Πατριώτες με το αζημίωτο

• Tου Πασχου Mανδραβελη, Η Καθημερινή, 29/10/2011

Να συμφωνήσουμε ότι το ιδανικό θα ήταν να διαγράψουν όλο το χρέος, να μάς έδιναν περί τα διακόσια δισ. για τα έξοδά μας μέχρι το 2020 και χωρίς να ρωτάνε πολλά, πολλά. Το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό για την εθνική μας κυριαρχία, η οποία πλήττεται αφάνταστα κάθε φορά που η τρόικα ρωτάει τι κάναμε την προηγούμενη δόση και ζητάει συγκεκριμένες ενέργειες για τα λεφτά της επόμενης. Για πολλούς -πολύ αριστερούς, ή πολύ δεξιούς- η εθνική κυριαρχία δεν πλήττεται όταν έχεις απλωμένο το δεξί χέρι στη ζητιανιά· ενισχύεται με το αριστερό υψωμένο σε γροθιά. 

Με μια τέτοια συμφωνία θα ήμασταν εθνικώς υπερήφανοι και προπαντός ανεξάρτητοι να συνεχίσουμε τις, α λα ελληνικά, «αναπτυξιακές πολιτικές». Οι δημόσιοι υπάλληλοι, για παράδειγμα, θα έπαιρναν και ένα επίδομα «τήρησης του ωραρίου», λεφτά που θα έμπαιναν στην αγορά και θα στήριζαν την ελληνική επιχειρηματικότητα, δουλειά της οποίας είναι να πουλά ακριβά τα προϊόντα που παράγουν στο εξωτερικό. Διάφορα κανάλια θα έπαιρναν 500 εκατομμύρια επιπλέον θαλασσοδάνεια· τα κόμματα θα επιμηκύναν το χρέος τους στις κρατικές τράπεζες μέχρι το 2100· οι καταναλωτές θα πλήρωναν διά των ισολογισμών την επιβίωση δεκάδων εφημερίδων· θα πολλαπλασιάζονταν οι 26 εταιρείες δημοσκοπήσεων που έχουμε· θα ήταν ευχαριστημένοι οι ταξιτζήδες να πουλούν ακριβά τις άδειες που τους παραχώρησε το κράτος και οι φαρμακοποιοί θα συνέχιζαν να κληροδοτούν στα παιδιά τους τις χρυσές άδειες. Μέχρι και στους αγρότες θα μπορούσαμε να ξαναδώσουμε 500 εκατομμύρια ευρώ επιδοτήσεις. Ποιος δεν θέλει τέτοια εθνική ανεξαρτησία; Με μια προϋπόθεση, φυσικά. Να είναι εντός του πάρτι. Γιατί οι εκτός απλώς πληρώνουν... 

Είναι πολλοί που σχίζουν τα ιμάτιά τους για την «οικονομική διακυβέρνηση της Ευρώπης». Υποστηρίζουν ότι αν υπήρχε κοινή οικονομική πολιτική στην Ευρωζώνη δεν θα φτάναμε εδώ που φτάσαμε. Πολύ σωστά. Δεν θα βρισκόμασταν εδώ διότι θα είχαμε επιτήρηση πριν διογκώσουμε τα ελλείμματα που μας έφτασαν στο χείλος της χρεοκοπίας. Αυτό που δεν λένε είναι ότι η οικονομική διακυβέρνηση δεν έχει μόνο ένα σκέλος. Δεν είναι μόνο αλληλεγγύη των χωρών-μελών, έχει και τις υποχρεώσεις· επιπλέον αυτών που συμφωνήσαμε στο Μάαστριχτ και δεν τηρήσαμε. Ενα κοινό υπουργείο Οικονομικών δεν θα ήταν σαν το ελληνικό. Δεν θα είχε μόνο δαπάνες, θα είχε και εφορίες που θα έκαναν τη δουλειά τους, η οποία θα ήταν να μαζεύουν έσοδα για την Ευρώπη και όχι για τους εφοριακούς. Μπορούμε να φανταστούμε πόση εθνική ανεξαρτησία θα έχαναν σε αυτή την περίπτωση οι φοροφυγάδες; Δουλειές που εγχωρίως κλείνονται με ένα δεκαχίλιαρο σε φακελάκι, δεν θα μπορούσαν να γίνουν. Αυτό κι αν είναι πλήγμα στις παραδόσεις του έθνους... 

Υπάρχουν δύο τύπου μεμψιμοιρίες για τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου. Εκείνες των αφελών που μαγεύονται από κούφιες λέξεις και μεγάλα συνθήματα κι εκείνες των ανθρώπων που ήθελαν τη χώρα να κάνει business as usual. Είναι οι ίδιοι -πολιτικοί, εκδότες, επιχειρηματίες, συνδικαλιστές κ. λπ. - που μας οδήγησαν ώς εδώ θέλουν να κερδοσκοπήσουν στην καταστροφή. Ομως ο δρόμος της οικονομικής ανάταξης και της παραγωγικής αναδιάρθρωσης είναι ο μόνος που έχουμε, όσο κι αν σκούζουν αυτοί που χάνουν τους μηχανισμούς σίτισης και πλουτισμού από τον κράτος. Γι’ αυτό καλά είναι να κλείσουμε τα αυτιά μας και να αδράξουμε την ευκαιρία. Οσο την έχουμε ακόμη.

Η Ιωάννα Καρυστιάνη είναι... "της αριστεράς"!!!

«…Συγνώμη που θα το πω, αλλά η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει νομιμοποίηση. Εξαπατήθηκε ο κόσμος κι έδωσε την ψήφο του. Το ίδιο ισχύει και για όλη τη Βουλή όταν, προστατευμένη από σιδερένια πλέγματα κι από χιλιάδες ΜΑΤ, ψηφίζει αντισυνταγματικούς νόμους, περιστέλλοντας το κοινωνικό κράτος και τα εργασιακά δικαιώματα. Δημοκρατία δεν σημαίνει μια ψήφος κάθε τέσσερα χρόνια που καταντάει πρόσχημα για την υπεράσπιση των ισχυρών. Η δημοκρατία πρέπει απαραιτήτως να έχει οικονομική διάσταση για τους πολλούς». […] Παραμονές των τελευταίων εκλογών, εν τούτοις, μου προτάθηκε μια θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, και μάλιστα ψηλά... "Είμαι της αριστεράς. Τελεία" απάντησα. Τι να 'λεγα; Κατά βάθος πιστεύω πως άλλη ήταν η φιλοδοξία του Παπανδρέου -να γίνει γενικός γραμματέας του ΟΗΕ. Γι' αυτό κι έκανε τόσα χατίρια, γι' αυτό δρομολόγησε την ιστορία του ΔΝΤ, γι' αυτό αποφάσισε να πει σε όλα "ναι"».

Τα παραπάνω, μεταξύ άλλων είπε σε συνέντευξή της στην εφημερίδα "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", η κυρία Ιωάννα Καρυστιάνη, συγραφέας και απ' ό,τι μαθαίναμε από τις εφημερίδες της εποχής, στενή φίλη και ομοτράπεζη του πρώην πρωθυπουργού Κωστάκη Καραμανλή. Πώς αποφάνθηκε ότι η σημερινή κυβέρνηση "δεν έχει νομιμοποίηση"; Αυτό το επικαλείται η αντιπολίτευση και ο Τσίπρας και η Παπαρήγα και, τέλος πάντων, όλη η αντιπολίτευση.

Ως "συγγραφέας" η κυρία Καρυστιάνη θα πρέπει προφανώς να μελετάει την κοινωνική, πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας στην οποία ζεί. Τότε πώς της ξεφεύγει [;;;] το γεγονός ότι η χώρα κυβερνήθηκε από τη Νέα Δημοκρατία για πεντέμισι χρόνια και ο αλήστου μνήμης πρωθυπουργός της Ραφήνας διέλυσε κυριολεκτικά το κράτος, διέφθειρε τη δημόσια διοίκηση, άδειασε τα ασφαλιστικά ταμεία (δημοσιογράφος είμαι και ξέρω πολύ καλά τι λέω)... 

Το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο. Η διαφθορά στην ημερήσια διάταξη: σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου, παράνομη μεταγραφή υιού Τσιτουρίδη, προσλήψεις εκτός ΑΣΕΟ στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο με πρωταγωνιστή τον Χούπη, στενό συνεργάτη του Προκόπη Παλόπουλου, Απαγωγές και ανακρίσεις Πακιστανών, προσλήψεις εκτός ΑΣΕΠ για τη στελέχωση της Αγροφυλακής, το καρτέλ του γάλακτος (συναλλαγές των επιχειρηματιών για τη μείωση των προστίμων τους σε βάρος των καταναλωτών, Αδάμ Ρεγκούζας και παροχή κρατικής διαφήμισης  σε υπόδικο ιδιοκτήτη τηλεοπτικού καναλιού στη Θεσσαλονίκη, φαγοπότι στη ΔΕΗ επί Παλαιοκρασσά, τηλεφωνικές υποκλοπές (Vodafone) κορυφαίων στελεχών της πολιτικής ζωής, υπόθεση "ζαρντινιέρα" με τον άγριο ξυλοδαρμό του φοιτητή στη Θεσσαλονίκη, εξαγορά της "Γερμανός" από την Cosmote, χρέη του Αλογοσκούφη για την εκτύπωση του προεκλογικού υλικού, η παράνομη βίλα-αναψυκτήριο του Βασίλη Μαγγίνα στο Μαρκόπουλο με τη "φιλοξενία" Ινδών εργατών, αυθαίρετο Σουφλιά, υπόθεση Ζαχόπουλου: σεξ και διαφθορά (μπήκε φυλακή μονάχα η Τσέκου), νοθεία στη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος (οι βουλευτές Αγοραστός και Φεβρωνία Πατριανάκου πρωταγωνιστές)... Υπάρχει λόγος να αναφέρω κι άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός;

