Λώρη Κέζα: "Οι Aλεξανδρινοί ένοιωθαν βέβαια που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά..."

• ΓΙΑΤΙ άραγε οι επιχειρηματίες-εκδότες να θέλουν να κουλαντρίζουν την πολιτική ζωή του τόπου; Αφελές ερώτημα. Υπάρχει βεβαίως η απάντηση, αλλά όλοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Κανείς ποτέ δεν θα παραδεχτεί κάτι τέτοιο δημοσίως. Οι πολιτικοί φοβούνται, οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι που έχουν θέσεις κλειδιά επίσης φοβούνται ή είναι εγκλωβισμένοι στο πλέγμα σχέσεων που έχουν δημιουργήσει με τους εργοδότες τους κι έτσι πορευόμαστε, κουνώντας το κεφάλι και ψάχνοντας να βρούμε την πολιτική και επιχειρηματική [!] ηθική ανάμεσα στ' απόνερα της καθημερινότητας.

• Κι έρχεται το φυσιολογικό ερώτημα: Πού πάμε; Η χώρα μας, οι πολίτες της στην πλειοψηφία τους είτε από ιδιοτροπία, πλάνη ή διαστροφή, έχουν αποδυθεί σ' ένα ξέφρενο αγώνα δρόμου, ένα έξαλλο κυνηγητό, μιας ουτοπίας. Όλοι συμμετέχουν στην επιχείρηση αποδιοργάνωσης των πάντων. Ωστόσο, αυτό που κυνηγούν, αυτό που αγωνίζονται να πιάσουν είναι ο ίδιος ο εαυτός τους. Πολλές φορές οι δεοντολογίες δεν ωφελούν. Κι όταν οι δεοντολογίες παραμεριστούν, απομένουν δυο μονάχα ενδεχόμενα: η ανεύθυνη αισιοδοξία και οι ιερεμιάδες. Η ανεύθυνη αισιοδοξία κολακεύει για να γίνεται αρεστή, με πρόσχημα πως εμψυχώνει. Στην πράξη όμως ελάχιστα παραλλάζει από τη δημοκοπία. Οι ιερεμιάδες πάλι, αυτονόητο πως είναι αρνητικές.

• Κάποιος μου έλεγε προσφάτως για τις πνευματικές ηγεσίες ότι μάλλον μπορούν να έχουν μια παρεμβατική δυνατότητα με το λόγο τους. Αλλά δυστυχώς έχει διαπιστωθεί ότι πνευματική ηγεσία στον καιρό μας είναι σχεδόν αδιανόητη, γιατί της έχει προκαταβολικά αφαιρεθεί ο κατευθυντήριος ρόλος. Δεν βλέπετε ότι όσοι διανοούμενοι κατά τεκμήριο έχουν δυνατότητες να δείξουν καινούργιους δρόμους, είναι εγκλωβισμένοι σε "συνεργασίες" με τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα; Έχει χαθεί η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Συνεπώς, τι να περιμένει κανείς από δαύτους;

• Αν προσέξετε καλά, θα παρατηρήσετε ότι έχουμε οδηγηθεί αργά-αργά και δίχως να το καταλάβουμε προς μια συγκριμένη κατεύθυνση. Βαδίζουμε όλοι προς μια μοίρα μαζική. Θα σας πω ένα απλό παράδειγμα. Είμαστε "αναγκασμένοι" να διαβάζουμε τα ίδια βιβλία [αν τα διαβάζουμε...], ν' ακούμε τις ίδιες μουσικές [αν τις ακούμε...], να βλέπουμε τις ίδιες κινηματογραφικές ταινίες [αν τις βλέπουμε...], να γινόμαστε, δηλαδή, αποδέκτες των ίδιων προσφορών που μας φορτώνουν καθημερινά και κυρίως τις Κυριακές οι εφημερίδες ή τα περιοδικά ποικίλης ύλης.

• Έχουν πλημμυρίσει οι γωνιές των σπιτιών μας τα ίδια cd, τα ίδια dvd, τα ίδια βιβλία, που με ελάχιστο τίμημα ή "δωρεάν" προσφέρουν όλες οι εφημερίδες. Και βλέπουμε το τραγικό, να διαφημίζονται στην τηλεόραση οι εφημερίδες για τις προσφορές τους και όχι για τις μεγάλες έρευνες ή τα μεγάλα θέματα ή τις [ενδεχομένως αποκαλυπτικές] συνεντεύξεις! Επιζητούν να κατασκευάσουν πολίτες των οποίων η επίδραση στο πεδίο της οικονομικής, της ανθρώπινης και της πολιτικής επιλογής θα είναι εύπλαστη.

