Ο πολιτικός Γιώργος Παπανδρέου

"Δεν με αφορά το πολιτικό μέλλον του κυρίου Παπανδρέου. Εχει τελειώσει ο Παπανδρέου...", κραυγάζει ο Γιώργος Παπαδάκης από τον Αντέννα. Προφανώς δεν έχει καταλάβει ότι έχει τελειώσει το δικό του μυαλό. Δρυός πεσούσης, πας ανήρ... κ.λπ. Και στο κάτω της γραφής βρε Παπαδάκη δεν σ' έχει ανάγκη ο Παπανδρέου. 

Η ανανδρία κάποιων δημοσιογράφων έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Η βακχεία των λέξεων έχει αντικαταστήσει την εγκράτεια και τη σωφροσύνη. Δημοσιογράφοι σαν τον Παπαδάκη ακούνε μονάχα τα δικά τους λόγια και κλασαυχενίζονται ότι είναι οι κήρυκες της αρετής και της αλήθειας, για την οποία πιστεύουν ότι είναι δικό τους προνόμιο. 

Σιγά-σιγά, και οι δημοσιογράφοι που είναι ταγμένοι στην υπηρεσία συγκεκριμένων συμφερόντων έχουν ξεσπαθώσει και η λογοφιλία τους κοντεύει να μας πνίξει. Γιατί ο Παπανδρέου πρότεινε (αφού δεν τον πρότεινε) τον Πετσάλνικο, ποιος πρότεινε τον Παπαδήμο, θα διώξουν τον Παπανδρέου, πάει ο Παπανδρέου, καταστροφέας της χώρας ο Παπανδρέου, το δημοψήφισμα ήταν το τέλος του... Είναι προφανές ότι όταν τα λένε όλα αυτά, μεθάνε με τον ήχο των λόγων τους. 

Υπάρχει ένας φαύλος κύκλος αλληλοτροφοδοτήσεων, όπου ο ένας προσπαθεί να ξεπεράσει τον άλλον, μη τυχόν και κατηγορηθεί για υστεροβουλία! Αλλά οι δημαγωγοί, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, χρειάζονται τον πυρετό των ψευδαισθήσεών τους για να εμπνέονται και να εμπνέουν. Φανταστείτε ότι ο άνθρωπος, ο πολιτικός Γιώργος Παπανδρέου που θέλησε να αλλάξει την ελληνική κοινωνία και μας έκανε να το πάρουμε απόφαση ότι δεν μπορεί ν' αλλάξει τίποτε εάν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, τώρα λοιδωρείται. 

Και λοιδωρείται απ' όλους εκείνους που επιμένουν να είναι γραπωμένοι από τα συμφέροντα που εξυπηρετούν, από τα προνόμια που έχουν, από εκείνους που εξακολουθούν να κρατούν μια μεγάλη κουτάλα για να τρώνε από τη χύτρα του κρατικού προϋπολογισμού. Η διαφθορά δεν ήταν κι ούτε είναι κάτι το αφηρημένο. Εάν ο Παπανδρέου ήθελε την καρέκλα, κάτι για τον οποίο κατηγορείται από την αντιπολίτευση, δεν θα τα έβαζε με τις συντεχνίες και με τα οργανωμένα επιχειρηματικά (και εκδοτικά) συμφέροντα. Θα μπορούσε να είναι ένας πρωθυπουργός, ξαπλωμένος στην  πρωθυπουργική πολυθρόνα, χωρίς να ενοχλεί κανέναν περιμένοντας να τελειώσει η θητεία του. Καλό θα είναι να κλείσουν το στόμα τους ορισμένοι ή τουλάχιστον να είναι φειδωλοί στους χαρακτηρισμούς και για τον Παπανδρέου, για τον οποίο η Ιστορία θα πει τον σωστό λόγο της.