Τι μας περιμένει!

Είναι βέβαιο πως όταν πεθάνω, μόνο η οικογένειά μου θα με κλάψει και 5-6 φίλοι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού... Καλά, θα μου πείτε, τι σ' έπιασε τώρα και τα έβαψες... μαύρα; Αφορμή είναι ο θάνατος του φίλου δημοσιογράφου Γιάννη Βουτσινά. Ψάχνω, που λέτε, μια ώρα στην ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ, να βρω και ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ [εκτός και είμαι ανίκανος να "διαβάσω" μια ιστοσελίδα!] μια ανακοίνωση, μια δήλωση, κάτι τέλος πάντων, δυο λόγια τιμής σ' έναν άνθρωπο που ήταν ΠΑΣΟΚ, και τουλάχιστον διετέλεσε διευθυντής της κομματικής εφημερίδας - για τ' άλλα διαβάστε το βιογραφικό του. Θέλω να πω ότι ΔΕΝ βρέθηκε κάποιος από εκεί μέσα να αναρτήσει δυο κουβέντες; Δεν θέλω να πω περισσότερα. Μόνο θλίβομαι. Διότι εκεί στο ΠΑΣΟΚ οι διάφοροι γραφειοκράτες γράφουν την ιστορία του Κινήματος καταπώς γουστάρουν. Και φυσικά δεν μέμφομαι τους νέους ανθρώπους που έχουν πλαισιώσει την οργάνωση [κεντρικά] του Κινήματος. Πού υπάρχει η ιστορία των εντύπων του ΠΑΣΟΚ; Θα μου απαντήσει κάποιος ότι [δήθεν] ακόμη η ιστοσελίδα είναι υπό κατασκευή! Μα, και πριν την καινούργια ιστοσελίδα, στο παλιό site, ΔΕΝ υπήρχε αναφορά στα έντυπα του Κινήματος, που αποτελούν σταθμούς στους αγώνες μας; Ποιος, μωρέ, την ξέρει την ιστορία; Η Καρακλιούμη ή ο Ελενόπουλος ή ο Βρυώνης; Δεν έχω τίποτε μαζί τους. Μια χαρά άνθρωποι είναι και παλεύουν στο μέτρο των δυνατοτήτων τους να κάνουν τη δουλειά τους. Αναφέρομαι σ' αυτούς επειδή είναι καθ' ύλην αρμόδιοι [ΜΜΕ, internet]. Είναι και ο Αθανασάκης - αλλά από τον Αθανασάκη δεν περιμένω τίποτε!