• Κι έρχεται η στιγμή που κάποια κυρία Λώρη Κέζα θα γράψει ένα τρισάθλιο κείμενο με τίτλο "Πόσο ανεπιτήδευτος είναι ο Γιώργος;" Τι ήταν αυτό το κείμενο τελικά; Θεωρώ ότι ήταν [είναι] μια ακόμη προειδοποίηση! Σ' αυτό το επονείδιστο άρθρο της Κέζα, που προφανώς έχει γραφτεί κατά παραγγελία για να μην πω και καθ' υπαγόρευση, ξεσπάζουν αδιάλλακτα βλάσφημοι φθόγγοι που καταλήγουν στην αμφισβήτηση και γελοιοποίηση της ηθικής, ανθρώπινης και πολιτικής προσωπικότητας του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου. Ο μηχανισμός του γραψίματος της Λ.Κέζα δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τη διαλεκτική λογική, η οποία προϋποθέτει μια ορθολογική σκέψη που να παραδέχεται την αντίθεση, τις αντιμαχόμενες δυνάμεις. Το αντικείμενο του στοχασμού της Κέζα έχει εκείνο που ο Έγελος ονοματίζει ως "εσωτερική αρνητικότητα". Δεν περίμενα, δηλαδή, ένα κείμενο που να υμνεί τις όποιες αρετές του Παπανδρέου, διότι το πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύσσεται ο στοχασμός της Κέζα και οι δυνάμεις που τον υπαγορεύουν είναι αντίρροπες. Τον Παπανδρέου τον έχουν απέναντί τους και τον σημαδεύουν, και τον πυροβολούν.
  

• Είναι φανερό ότι ζούμε σε μια εποχή παρακμής και φυσικά δεν το έχουμε καταλάβει. Μας ξεγελάει ο σαματάς, η φωτοχυσία, η ακμή ενός ειδικού τομέα, που είναι η παραγωγή σπατάλης και το πανηγυριώτικο θέαμα. Εδώ, αρκεί να φέρετε στο μυαλό σας τα άπειρα τηλεοπτικά κανάλια που φτυαρίζουν την ατμόσφαιρα με σκουπίδια. Δεν μπορώ να ξέρω κατά πόσο θ' ασχοληθεί κανείς -πέρα από τα παλικάρια της μπλογκόσφαιρας- με αυτά που οργανώνουν οι επιχειρηματίες εκδότες που κοιμούνται και ξυπνάνε με την έγνοια της ποδηγέτησης της κοινωνικής και πολιτικής ζωής του τόπου.

• Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι να κατανοήσει ο πολύς κόσμος τους μηχανισμούς λειτουργίας του κράτους και της κοινωνίας. Τι σημαίνει, δηλαδή, ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας "ΕΘΝΟΣ", Γ. Μπόμπολας από τη μια να αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κι από την άλλη αυτή η ίδια η κυβέρνηση να του αναθέτει εργολαβίες για δημόσια έργα! Τα ίδια θα έλεγα και για το συγκρότημα με τις εκδοτικές επιχειρήσεις που παίρνει εργολαβίες [αν δεν κάνω λάθος] την έκδοση εκπαιδευτικών βιβλίων κ.ο.κ. Υπάρχουν, ωστόσο, και περιπτώσεις τριβών που δεν κατανοούνται, όπως ας πούμε το άσβεστο μίσος του δημοσιογράφου Γιάννη Πρετεντέρη κατά του Παπανδρέου. Εάν είναι πολιτικοϊδεολογικό, πάω...πάσο! Γιατί, είναι αλήθεια, ότι δεν μπορεί να είναι ίδιοι οι άνθρωποι. Ο καθένας έχει τις απόψεις του, τις ιδέες του...
  

• Το μένος του Πρετεντέρη κατά του Παπανδρέου είναι πρωτοφανές και φαίνεται να έχει χάσει το μπούσουλα. Πιστεύει ότι τα ξέρει όλα και κρίνει τους πάντες - και τον Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ [και το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ και τον ΛΑ.Ο.Σ]. Η συμπεριφορά του με παραπέμπει, δυστυχώς, στη συμπεριφορά της γνωστής αοιδού Έφης Θώδη, η οποία μετά από μια μακρά προβολή στα τηλεοπτικά μέσα, έχει αρχίσει πλέον να κινείται σε άλλα πελάγη. Την άκουσα χθες να λέει ότι θεραπεύει τον... καρκίνο, ότι είναι απεσταλμένη του Θεού, ότι μια μέρα είδε στο δρόμο μια άμαξα με άλογα που την πήραν και την πήγαν στον ουρανό, στο σπίτι του Θεού και τέτοια!

• Για την Λώρη Κέζα που είναι νέα, δεν έχω να πω και πολλά πράγματα. Λυπάμαι πραγματικά που μπλέχτηκε και οδηγήθηκε σε ατραπούς που δεν είναι για το μπόι της. Δεν είμαι υποχρεωμένος να τη συμβουλεύσω. Εξάλλου μπορεί να νιώθει και υπερήφανη που έκανε το χρέος της σήμερα γράφοντας κατά του Παπανδρέου. Τώρα, εάν περνάει δοκιμασία η κοινωνία μας ή ορισμένοι άνθρωποι, θα δείξει το μέλλον. Καλά να είμαστε...