Κυρία Καρυστιάνη, τότε πού κατοικοεδρεύατε; Είχε "νομιμοποίηση" η κυβέρνηση του φίλου σας Καραμανλή; Δεν σας άκουσα τότε να μιλάτε όπως τώρα... Το σιγάν, κρείττον εστί του λαλείν! Καλύτερα ν' ασχοληθείτε με τα παραμυθάκια σας, που έχουν και  πέραση... Το αν σήμερα η κατάσταση είναι κρίσιμη ή όχι είναι παγκοίνως γνωστό. Αλλά χρειάζεται και ολίγη συστολή. Θα πρέπει, ωστόσο, να σημειώσω ότι η αντιπολίτευση δεν είναι ό,τι καλύτερο διαθέτει αυτή τη στιγμή η ελληνική πολιτική σκηνή. Όλοι φωνάζουν για εκλογές. Είδαμε τα αποτελέσματα μιας πρόσφατης δημοσκόπησης όπου σύμφωνα με τα δείγματα "μπαίνουν" στη Βουλή πολλά κόμματα. Ομως δεν υπάρχει περίπτωση να σχηματιστεί κυβέρνηση, διότι κανείς δεν θα έχει την πλειοψηφία. Τότε τι θα γίνει; Η δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος θα μας οδηγήσει σε νέες εκλογές. Και πάλι ποιος μας λέει ότι θα προκύψει άλλη πλειοψηφία, ότι κάποιο κόμμα θα κερδίσει για να κυβερνήσει; Συνεπώς όλοι ζητούν εκλογές διότι βλέποντας τη φθορά της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, πιστεύουν (όλοι) ότι θα πλιατσικολογήσουν και θ' αυξήσουν τα ποσοστά τους. Η μικροκομματική / μικροπολιτική λογική δυστυχώς πρυτανεύει. Η παρούσα κυβέρνηση κυβερνάει επειδή ο λαός έδωσε στο ΠΑΣΟΚ την εντολή. Και παλεύει απεγνωσμένα να σώσει την κατάσταση. Αλλά κανείς δεν θέλει να βοηθήσει...

ΥΓ. Κι αν βρέθηκε κάποιος ανόητος και σου έκανε πρόταση να μπεις στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, τι μας νοιάζει; Κακώς σου έκανε πρόταση. Και τώρα τι θέλεις και μιλάς για πολιτική. Κάτσε στη ζεστασιά του σπιτιού σου. Αλλωστε έχεις και τζάκι και δεν πρόκειται να κρυώσεις. Άλλοι έχουν αυτό το πρόβλημα. Εσύ τι θα κάνεις για να μην κρυώσουν;

Ισοπέδωση των πάντων... στις παρελάσεις

Ιδού κάποιοι νεαροί, καθοδηγημένοι από τους ινστρούχτορες της "αριστεράς" περνούν μπροστά από την υπουργό Παιδείας και αποστρέφουν το πρόσωπό τους!

Κυκλοφορούν κάτι "νούμερα" στη ζωή μας που μας άφήνουν άφωνους. Ακουγα πριν λίγο σε μια χαζοεκπομπή κάποια παλιά ηθοποιό, ονόματι Βάσια Τριφύλλη. Το τι αηδίες έλεγε αυτό το ούφο (που κάποτε ήταν με το ΚΚΕ εσωτ και μετά πήγε με τον Νικήτα Κακλαμάνη, αλλά εξακολουθεί να λέει ότι είναι "αριστερή"), δεν μπορώ να τις χαρακτηρίσω. Αφορμή η σημερινή επέτειος και φυσικά δικαιολογούσε εκείνα τα παιδιά που κρατούσαν ένα μαύρο κουρελάκι ή φορούσαν μαύρα περιβραχιόνια κι εκείνα που απέστρεψαν το πρόσωπό τους από τους "επισήμους" κ.λπ. 

Η πατρίδα καίγεται, η πατρίδα χάνεται, ο κόσμος πεινάει κι αυτοί κάνουν παρελάσεις, έλεγε... Ναι, ναι, ναι. Πού είδαν ότι η πατρίδα χάνεται;;; Κανείς τους δεν φαίνεται διατεθειμένος να χάσει ένα εκατοστό από αυτά που έχει και κατέχει. Κανείς δεν παραβλέπει την κρισιμότητα της οικονομικής κατάστασης, αλλά υπάρχει μια γενική παράκρουση. Κι αν βρέθηκαν μερικά παιδιά να κρατούν μαύρα κουρελάκια; Κι αν υπήρξαν κάποιες οργανωμένες ομάδες που βιαιοπράγησαν κατά των πολιτικών και άλλων δημόσιων προσώπων; 

Τι μ' αυτό; Υπάρχουν χιλιάδες άλλα παιδιά που δεν ανέμιζαν μαύρα κουρελάκια και που είναι υπερήφανα για την πατρίδα τους. Είναι αστεία πράγματα, κάποιοι ανόητοι πολιτικοί (βλέπε ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ και κάποια γκροπούσκουλα) επιλέγουν την εθνική επέτειο για να διαμαρτυρηθούν για την κυβερνητική πολιτική. Αν νομίζουν ότι μπορούν να τα ισοπεδώσουν όλα είναι γελασμένοι. Η αντιπολιτευτική μανία έχει κάποια όρια κι αυτοί δεν το έχουν καταλάβει. Η κοινωνία μας πάει κατά διαόλου με αυτού του είδους την τακτική που ακολουθούν. 

Να εξαφανίσουμε, λοιπόν, την εθνική συνείδηση και τις ηθικές αξίες  που μας συντηρούν. Να ισοπεδώσουμε τους τους κοινωνικούς και πολιτικούς θεσμούς, την εθιμολογία, την παράδοση του εθνικού ηρωισμού και του ανδρισμού της ράτσας, την ατομική αγωγή που εκφράζεται περισσότερο στην ατομική ψυχολογία και στη στάση του ατόμου απέναντι στο σύνολο, τις σχέσεις μεταξύ των κοινωνικών τάξεων, καθ' όσον αφορά μάλλον τους συναισθηματικούς τους δεσμούς, που θα τους ανεύρουμε στις ρίζες της ελληνικής παράδοσης παρά στην εξέλιξή τους μέσα στη σύγχρονη κοινωνία - όλα αυτά είναι αποκρυσταλλώσεις ορισμένων εθνικών ηθικών αξιών που εξακολουθούν να διατηρούν ένα γηγενή πυρήνα.

Είδα την τηλεοπτική εικόνα ενός νεαρού που παρελαύνει και να μουτζώνει προς την μεριά των επισήμων. Και λέει η ανόητη δημοσιογράφος ότι το έκανε αυτό διότι θα ήταν αγανακτισμένος επειδή μπορεί να μην είχε βιβλία, κ.λπ. Αυτός ο νεαρός μαθητής έχει προδιαγεγραμμένο το μέλλον του. Στα Τρίκαλα ένας πολίτης πέταξε αυγά και γρονθοκόπησε τον τοπικό βουλευτή. Εν πάση περιπτώσει βρέθηκαν σε κάποιες πόλεις της ελληνικής περιφέρειας ορισμένοι "αγανακτισμένοι" να αντιδράσουν με ανοίκειο τρόπο. 

Εντάξει. Δημοκρατία έχουμε κι ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Αλλά έχουν χάσει τον έλεγχο, αφού στερούν την ελευθερία εκείνων που δεν συμφωνούν μαζί τους. Ετσι όμως που τα κόμματα της λεγόμενης παραδοσιακής "αριστεράς" καθοδηγούν τους οπαδούς τους, είναι σα να επιζητούν κάποιον "εμφύλιο". Είναι παραλογισμός. Θέλουν να φαγωθούμε μεταξύ μας. 

Το ψωμοτύρι της "λαϊκής κυριαρχίας"

Είναι φανερό ότι ο λαϊκισμός περισσεύει αυτές τις μέρες και όσοι γνωρίζουν κάτι περισσότερο για πρόσωπα και πράγματα της πολιτικο-δημοσιογραφικής ζωής, έχουν καταλάβει πως κάποιοι θέλουν να μας έχουν στο ταψί και να μας τηγανίζουν.   «Ξημερώνει μια καινούργια μέρα» είπε ο Πρωθυπουργός στην έναρξη της συνέντευξης τύπου που έδωσε στις Βρυξέλλες μετά τη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Ευρωζώνης και ευχαρίστησε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες των οποίων οι θυσίες έδωσαν στη χώρα αξιοπιστία και ισχυρή διαπραγματευτική ισχύ. «Επιδιώξαμε να οικοδομήσουμε πάνω στα θετικά της απόφασης του Ιουλίου και να εξασφαλίσουμε μια καλύτερη συμφωνία. Παρά τις πρωτοφανείς αντιξοότητες καταφέραμε να πετύχουμε το στόχο μας.» 

ΟΜΩΣ οι τιμητές περίμεναν στη γωνία κι άρχισαν τις κατηγόριες για εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων κ.λπ. Πουθενά δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο. Ωρύεται ο Σαμαράς ότι πρέπει "να διαφυλάξουμε την εθνική μας κυριαρχία, που δεν δικαιούμαστε, δεν μπορούμε και δεν έχουμε κανένα απολύτως λόγο να την παραδώσουμε. Σε κανένα! Και με οποιοδήποτε τρόπο… Άλλωστε, μας το απαγορεύει το Σύνταγμα και δεν το επιτρέπουν, ούτε οι Ευρωπαϊκές Συνθήκες...". Δεν στέκουν σε σχολιασμό τα λόγια του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Μιλάει σαν μαθητής του Δημοτικού. 

