153 ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΝΟΜΟΘΕΤΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ!!!

https://www.timesnews.gr/

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Έχω την κακή συνήθεια να σκέφτομαι και να γράφω. Και είναι αρκετές φορές που αποζητώ την ησυχία, τον ρεμβασμό, και φυσικά δυσκολεύομαι ν αντισταθώ στον πειρασμό της νοσταλγίας. Τότε είναι που ευλογώ με τις λέξεις τις μέρες της γαλήνης, και της ξεγνοιασιάς στη βαθύσκιωτη γωνιά των νεανικών χρόνων. Έχω όμως και τη συνήθεια να ανακατεύομαι και στα πολιτικά ζητήματα. Αλλά είναι δυνατό να μην ασχολείται κανείς με αυτή τη χώρα που περνάει ιδεολογικές ταλαντεύσεις κι έχουν έρθει ανάποδα όλα οι προσδοκίες μας;; Είναι βέβαιο τώρα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι κλειδαμπαρωμένοι στον εαυτό τους και στις έγνοιες τους. Κι εδώ μέσα στο διαδίκτυο… Το ψυχανεμίζομαι. Δεν μπορεί κανείς να κρυφτεί. Ελάχιστοι είναι οι… έξω καρδιά!

ΌΤΑΝ ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ!!!!

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ γράφω λέξεις που υπομονετικά στοιβάζονται στις διαδικτυακές σελίδες και οι σκέψεις είναι ένας χείμαρρος που κυλάει, ακατάσχετος, ορμητικός, μια παρέλαση ίσκιων που ξεκόβουν,  μορφάζουν και χάνονται στο πέρασμα του χρόνου. Ποιος  θα ξαναγυρίσει να τις διαβάσει;;; Δεν γίνεται και αλλιώς. Είναι αδυσώπητη η ροή του χρόνου και η προσωπική ιστορία του καθένα. Μπορεί η ιστορία το καθένα να είναι κι ένα έπος, αλλά ποιος είναι σε θέση να το χαρακτηρίσει, να το αναλύσει, να το προβάλει, να μιλήσει γι’ αυτό;; Κι εγώ γράφω, γράφω, γράφω. Εξακολουθώ να γράφω καρτερικά, ακούραστα, να γράφω και να ψιθυρίζω τις λέξεις, να σκοντάφτω σε φράσεις και η χοάνη του χρόνου να καταπίνει τις λέξεις, τις σκέψεις, τα  πάντα!!!

Η ΦΘΟΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ…

ΟΣΑ ΜΑΘΑΙΝΩ για τις εφημερίδες και τα περιοδικά δεν είναι ευχάριστα. Παραδοσιακές εφημερίδες πάνε για κλείσιμο, δημοσιογράφοι βρίσκονται στην ανεργία, περιοδικά εξαφανίζονται… Όλα έχουν πάρει την κατηφόρα και το δημοσιογραφικό επάγγελμα έχει χάσει πλέον τον ορθό δρόμο κι αντιμετωπίζει το φάσμα της εξαφάνισης.

ΌΧΙ ΣΤΗ ΝΩΧΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΛΠΩΡΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΑΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑΣ!!!!

Συνεχώς αναρωτιέμαι αν και πότε η πλειοψηφία του κόσμου θα συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα της εποχής και της πολιτικής κατάστασης. Κι επειδή είμαστε κάποιοι, του κοινού επιπέδου άνθρωποι, που όμως κάτι παραπάνω βλέπουμε κι αυτό που βλέπουμε είναι ότι πάμε κατά διαόλου κι αυτό έχει έναν πολύ δυναμικό χαρακτήρα, λέω ότι δεν μπορούμε  να προσφέρουμε στον εαυτό μας την πολυτέλεια να χάνουμε καιρό. Κι αυτό σημαίνει πως αν δεν σταθούμε  το ύψος της ιστορικής ώρας, τα γεγονότα έτσι όπως καταιγιστικά μας επιτίθενται και μέσα στην ιλιγγιώδη τους ορμή, θα μας συνθλίψουν!!!

