Tuesday, April 30, 2013

Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά!!!


Πολλές φορές έχω ακούσει τον Οικονομέα στο Mega να λέει σε κάποιον από τους καλεσμένους του να μην σχολιάζει κάποιον που είναι "απών" από τη συζήτηση. Τώρα που τα έχουν βάλει οι καλεσμένοι του με τον Παπανδρέου πώς το επιτρέπει;;; Οικονομέα κάνε μερικές τούμπες!!!! Κι αυτά τα λαϊκίστικα, ότι ο λαός υποφέρει και πληρώνει κ.λπ. είναι μπούρδες. Αλλά άκουσα από εκεί που δεν περίμενα κάτι ενδιαφέρον. 
  • Είπε ο Βαρβιτσιώτης: Και τι θέλετε τώρα, να σταυρώσετε τον Παπανδρέου;;;
Δυστυχώς και το συγκεκριμένο κανάλι (όπως και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί) θέλει τη σταύρωση του Παπανδρέου. Αλλά το θέμα δεν είναι ότι εγώ τώρα θέλω να υποστηρίξω τον Παπανδρέου, αλλά το γεγονός ότι ξεδιάντροπα πια τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα θέλουν να εξοντώσουν εκείνους που στέκονται μπροστά και τους εμποδίζουν ή τους ενοχλούν. Για τον (και δημοσιογράφο) κύριο Λιάρο δεν έχω να πω κάτι. Είναι πολύ μικρός απ' όλες τις απόψεις για να μπορεί να κάνει μαθήματα πολιτικής συμπεριφοράς και να κατηγορεί τον Παπανδρέου. Αλλά τι να περιμένουμε από τέτοιους "πολιτικούς" που έχει συλλέξει ο Βενιζέλος για να σώσουν το ΠΑΣΟΚ και την Ελλάδα;;;

Να μιμηθούμε τους απατεώνες!!!

Μερικές φορές είναι για γέλια κάποιες περισπούδαστες αναλύσεις και προτάσεις των (υποτίθεται) μεγαλοδημοσιογράφων που έχουν μια θέση σε μια «μεγάλη» εφημερίδα ή σ’ έναν ραδιοτηλεοπτικό σταθμό και εξακοντίζουν εξυπνάδες. Μόλις τώρα διάβασα ένα άρθρο του Αλέξη Παπαχελά στην κυριακάτικη Καθημερινή, με τίτλο: Οι δύο «αμαρτωλοί»!
  • Οι δυο αμαρτωλοί παράγοντες που μας ταλαιπώρησαν τα τελευταία χρόνια είναι ο σταυρός προτίμησης και οι μετρήσεις της τηλεθέασης.
Δεν θα διαφωνήσω. Όμως θα γελάσω με τη «λύση» που προτείνει ο Παπαχελάς. Λέει ότι στο ζήτημα του σταυρού υπάρχει λύση και πρέπει κάποια στιγμή να την υιοθετήσουμε. Το γερμανικό μοντέλο που πολλοί έχουν προτείνει είναι μια αξιόπιστη μέθοδος, καθώς διασφαλίζει μια σωστή αναλογία ανάμεσα σε βουλευτές που εκλέγονται με σταυρό και άλλους που ορίζονται λόγω ικανοτήτων… Θα ξαναγελάσω. Πολύ νωπές είναι οι ειδήσεις από τη Γερμανία όπου υπουργοί της κυβέρνησης της Μέρκελ παραιτήθηκαν γιατί ήσαν απατεώνες! Ναι, απατεώνες, διότι είχαν προσκομίσει ψεύτικους τίτλους σπουδών (ανύπαρκτα διδακτορικά ή κλεμμένα).
  • Δηλαδή, ο Παπαχελάς μας λέει να μιμηθούμε τους απατεώνες!!!
Αλλά αυτό είναι ένα γενικότερο ζήτημα που συνεχώς έρχεται στην επικαιρότητα με τις κραυγές των «μεγαλοδημοσιογράφων που μας φέρνουν ως παραδείγματα κάποιες ξένες χώρες, στις οποίες τελικά η κατάσταση αλλά και η ηθική των ανθρώπων δεν είναι για… παράδειγμα. Ακούμε να λένε αυτοί οι τηλε-δημοσιογράφοι κυρίως ότι αυτό λόγου χάρη δεν συμβαίνει σε καμιά πολιτισμένη χώρα, ή εκείνο δεν γίνεται ούτε στις χώρες της Αφρικής ή το άλλο κ.ο.κ.
  • Δηλαδή εμείς από πού ήρθαμε;;; Από τα βάθη της Ασίας ή της Αφρικής;;; Τι διάολο είμαστε;;;
  • Κάποτε πρέπει να σταματήσει αυτή η ξενολατρία!
  • Θα βρούμε τον δρόμο μας και δεν είναι απαραίτητο κάθε φορά που προκύπτει ένα πρόβλημα να ψάχνουμε ποιους θα μιμηθούμε.  

Πρόσφυγες... ίσκιοι!!!


  • Δεν θα πω για τους μετανάστες! Ούτε για τους πρόσφυγες...
Για τους ίσκιους των δικών μας μιλάω που τριγυρνάνε τις νύχτες στους δρόμους της πόλης μας... Κουρασμένοι, τσαλακωμένοι, αλαφιασμένοι, σκυφτοί και μουγγοί, ψάχνουν... Ψάχνουν το ζωτικό τους χώρο, ψάχνουν να βρουν τις αιτίες μιας αθλιότητας που έχει σκεπάσει τον τόπο... Έρχονται από εποχές ανύποπτες, ηττημένες και κερδισμένες, αλλά παραφορτωμένες με ελπίδες. Ίσκιοι απλοϊκοί και συνάμα ευλαβικοί, με μιαν απολησμονημένη μέσα τους καταχνιά του περασμένου αιώνα... Κι εμείς τώρα, πασχίζουμε να προσανατολιστούμε μέσα στην ανεμοζάλη και να συλλάβουμε κάτι από τους μεγάλους ίσκιους που δίνουν ανάστημα στον ορίζοντα.
  • Ωστόσο, νιώθω ότι η γενιά μας έπεσε θερισμένη κι αναπολόγητη στο σύνορο της χίμαιρας!
  • Μπήκε ο Μάης σήμερα...
  • Είμαστε στην καρδιά της Άνοιξης.
  • Κάποτε είχαμε κι εμείς, όπως όλα τα παιδιά, διάθεση να παίξουμε, να τρέξουμε, είχαμε δίψα για ζωή και για τρέλα.
  • Και τώρα;
Χμ, τώρα ο κόσμος γύρω μας είναι πένθιμος, άρρωστος, αποκαμωμένος, με περίφοβη την ζαρωμένη ψυχή του...
Αυτό όμως που χρειαζόμαστε και τώρα είναι μια πρέζα τρέλας, ένα μεθύσι, αυτό που θα φουσκώσει το πανί, γιατί νιώθω ότι η αφελέστερη πλάνη αξίζει περισσότερο κι από την εμβριθέστερη σωφροσύνη!!!!! Η χίμαιρα είναι εκείνη που κινητοποιεί - πάντοτε, σε όλες τις εποχές.Κι αν κάποιοι νεότεροι μας χλευάζουν, δεν έχουν καταλάβει πως κι αυτοί έχουν καβαλήσει μια χίμαιρα!!
  • Το σκοτάδι υποχώρησε, οι ίσκιοι χάθηκαν και μένουν μονάχα οι ζεστές ανάσες...

Ο ανασχηματισμός είναι αποκλειστικό προνόμιο του πρωθυπουργού!!!!


Αυτό έχει καταντήσει ανέκδοτο. Δεν είναι δυνατό ο τωρινός πρωθυπουργός να αποφασίσει αν θα γίνει ανασχηματισμός ή όχι. Εφόσον υπάρχει και (υποτίθεται ότι...) λειτουργεί αυτό το σχήμα των τριών κομμάτων, τότε όλα αποφασίζονται στις συσκέψεις των τριών αρχηγών. Αλλά φαίνεται πλέον ότι τους δυο άλλους αρχηγούς ο Σαμαράς τους έχει βάλει στο τσεπάκι του και κάνει ό,τι θέλει. Η υπόθεση Κικίλια είναι πολύ χαρακτηριστική. Ο Σαμαράς έδιωξε τον Κικίλια κι έβαλε επικεφαλής του ΟΑΕΔ έναν καραδεξιό που έχει μια πολύ συγκεκριμένη προϊστορία.
  • Οι αντιδράσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ είναι το λιγότερο... αστεία! 
  • «Δεν συμφωνούμε με την εξέλιξη αυτή, όλη η διαδικασία είναι το λιγότερο άκομψη. Δεν εξυπηρετεί την ενιαία λειτουργία και δεν προωθεί την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης» είπε το ΠΑΣΟΚ.
  • «Εκφράζουμε τη δυσαρέσκειά μας για την αποπομπή του Ηλία Κικίλια από τη θέση του διοικητή του ΟΑΕΔ. Θεωρούμε ότι τέτοιου είδους κινήσεις δεν συμβάλλουν στην αποτελεσματική λειτουργία της κυβέρνησης» ήταν η αντίδραση της ΔΗΜΑΡ....
Δηλαδή, καραγκιοζιλίκια. Κι αν εξέφρασαν την αντίθεσή τους, του Σαμαρά του κάνανε τα μούτρα... κρέας!!! Αν αυτή η κυβέρνηση [της συμφοράς] στηρίζεται από τρία κόμματα, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ προνόμιο του πρωθυπουργού ο ανασχηματισμός!!!! Αλλά, είπαμε ότι όσο μένει αυτή η κυβέρνηση στην εξουσία, τόσο το χειρότερο για τη χώρα.

Νέες χαμένες γενιές!!!!


Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat που δημοσιοποιήθηκαν σήμερα, τη θλιβερή πρωτιά στην ανεργία εξακολουθεί να κατέχει η Ελλάδα στην ΕΕ, με συνολικό ποσοστό 27,2% και 59,1% για τους νέους κάτω των 25 ετών τον Ιανουάριο του 2013. Αλλά και στην Ισπανία η ανεργία φτάνει σε ύψη ρεκόρ! Έξι εκατομμύρια άνεργοι... Και στην Ιταλία το ίδιο, και στην Πορτογαλία!!! Αλλά και στη Γερμανία τα πράγματα δεν είναι καλύτερα και στις ΗΠΑ ο δείκτης ανεργίας τραβάει προς τα ύψη!
  • Πού πάμε; Ποιο θα είναι το μέλλον για τις επόμενες γενιές; 
Η κατάσταση δεν είναι ρόδινη. Δεν υπάρχει αισιοδοξία ότι μπορεί οι συνθήκες να καλυτερεύσουν. Οι επιχειρήσεις που κλείνουν φυσικά δεν ξανανοίγουν. Οι άνεργοι δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναβρούν δουλειά. Στις καταστάσεις του ΟΑΕΔ καθημερινά καταγράφονται νέοι άνεργοι. Πόσοι απολυμένοι ή άνθρωποι που για διαφόρους λόγους έμειναν χωρίς δουλειά, μπορούν να συμπληρώσουν ένσημα για να βγουν στη σύνταξη;; Ένας 50άρης που χάνει τη δουλειά του, αυτομάτως μπαίνει στη χορεία των απόκληρων της κοινωνίας που είναι πλέον άπελπις και εν πολλοίς σκληρή και άδικη. Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες είναι σε πλήρη αδυναμία να αντιμετωπίσουν βασικές ανάγκες.
  • Το δομικό πρόβλημα είναι τεράστιο και η μεγάλη πρόκληση ήταν να αναχαιτισθεί η διολίσθηση προσωρινά ανέργων στο άλλο στρατόπεδο, των μακροπρόθεσμα ανέργων...
  • Το έχει καταλάβει αυτό η κυβέρνηση και ο Στουρνάρας;;;
Μένει μετέωρο και το ερώτημα σε ποιο βαθμό η ανεργία μειώθηκε εξαιτίας της "δημιουργίας νέων θέσεων" που ακούμε κατά καιρούς ή της εγκατάλειψης των ανέργων από την προσπάθεια για εύρεση εργασίας!!! Και είναι αυτονόητο ότι γεννιούνται καινούργια προβλήματα στις ανθρώπινες σχέσεις, στις οικογενειακές σχέσεις, αρρώστιες, ψυχικά και καρδιακά νοσήματα, αυτοκτονίες... Η πολιτεία είναι αδύνατο των αδυνάτων να δώσει λύσεις. Το μόνο που ξέρει καλά να κάνει το κράτος είναι να χαρατσώνει τους πολίτες. Ζούμε, αναπνέουμε και προσπαθούμε να επιβιώσουμε για να είμαστε σε θέση να πληρώσουμε την Εφορία και όλους εκείνους τους οργανισμούς (τράπεζες, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, κ.α.) που μας ρουφάνε το αίμα.
  • Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να σώσει την κατάσταση.
Δεν κάνει αρκετά για να καταπολεμήσει τα διαρθρωτικά προβλήματα και να προσφέρει κίνητρα στους εργοδότες για να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Η δυσκαμψία της αγοράς εργασίας και το βαρύ φορτίο των φόρων εμποδίζουν τον οικονομικό δυναμισμό, για τον οποίο όλοι κάτι έχουν να πουν, αλλά κανείς δεν έχει να προτείνει την ενδεδειγμένη λύση. Ο πρωθυπουργός της χώρας είναι ένας ανθρωπάκος που δεν έχει κατανοήσει τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Και λέω "ανθρωπάκος" γιατί σκέφτομαι ότι κάποια στιγμή είχε παραδώσει τις πινακίδες του αυτοκινήτου του για να μην πληρώνει ασφάλιστρα!!! Καταλαβαίνει κανείς τη θλίψη που έχουμε τέτοιον κυβερνήτη!!!
  • ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ;;;

Monday, April 29, 2013

ΠΑΣΟΚ, πολιτικός παιδισμός και προοπτικές....

Ένα από τα θέματα της απελπισίας που μας απασχολούν τα τελευταία χρόνια, πέρα από το κυρίαρχο που είναι η οικονομική κρίση, είναι και τα τεκταινόμενα στο ΠΑΣΟΚ, που τώρα το διαχειρίζεται ο Βενιζέλος με την παρέα του και κάποιους που ούτε αυτοί δεν ξέρουν σε ποιο θεό πιστεύουν.
  • Είναι, λοιπόν, η «άλλη μέρα»…
Η προηγούμενη ανήκε σε μια ολιγάριθμη ομάδα που πίστεψε ότι με πανηγυρικούς θα ανατρέψει κατεστημένες αντιλήψεις. Εγώ απλώς κάνω σκέψεις σαν ένας αναχωρητής κι ο δικός μου μονόλογος είναι μια διέξοδος σε πολλά που αισθάνομαι ότι πάνε να με πνίξουν κι έτσι αυτά που γράφω είναι μια ανάσα που την χαρίζει ο καθένας στον εαυτό του. Εκείνο που έχει σημασία είναι να λάβουμε υπόψη ότι οι απολογισμοί και οι κρίσεις, όταν στηρίζονται στα δεδομένα της πείρας, βοηθάνε σε κάποιο ξεκαθάρισμα.
  • Και τώρα τι κάνουμε… Μιχάλη;
Επίθεση για να καταλάβουμε τα «θερινά ανάκτορα»;
Ή να ασπαστούμε την τακτική των αριστεριστών που, κάποτε, μας ταλαιπώρησαν στο ΠΑΣΟΚ;
Να κάνουμε εισοδισμό για να ξαναπάρουμε στα χέρια μας τα ηνία του κόμματος;
Ή να σπάσουμε στο ξύλο εκείνους που μας το πήραν μέσα από τα χέρια μας;
Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη: Μήπως θα έπρεπε να σπάσουμε στο ξύλο εκείνους που ενώ την είχαν την εξουσία, τελικά φέρθηκαν [το λιγότερο…] επιπόλαια και δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για να την αρπάξουν εκείνοι που καιροφυλακτούσαν και που τώρα την έχουν και δεν ξέρουν τι να την κάνουν;

Υπάρχει περιθώριο να τεθούν πολλά ερωτήματα, αλλά όμως δεν υπάρχει περίπτωση ν’ απαντηθούν.
Κι έτσι θα μείνουμε με την απορία για το τι θα πρέπει να κάνουμε για να αλλάξουμε τα πράγματα.
Κατά καιρούς διάφοροι πολιτευόμενοι, που υπήρξαν πάλαι ποτέ στελέχη του ΠΑΣΟΚ, διαφοροποιήθηκαν, ιδρύοντας είτε ομάδες προβληματισμού είτε κινήσεις είτε κόμματα.
Οι διακηρύξεις τους αναμασάνε εν πολλοίς την ιδεολογικό και πολιτικό οπλοστάσιο του ΠΑΣΟΚ και επικαλούνται όλοι την καθαρότητα των δικών του ς προθέσεων και στόχων.

·        Εγώ θα σας πω το απλό: ΔΕΝ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ!!!

ΕΔΩ θα επικαλεστώ τη στάση δυο φίλων που αποτυπώνουν με τον πλέον ευκρινή τρόπο και τη δική μου αγωνία. Έγραψε κάποια στιγμή ο Τασος Βα'ι'τσης:
«Δεν ανήκω πουθενά… σε καμιά κίνηση, κόμμα, απόκομμα, γκρουπούσκουλο... Είμαι ΠΑΣΟΚ από 16 χρονών και παραμένω ΠΑΣΟΚ…»
Κι ακόμη εκείνο που έγραψε ο Αναστάσιος Τσορλίδης:
«Το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου! Το ΠΑΣΟΚ των 75! Το ΠΑΣΟΚ του Λοβέρδου (Νέα Ελλάδα!).  Το ΠΑΣΟΚ του Μόσιαλου! Το ΠΑΣΟΚ της Άννας Διαμαντοπούλου (Δίκτυο). Το ΠΑΣΟΚ του Θεόδωρου Πάγκαλου! Το ΠΑΣΟΚ της Αριστερής Πρωτοβουλίας! Το ΠΑΣΟΚ των εκσυγχρονιστών! Ρε δεν μας χέζετε όλοι λέω εγώ... κι άντε στα τσακίδια όλοι σας και τις καρέκλες σας μαζί, που οδηγήσατε το ιστορικό κίνημα στο 3%! ΠΑΣΟΚ=ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ. Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική απελευθέρωση και δημοκρατική διαδικασία!»
Άρα, λέω ότι δεν είμαι μόνος! Την ίδια αγωνία έχουν κι άλλοι.
  • Δέχομαι και σέβομαι την αγωνία όλων όσοι βρέθηκαν στη συνάντηση της «Κίνησης των 75».
Πολύ ωραία τα είπαν όλοι. Διάβασα τις ομιλίες τους, αλλά η απορία μου μεγάλωσε. Η «Κίνηση των 75», σύμφωνα με όσα είπε ο Καρχιμάκης, αναλαμβάνει τεράστιο έργο! Καλεί τους πιστούς να συγκρουστούν «χωρίς δισταγμό με το παρασιτικό κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του», να συγκρουστούν «με τις δυνάμεις της συντήρησης στους θεσμούς που επιχειρούν μέσα από απαράδεκτες καθυστερήσεις και ψευδεπίγραφα κωλύματα να διαιωνίσουν το ακαταδίωκτο και την ασυλία της ολιγαρχίας με την οποία συναγελάζεται καθημερινά», να τα βάλουν με τον Βενιζέλο και την ηγετική ομάδα του σημερινού ΠΑΣΟΚ καθότι «ο πολιτικός χρόνος είναι απελπιστικά λίγος»…

Είπε χαρακτηριστικά ο Καρχιμάκης κάτι που το προσυπογράφω, αλλά που το επικαλούμαι για να τον ρωτήσω κι εκείνον μετά:
«Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για βοναπαρτιστικές συμπεριφορές, ναρκισσιστικούς εγωισμούς και αποκλεισμούς διαφορετικών απόψεων. Είναι η ώρα της συλλογικής προσπάθειας, της σύνθεσης και των μεγάλων υπερβάσεων…»
Ασφαλώς και είναι έτσι, και ωραία λόγια είναι, αλλά μήπως θα έπρεπε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω για να τον ρωτήσουμε ΤΟΤΕ που είχε την εξουσία στα χέρια του κι αυτός, όπως και κάποιοι άλλοι, τι έκαναν, πώς φέρθηκαν, ασχολήθηκαν με την οργάνωση του Κινήματος ή απλώς έσπρωχναν τον καιρό;;;
  • Ο καημός μας ήταν πάντοτε από την εποχή του Σημίτη, γιατί διαλύσανε την οργάνωση;;;
Και καλό θα ήταν και ο Καρχιμάκης που διετέλεσε γραμματέας να καταθέσει δημοσίως τις δικές του προσπάθειες και τη δική του συνεισφορά στην αναδιοργάνωση και το ζωντάνεμα του Κινήματος. Γιατί τώρα είναι πολύ αργά. Στη διάλυση του Κινήματος έχει ευθύνες και ο ίδιος κι ο καθένας που τώρα θέλει να κρατήσει τα ηνία. Και οι δράσεις που εξαγγέλλονται από την «Κίνηση των 75» είναι αδιέξοδες.
  • Κι εδώ θέλω να πω ότι ο «παπανδρεϊσμός» που συγκέντρωνε και απηχούσε την Κεντροαριστερά στην Ελλάδα, δεν είναι δυνατόν τώρα να εγκλωβίζεται σε μια κάποια «κίνηση» ή σε μια κάποια ομαδούλα που θα αγωνιστεί με καλές προθέσεις.
  • Έτσι όπως τα είπαν, έχω την  αίσθηση ότι δημιουργείται μια «παπανδρεϊκή συνιστώσα» μέσα στο βενιζελικό ΠΑΣΟΚ κι αυτό είναι ανεπίτρεπτο!
Είναι λάθος τραγικό να στριμώχνουν τη δική μας αγωνία και όλου εκείνου του κόσμου που απομακρύνθηκε σταδιακά από το Κίνημα του Ανδρέα, σε «κινήσεις» που εμπεριέχουν τον πολιτικό παιδισμό κάποιων, των οποίων δεν έχω διάθεση να αμφισβητήσω την οποιαδήποτε προσφορά, αλλά που όμως έχω δικαίωμα να κρίνω. Η ιστορία εξάλλου είναι αμείλικτος κριτής, ξεκαθαρίζει τα πράγματα και τελικά τους βάζει όλους στη θέση που τους ανήκει. 
  • Η πολιτική είναι σκληρή και αδίστακτη.
Όλοι αυτοί που παίρνουν πρωτοβουλίες παραβλέπουν ένα αποφασιστικό παράγοντα που επηρεάζει και διέπει την πολιτική και κομματική ζωή του τόπου κι αυτός ο παράγων είναι η κοινωνική ψυχολογία, που άλλοτε βρίσκεται σε σχετική ηρεμία και άλλοτε σε αναταραχή. Σήμερα η λειτουργία της κοινωνικής ψυχολογίας παρεμποδίζεται κι όπου συμβαίνει κάτι τέτοιο, αντιστοιχεί κι ένα καθεστώς  επιβεβλημένης βίας.
Και για να προλάβω κάποιες ενστάσεις, οφείλω να πω ότι κερδίζει κανείς όταν κινείται πάνω στην κλίμακα της αισιοδοξίας, διότι η ψύχωση της απαισιοδοξίας οδηγεί την αδράνεια και στην ηττοπάθεια.  Ούτε φυσικά εγκρίνω τη μοιρολατρική αυτάρκεια. Καλό είναι πάντως ο απαραίτητος σύνδεσμος μεταξύ πολιτικής δραστηριότητας και κοινωνικής ψυχολογίας να μην μετατοπίζεται στο ασταθές έδαφος του ασύδοτου συναισθηματισμού.

Thursday, April 25, 2013

Μακριά από την επιρροή των μέσων μαζικής ενημέρωσης!!!


  • Μακριά, ναι μακριά γιατί είναι οι τύραννοι της καθημερινότητας.
  • Δένουν χειροπόδαρα τον πολίτη κι εκείνος παλεύει απεγνωσμένα να συνθέσει ένα καινούργιο όραμα.
Κι ακόμα, ενώ βρίσκεται αντιμέτωπος με αυτό τον καταιγισμό των πληροφοριών, αναλύσεων, ειδήσεων, σχολίων, κουτσομπολιών, προσπαθεί στο βάθρο όλων αυτών να στήσει τη χρησιμότητα!!! Όσο πιο πολύ βλέπει τηλεόραση και ακούει τις "ειδήσεις" σχολιασμένες από τους τηλε-εισαγγελείς, που δίνουν το μέτρο της δικής τους ερμηνείας των ειδήσεων, ο πολίτης συνεχώς αναρωτιέται και παραμένει σιωπηλός, βλέποντας όλους αυτούς που θέλουν να είναι ταγμένοι στην υπηρεσία του λαού, να προβάλλουν στα τηλεπαράθυρα σαν να έχουν πάθει ξαφνική κρίση υστερίας, υψώνουν φωνή, γαβγίζουν, τραυλίζουν, και κάπου-κάπου παρουσιάζουν συμπτώματα που θυμίζουν επιληψία...
  • Δεν λέω, πρέπει ο πολίτης να είναι ενημερωμένος!
  • Ενημερωμένος, αλλά όχι τρελαμένος…
Κι εκεί που είναι καρφωμένος, με αυτιά, μάτια και νου, για «να μη χάσει» την είδηση, αδυνατεί να καταλάβει ότι χάνει την ομορφιά της ζωής, που μπορεί να είναι τραγική κάποτε, συχνότερα όμως λυρική, νοσταλγική. Έχει έρθει η άνοιξη κι ο πολίτης αντί να βγει έξω, ν’ ανοίξει την ψυχή του και την καρδιά του, κάθεται μαγκωμένος στην πολυθρόνα του σπιτιού του, που έχει γίνει το δεσμωτήριό του κι αργοσαπίζει σύμφωνα με τις επιταγές μιας τηλεοπτικής κοινωνίας που θέλει πολίτες φουκαράδες, παρίες και ναυάγια! Έχει έρθει η άνοιξη! Μην το ξεχνάτε…

Wednesday, April 24, 2013

Θέλω ν' αγιάσω κι ο διάολος δεν μ' αφήνει!!!


Παρακολούθησα τα διαμειφθέντα κάποιων νεαρών μπλόγκερ με τον Μητσοτάκη... Τέλος πάντων, δεν θα τα σχολιάσω όλα γιατί μ' έχει καταλάβει η θλίψη, αφού οι νέοι άνθρωποι δυστυχώς εμφανίζονται κυριολεκτικά... άσχετοι!!! Το μόνο που θέλω να παρατηρήσω είναι ότι ο βρικόλακας της νεότερης πολιτικής ιστορίας μας, λέει ασυστόλως ΨΕΜΑΤΑ και φυσικά νομίζει ότι μπορεί να τα λέει αφού εκείνοι που ήσαν "αντίπαλοί" του δεν υπάρχουν στη ζωή. Όμως υπάρχουν κάποιοι άλλοι που έζησαν τα γεγονότα και διαβάζουν και θυμούνται.. Τι είπε ο Μητσοτάκης;;;
  • Ότι είναι ένας από τους τρεις που καθιέρωσαν την ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ στην Ελλάδα!!!
  • Απορώ, πώς και δεν έχει πέσει καμιά κεραμίδα στο κεφάλι του!!!
Θέλει να πει ότι η Δωρεάν Παιδεία ήταν και δική του πολιτική και όχι μονάχα του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (του Γέρου της Δημοκρατίας) και του αείμνηστου Λουκή Ακρίτα, ως υπουργού Παιδείας τότε... Γιατί δεν κάθεται στο σπιτάκι του να πίνει το χαμομήλι του ο άνθρωπος και θέλει να συνεχίσει να παπαρολογεί;;;; Κάθε τόσο που εμφανίζεται να μιλάει δημόσια, αρχίζει ένας καταιγισμός από ψέματα και είναι φανερό ότι επιχειρεί - άγαρμπα, είναι η αλήθεια - να ξαναγράψει την ιστορία. Ας καταλάβει κι αυτός κι όσοι τον έχουν πάρει εργολαβία ότι είναι γραμμένος στα μαύρα κατάστιχα της νεότερης ιστορίας μας

Ερωτευμένος ο Έλληνας με μιαν εταίρα που τον καταστρέφει!!!!


Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι οα λαός μας μάλλον είναι κουρασμένος, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν χάνει την αίσθηση πως αποτελεί μια υπερατομική συνέχεια που είναι εφοδιασμένη με ιστορική διάρκεια. Κι αυτό ίσως είναι το αισιόδοξο. Ίσως να νιώθουμε ότι κάποιες φορές αυτός ο περίεργος λαός να έχει μεταπτώσεις που φτάνουν σε ακραίες καταστάσεις και ν α δείχνει πως εύκολα διαψεύδει τον εαυτό του. Αλλά θέλω να πιστεύω ότι σε χρόνο μηδέν μπορεί ν’ ανακτήσει το ύφος του.
  • Και είναι βέβαιο ότι πίσω από το ανάστημά του αυτός ο λαός κρύβει μιαν αλήθεια αφανέρωτη.
Τι; Διαφωνείτε; Αυτό που γράφω είναι υπερβολικό;;; Ναι, μπορεί να φαίνεται αδιανόητο για τον Έλληνα ν’ απαρνηθεί το όποιο βόλεμά του, το μεγάλο ψυγείο του, το αυτοκίνητό του, την τηλεόρασή του, τη διασκέδασή του…
  • Έχει κανείς την εντύπωση ότι είναι συνεχώς ερωτευμένος με μιαν εταίρα που κάποιοι βλέπουν ότι τον καταστρέφει!
Αλλά περνάει από το μυαλό του η ιδέα ότι ο Έλληνας κατά βάθος δεν θέλει να είναι… όχλος, που είναι μια έννοια ρευστή αλλά ευκρινής και χαρακτηρίζει το οργανικά ανεύθυνο τμήμα της κοινωνίας. Αυτό που μένει είναι ν’ αποδείξει ότι δεν μπορεί να στριμώχνεται πίσω από το… σύρμα, που παραπέμπει σε άλλες εποχές, νοοτροπίες, αδικίες, εκτροπές!

Tuesday, April 23, 2013

Μια παλίρροια περιμένω!!!


  • Ναι, ναι, μια παλίρροια! 
  • Να πάρει μαζί τη βάρκα μου κι εμένα και να μας ταξιδέψει σε άγνωστα νερά…
Και ξέρετε γιατί;
Απλώς γιατί δεν βρήκα θέση βολική μέσα στο σύνολο, γιατί τα σήματα που εξέπεμπα έμεναν αναπάντητα, και σιγά-σιγά με περιζώνει ο τρόμος της ερημιάς και της νύχτας. Δεν θέλω να περνώ τη ζωή μου με χέρια αδειανά, συνεχώς υψωμένα ψηλά, κατά τον ουρανό, σαν ξερόκλαδα καψαλισμένου δέντρου και αξεδίψαστα μέσα στη νεροποντή… Πέρασα χτες από εκείνο το δρόμο που πάντοτε με τραβούσε επειδή υπήρχε ένα παλαιικό καφενείο και πάντα ήταν γεμάτο με συνταξιούχους, απόμαχους της ζωής που κουβέντιαζαν, καπνίζον τας, πίνοντας το καφεδάκι τους ή παίζοντας τάβλι και πρέφα. Ποτέ δεν είχα μπει μέσα. Μονάχα όταν περνούσα, στεκόμουν και χάζευα.
  • Θυμάμαι πως ο γερο-Σοφοκλής, που μου θύμιζε στη φάτσα και την όψη τον αείμνηστο Παντελή Ζερβό, ήταν αεικίνητος κι όλο χαμογελούσε είτε έμπαινες μέσα στο καφενείο του είτε ήσουν απέξω, όπως εγώ.
Τον θυμάμαι που πάντα έβγαζε έξω το κλουβί με το καναρίνι του και το κρεμούσε δίπλα στην πόρτα γιατί μέσα η ατμόσφαιρα ήταν πνιγμένη στον καπνό κι έλεγε πως θα χαλάσει η φωνή του!  Ωστόσο, εκείνο ένιωθε την ερημιά, μακριά από τις παρέες των γερόντων κι έπλεκε τις δικές του βαριατσόνες. Θα έλεγα ότι κι αυτό θα ήθελε την ανάσα τους, τα γέλια και τις φωνές τους, τον ήχο από τα ζάρια που βροντάγανε στο τάβλι…
  • Πέρασα λοιπόν, χτες από εκείνο το δρόμο και δεν υπήρχε πια το καφενείο!
Ο χώρος ήταν άδειος, σκονισμένος, με σκουπίδια πεταμένα εδώ κι εκεί, σπασμένα τζάμια και τα μάρμαρα ροκανισμένα από τα δόντια του χρόνου… Έκλεισα τα μάτια για να νιώσω για τελευταία ίσως φορά εκείνη την ατμόσφαιρα που κάποτε με τραβούσε σαν μαγνήτης, αλλά ματαίως.  Πάω κοντά και βάζω τα χέρια δεξιά κι αριστερά στο πρόσωπο για να στενέψω τον ορίζοντά μου και να δω μέσα.
  • Μια σπασμένη καρέκλα, ένας πάγκος αραχνιασμένος και στον τοίχο η αφίσα με τον Κολοκοτρώνη…
Μια βαθιά ανάσα… Οι εικόνες των ανθρώπων της εποχής εκείνης και ιδιαίτερα του γερο-Σοφοκλή μπλέκονταν με τις νευρώσεις των ημερών μας και την ανακάλυψη ενός κενού που όλοι φοβόμαστε μη τυχόν και πέσουμε μέσα! 
ΥΓ. Αφιερωμένο στον ΧΑΝΟ, το ψαράκι!

Ο ανεκδιήγητος Γ. Δελαστίκ


Ο δημοσιογράφος Γ. Δελαστίκ είναι ένας κατ’ εξακολούθηση αριστεριστής και φυσικά σέβομαι τις θέσεις και απόψεις του – δεν μπορώ να κάνω και διαφορετικά! Η μπροσούρα «Ο “Αριστερισμός” Παιδική Αρρώστια του Κομμουνισμού» του Λένιν γράφτηκε τον Απρίλη του 1920 και αποτέλεσε τη βάση για τις αποφάσεις του Δευτέρου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς (6-25 του Ιούλη 1920). Εκεί λοιπόν έχει σταθμεύσει ο Δελαστίκ… Πέρα λοιπόν από την «αρρώστια» αυτή είναι κι ένας από τους φανατικούς πολέμιους του ιμπεριαλισμού (κι εγώ το ίδιο είμαι…) και της αδηφαγίας των Μεγάλων Δυνάμεων. 
  • Αλλά από μια αριστερίστικη λογική, δεν ήταν δυνατό ποτέ να περιμένεις νηφαλιότητα.
  • Ωστόσο ήταν και είναι ένας πολεμοχαρής αντίπαλος των Παπανδρέου. 
Ποτέ δεν βρήκε κάτι καλό να τους το αποδώσει. Πάντοτε τα έβλεπε όλα μαύρα κι άραχλα. Κι αν ανθολογήσω τα κοσμητικά επίθετα με τα οποία κατά καιρούς τους έχει στολίσει, τότε πραγματικά θα καταλάβει κανείς ότι κάτι συμβαίνει και δεν πρόκειται για μια απλή πολιτική διαφωνία. Όλους τους Παπανδρέου τους έχει περάσει από γενεές δεκατέσσερις – κι ο Γεώργιος (ο Γέρος της Δημοκρατίας) και ο Ανδρέας έχουν ακούσει τα εξ αμάξης από τη γραφίδα του Δελαστίκ. Δεν έχασε ποτέ την ευκαιρία να εξαπολύσει βέλη φαρμακερά εναντίον τους.
  • Έτσι και τώρα που όλοι βρήκαν την αφορμή της «συμπλήρωσης» τριών χρόνων από εκείνη την ημέρα, δηλαδή την Παρασκευή, 23 Απριλίου του 2010. 
Και μεταξύ άλλων έγραψε:

«O Γ. Παπανδρέου είχε διαλέξει συμβολικά το Καστελόριζο για να οδηγήσει από εκεί την Ελλάδα στη μεγαλύτερη εθνική ταπείνωση της σύγχρονης ιστορίας της: να την υπαγάγει σε καθεστώς υποτέλειας προς την ΕΕ και το ΔΝΤ μέσω της υπογραφής του διαβόητου πλέον ανά την υφήλιο Μνημονίου. “Είναι ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης που από κοινού δημιουργήσαμε στην ΕΕ. Έχω ήδη δώσει εντολή στον υπουργό Οικονομικών να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες”, ανακοίνωσε προς τον παγωμένο από φρίκη ελληνικό πληθυσμό…»

Δεν μας είπε ποτέ ο Δελαστίκ τις δικές του προτάσεις για την έξοδο της χώρας από την κρίση, όπως επίσης και την έξοδο από την κρίση της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Κύπρου… Και για την ταλαιπωρία αυτών των χωρών, σύμφωνα με τη λογική του Δελαστίκ, ΦΤΑΙΕΙ Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ!!!! Όταν η πολιτική λογική έχει πάει περίπατο και κυριαρχεί η θολούρα και το γαργάλημα του υπογαστρίου, τότε δεν είναι δυνατό να περιμένει κανείς καθαρό μυαλό. Αλλά σαν τον Δελαστίκ, υπάρχουν κι άλλοι δημοσιολόγοι που κοιμούνται και ξυπνούν με την έγνοια τους στον Παπανδρέου. 
  • Τι μηρυκάζει ο Δελαστίκ και οι όμοιοί του; Κάποια άλλη εποχή, ένα άλλο πολίτευμα, μια άλλη χώρα; Δυστυχώς δεν έχει καταλάβει ότι οι ακραίες τοποθετήσεις του όσο κι αν του προσπορίζουν κάποιους αναγνώστες στην εφημερίδα που γράφει (ΕΘΝΟΣ), ή προκαλούν δέος σε κάποιους ανίδεους δημοσιογράφους που τον καλούν στις τηλεοπτικές εκπομπές, δεν ωφελούν και κινούνται στη σφαίρα του επέκεινα και όχι του εντεύθεν. 
Ο ρεαλισμός για τον Δελαστίκ έχει πάει περίπατο!

Ο Richie Havens "έφυγε" - ένας θρύλος του Γούντστοκ...



