο ο ιδεολογικός εξοπλισμός του Κινήματος είχε ως θεωρητική αφετηρία τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις.
- ...................................
Σήμερα, δυστυχώς έχουμε ένα διχασμό ιδεολογίας και πολιτικής που επιχειρεί να εξαπατήσει με την πρόσοψη της ενότητας. Μέσα στο Κίνημα έχει νοθευτεί ο συσχετισμός των δυνάμεων και των θελήσεων. Παρουσιάζονται αυτή τη στιγμή κάποιες δυνάμεις που επιχειρούν να μετασχηματίσουν αυτό που γνωρίζαμε. Όχι ότι πρέπει να κολλήσουμε στο χθες! Κάθε άλλο. Τα πάντα ρει και ουδέν μένει... Εγώ αμφισβητώ εντιμότητα και προθέσεις. Και τούτο το λέω διότι, χωρίς καλά-καλά, να το καταλάβουμε, μπήκαμε σ' ένα ακάθαρτο παζάρι όπου κυριαρχεί το αλισβερίσι των επιχειρηματικών και εκδοτικών συμφερόντων.
- ...................................
Δυστυχώς, λοιπόν, σήμερα οι προσδοκίες μας φαίνονται πολύ περισσότερο εξασθενημένες από οποιαδήποτε άλλη φορά στη νεότερη ιστορία μας. Και ασφαλώς το δυστύχημα είναι ότι δεν έχουμε ενθαρρυντικά ενδόσιμα για να στηρίξουμε ανάλογες προσδοκίες προς την πλευρά του Παπανδρέου, ο οποίος αναμφίβολα έδωσε σκληρές μάχες για να πετύχει την εξυγίανση και του δημόσιου βίου αλλά και για την ανάκαμψη γενικώς της οικονομίας. Έκανε λάθη, αλλά οι προτάσεις του για την καλυτέρευση της θέσης της χώρας είχαν δύναμη και έμοιασαν στη δεδομένη στιγμή αναποτελεσματικές.
- ...................................
Ο Παπανδρέου ευτυχώς δεν είχε έρωτα με τις λέξεις. Γιατί είναι αλήθεια ότι ο έρως των λέξεων καταλήγει συχνά στη συσκότιση των προβλημάτων και στην απάτη του λαού. Ο λαός συνήθως θαμπώνεται από την πρόσοψη χωρίς να αισθάνεται καθόλου την ανάγκη να ψάξει για να δει τι γίνεται παραμέσα. Σήμερα ο Παπανδρέου έχει παραμεριστεί και στο προσκήνιο πρωταγωνιστούν οι Βενιζέλος, Λοβέρδος και τα εξαπτέρυγά τους. Και το ζητούμενο από τον ηγέτη που ενέπνευσε τις αλλαγές στον τόπο, είναι η ΦΩΝΗ. Δεν ακούγεται πλέον η φωνή του. Έχει αντικατασταθεί από τη σιωπή. Και αφήνει πεδίο ελεύθερο στους desperados του σοσιαλισμού και της δημοκρατίας να αλωνίζουν! Και ήδη καρπώνονται αγώνες που δεν τους ανήκουν, προσπάθειες απέναντι στις οποίες έμειναν με πείσμα αρνητές, στείροι και βιρτουόζοι της δυσφήμησης και του διασυρμού. Στιλβωτές στην εποχή της άνετης και επικερδούς υμνολογίας.
- ...................................
Ο εν εγρηγόρσει πολιτικός δεν επαναπαύεται. Δρα συνεχώς και ακαταπαύστως. Ο ευφυής πολιτικός βρίσκει πάντα τον τρόπο να αποδεσμευτεί και ν' απορρίψει ό,τι του έχει γίνει... αλυσίδες! Και είναι σαφές ότι μια εθνική πολιτική, μια εθνική πορεία, δεν είναι ποτέ δυνατό να παρακολουθήσει την αλυσίδα των πολιτικών φανατισμών. Αντιμετωπίζει τις επιθέσεις του επιχειρηματικού και εκδοτικού κατεστημένου και κάνει το μεγάλο άλμα! Δεν πρέπει να μένει απαθής . Ή τα βάζει κατά μέτωπο, όπως το έχει κάνει στο παρελθόν, με τα κάθε λογής συμφέροντα ή ιδιωτεύει. Δεν αποδέχεται ο ευφυής πολιτικός οποιαδήποτε συναλλαγή, σε οποιοδήποτε επίπεδο ούτε υποχωρεί. Μιλάει απευθείας με τον λαό, με ανοιχτά χαρτιά. Μόνο έτσι γράφεται στην ιστορία...
No comments:
Post a Comment