ΕΝΑΣ μη
προνομιούχος επιβάτης κι εγώ της εποχής τούτης που αργοσέρνεται πεινασμένη, και
χαμένη στα λάθη και τις αμαρτίες της, περιορίζομαι ν’ ακούω τις μισολιπόθυμες
φωνές μιας άλλης εποχής που από το
παρελθόν ανασύρονται για να θυμίσουν ότι υπήρξαμε ζωντανοί με ελπίδες,
αισιοδοξία και πολλά σχέδια!
Σκέφτομαι ότι δεν είμαι μονάχα εγώ λαχανιασμένος, με τον
τρόμο στα μάτια μη τυχόν και δεν προλάβω να δω άσπρη μέρα. Και το γράφω γιατί πλέον
πιάνεται η ανάσα, η φωνή βραχνιάζει και το φιλμ που γράφει τη ζωή μας δεν είναι
έγχρωμο αλλά ασπρόμαυρο.
«Γιατί είμαστε χαμένοι και απαθείς», με ρωτούσε χθες η φίλη
μου. Πού να ξέρω κι εγώ; Δεν ξεσηκώνεται κανένας κι εγώ απλώς περιμένω να
ξεσηκωθούν γύρω μου ίσκιοι κεκοιμημένοι, και οι καρδιές να ξαναχτυπήσουν με τον
αλλοτινό ρυθμό μιας εποχής που οι φωνές ήταν καμπάνες, οι ανάσες ζωγράφιζαν τη
νέα εποχή και ας υπήρχαν ένα σωρό αντιθέσεις.
Δεν ξέρω αν σήμερα η σιωπή έχει κάποια ποιότητα ή οι
άνθρωποι έχουν πέσει σε βαθιά περισυλλογή. Πάντως θωρώ οράματα ξεθωριασμένα και
αδυνατώ να κατανοήσω την αμεριμνησία των πολλών. Μας λείπει η επίγνωση των
στιγμών;; Ποιος ξέρει;; Ωστόσο, μερικές φορές νιώθω ότι ζω σ’ ένα κόσμο
αυτοχειριασμένων που περιφέρονται εδώ κι εκεί, ασυντόνιστοι, παραπαίοντας, ανύποπτοι, χωρίς
να ξέρουν ότι από καιρό έχουν πεθάνει.
Μπορεί να παρεξηγείται το γεγονός ότι κάποιοι από μας κοιτάζουν στο παρελθόν… Μπορεί, αλλά
κοιτάζοντας πίσω νιώθω σήμερα ότι είμαι
φορτωμένος με λύσσα για τα όσα τραγελαφικά μας συμβαίνουν. Μου έρχεται στο
νου κάτι που κάπου έλεγε ο έξοχος γάλλος διηγηματογράφος Γκι ντε Μοπασάν (Guy
de Maupassant): «Μην ξαναδιαβάζετε τα παλιά σας γράμματα»!! Και το είχε πει
αυτό διότι είχε μιλήσει για κάποιον που αυτοκτόνησε επειδή άνοιξε ένα
κλειδωμένο από χρόνια συρτάρι!!!
Κι εγώ που τώρα ανοίγω σελίδες από τα περασμένα, δεν θα
ακολουθήσω φυσικά την εξέλιξη του παραδείγματος του Μοπασάν. Απλώς τα’ αναφέρω γιατί με στοιχειώνουν και απλώς
σκέφτομαι ότι μπορεί να υπάρξει μια άλλη τάξη πραγμάτων, δίχως αντιφάσεις και
αυτοδιαψεύσεις, που δεν θα προσδιορίζεται από αντιδραστική κλίμακα αξιών
κάποιων που ζουν στον μικρόκοσμο μιας εποχής που είναι καταχωνιασμένη στο
χρονοντούλαπο της ιστορίας.
No comments:
Post a Comment