Ήταν όντως ένας θρύλος που τότε μας είχε συνεπάρει... Μια λέξη του ήταν αρκετή. Δεν χρειαζόταν τίποτε άλλο κι όσοι τότε είχαμε τ' αυτιά και τα μάτια μας ανοιχτά, ηταν σα να βρισκόμασταν κι εμείς ΕΚΕΙ στο πανηγύρι του Γούντστοκ... Ο Richie Havens "έφυγε" μόλις στα 72 του χρόνια και ήταν ο πρώτος που εμφανίστηκε επί σκηνής στο φεστιβάλ του Woodstock το 1969 με το τραγούδι Freedom.

Ο ιμπεριαλισμός του λόγου και η εποχή του μηδενισμού!


Έχω την εντύπωση ότι αυτό που ζούμε σήμερα με τη λειτουργία των μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι πρωτοφανές. Δεκάδες άνθρωποι, πολιτικοί, καθηγητές, οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι, δικηγόροι, αναλυτές παντός καιρού και είδους, βγαίνουν καθημερινά στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και μιλάνε!!! Είμαστε στο βασίλειο της απεραντολογίας, όπου κυριαρχεί ο ιμπεριαλισμός του λόγου, ο εξυπνακισμός, και οι δοκησίσοφοι είναι στην ημερήσια διάταξη. Τα ξέρουν όλα, έχουν τη δύναμη και τις γνώσεις να τα αναλύουν όλα, δεν τους ξεφεύγει τίποτε, έχουν διαγράψει τους πάντες και παλεύουν απεγνωσμένα να πλασάρουν ως θέσφατο τον δικό τους λόγο. 
  • ............................

Για την οικονομική κρίση, τα Μνημόνια, το μέλλον του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ, για την κρίση στην Παιδεία, για το αποχετευτικό, για τις χωματερές, για το περιβάλλον και την προστασία του, για τους ταξιτζήδες, για το ρατσισμό, την ξενοφοβία, και τη «μαφία της Μανωλάδας», για τη συμμετοχική δημοκρατία, για τις απουσίες του Παπανδρέου από τη Βουλή (για τον Καραμανλή ποιος ενδιαφέρεται;;;;), για τους συνταξιούχους, την τρομοκρατία και τους τσιγγάνους, για το ρουσφέτι και τον σοσιαλισμό, για τη διαφθορά και την Χρυσή Αυγή, για την ακρίβεια και τους άστεγους, για την ΑΕΚ και γενικώς για το ποδόσφαιρο, για το πετρέλαιο θέρμανσης και τη σύγκρουση των πολιτισμών… Φυσικά ποτέ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ συμπέρασμα απ’ όσα λέγονται καθημερινά και γι’ αυτό έχουν μεγάλη ευθύνη και οι άσχετοι δημοσιογράφοι που δεν καταλαβαίνουν και δεν ακούνε τους συνομιλητές και δεν είναι σε θέση να ανακεφαλαιώσουν για να δώσουν μια εξήγηση στο Κοινό. 
  • Ουσιαστικά, βρισκόμαστε σε μια εποχή μηδενισμού των πάντων! 

Αλλά αυτό το «συμπέρασμα» δεν είναι ακριβώς δικό μου. Είναι μια προγενέστερη προφητεία του Νίτσε που επιχειρούσε να προβλέψει την είσοδο των ευρωπαϊκών λαών σε κολασμένες μέρες και προκαλούσε τον τρόμο με την «κινδυνολογία» του: «Αυτό που διηγούμαι είναι η ιστορία των δυο ερχόμενων αιώνων. Περιγράφω εκείνο που θα ’ρθει, εκείνο που δεν μπορεί παρά να έρθει: τη βασιλεία του μηδενισμού. Την ιστορία αυτή μπορεί κανείς να την αφηγηθεί από τώρα κιόλας, γιατί έχει τεθεί σε κίνδυνο η ίδια η αναγκαιότητα…» (Der Wille zur Macht (Η θέληση για δύναμη, 1901), α) μετάφρ. Θ. Ι. Αποστολόπουλος. Αλφειός, Αθήνα 2000, β) μετάφρ. Ζ. Σαρίκας. Νησίδες, Σκόπελος 2001, γ) μετάφρ. Γ. Εγγλέζος. Δαμιανός, Αθήνα, χ.χ.)
  • ............................

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1901, έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Νίτσε, με επιμέλεια της αδελφής του. Όπως λέει ο Βάλτερ Κάουφμαν, στην αγγλική μετάφραση του έργου που έκανε μαζί με τον Ρ. Χόλινγκντεϊλ (Tbe Will to Power, Νέα Υόρκη, 1967), το βιβλίο αυτό είναι μια επιλογή από τις σημειώσεις του Νίτσε, που γράφτηκαν από το 1883 ως το 1888. Δηλαδή, κανείς τότε δεν φανταζόταν ούτε ψυχανεμιζόταν ότι βρίσκονταν στο κατώφλι ενός τρομακτικού αιώνα όπως ήταν ο 20ός!
  • ............................

Κι εμείς σήμερα είμαστε ακριβώς τα αποπαίδια εκείνου του αιώνα που γνώρισε πολέμους και αίματα και κανείς δεν ξέρει αν οι γενιές που σήμερα είναι «κυρίαρχες» θα ζήσουν ειρηνικά ή θα εξακολουθήσουν να βρίσκονται στις δαγκάνες των αγορών, του κεφαλαίου, τω ν μεγαλοεπιχειρηματιών και των δυνάμεων εκείνων που θέλουν να εξουσιάζουν και τους άλλους λαούς. Δεν είναι της στιγμής να κάνουμε τώρα μάθημα για τη διάγνωση εκείνου του στοχαστή που προανήγγειλε το πεπρωμένο μας.

Ωστόσο για να μην μείνουμε στις δικές του προφητείες, που ήταν προφητείες ενός «μηδενιστή», θα ανακαλέσουμε στην κουβέντα μας και τον άλλο γίγαντα της λογοτεχνίας, τον Ντοστογιέφσκι που μοιάζει σαν ο «αντίποδας» στο νιτσεϊκό βασίλειο, αλλά όμως δείχνει σαν κάπου να συναντώνται αυτοί οι δυο.  Ο Ντοστογιέφσκι «έδειξε» τον μελλοντικό επιληπτικό κόσμο! Ο καθένας μας μπορεί να δώσει όποιο χαρακτηρισμό θέλει, αλλά δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από τα λόγια εκείνων των μεγάλων που βλέπανε μακρύτερα από μας. 
  • Εμείς σήμερα πέφτουμε στην αγκαλιά των απατεώνων, όπως «η νυχτοπεταλούδα πέφτει μόνη της στη φλόγα του κεριού»!
  • Είναι στο χέρι μας να σωθούμε;
  • Ποιος ξέρει;
  • Πάντοτε όμως προσβλέπουμε στο φως!

Monday, April 22, 2013

Η γυναίκα της φωτογραφίας!!!


Κρύβει μια ρέμβη!
Κι εγώ την έφερα εδώ για να βρω ή για να φέρω ένα... άφωνο τραγούδι, που οι νότες του έχουν σκορπιστεί στον αέρα κι εγώ ο δυστυχής παλεύω να τις ανασυντάξω.
Όπως πάντα, έτσι και τώρα, νιώθω ότι όλοι μας τη μικρή ζωή μας την περνάμε πολεμώντας να ξαναθυμηθούμε μια χαμένη μελωδία.
Στους ίδιους τόπους που ζήσαμε και περπατήσαμε και κρυφτήκαμε και δώσαμε όρκους και φιλιά.
Μπορεί να είναι λίγο διαφορετικοί τώρα, μπορεί η θωριά μας να έχει αλλάξει, κι εκείνης η θωριά να είναι πιο θλιμμένη, κι ο κόσμος γύρω μας λίγο πιο παλιός και λίγο πιο καινούργιος..
Να δώσουμε -πρέπει- λίγη παραπάνω προσοχή, γιατί κάπου νιώσαμε ότι κάτι μας σκούντηξε και προσπέρασε... και δεν το προσέξαμε.
Απλώς γιατί ήταν ίσκιος!
Αλλά κι αν γλίστρησε και λάκισε, μένει ένα άρωμα  που δεν το νιώθεις μέσα στο παρόν, αλλά μόνον σαν θύμηση.
Ωστόσο, δεν θέλω να βλέπω γύρω μου χαλάσματα και σχήματα δίχως νόημα και συλλαβές δίχως ήχο!
Το σπουργιτάκι τριγυρνάει από δω κι από κει, ψάχνοντας - ποιος ξέρει τι!
Υπάρχει κι άλλος κόσμος...
Όμως αυτός ΕΔΩ είναι ο καλύτερος.
Γιατί είναι ένας κόσμος που μπορείς να τον ζήσεις έντονα και φευγαλέα σαν ερωτική στιγμή!!!!

Ενα θέμα υψίστης σημασίας για τη Δημοσιογραφία!!!



