Εγώ το Κράτος... είμαι ο Λαός"!!!!

Ήθελα ν' αποδράσω!!! ΔΕΝ τα κατάφερα. Παραμένω εν πλήρη συγχύσει αθώος! Αλλά κατοικοεδρεύω στους δικούς μας καιρούς. "Οι άνθρωποι γεννιούνται ο ένας για τον άλλον. Βελτίωσέ τους, λοιπόν, ή υπόμεινέ τους". Όταν το έλεγε αυτό ο Μάρκος Αυρήλιος προφανώς αντιμετώπιζε, αναλογικά, τις ίδιες με τις σημερινές συνθήκες.
Αλλά, πέρα από αυτό, υπάρχει και μια ζέουσα πραγματικότητα. 

• Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη οξυδέρκεια για να δει κανείς ότι τα αδιέξοδα είναι ασφυκτικά. 

Κι ακόμη ότι η τραγωδία μας είναι ότι είμαστε θεατές μιας ελευθερίας που αυτοκαταστρέφεται! Δυστυχώς δεν μπορώ να δω φως στην άκρη του τούνελ... 

• Τι χρειάζεται για να βγούμε στο φως; 

Δεν ξέρω. Φοβάμαι πως έχουμε εγκλωβιστεί σ' ένα τέλμα. Και βέβαια μπορώ να προσδιορίσω με σειρά νόμων και διαταγμάτων τα όρια της πολιτικής ελευθερίας, αλλά δεν μπορώ με ανάλογα μέσα ν' αποτρέψω τις επιβουλές που τη ζώνουν.  Γιατί, όλες τους, έχουν φορέα τον άνθρωπο! Το μυαλό, σε κάτι τέτοιες στιγμές, ψάχνει στις σελίδες της Ιστορίας. Και κάνω σκέψεις με αφορμή τις επαναστάσεις που άλλαξαν τη ζωή των λαών. Και τώρα έχω την αίσθηση ότι πάντοτε δίνουν τη λύση που έχουν φέρει έτοιμη μαζί τους. Και κάποτε αναγκάζονται από την πραγματικότητα να δώσουν πρώτα τη μια λύση, έπειτα την άλλη. Είναι ακριβώς αυτό που έπαθε η Γαλλική Επανάσταση του 1789.

• Αφού πρώτα γκρέμισε τη Βαστίλη, έστησε ύστερα την καρμανιόλα.

Η Τρομοκρατία είναι η καταφυγή στη δεύτερη λύση επειδή η πίστωση της πρώτης φαινόταν να έχει εξαντληθεί.

Η Ρωσική Επανάσταση, απαλλαγμένη από αστικές ιδεοληψίες, προχώρησε γοργά στη δεύτερη λύση.

Η αντίφαση εδώ σημειώθηκε μόνο στα λόγια, στις επαγγελίες. 

Το κομμουνιστικό θεώρημα το εμπνέει από καταβολής ρεαλιστική δυσπιστία προς τον άνθρωπο. 

• Κι αν θέλουμε να μεταχειριστούμε αισθητικούς όρους, θα πούμε πως η Γαλλική Επανάσταση ήταν ρομαντική, και η Ρωσική νατουραλιστική!!!

Το ερώτημα που προκύπτει είναι, η δική μας επανάσταση τι θα είναι;;; Μην ξεχνάμε πως η ιστορική διαδικασία προωθείται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Γι' αυτό, μην προτρέξει κανείς να θριαμβολογήσει για το λάθος της σκέψης. Δεν ξέρω αν και σ' αυτές τις δύσκολες στιγμές μπορεί η δόξα να κολακεύσει την περηφάνια του λαού μας και να τον απομακρύνει από τα πραγματικά προβλήματά του. Νιώθω όμως ότι η λογική κατευθύνει τα ανθρώπινα κι ότι ο άνθρωπος, κατά τον Χρύσιππο τον Στωικό, είναι "ζώο λογικό".

• ............................

Κι όσο περισσότερο πιστεύουμε στη λογική μας, τόσο και πιο ανόητες πράξεις είναι φυσικό να κάνουμε...

Διαβάζω στο "Πέρα από το Καλό και το Κακό" (1885) του Νίτσε: "Θα ήθελα να έβλεπα την Ευρώπη [...] να αποφασίσει να γίνει κι αυτή απειλητική, να δημιουργήσει για τον εαυτό της, μέσον μιας νέας μερίδας που να την διοικεί, μια θέληση ενιαία, τρομερή, ικανή ν' ακολουθεί ένα σκοπό για χιλιάδες χρόνια, έτσι που να βάλει τέλος πια στην υπερβολικά μακριά κωμωδία της μικροπολιτικής και στις μικρόχαρες κι αναρίθμητες δυναστικές ή δημοκρατικές θελήσεις. Ο καιρός της μικροπολιτικής πέρασε. Κιόλας ο αιώνας που προαναγγέλλεται μας κάνει να προβλέπουμε μια πάλη για την παγκόσμια ηγεμονία - και μιαν ώθηση ακατανίκητη προς τη μεγάλη πολιτική"...

Η νιτσεϊκή πρόβλεψη για πάλη με αντικείμενο την παγκόσμια ηγεμονία αλήθεψε, αλλά η παραίνεση για ξεπέρασμα της μικροπολιτικής πήγε χαμένη. Στον 21ο αιώνα κάνουμε μικροπολιτική σε παγκόσμια κλίμακα. Τώρα, εκείνο το ερώτημα που προβάλλει ισχυρό είναι, πού θα γίνει η δυναμική αναμέτρηση;;;; Και για να δώσω εναύσματα για παραπέρα σκέψη, θα επανέλθω στον Νίτσε, ο οποίος λέει στον "Ζαρατούστρα": Το κράτος είναι το πιο ψυχρό απ' όλα τα τέρατα. Λέει ψέματα με ψυχρότητα. Και να το ψέμα που ξεφεύγει από το στόμα του: ΕΓΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΜΑΙ Ο ΛΑΟΣ"!!!!

Είναι έτσι;;;

ΥΓ. Καλημέρα σε όλους τους φίλους, που από τη σελίδα μου αναρωτήθηκαν για την απουσία μου. Τους ευχαριστώ, πάντως, για το ενδιαφέρον τους.