Ωστόσο, θα πρέπει να ξέρει μερικά απλά πράγματα και αυτός αλλά κι όλοι εκείνοι οι τηλε-δημοσιογράφοι και τηλε-σχολιαστές. Κανείς και πολύ περισσότερο ο πρωθυπουργός δεν είπε ότι εκχωρούμε κυριαρχικά μας δικαιώματα που έχουν σχέση με την εθνική μας κυριαρχία. Θα τους θυμίσω ότι πριν μερικά χρόνια (8 Φεβρουαρίου 2005), όταν η τότε πρόεδρος της Βουλής Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη, ακολουθούμενη και από τα άλλα μέλη του προεδρείου ανακοίνωσε στον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Kάρολο Παπούλια το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας της Bουλής και κατά την προσφώνηση είπε και τα εξής:

«Aναλαμβάνετε, κ. Πρόεδρε, την Προεδρία της Δημοκρατίας, για μία πενταετία, όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις: H ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Eυρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμαστεί, ενδεχομένως, από νέες μορφές διακυβέρνησης».

Θα παραθέσω και το σχετικό απόσπασμα άρθρου του δημοσιογράφου Αντώνη Καρκαγιάννη στην εφημερίδα "Καθημερινή" για το θέμα αυτό:

Mέσα στον ορυμαγδό των «αποκαλύψεων», που τραβούν την προσοχή μας και συσκοτίζουν τη σκέψη μας αυτές τις μέρες, λίγοι πρόσεξαν και ακόμη λιγότεροι ασχολήθηκαν με την περικοπή αυτή από την προσφώνηση της κ. προέδρου της Bουλής. Mερικές εφημερίδες δεν δημοσίευσαν καν αυτήν την περικοπή. Oι περισσότεροι νομίσαμε ότι τα λόγια της εντάσσονται στο τελετουργικό μέρος της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Oμως, η κ. Aννα Ψαρούδα - Mπενάκη λόγω αξιώματος, αλλά και λόγω χαρακτήρα και συγκρότησης, δεν θα έλεγε κάτι εν τη ρύμη ενός τελετουργικού λόγου. Διακεκριμένη νομικός ξέρει να οργανώνει τον λόγο της και να κυριολεκτεί. Aυτά που είπε ήθελε να τα πει, απηχούν τις σκέψεις της και ενδεχομένως τις ανησυχίες της και κατά κάποιο τρόπο ήθελε να να προειδοποιήσει τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας και περισσότερο εμάς.

Tέλος, είναι τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη τα οποία «θα μπορούν να προστατεύονται αλλά και να παραβιάζονται». H φράση αυτή, σε μια χώρα που έζησε πολλές δεκαετίες με τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη να παραβιάζονται απροκάλυπτα, ηχεί ως απειλή. Aπό την E.E. περιμένουμε ευρύτερη και αποτελεσματικότερη προστασία των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Aν δεν είναι σε θέση να την εγγυηθεί, τότε για ποιο λόγο οι πολίτες να θέλουν να είναι πολίτες της E.E. Eίναι μια σκοτεινή περικοπή που ενδεχομένως απηχεί βαθύτερες ανησυχίες της προέδρου της Bουλής. Kαλό ίσως θα ήταν να μάθουμε περισσότερα για τις ανησυχίες της. 

Tρία είναι τα σκοτεινά σημεία της περικοπής: Πρώτο αυτό που αναφέρεται στον περιορισμό των συνόρων. Mέχρι τώρα νομίζαμε ότι η Eυρωπαϊκή Eνωση συναποτελείται από ανεξάρτητα εθνικά κράτη, το καθένα από τα οποία διαθέτει εθνική επικράτεια και συνεπώς σύνορα. Nομίζαμε κάτι περισσότερο ή ελπίζαμε: Oτι η Eυρωπαϊκή Eνωση αποτελεί εγγύηση για τα σύνορα και την ακεραιότητα των κρατών - μελών της και ότι αυτή η εγγύηση είναι που ουσιαστικά χαράσσει και τα δικά της σύνορα, τη δική της «επικράτεια» που θα είναι και το αποφασιστικό βήμα της πολιτικής ολοκλήρωσης, πολύ περισσότερο ίσως από τη Συνταγματική Συνθήκη. Σε κάθε περίπτωση κανείς δεν μπορεί να φαντασθεί μια Eυρωπαϊκή Eνωση, όπου η Γαλλία, για παράδειγμα, θα αντιμετωπίσει διεκδικήσεις της Γερμανίας στην Aλσατία και τη Λωραίνη ή η Eλλάδα διεκδικήσεις της Tουρκίας. Eνδεχομένως η κ. πρόεδρος της Bουλής, εννοούσε ότι θα αλλάξει ο ρόλος και η σημασία των εθνικών συνόρων, αλλά και πάλι απαιτούνται διευκρινίσεις.

Tο δεύτερο σημείο αφορά τον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας και αυτόν τον περιορισμό τον ζούμε ήδη. Δικαιολογητική βάση αυτού του περιορισμού είναι η εναρμόνιση των τρόπων και των μεθόδων με τους οποίους οι εθνικές κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν τα εσωτερικά τους προβλήματα, «χάριν της ευημερίας και της ειρήνης», στο σύνολο της E.E. Aυτό το τελευταίο, όμως, αυτό το «χάριν», καθώς και το πώς εννοούμε την «ευημερία» και την «ειρήνη» δεν είναι ποτέ δεδομένο, κάθε φορά και για κάθε θέμα είναι το ζητούμενο. Eίναι π.χ. ζητούμενο αν η Διακήρυξη της Mπολόνιας για την ευρωπαϊκή ανώτατη εκπαίδευση αξίζει για να θυσιάσουμε «μέρος της εθνικής κυριαρχίας» στην άσκηση εκπαιδευτικής πολιτικής. Eν πάση περιπτώσει δεν υπάρχει σήμερα στην E.E. ισχυρό αντιπροσωπευτικό σώμα για να νομιμοποιήσει οποιαδήποτε απόφαση για τα ζητήματα αυτά.

Και για να επανέλθω στον Σαμαρά αλλά και σε όλους εκείνους τους όψιμα ευαίσθητους για την απώλεια ή όχι της εθνικής κυριαρχίας, πού ήσαν τότε που έλεγε τα παραπάνω η Ψαρούδα-Μπενάκη στον τότε νεοεκλεγέντα Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κανείς δεν είχε ενοχληθεί, κανείς δεν βρέθηκε τότε να πει δυο κουβέντες, έτσι να ρίξει μια ντουφεκιά, να δείξει ότι ενοχλήθηκε, ότι θα πρέπει η τότε πρόεδρος της Βουλής να δώσει εξηγήσεις, να μας πει μήπως ήξερε κάποια πράγματα περισσότερα από εμάς τους απλούς πολίτες... Αλλά, βέβαια, είναι απλό. 

Από τη στιγμή που μπήκαμε εκεί που θέλαμε, δηλαδή στην Ευρωπαϊκή οικογένεια, ήταν επόμενο ότι θα είχαμε και κάποιους περιορισμούς, όχι όμως τέτοιους που να μας ωθούν σε πολεμικές. Εάν όλοι αυτοί που τώρα μιλάνε για απώλεια εθνικής κυριαρχίας, νομίζουν ότι κάτι δεν πήγε καλά, ας ζητήσουν την "έξοδο" από την Ευρωπαϊκή Ένωση! Ο πνιγμένος όμως, στην προκειμένη περίπτωση, ο Σαμαράς, από τα μαλλιά του πιάνεται. Αξιοποιεί ως έσχατο όπλο τον λαϊκισμό για να κερδίσει πόντους στην πολιτική αρένα. Θέλοντας να κάνει τον αντιπολιτευτικό του έλεγχο πιο δραστικό, οργίζεται και απειλεί και ξιφουλκεί ως άλλος Δον Κιχώτης. Αλλά είναι έλεγχος... άφωνος! Κι επιπλέον ο έλεγχός του δεν είναι πολιτικά ανιδιοτελής. Επιζητεί η παράταξή του να γίνει πλειοψηφία για να κυβερνήσει! Θεμιτό. Αυτός είναι ο κανόνας της Δημοκρατίας. 

Αλλά, δυστυχώς, διαπιστώνουμε ότι η πολιτική μας ζωή κυβερνάται από κούφιες λέξεις και από κούφια αισθήματα. Φτάσαμε, δηλαδή, η Δεξιά να μιλάει για ζητήματα τα οποία ουδέποτε την απασχόλησαν. Οι λέξεις του Σαμαρά (και όλων των στελεχών της Δεξιάς πλέον) είναι απλώς ψηφίδες του μωσαϊκού της δημαγωγικής επινοίας. Κι όσο γίνονται πολιτική πράξη είναι άκρως επικίνδυνες. Παραπλανούν την εθνική συνείδηση και την εθίζουν στην κιβδηλεία της κρίσης. Οδηγούν τον λαό στη δημιουργία ψευδών απόψεων και θέσεων και φτάνουμε εκεί που θέλει η αντιπολίτευση, να γίνονται δημοσκοπήσεις και να κερδίζουν "πόντους" όλοι αυτοί που πολιτεύονται μικροκομματικά και μικροπολιτικά. 

