Η δραστική ζύμη του φανατισμού

Κουράστηκα να γράφω (και επωνύμως), αφού ελάχιστοι (πιθανολογώ) με παρακολουθούν κι έχουν όρεξη να "νευριάσουν" για τα κακώς κείμενα. Δεν έχω πλέον εμπιστοσύνη στα μέσα ενημέρωσης και στους δημοσιογράφους που υπηρετούν τ' αφεντικά τους. Εμαθα τη δημοσιογραφία κοντά σ' έναν μεγάλο δημοσιογράφο, τον Κώστα Νίτσο, που έβγαλε στην πιάτσα γενιές δημοσιογράφων. Ομως αν ρωτήσετε κάποιον νεότερο δεν θα ξέρει ποιος είναι. Κι εκείνοι τους οποίους ευεργέτησε, μάλλον τον έχουν ξεχάσει. Και ξέρετε ότι ο Νίτσος ουδέποτε αγάπησε τα φώτα της δημοσιότητας, με την έννοια που δίνουμε σήμερα, δηλαδή να βγαίνει στα κανάλια, να δίνει συνεντεύξεις, να κάνει δηλώσεις ή να γράφει ή ακόμη να συχνάζει σε κοσμικές συνάξεις. Εκανε τα "ΝΕΑ" μεγάλη εφημερίδα και δημιούργησε ένα μοναδικό θεατρικό περιοδικό, το "ΘΕΑΤΡΟ", ενώ υπήρξε ο τιμονιέρης του Εθνικού Θεάτρου για αρκετά χρόνια, αλλά υπήρξε ασυμβίβαστος, όπως ήταν πάντα στη ζωή του. Και μας έμαθε την αληθινή δημοσιογραφία. Δεν θα αναλύσω εδώ τις λεπτομέρειες. Δυστυχώς, λοιπόν, η δημοσιογραφία που μάθαμε κάποιοι δημοσιογράφοι, δεν ασκείται σήμερα.

Απόψε κάνοντας μια περιδιάβαση στο διαδίκτυο "έπεσα" στο μπλογκ metapublica που το διαχειρίζεται ένας "συνταξιούχος δημοσιογράφος" και γράφει κάποια "αποκαλυπτικά", τα οποία και θα παραθέσω: 

Είναι απίστευτο το θράσος των δημοσιογράφων, ειδικά εκείνων που χρόνια ήταν στην κρατική δίαιτα.

Ποιοί βγηκαν να φωνάξουν πρώτοι απ' όλους στην ρήση Πάγκαλου ότι "τα λεφτά τα φάγαμε όλοι μας, κι εμείς που διορίζαμε κι εσείς που διοριζόσασταν";

Οι διορισθείσες!

Πρώτη η Άννα Παναγιωταρέα, που έγραψε στον "Ελεύθερο Τύπο": "Ετσι, κύριε Μαυρογιαλούρε; Ολοι μαζί και στη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος; Σωστά. Ο λαός υπέγραφε τους διορισμούς των «δικών μας παιδιών», των συγγενών, των φίλων, των ημετέρων κορασίδων και των υιών."

Τον δικό της διορισμό στην ΕΡΤ με 120.000 ετησίως για μια εκπομπή διαλόγου ποιος τον υπέγραψε; Τον άλλο διορισμό της, στον Αθήνα 9,84 με άγνωστες (αλλά όπως λέγεται εξωφρενικές) αποδοχές, ποιός τον υπέγραψε; Πόσα συνεχίζει να παίρνει από ένα ραδιοσταθμό που πληρώνουμε όλοι για να έχει 2% ακροαματικότητα;

Δεύτερη που βγήκε στη ρούγα για να σχίσει τα ιμάτιά της ήταν η Έλλη Τριανταφύλλου. Της "Καθημερινής", βεβαίως, βεβαίως...

Έγραψε: "Οσοι πολλοί δεν τα έχουν φάει παρέα τα λεφτά, μόνο χλεύη και οργή μπορεί να νιώσουν για κάτι τέτοιες ισοπεδωτικές γενικότητες..."

Ξέχασε να αναφέρει ότι η ίδια ήταν από τους 56 αργόμισθους δημοσιογράφους στο αγροτικό κανάλι που είχε στήσει η ΝΔ και τώρα έκλεισε. Ο μισθός της 5.000 ευρώ μηνιαίως.

