«Η ατμόσφαιρα δεν είναι καλή και θυμίζει τη δεκαετία του 1930. Ερπων εθνικισμός, επιθετικός λαϊκισμός, φόβος για την παγκοσμιοποίηση, όλα αυτά θέτουν εν αμφιβόλω το ευρωπαϊκό οικοδόμημα...». Αυτά μεταξύ άλλων είπε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Le Monde ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Ντελόρ. Και είναι μια διαπίστωση που άσφαλτα "κολλάει" στην περίπτωση της χώρας μας. Δεν παραβλέπω φυσικά τους κινδύνους για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα όπως επισημαίνει ο Ντελόρ, αλλά βλέπω ότι οι κίνδυνοι είναι μεγαλύτεροι για τη χώρα μας. Παραδέχομαι ότι οι Έλληνες είναι εχθροί της πειθαρχίας και του κανόνα κι έχουν από χρόνια την παράδοση της ανορθογραφίας.
Αλλά ο "αγαπημένος" μας αντικονφορμισμός είναι περίεργος και τις περισσότερες φορές άρρωστος. Τις περισσότερες φορές εκδηλώνεται με τον τρόπο που είδαμε (από την τηλεόραση). Το ρεπορτάζ είναι σαφές: Το κέντρο της Αθήνας παρουσιάζει το βράδυ της Τετάρτης εικόνα καταστροφής. Παγκάκια σπασμένα, πεζοδρόμια ξηλωμένα, προσόψεις τραπεζών και ξενοδοχείων κατεστραμμένες, φωτεινοί σηματοδότες, ακόμη και ψυγεία περιπτέρων σπασμένα. Την εικόνα συμπληρώνουν τα αποκαΐδια από τους φλεγόμενους κάδους απορριμμάτων και τα υπολείμματα των μολότωφ που έπεφταν «βροχή»...
Φοβάμαι ότι η Πέμπτη θα είναι μια ακόμη μέρα που θα μας βάλει σε περισσότερες σκέψεις για το μέλλον του τόπου μας. Αν θα ψηφιστεί ή όχι το πολυνομοσχέδιο δεν ξέρω γιατί έτσι όπως δείχνουν τα πράγματα, μπορεί η ίδια η Βουλή να γίνει πεδίο μάχης και μεταξύ των βουλευτών που συμφωνούν και εκείνων που διαφωνούν. Οι ηγέτες της αντιπολίτευσης, σε μια έξαρση εθνικιστικού πνεύματος και λαϊκισμού φέρονται αποφασισμένοι να ρίξουν λάδι στη φωτιά. Η αντίδρασή τους στην κυβερνητική πολιτική, που είναι σκληρή αλλά επιβεβλημένη, δείχνει ότι οι ίδιοι αδιαφορούν απολύτως για το αύριο. Υπερασπίζονται τον πετροπόλεμο όπου δεν υπάρχει ευθύνη, αλλά επιπλέον υπάρχει και αδιαφορία για την ιδεολογική θωράκιση εκείνων που κρατούν στο χέρι τους τη βόμβα μολότοφ!
Η στάση του Σαμαρά και της Νέας Δημοκρατίας, όπως και εκείνη των ηγετών της ελάσσονος αντιπολίτευσης, γίνεται όργασνο εκμαυλισμού, που επιχειρεί να καλύψει τους ιδιοτελείς κομματικούς σκοπούς κάτω από την πρόσοψη επιδιώξεων, στις οποίες ούτε πιστεύουν ούτε και σκέπτονται σοβαρά να πραγματοποιήσουν. Στη συνέντευξή του στη Θεσσαλονίκη ο Σαμαράς είχε πει το εξωφρενικό ότι στις ερχόμενες εκλογές ίσως να μην πάρει την αυτοδυναμία, αλλά θα την πάρει την αυτοδυναμία στις εκλογές που θ' ακολουθήσουν. Δηλαδή, ο ανθρωπάκος θέλει αλλεπάλληλες εκλογές μέχρι να κερδίσει το κόμμα του και να γίνει ο ίδιος πρωθυπουργός!
Ο Καρατζαφέρης θέλει εκλογές γιατί είναι πεπεισμένος ότι θα βουτήξει κι άλλα κομμάτια από τη Νέα Δημοκρατία και θα μεγαλώσει το κόμμα του. Η Μπακογιάννη θέλει κυβέρνηση συνεργασίας για να γίνει υπουργός και να μείνει στο πολιτικό παιχνίδι. Ο Τσίπρας, ο Κουβέλης και η Παπαρήγα επίσης θέλουν εκλογές διότι πιστεύουν ότι θα κερδίσουν ψηφοφόρους που έχουν απογοητευτεί από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ... Ουσιαστικά έχουμε ένα διχασμό ιδεολογίας και πολιτικής που επιχειρεί να εξαπατήσει τον λαό με την πρόσοψη της "ενότητας" απέναντι στην κυβερνητική πολιτική και στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχουν φροντίσει να το στολίσουν με μύρια όσα "αμαρτήματα". Έχουμε βεβαιωμένη την απάτη, η οποία έχει και βλαβερές συνέπειες για τη χώρα.
Μα δεν δημιουργεί η κυρία Παπαρήγα επικίνδυνες αυταπάτες στον ελληνικό λαό όταν λέει ότι πρέπει να διαγραφεί το ελληνικό χρέος; Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση εκείνου που δανείζει. Θα δεχτείτε ποτέ από τον δανειζόμενο να διαγράψει το χρέος του επειδή έτσι θέλει; Οδηγεί στη δραστηριότητα των μαζών (έστω αυτών που πιστεύουν ακόμη στο μεσαιωνικό κόμμα της) στις ατραπούς της ουτοπίας. Όπως οι διάφορες "μοναχικές" ομάδες των αριστεριστών που έχουν τη βεβαιότητα ότι θα γκρεμίσουν τον καπιταλιστικό κόσμο.
Οι προσδοκίες για το αύριο φαίνονται σήμερα περισσότερο από ποτέ εξασθενημένες. Δύσκολα θα έλεγα ότι περιμένω από το πλήθος που διέλυσε χθες την Αθήνα την ωριμότητα εκείνη που θα του επέτρεπε να ασκήσει εξυγιαντική επίδραση στην πολιτική για να κάνει το δημόσιο βίο της χώρας περισσότερο ορθολογικό και την πολιτική γεσία περισσότερο υπεύθυνη.
No comments:
Post a Comment