Είπε ο πρωθυπουργός ότι "μπορούμε να πετύχουμε να δημιουργήσουμε μαζί την παραγωγική Ελλάδα της δικαιοσύνης και της δημιουργίας". Κι ακόμη: «Εμείς θα φτιάξουμε την Ελλάδα και κανένας άλλος για εμάς. Μην περιμένουμε ούτε μάγους ούτε από μηχανής Θεούς να έρθουν να κάνουν την δουλειά. Για όσους ανησυχούν, θέλω να τους καθησυχάσω. Τίποτα μα τίποτα σε αυτήν την συμφωνία δεν θυσιάζει την δυνατότητά μας να πάρουμε τις δικές μας αποφάσεις. Αντίθετα, ανοίγει τον δρόμο να φύγουμε από εξαρτήσεις»

Αίσχος για την ΟΛΜΕ!

Κάλεσμα στους πολίτες να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους και να πουν «όχι» στο μέλλον που διαμορφώνεται εξαιτίας της οικονομικής κρίσης απευθύνει η ΟΛΜΕ, σε διακήρυξή της που θα διαβαστεί στις σχολικές εορτές για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.

Στο κείμενο γίνεται εκτενής αναφορά στο έπος του '40 και στην εθνική αντίσταση. "Σήμερα, 71 χρόνια μετά, στρεφόμαστε για μια ακόμα φορά στο παρελθόν για να αντλήσουμε θάρρος και δύναμη, ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία", σημειώνει η ομοσπονδία των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης. Κάνοντας αναφορά στη σημερινή κρίση, η ΟΛΜΕ εκτιμά ότι προκλήθηκε από τους "ισχυρούς του χρήματος κα τους πολιτικούς εκφραστές τους", με στόχο την ασύστολη  κερδοσκοπία  εις βάρος των λαών. "Κάθε γενιά και κάθε εποχή καλείται να διακηρύξει και να υπερασπιστεί τα δικά της 'ΟΧΙ'. Εμείς σήμερα καλούμαστε να πούμε 'ΟΧΙ' στην εξαθλίωση, στην εκποίηση του εθνικού πλούτου, στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών, στην καταρράκωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, στην κατάργηση των εργασιακών και κοινωνικών κατακτήσεων. Να πούμε 'ΟΧΙ' σε κάθε πολιτική που στηρίζει εκμεταλλευτικές σχέσεις και άνομα συμφέροντα", τονίζεται στο κείμενο.

Είναι αισχρό που επιδιώκουν οι κύριοι της ΟΛΜΕ. Μια άκρως διχαστική ανακοίνωση που θα την διαβάσουν στα σχολεία! Είναι φανερό ότι πρόκειται για ανεύθυνους συνδικαλιστές που στο βωμό της μικροκομματικής εκμετάλλευσης ρίχνουν το σπόρο της διχόνοιας στον ευαίσθητο χώρο της μαθητιώσας νεολαίας. Πουθενά οι κύριοι εκπαιδευτικοί της ΟΛΜΕ δεν λένε ΟΧΙ στα φροντιστήρια που έχουν "γονατίσει" τους γονείς. Αλλά γιατί να πουν "όχι" στα φροντιστήρια, αφού αυτοί οι ίδιοι είναι που τα συντηρούν;;; 

Είμαι βέβαιος ότι εάν ερωτηθούν οι γονείς και οι κηδεμόνες των μαθητών θα σας πουν, στην πλειοψηφία τους, ότι οι εκπαιδεττικοί ΔΕΝ κάνουν καλά τη δουλειά τους. Εχω σωρεία παραδειγμάτων για εκπαιδευτικούς που δεν γνωρίζουν γιατί έγιναν εκπαιδευτικοί. Αλλά είναι απλό: θεωρούν ότι είναι μια δουλειά την οποία ως "δημόσιοι υπάλληλοι" πρέπει να διαφυλάξουν ως κόρην οφθαλμού! Δυστυχώς είναι πρώτα υπάλληλοι και μετά εκπαιδευτικοί Φυσικά δεν μιλώ για όλους. Ευτυχώς υπάρχουν ορισμένοι που τιμούν τον τίτλο του εκπαιδευτικού.

Με την ευκαιρία του εορτασμού, η συνδικαλιστική ηγεσία των καθηγητών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης επιδιώκει και προαναγγέλλει ενέργειες που αποσκοπούν στη δημιουργία τηλεοπτικών εντυπώσεων και μόνο. Η ιστορία -αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας- "πρέπει να είναι σεβαστή από όλους και η απόδοση τιμής δεν μπορεί να γίνεται θέαμα για τις κάμερες και παιχνίδι για τον μικροκομματικό ανταγωνισμό". Αλλά, στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα! Οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ άγονται και φέρονται από τα κομματικά συμφέροντα. 

Η ακτινογραφία της κρίσης & τα σενάρια για το αύριο

Η κρίση χρέους σηµατοδοτεί την κατάρρευση ενός µοντέλου πλασµατικής ανάπτυξης, το οποίο, όπως εξελίχθηκε, είχε ως χαρακτηριστικά του την κλεπτοκρατία, τη σπατάλη, τον ανορθολογισµό, τον παρασιτισµό, την αυθαιρεσία και την ατιµωρησία. Μαζί µ’ αυτό το µοντέλο καταρρέει και το ανοµολόγητο κοινωνικό συµβόλαιο ανάµεσα στην άρχουσα τάξη και στα µικροµεσαία στρώµατα, το οποίο αποτέλεσε το υπόβαθρο αυτού του µοντέλου. Εκτός από την ιθαγενή πτυχή της κρίσης, όµως, υπάρχει και η ευρωπαϊκή. Η Ελλάδα δεν είναι το µαύρο πρόβατο της Ευρωζώνης, όπως ισχυριζόταν το ευρωπαϊκό ιερατείο. Είναι ο πιο αδύναµος κρίκος µιας όχι και τόσο στέρεας αλυσίδας. Το ευρώ απειλείται από τη συστηµική κρίση του. Η Ελλάδα έχει σήµερα µετατραπεί σε πειραµατόζωο. Είναι η πρώτη χώρα-µέλος της ΕΕ όπου εφαρµόζεται η θεραπεία-σοκ και επιχειρείται η αποδόµηση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτηµένου. Από την έκβαση του πειράµατος θα κριθεί το µέλλον όχι µόνο των κοινωνιών της ευρωπαϊκής περιφέρειας, αλλά και των κοινωνιών του ευρωπαϊκού πυρήνα.

Ερπων εθνικισμός, επιθετικός λαϊκισμός... και ανευθυνότητα

«Η ατμόσφαιρα δεν είναι καλή και θυμίζει τη δεκαετία του 1930. Ερπων εθνικισμός, επιθετικός λαϊκισμός, φόβος για την παγκοσμιοποίηση, όλα αυτά θέτουν εν αμφιβόλω το ευρωπαϊκό οικοδόμημα...». Αυτά μεταξύ άλλων είπε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Le Monde ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Ντελόρ. Και είναι μια διαπίστωση που άσφαλτα "κολλάει" στην περίπτωση της χώρας μας. Δεν παραβλέπω φυσικά τους κινδύνους για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα όπως επισημαίνει ο Ντελόρ, αλλά βλέπω ότι οι κίνδυνοι είναι μεγαλύτεροι για τη χώρα μας. Παραδέχομαι ότι οι Έλληνες είναι εχθροί της πειθαρχίας και του κανόνα κι έχουν από χρόνια την παράδοση της ανορθογραφίας. 

Αλλά ο "αγαπημένος" μας αντικονφορμισμός  είναι περίεργος και τις περισσότερες φορές άρρωστος. Τις περισσότερες φορές εκδηλώνεται με τον τρόπο που είδαμε (από την τηλεόραση). Το ρεπορτάζ είναι σαφές: Το κέντρο της Αθήνας παρουσιάζει το βράδυ της Τετάρτης εικόνα καταστροφής. Παγκάκια σπασμένα, πεζοδρόμια ξηλωμένα, προσόψεις τραπεζών και ξενοδοχείων κατεστραμμένες, φωτεινοί σηματοδότες, ακόμη και ψυγεία περιπτέρων σπασμένα. Την εικόνα συμπληρώνουν τα αποκαΐδια από τους φλεγόμενους κάδους απορριμμάτων και τα υπολείμματα των μολότωφ που έπεφταν «βροχή»... 

Φοβάμαι ότι η Πέμπτη θα είναι μια ακόμη μέρα που θα μας βάλει σε περισσότερες σκέψεις για το μέλλον του τόπου μας. Αν θα ψηφιστεί ή όχι το πολυνομοσχέδιο δεν ξέρω γιατί έτσι όπως δείχνουν τα πράγματα, μπορεί η ίδια η Βουλή να γίνει πεδίο μάχης και μεταξύ των βουλευτών που συμφωνούν και εκείνων που διαφωνούν. Οι ηγέτες της αντιπολίτευσης, σε μια έξαρση εθνικιστικού πνεύματος και λαϊκισμού φέρονται αποφασισμένοι να ρίξουν λάδι στη φωτιά. Η αντίδρασή τους στην κυβερνητική πολιτική, που είναι σκληρή αλλά επιβεβλημένη, δείχνει ότι οι ίδιοι αδιαφορούν απολύτως για το αύριο. Υπερασπίζονται τον πετροπόλεμο όπου δεν υπάρχει ευθύνη, αλλά επιπλέον υπάρχει και αδιαφορία για την ιδεολογική θωράκιση εκείνων που κρατούν στο χέρι τους τη βόμβα μολότοφ!

Η στάση του Σαμαρά και της Νέας Δημοκρατίας, όπως και εκείνη των ηγετών της ελάσσονος αντιπολίτευσης, γίνεται όργασνο εκμαυλισμού, που επιχειρεί να καλύψει τους ιδιοτελείς κομματικούς σκοπούς κάτω από την πρόσοψη επιδιώξεων, στις οποίες ούτε πιστεύουν ούτε και σκέπτονται σοβαρά να πραγματοποιήσουν. Στη συνέντευξή του στη Θεσσαλονίκη ο Σαμαράς είχε πει το εξωφρενικό ότι στις ερχόμενες εκλογές ίσως να μην  πάρει την αυτοδυναμία, αλλά θα την πάρει την αυτοδυναμία στις εκλογές που θ' ακολουθήσουν. Δηλαδή, ο ανθρωπάκος θέλει αλλεπάλληλες εκλογές μέχρι να κερδίσει το κόμμα του και να γίνει ο ίδιος πρωθυπουργός! 

