Monday, February 24, 2020

Οι κλεψιές και ο πετροπόλεμος του Αλέξη Τσίπρα


  • Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ
Πάντοτε η πολιτική ζωή του τόπου είχε την παράδοση της ανορθογραφίας. Όμως στις μέρες μας η κατάσταση αυτή έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Σε όλα αυτά στα οποία είμαστε μάρτυρες, ο κοινός νους εξεγείρεται. Δεν μπορεί να παρακολουθεί βουβός ο απλός πολίτης να διακινείται τόσο ψέμα. Αφορμή φυσικά δίνει η πρόσφατη ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρώην πρωθυπουργού, ο οποίος για να παραμείνει στο προσκήνιο δεν ορρωδεί προ ουδενός.
Άνοιξε τα ιερά και τα όσια του ΠΑΣΟΚ και αντιγράφει μεθοδικά ύφος και κουβέντες του Ανδρέα Παπανδρέου, συνθήματα που βγήκαν σε άλλες εποχές και που οριοθετούσαν το Κίνημα σε σχέση με τη Δεξιά. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει τη μπάλα και δεν ξέρει πού βρίσκεται και πού πάει. Δυστυχώς δεν έχει καταλάβει ότι η ορθογραφία της ψυχής και των καθαρών πολιτικών ιδεών έχει μεγαλύτερη αξία από την ορθογραφία των λέξεων. Αλλά αυτή την τελευταία ο κ. Τσίπρας δεν πρόκειται ποτέ να τη μάθει.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:

Sunday, February 23, 2020

Ένα εξαιρετικό και διαλεχτό τρέχον ΒΙΒΛΙΟ !



  • Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΙΜΙΤΖΗΣ
Πήγα στο ΠΟΛΙΣ προ ημερών, για την παρουσίαση τού βιβλίου τού Νίκου Λαγκαδινού, «Εμβατήριο Οπισθοπορείας»!
Των Εκδόσεων «ΔΥΤΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ».
Διαλεχτά και μοντέρνα επιμελημένα εξώφυλλα, και επικεφαλίδες κεφαλαίων!
Άρχισα να το διαβάζω, όπως αρχικά πάντα, από περιέργεια!
Διαπίστωσα σύντομα μια διαφορετική γραφή! Θαυμάσια πένα! Υπέροχη Λογοτεχνία, με ευφυείς παρομοιώσεις, ιδέες, αποφθέγματα, εξιστορήσεις περασμένων, που η ευρηματικότητα τού λόγου του, σε γοητεύει, αν όχι και σε συνεπαίρνει!
(Μη μου πείτε πως ‘ο παπάς πρώτα ευλογάει τα γένια του’! ΟΧΙ! Δε μπορούσα να είμαι τόσο αναιδής και ρηχός ψεύτης! Θα κατέστρεφα την καριέρα μου!)
Το βιβλίο είναι ένα αφηγηματικό αριστούργημα! Καταβροχθίζεται!
Έχει όλα τα καλά μιας λογοτεχνικής γραφής, από την απλή ή κοινή αφήγηση παρελθόντος, μέχρι τα μόλις «χθεσινά γεγονότα!». Έχει τη γλύκα τής Λογοτεχνίας, και την ιδιότυπη και προσωπική διατύπωση τού λόγου τού συγγραφέα του!
Δεν το εκθειάζω από συνήθεια ή προσωπική συμπάθεια! Είναι γενικά κάτι το πολύ διαφορετικό!
Τι άλλο να πω; Εσείς θα βρείτε περισσότερα;
Τίτλος «ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ ΟΠΙΣΘΟ-ΠΟΡΕίΑΣ».

Friday, February 14, 2020

Νίκος Λαγκαδινός: Ξόβεργες οι λέξεις, παγίδα η συγγραφή // Βιβλιοκριτική


  • Γράφει ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΟΥΣΚΑΡΙΝΗΣ
Νίκου Λαγκαδινού: Εμβατήριο οπισθοπορείας. Εκδόσεις «Δυτικός Άνεμος». Αθήνα 2019. Σελ. 254.
Με το που ανοίγεις αυτό το βιβλίο το πρόβλημα παρουσιάζεται αυτόματα μπροστά σου και αμέσως αναρωτιέσαι, τι είναι αυτά τα κείμενα που το συναπαρτίζουν, είναι δοκίμια με έντονα προσωπικό ύφος και συναίσθημα βαθιά υποκειμενικό, είναι χρονογραφήματα της στιγμής, ριγμένα με αγάπη στο διαδίκτυο, είναι διηγήματα που πρέπει να διαβάσεις απνευστί ή όλα αυτά μαζί, όπως συμβαίνει και με ανάλογα κείμενα άλλων συγγραφέων του εικοστού αιώνα; Ή μήπως αποτελούν εντέλει τμήματα των απομνημονευμάτων του συγγραφέα που, όντας πια σε ώριμη ηλικία, αποφασίζει να διερευνήσει αναλυτικά τον κόσμο του και να κοινοποιήσει ταυτόχρονα τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας στο κοινό του, με τη διακριτικότητα και την ευαισθησία που τον χαρακτηρίζει σε όλες του τις ενέργειες;
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:

Νίκος Λαγκαδινός: «Εμβατήριο Οπισθοπορείας», εκδόσεις Δυτικός Άνεμος | Βιβλιοκριτική


  • Γράφει ο ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΡΓΑΝΗΣ
Νίκος Λαγκαδινός, «Εμβατήριο Οπισθοπορείας», εκδόσεις Δυτικός Άνεμος
Ψηλαφώντας στα ίχνη του παρελθόντος, εμφανίζεται απρόσκλητα, ενίοτε σαν δυσάρεστη επισήμανση, η αίσθηση ότι τα πεπραγμένα του βίου δεν είναι μια υπόθεση αυστηρά προσωπική, καίτοι εξατομικευμένη, αλλά μια μοιραία επιλογή που την επιχειρεί η ίδια η ζωή, κατά κάποιον τρόπο ερήμην σου, οριοθετώντας σε με κανόνες και συμβάσεις που πονηρά προτρέπει να υπερβείς.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ευθεία πρόκληση να γευτείς χυμούς και αρώματα από επιθυμίες ανάρμοστες, την αμετροεπή χαρά της αδιακρισίας, την περηφάνια του επιτεύγματος, ή την απογοήτευση του παροδικού, πολύτιμοι λίθοι μιας ανεκτίμητης συλλογής. Κατόπιν, εν καιρώ, να ανοίξεις επιτέλους τους σκονισμένους σου φακέλους ανακατεύοντας χαρτιά και σημειώσεις γεμάτες από ατελέσφορες ελπίδες και ουτοπικά οράματα που πότε δεν θα πάψουν σαν χρέος παλιό να σ’ ενοχλούν, αδύνατο ν’ αγνοήσεις, καίτοι δήθεν κάνεις πως ξεχνάς.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:

Εμβατήριο οπισθοπορείας



Γράφει ο Νίκος Τσούλιας 
 
Σκέφτηκα να του τηλεφωνήσω… Έτσι κι αλλιώς το διάβασμα δεν είναι μόνο διάβασμα αλλά πάντα και μια αναζήτηση διαλόγου με το συγγραφέα. Και αν ο συγγραφέας είναι γνωστός, πολλές απροσδιοριστίες χάνονται, γίνονται γνώση αλλά μπορεί να γίνουν και βεβαιότητες και προκαταλήψεις που σε παγιδεύουν.
Να τον ρωτήσω ήθελα, τι είναι τα κείμενα του βιβλίου σου: δοκίμια, αφηγήσεις, στοχασμοί, πολιτικές αναλύσεις, μικροκοινωνιολογικές μελέτες, ερωτικά διηγήματα;
Ας προχωρήσω στο διάβασμα, είπα, και θα καταλάβω. Ένα μίγμα όλων αυτών των προηγούμενων χαρακτηρισμών μου ήταν κάθε κείμενό του. Βέβαια πάντα έτσι συμβαίνει σε κάθε κείμενό μας αλλά ο Νίκος Λαγκαδινός το μίγμα το είχε κάνει έντονο. Καλή ιδέα, σκέφτηκα. Και γιατί να επιμερίζεται η σκέψη και η γλώσσα σε περιφραγμένους χώρους;
Ο ιστός που απλώνεται στο σύνολο των κειμένων του χαρακτηρίζεται από ανησυχία, που έχει στοιχεία έντονης νεότητας, από προβληματισμό και στοχασμό, από αναζητήσεις και ιδέες – απλές, καθαρές, καίριες – μα και από πάθος, ορμητικός χείμαρρος!
Σκηνές από το παρελθόν συνδιαλέγονται με το παρόν, με τα διαβάσματα του συγγραφέα, με τις σημερινές ανησυχίες του, με ήρωες θεατρικών έργων, με τέχνη και με τόλμη. Την ώρα που γράφει για το ερωτικό του είδωλο συναντάει τους ήρωες του Τσέχοφ ή του Ντοστογιέφσκι, σε επαναφέρει στη σημερινή κρίση της χώρας μας και στα μεγάλα αναπάντητα ερωτήματά της, στη θέρμη της πολιτικής σκηνής. Κάνει διάλογο με την ηρωίδα του και μετά με άλλη ηρωίδα κλασικού έργου.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: