ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ! ΑΙΣΙΟΝ ΤΟ 2008...

ΤΟ ΑΛΑΤΟΠΙΠΕΡΟ της ζωής μας είναι οι αποτιμήσεις και οι απολογισμοί – γιατί όχι και ο σχεδιασμός του μέλλοντος! Θα προσπαθήσουμε να δούμε τα επιτεύγματα της χρονιάς που έφυγε – τα προσωπικά και τα συλλογικά -, θα σταθούμε σ’ ό,τι μας στενοχώρησε κι αμέσως θα πάμε σε εκείνα που μας χαροποίησαν. Είναι αλήθεια ότι η πρακτική της ηθικής μάλλον λιγοστά βήματα έκανε προς τα εμπρός την περασμένη χρονιά. Κι αυτό το παρατηρούμε σ’ όλα τα επίπεδα της κοινωνίας μας. Κυρίως όμως δεν καταφέραμε ν’ αντλήσουμε αισιοδοξία από τους ηγέτες μας, οι οποίοι εξώθησαν την κοινωνία μας στην αναζήτηση της ανθρωποφαγικής πλευράς της κι ενός πεδίου συγκρούσεων, ανταγωνισμών, καχυποψίας. Θα μου πείτε ότι, λόγου χάρη, ο ανταγωνισμός πάντα υπήρχε κι ότι απλώς μεταφέρεται σχετικά μεταποιημένος. Εκείνο που διακαώς όλοι επιθυμούμε είναι να βρεθεί η εξουσία εκείνη που θα βάλει τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του, που θα αγαπήσει τον πολίτη και δεν θα του δίνει πρακτικά απατηλές υποσχέσεις. Έχουμε γευτεί, τις τελευταίες δεκαετίες, τη δράση πολλών πατριδο-διορθωτών, οι οποίοι προσπαθούσαν να μας πείσουν για τις αγαθές προθέσεις τους κι ας γνωρίζουμε ότι δεν μπορούν να κρύψουν την αθλιότητα και την κενότητα των φραστικών επαγγελιών τους. Τι πετύχαμε ως άτομα; Ο καθένας ας επιχειρήσει να ρυθμίσει τη στάση του ανάλογα με την πίστη που έχει στα ιδανικά του. Δεν είναι απαραίτητο να τα βάζουμε όλα στην προκρούστεια κλίνη των απαιτήσεων του πρακτικού βίου. Ν’ ανασύρουμε από μέσα μας εκείνα που δεν είναι σε θέση να μας δώσουν οι άλλοι. Ας γνωρίζει η πολιτική εξουσία ότι θα κινείται πάντα σε… κινούμενη άμμο. Να μας δώσει, δεν μπορεί. Να της δώσουμε, ναι – ίσως το χαρτί της συνταξιοδότησης…