Το τραγικό λάθος [;;;] των περισσότερων δημοσιογράφων, που μοσχοπληρώνονται από τους μεγαλοεκδότες για να γράφουν στις εφημερίδες τους και να παπαρολογούν στα ραδιοτηλεοπτικά κανάλια τους, είναι ότι δεν προειδοποιούν τους αναγνώστες και τους τηλεθεατές ή ακροατές ότι γράφουν και λένε τη δική τους αλήθεια!!!! Διότι αυτό είναι το σωστό, αυτή είναι η σωστή δημοσιογραφική λειτουργία.
  • Όλοι αυτοί δεν λένε τη μία και μοναδική αλήθεια, αλλά αποκλειστικά τη δική τους.
Ωστόσο έχουν καταφέρει να γίνονται πιστευτοί, ενώ η δημοσιογραφική λειτουργία τους ανήκει στην κατηγορία των χαλκείων ή απλούστερα της διατεταγμένης υπηρεσίας. Δεν ξέρω και δεν μ' ενδιαφέρει ποια συμφέροντα υπηρετούν. Προφανέστατα των αφεντικών τους. Μεγαλοεκδότες, μεγαλοεργολάβοι, μεγαλοκαναλάρχες... Αυτοί λοιπόν οι δημοσιογράφοι που τη δική τους αλήθεια την έχουν αναγάγει σε ύψιστο κανόνα, λατρεύουν το δίκαιο του αφεντικού τους και την αλήθεια τη δική τους που είναι η αλήθεια του αφεντικού τους.
  • Μάχονται για την πρόοδο που εξυπηρετεί την επιχείρηση του αφεντικού τους και την δική τους!
Είναι έτοιμοι όλοι αυτοί οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι να κάνουν κάθε θυσία για χάρη των αφεντικών τους, υποτάσσοντας την αλήθεια στη σκοπιμότητα, παρουσιάζοντας τη νομιμότητα για παρανομία και φυσικά δηλώνουν έτοιμοι να πέσουν επί των επάλξεων του τείχους, φτάνει να είναι στρωμένες με... μπαμπάκια!!! Εμείς οι «απέξω», είμαστε οι μη κατεστημένοι, οι ασυνθηκολόγητοι και το μόνο που μπορούμε είναι να μιλάμε με όλη τη δύναμη της φωνής μας.
  • Αλλά θέλουμε ν’ ακουστεί περισσότερο από κάθε άλλη φορά ο σκληρός λόγος του Samuel Johnson, ότι «ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων…»!! [Patriotism is the last refuge of the scoundrel...]
Και το επικαλούμαι διότι όλοι αυτοί υπεραμύνονται των εθνικών συμφερόντων, και των λαϊκών δικαίων, φωνάζουν για την πατρίδα που «χάνεται», και καθημερινά ξεδιπλώνουν τις ιερεμιάδες τους, φυτεύοντας στη συνείδηση του Κοινού την αμφιβολία και το μίσος. 

Sunday, April 21, 2013

Η φωτεινή κολόνα του λαιμού της!!!!



  • Έτσι, σα να αναβοσβήνεις φωτάκια μες στη νύχτα.
Έτσι σε βλέπω, έτσι σε νιώθω!
Αλλά και τη μέρα που ο ήλιος έχει αρχίσει το ημερήσιο ταξίδι του, εσύ εκεί, μας σφυρίζεις αδιάφορα, ατενίζοντας τον ορίζοντα που αλλάζει χρώματα κι εμείς ακούμε ήχους που μπορεί να είναι συνθηματικοί, αλλά με μια παρασημαντική που χρειάζεται οξύτατη διαίσθηση για να την μαντέψεις…
Δεν ξέρω πλέον αν μπορώ να μαντέψω…
Αυτό που μπορώ να δω είναι μονάχα τη φωτεινή κολόνα του λαιμού της έτσι όπως υψώνεται για να στηρίζει ένα πρόσωπο που ακτινοβολεί!
Αλλά να, κρατάει το στόμα της κλειστό κι ενώ προσπαθώ να της πω όλα όσα διαδραματίζονται μέσα μου, εκείνη γελάει!
  • Κι επειδή είναι θεά, η σιωπή μιας θεάς πάντοτε είναι αληθινό χρυσάφι!
«Όχι επιπόλαιη επιχρύσωση. Μια γερή σιωπή εικοσιτεσσάρων καρατιών, πέρα ως πέρα. Το στόμα των Ολυμπίων παραμένει κλειστό όχι σαν αποτέλεσμα ηθελημένης διακριτικότητας, αλλά γιατί στ’ αλήθεια δεν υπάρχει τίποτε να ειπωθή. Μια θεά είναι μονοκόμματη. Δεν υπάρχει εσωτερική σύγκρουση μέσα της. Ενώ η ζωή ανθρώπων σαν εσένα κι εμένα είναι μια ατέλειωτη συζήτηση. Πόθοι από τη μία και τύψεις από την άλλη . Ποτέ μιας στιγμής αληθινή σιωπή…»
  • Ο «μεγαλοφυής…» υπομένει τα πάντα, αλλά μιλάει ακατάπαυστα, λες και είναι μολυσμένος από τη φρικτή γεύση της απαγορευμένης ηδονής, της αμαρτίας όταν την αναγνωρίζεις και τη διαπράττεις ενσυνείδητα…

Κρίση οικονομική, πολιτική, ηθική!!!


ΕΙΝΑΙ ΛΥΠΗΡΟ που και η γειτονική Ιταλία είναι βυθισμένη σε μια κρίση που δεν φαίνεται να υποχωρεί. Και βέβαια σε βαθιά κρίση φαίνεται να είναι και η Κεντροαριστερά που δεν κατάφερε να κάνει το θαύμα: ούτε κυβέρνηση μπόρεσε να σχηματίσει αλλά ούτε και πρόεδρο της Δημοκρατίας να εκλέξει.  Οι αναλυτές θα ψάξουν για τις βαθύτερες αιτίες, θα επιμερίσουν ευθύνες και κάποιοι θα προτείνουν και "λύσεις"! ΟΜΩΣ, τα πράγματα δεν είναι ρόδινα τόσο για την Ιταλία όσο για τη δική μας χώρα. 
  • Η πολυδιάσπαση των πολιτικών δυνάμεων δεν προοιωνίζεται κάτι καλό. 
  • Απλώς αφήνεται χώρος για να κυριευτεί από τη Δεξιά και από δυνάμεις αλλοπρόσαλλες, απολίτικες, καιροσκοπικές, τυχοδιωκτικές και πάντα σε βάρος των συμφερόντων του λαού και της χώρας.
  • Η Δημοκρατία περνάει τις πιο δύσκολες ώρες της.
Δοκιμάζεται γιατί είναι υποχρεωμένη να κυβερνήσει ανθρώπους και κράτη με σύνθετα προβλήματα.
Μην μας διαφεύγει ότι η δημοκρατία είναι εφικτή εκεί όπου όλα βρίσκονται στα μέτρα του ανθρώπου και η άσκηση της εξουσίας είναι άμεση ή σχεδόν άμεση, όπου το άτομο έχει υπόσταση και δεν είναι απλώς μια μονάδα απρόσωπη.
  • Από τότε που μιλάμε για υπερεθνικά συμφέροντα και οι απρόσωπες αγορές κυριαρχούν στον πλανήτη, πάει να πει ότι η Δημοκρατία έχει υποχωρήσει.
Γιατί όλοι αυτοί οι μεγαλοκαρχαρίες αγνοούν ηθελημένα εκείνο που κάποτε ο αείμνηστος καθηγητής Αριστόβουλος Μάνεσης έγραφε: "Πάντως δεν πρέπει να λησμονήται ότι η πολιτική δημοκρατία αποτελεί ήδη ιστορικήν κατάκτησιν, την οποίαν ουδείς δικαιούται να αγνοήση..." («Το Συνταγματικόν Δίκαιον ως τεχνική της πολιτικής ελευθερίας»).  Διάβαζα, με λύπη μου βεβαίως, το δημοσίευμα κυριακάτικης εφημερίδας που παρουσίαζε τα αποτελέσματα μιας έρευνας, όπου ένα μεγάλο ποσοστό των ερωτηθέντων εκθείαζε τον τρόπο ζωής στη διάρκεια της χουντικής επταετίας! Κάτι μαράθηκε μέσα μου. Μπορεί να πει κανείς ότι όλοι αυτοί που "νοστάλγησαν" τις μαύρες εκείνες μέρες της δικτατορίας έχουν πέσει σε πλάνη κι ακόμα να σκεφτεί ότι πολύ εύκολα οι άνθρωποι απεμπολούν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους, αυτά δηλαδή που έχουν κατακτηθεί με ποταμούς αιμάτων.
  • Αλλά, βλέπετε, ή ανθρώπινη αξιοπρέπεια περνάει κρίση κι αυτή...
Είναι δυνατόν οι άνθρωποι με τόση ευκολία, με αβασάνιστη και κοντόθωρη αμεριμνησία να είναι πρόθυμοι να δεχτούν τις ψευδαισθήσεις πως μπορούν να εξασφαλίσουν καλύτερη ζωή μέσα σ' ένα καθεστώς αυταρχικό, καταπιεστικό.  Ας καταλάβουμε ότι όλοι όσοι πιστεύουμε στη Δημοκρατία πρέπει να δίνουμε εξετάσεις καθημερινά και όχι μονάχα μπροστά στην κάλπη. 
  • Η κοινωνική και ηθική αγωγή είναι προϋποθέσεις της Δημοκρατίας και πώς μπορεί να νοηθεί κάποιος ως δημοκράτης όταν δεν σέβεται τον διπλανό του;

Ωδή-σπονδή στο κίτρινο!!!


