Sunday, April 12, 2009

Της αγάπης αίματα...




Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Στ' ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
αμαρτία μου να 'χα κι εγώ μιαν αγάπη
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

3 comments:

Dimitris said...

Νικο,
Δεν νομιζω πως υπαρχειαλλος σαν τον Θεοδωρακη και τον Μπιθικωτση. Το τραγουδι, η μουσικη, τα λογια, τα ματια βουρκωσαν και δεν στεγνωσαν για πολλη ωρα.
Μου εφερε πολλες αναμνησεις το τραγουδι, και πιο πολυ, η μουσικη.
Παντως ευχαριστω που μου εδωσες την ευκαιρια αυτη.

Νίκος Λαγκαδινός said...

Α ρε Δημήτρη, το έβαλα έτσι γιατί είναι ένα εξαιρετικό τραγούδι. Όπως γράφεις, όλοι συντελεστές είναι φοβεροί. Να ξέρεις ότι αυτό το τραγουδάω άψογα - εδώ που τα λέμε είμαι και λίγο ταλαντούχος... χαχαχαχα. Θυμάσαι τι κάναμε, όταν τραγουδούσα στο διάδρομο της Ηλία Ζερβού; Συγκινούμαι...

Dimitris said...

Αυτα ειναι πραγματα που δεν ξεχνιουνται. Αστα, περασμενα, αλλα καθολου ξεχασμενα...
Οσο για το ταλεντο....πραγματι την τελευταια φορα που σε ακουσα καλα τα πηγες. Αυτο ομως ηταν πριν απο 4½ χρονια περιπου. Θυμασαι τα Χριστουγεννα του 2004?
Πρεπει ομως να σταματησω εδω, γιατι οι αναμνησεις.....