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΡΞΙΣΜΟ;

ΔΕΝ ΞΕΡΩ μετά τα όσα έχουν επισυμβεί στον κόσμο μας αν «ο μαρξισμός θα παραμένει το κύριο σώμα της ουμανιστικής παράδοσης της ανθρωπότητας», όπως μου είχε κάποτε απαντήσει ο Μιχάλης Ράπτης σε μια έρευνα [τον Μάιο του 1993] που είχα κάνει με το  ερώτημα «Τι γίνεται επιτέλους με τον μαρξισμό;». Το ξαναθυμήθηκα γιατί έπεσα σε μια ενδιαφέρουσα εικόνα του Μαρξ, ενός ανθρώπου που ταλαιπώρησε για δεκαετίες την ανθρωπότητα και αναρωτιέμαι εάν θα συνεχίσει να την απασχολεί με τις θεωρίες του και στο μέλλον. 

ΕΤΣΙ... ΦΟΡΤΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΛΥΣΣΑ!!!!

ΕΝΑΣ μη προνομιούχος επιβάτης κι εγώ της εποχής τούτης που αργοσέρνεται πεινασμένη, και χαμένη στα λάθη και τις αμαρτίες της, περιορίζομαι ν’ ακούω τις μισολιπόθυμες φωνές  μιας άλλης εποχής που από το παρελθόν ανασύρονται για να θυμίσουν ότι υπήρξαμε ζωντανοί με ελπίδες, αισιοδοξία και πολλά σχέδια!

Σκέφτομαι ότι δεν είμαι μονάχα εγώ λαχανιασμένος, με τον τρόμο στα μάτια μη τυχόν και δεν προλάβω  να δω άσπρη μέρα. Και το γράφω γιατί πλέον πιάνεται η ανάσα, η φωνή βραχνιάζει και το φιλμ που γράφει τη ζωή μας δεν είναι έγχρωμο αλλά ασπρόμαυρο.

Κύριε Τσίπρα, δεν είναι παραμύθι ότι η ψυχή μπορεί να πουληθεί!!!

ΜΠΟΡΕΙ κανείς να πάψει να σκέφτεται;;; Μάλλον όχι. Τα ζώα δεν σκέφτονται. Ωστόσο, υπάρχει και μια μερίδα ανθρώπων που ΔΕΝ σκέφτονται και λειτουργούν ως ζώα. Και δεν μπορώ να καταλάβω εάν συνειδητοποιούν την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Χωρίς ελπίδα, χωρίς προοπτική. Κι επιπλέον να ζούμε κάτω από ένα καθεστώς που έχει αναγάγει το ψέμα σε αλήθεια, την υποκρισία σε επιστήμη, και τη διχαστική συμπεριφορά τρόπο επιβίωσης.

Το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς αποδείχτηκε μυθολογία αξιοθρήνητη!!!!

ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ότι οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια γνώρισαν τρομακτικές διαψεύσεις κι αυτό είναι κάτι που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Αλλά το ζήτημα είναι κατά πόσο έχουν συνειδητοποιήσει τα δικά τους λάθη που συνέβαλαν τα μέγιστα σε καταστάσεις που μέσα τους σήμερα συνθλίβονται.

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΑΙ, ωστόσο, το επίγραμμα του εθνικού ποιητή που λέει :  «Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε. Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε». Είναι δυστυχώς ακόμη ευκολόπιστος ο ελληνικός λαός. Παρά το γεγονός ότι πέρασαν από το σβέρκο του λογής δικτατορίες, κατοχές, εμφύλιοι, γενοκτονίες κ.λπ. Κι αυτά είναι ογκώδεις δικογραφίες, βουνά που πλακώνουν τον τόπο μας. Κι όμως σπανίως επικράτησε η λογική.