Πράγματι ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε έναν τιτάνιο αγώνα προς την κατεύθυνση της εξυγίανσης του κρατικού μηχανισμού και την αλλαγή της ελληνικής κοινωνίας προς το καλύτερο. Δεν είπε ποτέ κανείς ότι αυτό ήταν ή είναι εύκολο. Και τούτο έχει σχέση με το γεγονός ότι η διαφθορά είναι βαθιά ριζωμένη και από χρόνια στη χώρα μας. Τα διαπλεκόμενα οικονομικά συμφέροντα επιβιώνουν και καταφέρνουν να ξεπερνούν και να αντιμετωπίζουν οποιαδήποτε προσπάθεια κατατείνει στην εξόντωσή τους. Εχει την αίσθηση ο απλός πολίτης που γονατίζει καθημερινά από τους φόρους και την ακρίβεια ότι οι μεγαλοσχήμονες δεν εξοντώνονται με καμιά κυβέρνηση κι ότι κανείς δεν πρόκειται να τους αγγίξει.
Διάβαζα στο βιβλίο του Γιάννη Κάτρη "Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα" ένα χτυπητό περιστατικό κατά την περίοδο της καραμανλοκρατίας, που δείχνει ότι η φοροδιαφυγή είναι ένα πολύ παλιό φρούτο. Γράφει ο Κάτρης:
Ένας διευθυντής εφορίας στην Αθήνα μου αποκάλυψε ότι οργανωμένη φοροδιαφυγή είναι της τάξεως των πολλών δισεκατομμυρίων δραχμών. Ανοίγοντας φακέλους και ντοσιέ, μου παρουσίασε φορολογικές δηλώσεις γνωστών ονομάτων, που ήσαν καταφανώς ανειλικρινείς. "Κοίταξε, μου είπε, ο Σ.Π. είναι από τους μεγαλύτερους εμπόρους. Δηλώνει ότι τα ετήσια κέρδη της επιχειρήσεώς του είναι 120.000 δραχμές (4.000 δολάρια). Ερευνήσαμε την οικογενειακή του ζωή. Έχει τρία αυτοκίνητα και ένα γιοτ. Στο σπίτι του υπηρετούν δύο υπηρέτριες, ένας σωφέρ, ο κηπουρός και μιά Αγγλίδα γκουβερνάντα των παιδιών. Κάθε καλοκαίρι κάνουν διακοπές στην Ελβετία. Και είναι και συλλέκτης έργων τέχνης. Αυτός ο ρυθμός ζωής, με τους μετριότερους υπολογισμούς, αντιστοιχεί σε 40.000-45.000 δολάρια τον χρόνο. Και δηλώνει έσοδα 4.000...".
Ρώτησα αν υπάρχουν κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις."Δυστυχώς, είπε, το κακό είναι γενικό. Όλοι οι μεγάλοι εμφανίζουν στις φορολογικές δηλώσεις το ένα δέκατο των πραγματικών εισοδημάτων τους".
-Και τι μέτρα παίρνετε;
-Δυστυχώς τίποτα. Η φοροδιαφυγή είναι αριστοτεχνικά οργανωμένη με το σύστημα των διπλών λογιστικών βιβλίων. Τα γνήσια είναι για την επιχείρηση. Τα ψεύτικα για την εφορία. Τα ιδιωτικά φοροτεχνικά γραφεία κάνουν χρυσές δουλειές, συμβουλεύοντας και καθοδηγώντας τη σωστή τήρηση των ψεύτικων λογιστικών βιβλίων. Κι όταν κάποιος πιαστεί στη φάκα, θα δωροδοκήσει τον υπάλληλο της εφορίας και εκείνος συνήθως θα κλείσει τα μάτια γιατί ο μισθός του είναι εξοργιστικά χαμηλός. Όλα αυτά μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε, γιατί ο νόμος μας επιτρέπει τη χρησιμοποίηση "τεκμηρίων" από την ιδιωτική ζωή του φορολογούμενου. Αλλά όταν ανέπτυξα στον υπουργό των Οικονομικών ένα σχέδιο δραστικής εξουδετερώσεως της οργανωμένης φοροκλοπής, που θα έκανε να εισρεύσουν στο δημόσιο ταμείο αρκετά δισεκατομμύρια δραχμών, ο υπουργός με αποθάρρυνε, για να μην πω ότι με εξέπληξε. "Δηλαδή", μου είπε, "θέλεις να δημιουργήσεις στην κυβέρνηση κοινωνικό ζήτημα; Δεν μας φτάνουν οι εξεγέρσεις των εργατών, τα συλλαλητήρια των αγροτών, και οι διαδηλώσεις των φοιτητών; Θέλεις να 'χουμε και επανάσταση της αστικής τάξεως;"
Κι έτσι για να μη διαταραχθούν οι σχέσεις της κυβερνήσεως και της ολιγαρχίας, η φοροδιαφυγή έγινε θεσμός. Τα δημόσια έσοδα καλύπτονται σχεδόν αποκλειστικά από τη φορολογική αποστράγγιση των λαϊκών τάξεων...