  • Με αφορμή για την πτώση μιας μεγάλης ομάδας, αφιερώνω το εξώφυλλο στο κίτρινο! Δεν ήμουν οπαδός της, αλλά και τώρα δεν θέλω να ασχοληθώ με τον τρόπο που θα το κάνουν αρμοδιότεροι από μένα. Εγώ απλώς τη θεωρούσα "βασίλισσα", που κινητοποιούσε μνήμες. 
Αλλά και πιο πεζά θα μιλήσω... Τις Κυριακές -όταν ήμουν μαθητής - πήγαινα και πούλαγα μαξιλαράκια και εφημερίδες στους φιλάθλους όταν είχε αγώνες και τότε οι αγώνες της Κυριακής ήταν ένα πανηγύρι. Καμιά σχέση με τους σημερινούς σαδιστές και μαζοχιστές ανθρώπους που πάνε στα γήπεδα για να εκτονώσουν τα ανθρωποφάγα ένστικτά τους. Δεν θα ξεχάσω μοναδικές εικόνες που έχουν αποτυπωθεί στη μνήμη μου... Έξω από το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, σε όλο τον περιβάλλοντα χώρο, εικόνες χαρούμενες, άλλοι από δω και άλλοι από κει.  Σουβλατζήδες, η τσίκνα, τα τραγούδια, εμείς με τα μαξιλαράκια και τις εφημερίδες κι όταν κόντευε ν' αρχίσει ο αγώνας μερικοί πουλούσαμε, στους μεγάλους αγώνες, εισιτήρια στη μαύρη αγορά. Δεν επιτρεπόταν, αλλά οι αστυνομικοί κάνανε και στραβά μάτια.  Δεν επρόκειτο να ρίξουμε στα τάρταρα την εθνική οικονομία.  Έτσι έβγαζα το μεροκάματο. Όταν δεν είχε αγώνα, πηγαίναμε στον Απόλλωνα, στη Ριζούπολη, όπου δεν υπήρχε το κλίμα της Φιλαδέλφειας...

  • Τώρα που η ΑΕΚ έπεσε κι έφυγε από την πρώτη εθνική, παρόλο που δεν παρακολουθώ πια το ποδόσφαιρο, ένιωσα ένα κρακ!
Σα να προσπαθεί κάποιος να στραπατσάρει και να σβήσει μνήμες! Ουσιαστικά η κατάρρευση της ομάδας άρχισε από τότε που γκρέμισαν το ιστορικό γήπεδό της κι όταν περνούσα από κει κι έβλεπα τον άλλοτε ζωντανό χώρο που φιλοξένησε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, μεγάλους ποδοσφαιριστές και θριάμβους, πάντα ένιωθα ένα σφίξιμο στην καρδιά. Ξέρετε, όλα αυτά έχουν σχέση με τη ζωή μας, είτε ήμασταν φίλοι του ποδοσφαίρου είτε όχι. Τώρα που η ομάδα έπεσε, τι έχουν να πουν κάτι τρισάθλια ανθρωπάκια που την εκμεταλλεύτηκαν και τη χρησιμοποίησαν για τα δικά τους συμφέροντα;
  • Αλλά στο τέλος όλα μπερδεύονται, συγχέονται, οι αθώοι πληρώνουν ανάκατα με τους ενόχους και ο επιμερισμός των ευθυνών γίνεται με τρόπο αβασάνιστο, αυθαίρετο, παράλογο.
Όπως και στην κοινωνία, στην πολιτική, στους επαγγελματικούς χώρους, παντού! Τα ίδια θα έλεγα ότι συμβαίνουν και στην ομάδα που ανέκαθεν υποστήριζα - στον Παναθηναϊκό. Φαίνεται πως άλλαξαν οι καιροί. Κάποτε οι ποδοσφαιριστές ήσαν σπουδαίοι γιατί αγαπούσαν τη φανέλα και γι' αυτήν έπαιζαν και στο κρύο και στη βροχή και στις λάσπες. Και ο κόσμος τους τιμούσε.  Σήμερα το ποδόσφαιρο στραπατσαρίστηκε από ντόπιους και από ξένους. Τώρα, σιωπή. 
  • Εύχομαι να έρθει στιγμή που η ΑΕΚ θα φτερακίσει ξανά για τα ύψη που πάντα αγαπούσε.

Ο ΜΠΟΜΠΟΛΑΣ ο μεγαλοεργολάβος και μεγαλοεκδότης!


ΠΡΕΠΕΙ να πάψει ο κόσμος ν' αγοράζει όλες τις φυλλάδες των μεγαλοεκδοτών και μεγαλοεργολάβων που εξαπατούν τον ελληνικό λαό, παίζοντας παιχνίδια πίσω από την πλάτη και ανάλογα με το πού φυσάει ο άνεμος τραβάει το καράβι τους - δηλαδή τα καλά και συμφέροντα.
  • Αλλά, είπαμε και ξαναλέμε, δεν φταίνε αυτοί αλλά φταίει ο Παπανδρέου που όταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ, έπρεπε να τους βάλει στη θέση τους ΑΜΕΣΩΣ!!! Άφησε το χρόνο να κυλάει ανοήτως.
Τώρα ο Παπανδρέου εισπράττει δημοσιεύματα σαν αυτά που καθημερινά δημοσιεύουν ΤΟ ΒΗΜΑ, ΤΑ ΝΕΑ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, το ΕΘΝΟΣ... Σαν κι αυτό που είδαμε στο σημερινό ΕΘΝΟΣ.  Σιγά την "αποκάλυψη" ότι ο Παπανδρέου μιλούσε το 2011 με κολακευτικά λόγια για τον «κόκκινο χρυσό» της Βάρδας σε ομιλία του στην ημερίδα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Δηλαδή, έπρεπε να κάνει τον ντετέκτιβ για να ξεσκεπάσει κάποια καθάρματα που όντως υπήρχαν και υπάρχουν μέσα στο πλήθος;
  • Τώρα θα μηδενίσουμε την παραγωγή φράουλας στην Ηλεία επειδή τρεις παλιάνθρωποι, χωρίς μυαλό, ζώα του κερατά, πήραν τις καραμπίνες για να εκφοβίσουν τους ξένους;
Αλλά είπαμε ότι το κράτος όλα αυτά τα χρόνια απουσιάζει και δεν ελέγχει.  Η εισβολή εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών δημιούργησε μύρια όσα προβλήματα.  Το αν είναι οι μισθοί μικροί, μισθοί πείνας, αυτό είναι ένα άλλο τροπάριο.  Όλοι αυτοί οι ευαίσθητοι κεκράκτες της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης και της αδελφοσύνης κ.λπ. πριν κάνουν την κριτική τους καλό θα ήταν να κοιτάξουν τους εαυτούς τους πρώτα.
Γιατί ενώ έχουν λύσει τα προβλήματα που γεννήθηκαν με τα Μνημόνια, αφού έλυσαν τα εργασιακά, τα θέματα με την ΑΟΖ και τις γεωτρήσεις στο Αιγαίο και άλλα, βάλθηκαν τώρα να εξαρθρώσουν τη "μαφία της Μανωλάδας"!!!!
  • Τη ΜΑΦΙΑ των μέσων μαζικής ενημέρωσης ποιος θα την εξαρθρώσει;;;;

Τα παραμύθια του ΣΥΡΙΖΑ


Μπορεί η πολιτική (γενικώς) να είναι ξέφραγο αμπέλι, όπου τα κονταροχτυπήματα των κάθε είδους συμφερόντων παλεύουν ανελέητα, αλλά μερικές φορές σκέφτεται κανείς μήπως είναι και ένας κόσμος ηθικού ασκητηρίου ή ιδεολογικού μονόδρομου... Τα περί αναστολής του Μνημονίου που εξήγγειλε ο Τσίπρας, μόνο φραστικό λάθος δεν ήταν.  Άλλωστε, για το τι θα έλεγε στο συγκεκριμένο συνέδριο, είχε προηγηθεί σύσκεψη και στο επίσημο κείμενο που δόθηκε στη δημοσιότητα –την ίδια ώρα που ανέβηκε στο βήμα– όχι μόνο υπήρχε η «αναστολή του Μνημονίου», αλλά ήταν τονισμένη και είχε συμπεριληφθεί στα σημεία που ήθελε να αναδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ.
  • Είναι φανερό λοιπόν ότι οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ παίζουν εν ου παικτοίς!
Δεν είναι δυνατό να διακυβεύονται τα συμφέροντα της χώρας και ο ΣΥΡΙΖΑ να μην μπορεί να πάρει μια ξεκάθαρη θέση για τα κύρια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Έχουν καταντήσει αστείο οι παλινωδίες, οι υπαναχωρήσεις και τα είπα-ξείπα, και οι δήθεν παρανοήσεις, τα «φραστικά λάθη» κ.λπ.  Δεν περιποιούν τιμή στον Τσίπρα όλα αυτά κι ενώ σε κάθε ζήτημα που ανακύπτει είτε στη Βουλή είτε στις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα, η μόνιμη επωδός του είναι πως ο κόσμος πεινάει, χιλιάδες αυτοκτονούν, ανεργία … Αυτά.  Αλλά αυτά όλοι τα έχουμε διαπιστώσει και από τον Τσίπρα περιμένουμε μια σοβαρή τοποθέτηση για όλα. 
  • Η αοριστολογία του δηλοί ακριβώς την ανικανότητά του να διαβλέψει τις εξελίξεις και σα να υπαινίσσεται ότι θα τα βρούμε στην πορεία!!!
Μπορεί όμως ο ελληνικός λαός να βασιστεί στις καλές του προθέσεις; Όχι βέβαια. Ο λαός, σ’ αυτή την κρίσιμη φάση της ιστορικής διαδρομής του, απαιτεί καθαρές και αποτελεσματικές προτάσεις και όχι πειραματισμούς.  Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ βασίζεται σε πειραματισμούς και φυσικά δεν μπορεί κανείς να βασιστεί σε «συνιστώσες» και ομάδες των οποίων τα στελέχη αδυνατούν ν’ αποδεχτούν τις συντεταγμένες μιας κοινωνίας που θέλει να ζήσει με νόμους και κανόνες.
  • Και είναι βέβαιο ότι γνωρίζουν πολύ καλά τι λένε οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ, όπως είναι βέβαιο ότι παρασέρνουν τον κοσμάκη να «πλάθει μάταιες χίμαιρες, σαν τα όνειρα τα ων αρρώστων», όπως έλεγε κι ο Οράτιος [Velut aegri somnia, vanae fingentur species – “Ars poetica”]

Όλοι θέλαμε και θέλουμε και επιζητούμε την εθνική συμφιλίωση!!!


