Να τον ρωτήσω ήθελα, τι είναι τα κείμενα του βιβλίου σου: δοκίμια, αφηγήσεις, στοχασμοί, πολιτικές αναλύσεις, μικροκοινωνιολογικές μελέτες, ερωτικά διηγήματα;
Ας προχωρήσω στο διάβασμα, είπα, και θα καταλάβω. Ένα μίγμα όλων αυτών των προηγούμενων χαρακτηρισμών μου ήταν κάθε κείμενό του. Βέβαια πάντα έτσι συμβαίνει σε κάθε κείμενό μας αλλά ο Νίκος Λαγκαδινός το μίγμα το είχε κάνει έντονο. Καλή ιδέα, σκέφτηκα. Και γιατί να επιμερίζεται η σκέψη και η γλώσσα σε περιφραγμένους χώρους;
Ο ιστός που απλώνεται στο σύνολο των κειμένων του χαρακτηρίζεται από ανησυχία, που έχει στοιχεία έντονης νεότητας, από προβληματισμό και στοχασμό, από αναζητήσεις και ιδέες – απλές, καθαρές, καίριες – μα και από πάθος, ορμητικός χείμαρρος!
Σκηνές από το παρελθόν συνδιαλέγονται με το παρόν, με τα διαβάσματα του συγγραφέα, με τις σημερινές ανησυχίες του, με ήρωες θεατρικών έργων, με τέχνη και με τόλμη. Την ώρα που γράφει για το ερωτικό του είδωλο συναντάει τους ήρωες του Τσέχοφ ή του Ντοστογιέφσκι, σε επαναφέρει στη σημερινή κρίση της χώρας μας και στα μεγάλα αναπάντητα ερωτήματά της, στη θέρμη της πολιτικής σκηνής. Κάνει διάλογο με την ηρωίδα του και μετά με άλλη ηρωίδα κλασικού έργου.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
No comments:
Post a Comment