Θράσος...
Υ.Γ.: Ο κατάλογος των 56 είχε δημοσιευτεί αρχικά στο Fimotro (με τους μηνιαίους μισθούς αργομισθίας) και τώρα βρίσκεται εδώ.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 26.9.2010

Ένας ακόμη από τους διορισθέντες της ΕΡΤ έβαλε τις φωνές για την ρήση Πάγκαλου. Πρόκειται για τον συνταξιούχο, πρώην διευθυντή της "Καθημερινής", Στάμο (Σταμούλη) Ζούλα, ο οποίος στα χρόνια του Παναγόπουλου αμειβόταν ως ειδικός σύμβουλος της ΕΡΤ με ετήσιο μισθό 126.927,81 ευρώ!

Στο άρθρο του "Οι κατά Πάγκαλον «συνδαιτυμόνες»" (εδώ) γράφει:

"Ταυτόχρονα, δε, η ίδια πελατειακή σχέση οδήγησε και σε προκλητική ανισότητα τις αποδοχές εργαζομένων και συνταξιούχων του Δημοσίου. Π.χ., στις 48 ΔΕΚΟ, όπου έγινε και το όργιο των διορισμών, οι εργαζόμενοι έχουν ετήσιο μέσο όρο αποδοχών 43.280 ευρώ, έναντι 27.174 για το σύνολο της οικονομίας. Ενώ ο μέσος όρος των αμοιβών στον ιδιωτικό τομέα είναι 23.405 ευρώ (!)"

Μπορεί να είναι προκλητικές οι αμοιβές των 43.280 ευρώ που κάποιοι των ΔΕΚΟ παίρνουν (σε σχέση πάντα με τον ιδιωτικό τομέα) αλλά είναι προκλητικότερες οι 126.927,81 ευρώ που έπαιρνε ένας συνταξιούχος.

Τι να προσθέσω εγώ; Για την Αννα Παναγιωταρέα, έχω γράψει άπειρες φορές. Ακουσε κανείς για να της δώσει μια κλοτσιά; Οχι! Με εκπομπή στην κρατική ΕΡΤ, με εκπομπή στο δημοτικό ραδιοσταθμό της Αθήνας, με καθηγητική (τρομάρα της...) θέση "επίκουρης" στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με ένα βρομερό και τρισάθλιο δημοσιογραφικό γράψιμο (ευτυχώς, scripta manent) και με πόσες άλλες θέσεις δεν γνωρίζω... Κι έχει ακόμη το θράσος να μιλάει και να γράφει;

Για την Ελλη Τριανταφύλλου (της οποίας τα κείμενα διαβάζω πάντα με προσοχή) δεν ήξερα ότι ήταν και στο "αγροτικό κανάλι". Και απορώ πώς τώρα έχει το κουράγιο να κριτικάρει τους άλλους όταν και η ίδια ανήκει στην κατηγορία των πενήντα περίπου δημοσιογράφων που πληρώνονταν χωρίς να δουλεύουν Κι ο Στάμος Ζούλας αντί να σιωπά κι αυτός, εξακολουθεί να γράφει για τα κακώς κείμενα! Πώς αξιολογεί τη "θητεία" του στην κρατική ΕΡΤ στα χρόνια του Παναγόπουλου, όταν ήταν (υποτίθεται) σύμβουλος και πληρωνόταν με τόσα λεφρά;;; Για να μην πω, μήπως θα έπρεπε να δημοσιοποιήσει τις εισηγήσεις που έκανε στον τότε πρόεδρο της ΕΡΤ για να καταλάβουμε κι εμείς τη συνεισφορά του;

Υπάρχουν πραγματικά κάποια όρια τα οποία δεν πρέπει κανείς να τα υπερβαίνει. Και μάλιστα όταν η δημοσιογραφική κριτική ξεπερνιέται από την αντιπολιτευτική υστερία, η οποία τις περισσότερες φορές είναι κατευθυνόμενη. Είναι όμως φανερό ότι η άγρια δημοσιογραφική κριτική όταν συνοδεύεται από την πατροπαράδοτη "αντιπολιτευτική μισαλλοδοξία" που είναι ριζωμένη στα τρίσβαθα της φυλής των δημοσιογράφων, δημιουργεί τη δραστική ζύμη του φανατισμού.