Ο Καρατζαφέρης θέλει εκλογές γιατί είναι πεπεισμένος ότι θα βουτήξει κι άλλα κομμάτια από τη Νέα Δημοκρατία και θα μεγαλώσει το κόμμα του. Η Μπακογιάννη θέλει κυβέρνηση συνεργασίας για να γίνει υπουργός και να μείνει στο πολιτικό παιχνίδι. Ο Τσίπρας, ο Κουβέλης  και η Παπαρήγα επίσης θέλουν εκλογές διότι πιστεύουν ότι θα κερδίσουν ψηφοφόρους που έχουν απογοητευτεί από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ... Ουσιαστικά έχουμε ένα διχασμό ιδεολογίας και πολιτικής που επιχειρεί να εξαπατήσει τον λαό με την πρόσοψη της "ενότητας" απέναντι στην κυβερνητική πολιτική και στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχουν φροντίσει να το στολίσουν με μύρια όσα "αμαρτήματα". Έχουμε βεβαιωμένη την απάτη, η οποία έχει και βλαβερές συνέπειες για τη χώρα. 

Μα δεν δημιουργεί η κυρία Παπαρήγα επικίνδυνες αυταπάτες στον ελληνικό λαό όταν λέει ότι πρέπει να διαγραφεί το ελληνικό χρέος; Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση εκείνου που δανείζει. Θα δεχτείτε ποτέ από τον δανειζόμενο να διαγράψει το χρέος του επειδή έτσι θέλει; Οδηγεί στη δραστηριότητα των μαζών (έστω αυτών που πιστεύουν ακόμη στο μεσαιωνικό κόμμα της) στις ατραπούς της ουτοπίας. Όπως οι διάφορες "μοναχικές" ομάδες των αριστεριστών που έχουν τη βεβαιότητα ότι θα γκρεμίσουν τον καπιταλιστικό κόσμο. 

Οι προσδοκίες για το αύριο φαίνονται σήμερα περισσότερο από ποτέ εξασθενημένες. Δύσκολα θα έλεγα ότι περιμένω από το πλήθος που διέλυσε χθες την Αθήνα την ωριμότητα εκείνη που θα του επέτρεπε να ασκήσει εξυγιαντική επίδραση στην πολιτική για να κάνει το δημόσιο βίο της χώρας  περισσότερο ορθολογικό και την πολιτική γεσία περισσότερο υπεύθυνη.

Να στείλει κάποιους στη φυλακή, να δημεύσει περιουσίες...

ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν "γέρασα" ούτε αν έχω τύψεις, αλλά δεν μπορώ σ' αυτή τη φάση να μην συμμεριστώ τον Παπανδρέου - παρότι μ' έχει στενοχωρήσει. Παρακολούθησα τις τελευταίες ειδήσεις και μ' έπιασε ένα σφίξιμο στην καρδιά. Τον είδα τον Γιώργο σφιγμένο, πικραμένο, με έντονη την προσπάθεια να "προκύψει" ένα χαμόγελο στα χείλη. 

Είδα και τον Σαμαρά, τον  ελάχιστο και κακιασμένο, που απέφευγε να κοιτάξει τον Παπανδρέου και όταν ο Γιώργος του έδωσε το χέρι για τον τυπικό χαιρετισμό μπροστά στις κάμερες, ο Σαμαράς έτεινε το χέρι κι αμέσως σχεδόν έστρεψε αλλού το πρόσωπό του. Ανέκφραστος, δήθεν σκληρός, αλλά στην ουσία σαν ζημιωμένος χασάπης, με τη στάση του και τις δηλώσεις του έδειξε ότι πάνω απ' όλα βάζει το δικό του συμφέρον γιατί διακαώς επιθυμεί να γίνει πρωθυπουργός, αλλά και της παράταξής του που θέλει να τη δει ξανά στην κυβερνητική εξουσία. 

Και οι άλλοι αρχηγοί προσήλθαν στη συνάντηση με τον πρωθυπουργό με "μούτρα", λες και τους πήγαιναν για εκτέλεση. Μονάχα ο Καρατζαφέρης φάνηκε κάπως διαφορετικός γιατί ζει στον δικό του κόσμο. Εχω πειστεί ότι ο Γιώργος είναι ειλικρινής. Δεν μπορώ όμως και να συμφωνήσω ότι είναι "λίγος", όπως με άνεση κάποιοι τον χαρακτηρίζουν. Επιχείρησε να βγάλει ένα άλλο ήθος. Δεν τα κατάφερε. Οι καιροί τού πάνε κόντρα - μας πάνε κόντρα. Κι όταν οι συνθήκες είναι περίεργες τότε η μάζα γίνεται πηλός και ο πηλός... πολτός! Μας το έδειξε η ναζιστική Γερμανία. 

Κανείς δεν αμφιβάλλει σήμερα ότι ο ελληνικός λαός βρίσκεται στριμωγμένος γιατί υφίσταται τις συνέπειες μιας εν πολλοίς διεφθαρμένης πολιτικής αλλά και της γενικότερης διεθνούς οικονομικής κρίσης. Το ζήτημα όμως είναι ότι πέρα από τις σταθμητές κοινωνικές και οικονομικές πραγματικότητες, δημιουργούνται στα πεζοδρόμια και τις πλατείες οι οιστρηλασίες της ηγεμονίας. Οι ηγέτες της αντιπολίτευσης στη χώρα μας διαφωνούν με την κυβερνητική πολιτική. Δεν έχουν προτάσεις. Κι αν έχουν, είναι "προτάσεις" ανευθυνότητας και φανατισμού. 

Θέλουν εκλογές, το κάθε κόμμα για δικούς του λόγους. Και όλοι τους, αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση με θεωρίες λογικά... τετράγωνες! Ολοι πονάνε τον λαό, ενδιαφέρονται για την πατρίδα, πάσχουν για τους άνεργους, βλαστημάνε για τη μείωση των μισθών και τις απολύσεις. Κανείς δεν είπε ότι είναι ευχάριστο να έχουμε ανέργους και απολυμένους, ούτε ακρίβεια και φυσικά όλοι περιμέναμε στη ζωή μας να απολαμβάνουμε τους κόπους μας. Αλλά ο λαϊκισμός είναι κυρίαρχος στην καθημερινότητα της πολιτικής διαπάλης. Δεν μπορεί η Παπαρήγα και το ΚΚΕ να μιλάνε για μονόπλευρη διαγραφή του ελληνικού χρέους. Είναι δυνατό να δανείζεις σε κάποιο ν χρήματα κι αυτός να το διαγράφει; Πού ζούμε - σε ζούγκλα; Είμαστε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έχουμε υποχρεώσεις.

Φοβάμαι, λοιπόν, ότι οι λογικά τετράγωνες θεωρίες με τη μονιστική ψύχωση - μια ψύχωση απλουστευτική από την οποία αντλούν την πλατειά γοητεία και πειστικότητά τους - φοβάμαι πως λησμονούν ουσιαστικά αυτό το συμφέρον του λαού και της χώρας. Δεν αντιλέγω ότι σε μια δημοκρατία πρέπει να υπάρχει θέση και αντίθεση. Συμπολίτευση και αντιπολίτευση. Τον κόσμο γενικά τον κινεί η αντίθεση υποστηρίζει ο Έγελος (μετά τον Ηράκλειτο). Σήμερα όμως καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μιαν απειλή, αυτήν της χρεοκοπίας με όλες τις συνέπειές της και πρέπει να δούμε καθαρά ποιο είναι το συμφέρον του τόπου. Να παραβλέψουμε το φανατισμό κάποιων συνδικαλιστών που σηκώνουν τη σημαία της υστερίας και του αδιεξόδου, που δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν ένα βήμα πίσω για το γενικό συμφέρον.

ΥΠΑΡΧΕΙ δρόμος και πρέπει να τον περπατήσουμε όλοι μαζί. Η σημερινή συγκέντρωση στο κέντρο της Αθήνας με όλα τα παρατράγουδά της, δυστυχώς, έδειξε ότι υπάρχουν πολλοί δρόμοι κι ο καθένας τραβάει τον δικό του. Πετροπόλεμος, μάχη σώμα με σώμα, πυρπόληση αυτοκινήτων, κάδων σκουπιδιών και μιας σκοπιάς της Προεδρικής Φρουράς, καταστροφές, δακρυγόνα, τραυματισμοί πολιτών... Είναι βέβαιο ότι αργότερα στις ειδήσεις θ' ακούσουμε τις δηλώσεις των πολιτικών κομμάτων της αντιπολίτευσης που θα ρίχνουν τις ευθύνες (αποκλειστικά) στην κυβέρνηση. Θα είναι, όπως συχνά τα τελευταία χρόνια συμβαίνει, δηλώσεις που θα στηλιτεύουν την κυβέρνηση, την Αστυνομία κ.λπ. Τα έχουμε μάθει. 