Κι ερχόμαστε στο σήμερα. Ό,τι έγινε τα τελευταία δύο χρόνια ήταν μια άπελπις προσπάθεια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του ίδιου του Γιώργου Παπανδρέου να χτυπήσει και να γκρεμίσει το τείχος της φοροδιαφυγής και των προνομίων. Η φοροδιαφυγή που έγινε θεσμός, χρονολογείται από την εποχή που την Ελλάδα κυβερνούσε ο τότε ευνοούμενος του Παλατιού Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο άνθρωπος που δημιούργησε το κράτος της Δεξιάς, και το παρακράτος όλων των αρουραίων που τον στήριξαν να κυβερνήσει για μια οκταετία τη χώρα. Δεν θα παραθέσω τώρα άλλα ζητήματα που άπτονται της οικονομικής κρίσης.
Ωστόσο, καλό θα είναι για όλους αυτούς που έπεσαν με τα μούτρα να φάνε τον Παπανδρέου, να κάνουν μια αναδρομή για να καταλάβουν ότι η διαφθορά είναι στα σπλάχνα του Έλληνα. Και είναι απορίας άξιον πώς κάνουν τον ανήξερο όλοι αυτοί οι μεγαλοσχήμονες της Νέας Δημοκρατίας που σταυροκοπιούνται στο εικόνισμα του πατριάρχη τους!
Ο Παπανδρέου παρά τις δυσκολίες, παρά την ισοπεδωτική κριτική, παρά τον παραλογισμό, παρά την αθέμιτη αντίδραση ακόμα και ομάδων, παραγόντων ισχυρών ή οργανωμένων που λυμαίνονταν την οικονομία και το κράτος, κατάφερε μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια, η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, κλείνοντας τα αυτιά σε σειρήνες και λαϊκισμούς, με απώλειες, βεβαίως, όσων δεν άντεξαν, να αποτρέψει, πρώτα απ' όλα, τη χρεοκοπία. Τη χρεοκοπία της χώρας, προστατεύοντας τους Έλληνες πολίτες, για να μην ζήσουν αυτό τον εφιάλτη.
Και δικαιούται ο Γιώργος να ισχυρίζεται: Αυτό το καταφέραμε. Να εξασφαλίσουμε απρόσκοπτη χρηματοδότηση για μισθούς και συντάξεις της χώρας μας, χτίζοντας από το μηδέν ένα μηχανισμό στήριξης, που δεν υπήρχε. Να ξεκινήσουμε και να προχωρήσουμε ένα τεράστιο, ιστορικής σημασίας πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, ώστε να αλλάξει η πατρίδα μια και καλή, για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το μέλλον και τις προκλήσεις που έρχονται με νέα εφόδια.
Κι εδώ που τα λέμε, Μπορεί να έχει βαθιές ρίζες η διαφθορά, αλλά μην ξεχνάμε ότι επικίνδυνη και τυχοδιωκτική ήταν η στάση που κράτησε ο Σαμαράς και η παράταξή του τα δυο αυτά χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας από τη ΠΑΣΟΚ. Αντί να απολογηθούν για την εγκληματική τους πολιτική που έφερε τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, κάνουν τους αγίους και τους αναμάρτητους. Ελεος!
No comments:
Post a Comment