Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε λίγα χρόνια (αν ήδη δεν έχει αρχίσει) η μαζική παιδεία θα είναι αποκλειστικά οπτικοακουστική. Και είναι βέβαιο ότι το επαγγέλματα που έχουν σχέση με το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση κυρίως και δευτερευόντως με τον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, θα έχουν ένα μέλλον μυθικό. Όλα παίζονται μέσα σ’ εκείνο το γυάλινο κουτί, την τηλεόραση. Βαδίζουμε προς μια μοίρα μαζική. Θα βλέπουμε όλοι τον Λαζόπουλο, τον Τριανταφυλλόπουλο, τον Αναστασιάδη, τις μεσημεριανές κουτσομπολίστικες εκπομπές, τα πρωινάδικα με τους Παπαδάκη, Αυτιά, Οικονομέα, Καμπουράκη, Κουίκ, τις εκπομπές life style, τους εκφωνητές των ειδήσεων που δεν είναι μονάχα εκφωνητές αλλά καθοδηγητές της κοινής γνώμης, παντογνώστες και τιμητές των πάντων, δαρνάτουρες των πολιτικών οι οποίοι παραδίδονται αμαχητί μπροστά στον Χατζηνικολάου, τον Ευαγγελάτο, την Τρέμη - μέχρι και τον Παυλόπουλο!Και στα τρίσβαθα της αδυναμίας μας ν’ αντιδράσουμε, γεννιέται ένα είδος παραδοχής της κατάστασης αυτής ως αναπότρεπτης. Ο πολιτισμός της εποχής μας είναι ένας πολιτισμός που προσδιορίζεται από τις ευαισθησίες όλων εκείνων που αποτελούν το κατεστημένο του τηλεοπτικού εκμαυλισμού. Μερικές φορές νιώθει ο τηλεθεατής ότι υπάρχει μια πολυμορφία συμπεριφορών, αλλά στην ουσία πρόκειται για τις ίδιες σταθερές αξίες που συγκροτούν τον πολιτισμό της τηλεοπτικής μεγαλαυχίας, η οποία στηρίζεται από το πάθος του επιχειρηματία να κερδοσκοπεί. Ο στόχος, πάντως, επιτυγχάνεται κι έτσι βλέπουμε τη μαζοποίηση του τηλεοπτικού κοινού που παθαίνει μια περίεργη μεταμόρφωση. Όλοι μιλούν για τα ίδια θέματα, τα ίδια πρόσωπα, τις ίδιες καταστάσεις, που αναδεικνύονται και προβάλλονται στην τηλεόραση. Το μυαλό όλων έχει παραδόξως συντονιστεί σε μικροξεσυνέριες, παρδαλές κενολογίες, και βλακώδεις ιδιωτικές υποθέσεις...
No comments:
Post a Comment