Ωστόσο, δεν αρκεί να λέει κανείς ότι δεν πάμε καλά ή να αρκείται στις διαπιστώσεις (που τις κάνουμε όλοι), αλλά να λέει πού πάμε και πού δε πάμε και πώς θα πάμε εκεί που λένε... Η γενικότητα και η αοριστία  ισοδυναμούν με ιδιοτέλεια και κρυψιβουλία. Ποιος απ' όλους αυτούς τους καλλικέλαδους της αντιπολίτευσης θα μπορούσε να παραδεχτεί ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σταμάτησε τη διόγκωση του κράτους που για δεκαετίες ολόκληρες κατηγορείται;;; Δύο μόνο παραδείγματα:

Μόνο με τον «Καλλικράτη», οι 76 Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και επαρχεία που υπήρχαν αντικαταστάθηκαν με 13 αιρετές περιφέρειες και οι 13 κρατικές περιφέρειες από 7 αποκεντρωμένες διοικήσεις. Οι 1034 δήμοι που υπήρχαν αντικαταστάθηκαν από 325 Δήμους. Οι 30.795 αμειβόμενες θέσεις αιρετών μειώθηκαν σε 16.657. Τα 60.000 περίπου μέλη των διοικήσεων των δημοτικών επιχειρήσεων μειώθηκαν σε κάτω από 20.000.

Ο αριθμός των πάσης φύσεων εργαζομένων στο δημόσιο (μονίμων, αορίστου χρόνου, συμβασιούχων και με stage) θα έχει μειωθεί στο τέλος του 2011 κατά περίπου 200.000 σε σχέση με το 2009. Το συνολικότερο μισθολογικό κόστος του δημοσίου έχει μειωθεί τουλάχιστον 15%. Από 11,9 δισ. το πρώτο οκτάμηνο του 2009 σε 10,1 δισ. το οκτάμηνο του 2011.

Αυτά ούτε η ίδια η κυβέρνηση δεν έχει τον τρόπο να τα βγάλει προς τον κόσμο για να καταλάβει ότι έχουν γίνει προσπάθειες για να αλλάξει αυτό το κράτος που κατά μία έννοια είναι ο εχθρός μας. Και ίσως ορισμένοι να μιλήσουν για πεινασμένους, ανέργους κ.λπ. Σωστά. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνά η κυβέρνηση που πρέπει να φροντίσει για επενδύσεις ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ανάπτυξης. 

ΟΜΩΣ, για να ηρεμήσω, αυτό που ζητώ από τον Παπανδρέου, ότι κι αν γίνει την Κυριακή στη Σύνοδο Κορυφής, να στείλει κάποιους στη φυλακή, να δημεύσει περιουσίες, γιατί δεν είναι δυνατό να μένουν στο απυρόβλητο όσοι κάποια στιγμή βούτηξαν την κουτάλα και τη χώσανε μέσα στη χύτρα του προϋπολογισμού και φάγανε, φάγανε, φάγανε και σήμερα καλούμαστε εμείς να πληρώσουμε τα σπασμένα.

Γίνεται να ενώσουμε τις δυνάμεις μας;

Πρέπει ο κάθε παράγοντας του δημόσιου βίου της χώρας να σταθεί, σε τούτη τη στιγμή, σε τούτη τη συγκυρία, στο ύψος των εθνικών περιστάσεων. Αυτό βέβαια αφορά πρωτίστως το πολιτικό σύστημα, αφορά όλα τα κόμματα, αφορά τους κοινωνικούς εταίρους, αφορά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που θα έπρεπε να ενημερώνουν με αντικειμενικό και νηφάλιο τρόπο, όχι να καλλιεργούν τη μιζέρια, την παραίτηση και την απελπισία προβάλλοντας μόνο τα αρνητικά της χώρας μας, μόνο τις δυσκολίες, χωρίς να προβάλλουν τα τόσα θετικά παραδείγματα που έχουμε, ενώ ξέρουμε ότι ο λαός μας μπορεί. 

Αυτό αφορά και τον πνευματικό και τον επιστημονικό και τον καλλιτεχνικό κόσμο, που πρέπει να μιλήσει με νηφαλιότητα και με αισιοδοξία για τις δυνατότητες αυτής της χώρας και αυτού του λαού.Αφορά τους προύχοντες αυτής της χώρας, που έχουν καθήκον να επιδείξουν πατριωτική, εθνική στάση, με πρότυπο τους μεγάλους ευεργέτες του παρελθόντος, που βοήθησαν να στηθεί η σύγχρονη Ελλάδα. Να βοηθήσουν, λοιπόν, και εκείνοι σήμερα τη χώρα και να φέρουν επενδύσεις, αντί να βγάζουν τα χρήματα στο εξωτερικό. 

Σε ό,τι αφορά τις Τράπεζες, ακούμε πολλά. Αλλά δεν είναι δυνατόν σε μια περίοδο κρίσης να χρηματοδοτούν, θα έλεγα, εκτός τραπεζικών κριτηρίων, ένα κανάλι που έχει χρέη πάνω από 500 εκατομμύρια ευρώ, και να μην δίνουν ρευστότητα στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που μπορούν να επιβιώσουν. Και μετά, να έρχονται και να λένε, ότι αν μειώσουμε εμείς το χρέος, το βάρος από τον Ελληνικό λαό, θα καταρρεύσουν οι Τράπεζες. Όχι, δεν θα καταρρεύσουν οι Τράπεζες. Μπορεί οι θέσεις κάποιων να καταρρεύσουν, οι Τράπεζες θα μείνουν όρθιες, όμως, διότι εμείς θα το εγγυηθούμε. 

Όπως και οι πολίτες θέλουν να δουν και τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης, να συνεισφέρουν και αυτοί επιτέλους στην εθνική προσπάθεια. Αν δεν κάνω λάθος, είναι οι πιο ακριβοπληρωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, δημόσιοι λειτουργοί του κράτους, περισσότερο και από τους Βουλευτές, οι οποίοι Βουλευτές στο κάτω – κάτω επανειλημμένως αρνήθηκαν – και αυτό δεν το ξέρει πολύς κόσμος – αυξήσεις τα τελευταία χρόνια. Δεν αρνήθηκαν τις αυξήσεις οι δικαστές. 

Και τώρα που ζητούμε και από αυτούς τον οβολό τους υπέρ της ανεξαρτησίας της χώρας μας, μας μιλάνε για «οικονομική κατοχή;». Αυτή την οικονομική κατοχή, θα την παλέψουμε, όταν και αυτοί, και όλοι πληρώσουν τον οβολό τους. Και οι δικαστές. 

Και όταν συμβάλλουν ουσιαστικά στο αίσθημα Δικαίου και δεν αφήνουν διάφορους, επειδή είναι ισχυροί παράγοντες του ποδοσφαίρου, των μέσων ενημέρωσης ή των επιχειρηματιών, να μπορούν να ξεφεύγουν από τη Δικαιοσύνη, με αρνησιδικία, με αναβολές ή με άλλα τερτίπια.Και εγώ απευθύνομαι στη μεγάλη πλειοψηφία εκείνων των δικαστών που πιστεύουν στο αίσθημα Δικαίου, και όχι στους λίγους, οι οποίοι παίζουν παιχνίδια με την τύχη της χώρας. 

Χρειάζεται όλοι να καταλάβουμε ποιες ευθύνες έχουμε. Όλοι έχουν ευθύνες, όλοι, και οι επιχειρηματίες. Εμείς δεν είμαστε εναντίον κανενός κλάδου, είμαστε υπέρ όλων των υγιών επιχειρηματιών, του σωστού συνδικαλισμού, της σωστής, πραγματικά αυτόνομης και αδέκαστης Δικαιοσύνης, του σωστού τραπεζικού συστήματος, που δίνει ρευστότητα στην πραγματική οικονομία και όχι στην παραοικονομία, αλλά θα χτυπήσουμε τα φαινόμενα, τα οποία μας έφεραν μέχρι εδώ. Διότι ο κόσμος πραγματικά λέει: ως εδώ και μη παρέκει! Ο κόσμος δικαίως πονάει και αισθάνεται αδικία, όταν αυτά τα κατεστημένα προσπαθούν να ξεφύγουν από τις δικές τους υποχρεώσεις. 

Εάν δεν χτυπήσουμε αυτές τις πρακτικές, τότε πράγματι ο πλούτος του Ελληνικού λαού δεν θα ανήκει σ’ αυτόν, αλλά θα γίνεται συνεχώς βορρά στις ορέξεις κάθε ισχυρού. Το Δημόσιο θα μείνει κατακερματισμένο σε φέουδα υπαλλήλων, μανδαρίνων, αν θέλετε, ή άλλων ισχυρών, που ιδιοποιούνται την εξουσία και λεηλατούν την περιουσία. Όλοι σήμερα πληρώνουμε. Δεν υπάρχει εξαίρεση. Πληρώνουμε, για να φτιάξουμε μια καλύτερη Ελλάδα και, επιτέλους, ένα κράτος δίκαιο και μια Ελλάδα αυτόνομη. 

Είναι λάθος να ισχυρίζεται κανείς ότι έχουμε βάλει τον έναν ενάντια στον άλλον. Αντιθέτως, τους χρειαζόμαστε όλους. Όλοι πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, όλοι μέσα μας πρέπει να αλλάξουμε. Να αλλάξουμε τους εαυτούς μας. Να αλλάξουμε έναν παλιό εαυτό, με αυτόν ο οποίος, πιστεύω, ανταποκρίνεται στις πραγματικές μας δυνατότητες, στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, για να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε με ανάλογο τρόπο αυτές τις δυνατότητες, με φαντασία, κέφι, δημιουργικότητα, καινοτομία και πρωτοβουλία. 

Να σταματήσουμε την αλληλοκατηγορία, να σταματήσουμε να ψάχνουμε τον κακό εχθρό μέσα ή έξω, ο οποίος, αν απαλειφθεί, όλα λύθηκαν ως δια μαγείας, και να ενισχύσουμε τα πλεονεκτήματά μας μέσα από την παιδεία, τη γνώση, τη στήριξη των πολιτών μας. 

Από την ομιλία στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ.

Η Μελίνα και η Αλλαγή!

18 Οκτωβρίου 1920. Γεννήθηκε μια μεγάλη ελληνίδα: η Μελίνα Μερκούρη. Είμαι ευτυχής που την γνώρισα και συνεργάστηκα μαζί της στο υπουργείο Πολιτισμού. Έκτοτε δεν υπήρξε ισάξιά της.

18 Οκτωβρίου 1981. Το ΠΑΣΟΚ με τον Ανδρέα κερδίζουν τις εκλογές και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού προσδοκά καλύτερες μέρες: η ΑΛΛΑΓΗ άλλαξε τα κοινωνικο-πολιτικά δεδομένα της νεότερης Ελλάδας. Κανείς σήμερα δεν τολμά, να μιλήσει γι' αυτήν. Παρά τους τυχοδιώκτες που φώλιασαν μέσα στις συνθήκες ελευθερίας που δημιούργησε, παραμένει ένα ορόσημο για την ιστορία μας. Τίποτε και κανείς δεν μπορεί να αναιρέσει τα έργα του ΠΑΣΟΚ. Είναι θλιβερό, ωστόσο, η σημερινή κατάσταση για την οποία ευθύνεται ο σημερινός πρωθυπουργός (και όλο το πολιτικό σύστημα), δεν είναι δυνατό να ισοπεδώσει ό,τι κερδίσαμε με αγώνες. Απλώς σκέφτομαι ότι σύμφωνα με την ψυχολογία της μάζας και την λογική του οδοστρωτήρα, η πλειοψηφία σήμερα θέλει να τα γκρεμίσει όλα. Ομως δεν είναι έτσι. Αν πιστεύουν οι νεότεροι ότι φταίει το ΠΑΣΟΚ ή ο Ανδρέας, δικαίωμά τους. 

Αδιέξοδο, έχουμε χρεοκοπήσει, θα ξαναζήσουμε καλύτερες μέρες;;;

Είναι αλήθεια ότι ως χώρα και ως κοινωνία έχουμε φτάσει σε κρίσιμη καμπή. Και ξέρετε γιατί δεν αντέχουν την λιτότητα όλοι αυτοί που βγαίνουν στους δρόμους και βρίζουν την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ και τον Παπανδρέου και δεν δέχονται τα μέτρα που θέλει να εφαρμόσει; Εχουν γνωρίσει τον πειρασμό της σπατάλης. Ποιος αρνείται ότι οι Ελληνες έχουν γευτεί το χειρότερο ναρκωτικό που υπάρχει: τον ευδαιμονισμό!

Ολοι αυτοί που θέλουν να γκρεμίσουν την κυβέρνηση, να καταδικάσουν τον Παπανδρέου κι ό,τι άλλο έχουν στο μυαλό τους, ξέρουν άραγε τι μας ξημερώνει; Ήδη έχουμε κιόλας περίεργα συμπτώματα, παρακρούσεις αδόκητες. Ακουσα σήμερα τον πρόεδρο των υπαλλήλων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης να λέει ότι πλέον έχουν προχωρήσει σε άλλου είδους αγώνα. Δεν κάνουν -είπε- απεργία, αλλά καταλήψεις!!! Οταν ο εργαζόμενος κάνει απεργία, ΔΕΝ πληρώνεται. Τώρα όμως που αυτοί κάνουν καταλήψεις ("αγώνας νέας μορφής"), πάνε κανονικά, χτυπάνε τις κάρτες προσέλευσης και αποχώρησης για να πληρωθούν!!! Δυστυχώς είναι απατεώνες, διότι εγώ ο πολίτης, ο δημότης, πληρώνω κανονικά τα τέλη που με χρεώνει ο δήμος και απαιτώ να μου προσφέρει τις υπηρεσίες που μου έχει υποσχεθεί. Οι σκουπιδιάρηδες όμως δεν περνούν να κάνουν την  αποκομιδή κι έτσι οι γειτονιές της πρωτεύουσας έχουν γίνει σκουπιδότοποι. Τα σκουπίδια τα έχει σκορπίσει η βροχή και τα αυτοκίνητα και βρομάει ο τόπος. 

Η ηθική κατάρρευση είναι γεγονός. Αν υπήρχε και στο ελάχιστο, θα σέβονταν τους πολίτες και τα δικαιώματά τους. Το δημοκρατικό μας πολίτευμα δεν νομιμοποιεί τον οποιονδήποτε καταστρατηγεί τα δικαιώματά μου και μου στερεί την ελευθερία. Αυτό που διαπιστώνω είναι ότι τα πάντα στην εποχή μας έγιναν ύπουλα. Η αβεβαιότητα για το αύριο σημαίνει αυτομάτως ότι πρέπει η κοινωνία μας να γίνει ανθρωποφαγική. Σήμερα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ενδιαφέρονται μονάχα για την πτώση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, τη διενέργεια εκλογών για να πανηγυρίσουν το βράδυ των αποτελεσμάτων. Σήμερα μια δημοσκόπηση δείχνει ότι αν γίνονταν τώρα εκλογές θα προέκυπτε μια βουλή με εφτά κόμματα. Τι ωραία, τι καλά. Και η Ελλάδα τι θα γινόταν - ποιος θα σχημάτιζε κυβέρνηση, θα είχαμε ηρεμία, θα μπαίναμε σε ήσυχα νερά; Δυστυχώς. 

Το μόνο συμπέρασμα που βγάζουν όλοι οι αναλυτές είναι ότι έχουμε χρεοκοπήσει οικονομικά. Την ηθική χρεοκοπία κανείς δεν την αναφέρει, όπως επίσης και την κατάχρηση της ελευθερίας. Απλώς είμαστε θεατές παρεκτροπών, παραχαράξεων και διαστροφών. Όλοι αυτοί που υποβάλλουν την αντίδραση που εκφράζεται με τις λεγόμενες "καταλήψεις" (κρατικών κτιρίων, σχολείων κ.λπ.), προβάλλουν μιαν ελευθερία ανεύθυνη, χωρίς σοβαρή επίγνωση των υποχρεώσεών της, ελευθερία με περισσότερο μηδενιστικό παρά δημιουργικό χαρακτήρα, ελευθερία ύπουλη, υπονομευμένη. 

Εχει καταλάβει όλο αυτό το ανθρωπομάνι που βγαίνει στους δρόμους, που κάνει τις καταλήψεις, ότι οι απανωτές και ανεξάντλητες απεργιακές κινητοποιήσεις αποδιοργανώνουν τον κοινωνικό και κρατικό μηχανισμό, σε βαθμό παράλυσης; Ψυχανεμίζεται τι θα προκύψει; Θα προκύψει ένα άλλο καθεστώς που η κατάχρηση της ελευθερίας θα είναι μόνιμη επωδός μιας καθημερινότητας που δεν θα μας αφήνει το χρόνο να αναπολήσουμε τι είχαμε και τι χάσαμε. Βέβαια, ο λαός έχει να αντιμετωπίσει τον βομβαρδισμό των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Δυστυχώς στα ΜΜΕ αυτοί που λένε τις "ειδήσεις" παίζουν το παιχνίδι κάποιων - είτε κατά κύριο λόγο των ιδιοκτητών είτε κάποιων επιχειρηματικών κύκλων και πολιτικών ομάδων. Αλλά είναι κι εκείνοι που καθημερινά για λίγη δημοσιότητα βγαίνουν στα "παράθυρα" και πλιατσικολογούν και λένε αηδίες χωρίς περίσκεψη.

Η απαισιοδοξία δεν ήταν ποτέ χαρακτηριστικό των Ελλήνων. Είμαι βέβαιος ότι κάποια στιγμή θ' αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο. Αλλά χρειάζεται εμμονή στις πολιτικές αρχές μας και πίστη στην ιδεολογία που συμπυκνώνει την αγάπη μας στη δημοκρατία. Θα 'ρθουν καλύτερες μέρες.

Μέσα σ' εχθρικό τοπίο το ΠΑΣΟΚ...

Το παρακάτω "μήνυμα", μου εστάλη, αφού είμαι μέλος του ΠΑΣΟΚ (από την ημέρα της ίδρυσής του) και φυσικά είχα ζητήσει να είμαι αποδέκτης... Και ιδού τι λέει το μήνυμα: 

Πριν από λίγες μέρες η κυβέρνηση έκλεισε 2 χρόνια διακυβέρνησης, 2 χρόνια μεγάλης προσπάθειας και αγώνων για την αλλαγή της Ελλάδας και για την αποφυγή της χρεοκοπίας. Σε αυτά τα 2 χρόνια, σε συνθήκες πρωτοφανούς κρίσης, έγιναν πολλά, σε όλους τους τομείς: στην οικονομία, την παιδεία, την προστασία του πολίτη, τη δημόσια διοίκηση, τον τουρισμό, την αυτοδιοίκηση, την υγεία, το πολιτικό σύστημα, το ασφαλιστικό, την αγροτική ανάπτυξη, κλπ. Πολλά είναι όσα άλλαξαν και ακόμα περισσότερα όσα έχουν ξεκινήσει να αλλάζουν. Όπως δήλωσε και ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στη ΔΕΘ, «Πριν από σχεδόν 2 χρόνια, ο Λαός μας ζήτησε να απελευθερώσουμε τις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας από βάρη και δουλείες. Ζήτησε Επανάσταση. Την Επανάσταση του αυτονόητου! Να κάνουμε όλες εκείνες τις μεγάλες τομές που θα επιτρέψουν στη χώρα μας να αξιοποιήσει τις μεγάλες δυνατότητές της. Αυτό κάνουμε. Αυτό προσπαθούμε. Αυτός είναι ο στόχος μας. Να ξεφύγουμε όλοι από τους περιοριστικούς ορίζοντες του μικρόκοσμού μας και να κοιτάξουμε το κοινό μας συμφέρον. Το καλύτερο για όλους.» Παρά τις μεγάλες δυσκολίες, η Ελλάδα είναι όρθια και προχωράει μπροστά, τα ελλείμματα και η σπατάλη μειώνονται συνεχώς, η κρατική διόγκωση περιορίζεται, οι εξαγωγές αυξάνονται, το ασφαλιστικό σύστημα είναι πια βιώσιμο, τα κλειστά επαγγέλματα ανοίγουν, η παιδεία αλλάζει με συναίνεση, οι Έλληνες αποκτούν πρωτοβάθμιο σύστημα υγείας, η αυτοδιοίκηση μεταρρυθμίστηκε και γίνεται πιο λειτουργική. Η Ελλάδα αλλάζει προς το καλύτερο και την αλλάζουμε μαζί.» - Διαβάστε τον πλήρη απολογισμό των 2 ετών διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. - Μπορείτε να κατεβάσετε την περίληψη του απολογισμού μας. Τα βασικά «Νούμερα και Γεγονότα» αυτών των δυο χρόνων διακυβέρνησης.


Καλά όλα αυτά, αλλά έχουν καταλάβει σε ποιο κόσμο ζούμε εμείς; Αυτοί είναι βέβαιο ότι ζουν στον δικό τους κόσμο. Είχα και έχω αντοχές και ανοχές για να προχωρήσει ο Παπανδρέου στη ριζική αλλαγή της ελληνικής κοινωνίας και του κράτους. Εξαρχής θέλω να τονίσω ότι ο Γιώργος είναι καλών προθέσεων και το πιστεύω. Και φυσικά δεν συμμερίζομαι όλους εκείνους που, είτε για λόγους αντιπολιτευτικής τακτικής είτε για ιδιοτελείς λόγους είτε γιατί είναι μονίμως αντι-παπανδρεϊκοί και αντι-ΠΑΣΟΚοι, βρίζουν ασύστολα τον Γιώργο και όλα τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος. Πώς μπορεί κανείς λόγου χάρη να δικαιολογήσει τους φοιτητές (;;;) εκείνους που μπήκαν στον κινηματογράφο που βρισκόταν ο Καστανίδης και τον ανάγκασαν με γιαούρτια και γιουχαϊσματα να αποχωρήσει; 

Τα μέλη των κομμάτων της λεγόμενης παραδοσιακής αριστεράς έχουν πάρει φόρα και πιστεύουν ότι μπορεί να καταλάβουν σε λίγο και τα "χειμερινά ανάκτορα"! Έχουν συμβάλει στην αποδιοργάνωση της κοινωνίας και η προτροπή στους μαθητές να δημιουργούν γεγονότα με την κατάληψη των σχολικών συγκροτημάτων οδηγεί την χώρα σ' ένα αδιέξοδο που συναγωνίζεται το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε οδηγηθεί λόγω της διεφθαρμένης πολιτικής διαχείρισης των τελευταίων δεκαετιών. Κανέναν ζώντα πολιτικό δεν ξεχωρίζω. Όλοι έχουν ευθύνες. Και ο Παπανδρέου, και ο Σαμαράς, και ΟΛΟΙ. Είναι ανοησία κάποιοι να βγάζουν απέξω την ουρά τους, με τη δικαιολογία ότι δεν συμμετείχαν στην εξουσία. ΟΛΟΙ, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν πάρει μέρος στο φαγοπότι. Ποτέ στον κρατικό και κυβερνητικό μηχανισμό δεν ήσαν μόνον Πασόκοι ή νεοδημοκράτες. 

Το γεγονός ότι έχει φουντώσει το λεγόμενο "μαθητικό κίνημα" είναι ΚΑΚΟ έργο όλων, διότι θέλησαν να χαϊδέψουν τ' αυτιά των νέων παιδιών. Κι εγώ φταίω! Κάποτε ήμουν διευθυντής του "Μαθητικού Αγώνα", που ήταν εφημερίδα της ΠΑΜΚ, της μαθητικής παράταξης του ΠΑΣΟΚ. 

Θέλω, λοιπόν, να πω ότι χρειάζεται, σήμερα, βαθιά περίσκεψη απ' όλους για να δούμε πώς θα βγούμε από το αδιέξοδο. Βέβαια, το μαχαίρι το έχει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος ο Παπανδρέου. Η κυβέρνηση μέσα σε δυο χρόνια έκανε ΕΡΓΟ, αλλά και πολλά λάθη και παραλείψεις. Εγώ θα έλεγα ότι αυτή η ηγετική ομάδα που κανοναρχεί στο ΠΑΣΟΚ, διέλυσε την κομματική οργάνωση. Η διάλυσή της είχε αρχίσει από την εποχή των "εκσυγχρονιστών" με τις ευλογίες του Σημίτη. Διέλυσαν την οργάνωση και δεν κατάλαβαν ότι την οργάνωση χρειάζονταν για να στηρίξει την πολιτική της κυβέρνησης.

Σήμερα, δεν έχουν καταλάβει ότι στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, όπως επίσης και γενικότερα στην ελληνική κοινωνία, δεν υπάρχει ομοψυχία, δεν υπάρχει ψυχική επαφή, κι αυτό αφού δεν υπάρχει όραμα! Το να λέει ο Γιώργος συνεχώς ότι πρέπει να σώσουμε την χώρα, από μια καταστροφή την οποία δεν προκαλέσαμε εμείς, αλλά οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι, είναι κομμάτι δύσκολο να το εννοήσουμε. Δεν μας άφησε να έχουμε συμμετοχή σε κομματικές διαδικασίες, να μιλήσουμε, να φωνάξουμε, να πούμε την άποψή μας και να την λάβει υπόψη του. Και το κόμμα φυλλορρόησε, διαλύθηκε, τα μέλη και οι φίλοι πήγαν σπίτι τους και από μακριά παρακολουθούν έντρομοι τον κατήφορο μιας παράταξης που κάποτε εξέφρασε τους πόθους του τυραννισμένου λαού. 

Εχω την εντύπωση μερικές φορές ότι ο Παπανδρέου και η ηγετική περί αυτόν ομάδα δεν ενδιαφέρεται για τους φίλους και τα μέλη του Κινήματος που στάθηκαν πάντα δίπλα στον ΑΝΔΡΕΑ. Θέλουν να πιστεύουν ότι δημιουργούν άλλο κόμμα, άλλους πολίτες, με ιδεολογία και πολιτικές θέσεις που κανείς μέχρι στιγμής δεν έχει καταλάβει. Ωστόσο, δεν βλέπουν ότι μετά τις επερχόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, το πολιτικό και κομματικό τοπίο θα είναι ΑΓΝΩΣΤΟ και δεν θα έχει σχέση με ό,τι υπάρχει σήμερα.

Είμαστε εκ των πραγμάτων αναγκασμένοι να διαβάζουμε πολλές φορές στις εφημερίδες για τα έργα και τις ημέρες των στενών συγγενών του πρωθυπουργού και είναι ν' απορεί κανείς πώς και δεν καταλαβαίνουν την κρισιμότητα της κατάστασης! Δεν είναι σε θέση να δουν ότι το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση βρίσκονται μέσα σ' ένα εχθρικό τοπίο. Πάω στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς, και ακούω να βρίζουν τον πρωθυπουργό και γενικά τους κυβερνώντες, πάω στην τράπεζα κι ακούω τα ίδια, μπαίνω στο λεωφορείο επίσης τα ίδια, πάω στο ΙΚΑ και όλοι βρίζουν... 

Είναι φανερό πλέον ότι κάτι δεν πάει καλά. Και μέσα σ' όλα αυτά βγαίνει ο άχρηστος Σαμαράς και λέει σαχλαμάρες. Μέγας ανόητος λαϊκιστής διακηρύσσει ότι πολεμάει τις συντεχνίες! ΕΛΕΟΣ Αντωνάκη. Ο πρόεδρος των ταξιτζήδων είναι καραδεξιός, ο πρόεδρος των γιατρών επίσης καραδεξιός, ο πρόεδρος των φαρμακοποιών επίσης δεξιός, ο πρόεδρος των δικηγόρων επίσης δεξιός... Σχεδόν όλοι οι επικεφαλής των διαφόρων επαγγελματικών συντεχνιακών ομάδων είναι ΔΕΞΙΟΙ και αυτοί είναι που έχουν κάνει άνω-κάτω την κοινωνία μας διότι νιώθουν να φεύγει το έδαφος κάτω από τα πόδια τους, επειδή χάνουν προνόμια... Σε κάφρους νομίζει ο Σαμαράς ότι απευθύνεται;;; 

Και για να κλείσω το σημείωμα, θέλω να πω ότι ο Παπανδρέου αν δεν κάνει γενικό προσκλητήριο στους Πασόκους για να τους ακούσει, να διώξει τους άχρηστους που τον περιβάλλουν, και να δώσει στο λαό να καταλάβει την κρισιμότητα των καιρών, δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσει ο κατήφορος. Είναι δυνατό να φεύγουν ένα-ένα τα στελέχη που κάποτε πάλεψαν για το Κίνημα; Για να μείνουν οι Γερουλάνοι, οι Τίνες, οι Ρεγγίνες και άλλα ανεμομαζώματα και κατ' εξακολούθηση άχρηστοι... Δεκάδες Πασόκοι έχουν απομακρυνθεί και άλλοι πλευρίζουν τον Κουβέλη ή τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ άλλοι ξεκαθαρίζουν ότι δεν τους εκφράζει πλέον αυτή η πολιτική.