  • ....Αλλά έχω την εντύπωση ότι αυτή θα είναι πάντα ένα άπιαστο όνειρο!


Όλοι κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να υπάρχει μια μόνιμη διάσταση με αποτέλεσμα να παρατηρούνται αυτά τα φαινόμενα που καθημερινά βιώνουμε. Με την ευκαιρία της σημερινής επετείου, της αποφράδας εκείνης ημερομηνίας, της 21ης Απριλίου 1967, ξαναβάζουμε το ερώτημα: 
  • Ποια σχέση έχει η Δεξιά με τη Δικτατορία;
Οι πιο «ακραιφνείς» εκφραστές της πρώτης (που έγιναν, φυσικότατα, και οι πιο χαμερπείς σφογγιστές της δεύτερης) ενασμενίζονταν στα έντυπά τους πως «η Επανάστασις του Απριλίου 1967 εγεννήθη από την εθνικόφρονα παράταξιν... Οι επαναστατήσαντες αξιωματικοί ήσαν σαρξ εκ της σαρκός της εθνικόφρονος παρατάξεως» (Ελεύθερος Κόσμος, 10/11/1968). Να που για μια φορά έλεγαν την αλήθεια!

Να που στη συνέχεια , οι απριλιανές «σάρκες» ξαναβρήκαν απάνεμο καταφύγιο στη μητρική «σάρκα» της Δεξιάς, που τους άνοιξε στοργικά τους εθνικόληπτους κόλπους της... Ας παρακολουθήσουμε τον αείμνηστο Μάριο Πλωρίτη (Ο «ιστορικός συμβιβασμός» Δεξιάς και Δικτατορίας, 21/12/1975):
  • Ποιο ήταν (και ποιο είναι ) το κοινό φόβητρο, τόσο για τη Δεξιά όσο και για τη Δικτατορία;
Ο λαός και, μάλιστα, το πιο προοδευτικό και το πιο πολυάριθμο, το πιο ζωντανό και το πιο ζωηρό τμήμα του... Αυτό τον λαό πάσχιζε πάντα να χειραγωγήσει η Δεξιά, διαβουκολώντας τον ή τρομοκρατώντας τον. Αυτό τον λαό πάσχισε να δουλαγωγήσει η Δικτατορία, φιμώνοντάς τον και «γυψώνοντάς» τον... Όταν η πρώτη διαπίστωσε πως δεν μπορούσε πια να τον υποτάξει «έννομα», ανάλαβε η δεύτερη να τον πατάξει έκνομα.  Προς αμοιβαίον όφελος, βέβαια. Οι ίδιοι έντυποι ξεσκονιστές της πρώτης και της δεύτερης, κλασαυχενίζονταν πως «η Επανάστασις έσωσε την εθνικόφρονα παράταξιν» (Ελεύθερος Κόσμος). Από τι; Μα από την «αναρχίαν», φυσικά, και από το «πεζοδρόμιον» - όπως γνωμοδότησε ένας άλλος «ακραιφνής», ο Σόλων Γκίκας στο περιλάλητο «συνταγματικό» άρθρο του. 
  • [Ο Γκίκας εθεωρείτο ο αρχηγός του ΙΔΕΑ, ήταν ο οργανωτής του παρακράτους της Δεξιάς επί καραμανλικής οκταετίας και μόλις ήρθε ο Καραμανλής μετά την πτώση της Χούντας του έδωσε υπουργικά αξιώματα]. 

Και «πεζοδρόμιον» και «όχλος» αποκαλείται, όπως ξέρουμε, ο λαός όταν οχλεί τους ιθύνοντες, διαφωνώντας με κείνους ή ζητώντας ό,τι ανήκει σε κείνον.

ΠΟΙΟΣ ήταν (και ποιος είναι) ο κοινός στόχος της Δεξιάς και της Δικτατορίας; Η παντοτινή διατήρηση της εξουσίας... Αυτή τη διατήρηση (που ο Αριστοτέλης την ονόμαζε «σκοπόν της τυραννίας») ονειρευόταν η Δικτατορία: 
  • «Εγώ θα αποφασίσω πότε θα επιτρέψω την επιστροφήν εις την Δημοκρατίαν», έλεγε και ξανάλεγε ο Παπαδόπουλος... 
«Θα μείνωμε διακόσια χρόνια», βεβαίωνε ωμότερος ο Λαδάς (σε λόγο του στα Τρίκαλα τον Μάρτιο του 1969)... Αυτή τη διατήρηση απεργαζόταν πάντα και η Δεξιά - με εκλογικές ταχυδακτυλουργίες, βίες, νοθείες, και κινδυνολογίες. Αλλά αν, με όλα αυτά, ο «κυρίαρχος λαός» είχε διαφορετική γνώμη; Τότε... «όλοι ανεξαιρέτως (οι "εθνικόφρονες") παρεδέχοντο ότι, εάν το κεντροαριστερό μπλοκ [δηλ. η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ και ο Ανδρέας Παπανδρέου] εκέρδιζε τας εκλογάς της 28 Μαϊου 1967, δεν θα έπρεπε να του παραδοθή η εξουσία», καθώς ομολογούσε το έντιμον έντυπο της χουντοδεξιάς (Ελεύθερος Κόσμος, 30/7/1967). Και φυσικά δεν του «παρεδόθη», μιας και «επενέβησαν οι σωτήρες», επειδή ήταν βέβαιο πως τις εκλογές θα τις κέρδιζε το «μπλοκ»...
Αυτά είναι αρκετά, έτσι για να μην ξεχνάμε!!!!

Η επαναστατική αδιαλλαξία για τους νέους, ο αυτοέλεγχος για τους μεγαλύτερους!!!


Πέρασα μια νύχτα κάπως δύσκολη, αφού από τα μεσάνυχτα περίπου, κάποιο πρόβλημα στα δόντια που δεν μπορώ να εντοπίσω άρχισε να με βασανίζει. Μια παλιά «γέφυρα» προφανώς θέλει επιδιόρθωση!!! Κι έτσι ξύπνησα τρεις φορές, αλλά ευτυχώς που είχα πέσει νωρίς για ύπνο κι έτσι στις 5, όπως το συνηθίζω, ήμουν στο πόδι, αφού και ο Μάο περίμενε υπομονετικά πάνω από το κεφάλι μου γρυλλίζοντας με ήρεμο τρόπο. Ντύθηκα στα γρήγορα, πλύθηκα, ήπια μια κουταλιά λάδι, πήρα δυο σακούλες και τον Μάο και βγήκα στο δρόμο. Ο Μάο και τα πρωινά είναι πάντα ζωηρός, αλλά φυσικά υπάκουος. 

Δεν πρόλαβα να στρίψω στη γωνία και έπιασα νεανικές φωνές και χαχανητά. Ξεπρόβαλε στην ανηφορίτσα της Φωκίδος μια πολυθόρυβη παρέα νέων παιδιών που μιλούσαν όλα μαζί και γελούσαν και χειρονομούσαν. Προφανώς γύριζαν στα σπίτια τους μετά από μια νυχτερινή περιπέτεια, ένα γλέντι... κάτι τέλος πάντων. Ένιωσα ένα φτέρωμα στην καρδιά μου. Αναπόλησα επιτροχάδην δικές μου νυχτερινές παρεκτροπές, αλλά έκλεισα το κουτί των αναμνήσεων πολύ σύντομα και στάθηκα να παρακολουθώ τα παιδιά που μετέδιδαν στην ατμόσφαιρα τη χαρά τους και τα νιάτα τους. 

Πέρασαν από κοντά μου αλλά ούτε που μου έδωσαν σημασία. Ήταν στον δικό τους κόσμο. Με αντιπέρασαν κι εγώ συνέχισα τον περίπατό μου. Ένιωθα ότι χαμογελούσα και ήμουν ευχαριστημένος γιατί από τα νέα παιδιά εκείνο που περιμένω είναι η επαναστατική αδιαλλαξία, ο πόθος του απόλυτου και το αθεράπευτο αίτημα της ψυχής τους για κάτι που υπερβαίνει τη ζωή του κόσμου τούτου... Ας είναι για μας τους μεγαλύτερους ο αυτοέλεγχος!


Saturday, April 20, 2013

Στενοχωριέμαι που δεν μπορώ να δηλώσω κατενθουσιασμένος…


ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΜΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΗΛΩΣΩ ΚΑΤΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΕΝΟΣ...με την κατάσταση στη χώρα μας. Άλλωστε πιστεύω ότι όλοι νιώθουν πως δεν βαδίζουμε σταθερά προς ένα φωτεινό μέλλον. Μερικές φορές, ωστόσο, νιώθω ότι έχω καταντήσει σαν μερικούς γερογκρινιάρηδες που τα βλέπουν όλα μαύρα κι άραχλα. Για τους περισσότερους έχω να πω και μια «κακή» κουβέντα, να τους επικρίνω, να τους επιτιμήσω, να τους διαολοστείλω! Αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να είναι εκείνο που με κάνει περήφανο! Ψάχνω και δεν βρίσκω…

  • Μονάχα βλέμματα άδεια και σκοτωμένα, μαύρα και απελπισμένα μάτια…
Διαβάζω μερικές φορές συνθήματα ή μαρτυρίες ή κραυγές κάποιων νέων ανθρώπων που φτάνουν σε μια ωμή και μηδενιστική ενατένιση της ζωής, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Αυτό δεν είναι παρά το ξεγύμνωμα της πίκρας για τα όσα βάσανα σωρεύει καθημερινά η κυβερνητική πολιτική. Από την άλλη πλευρά όμως είναι και το σαρκαστικό χαμόγελο της αντιπολίτευσης που πλειοδοτεί σε συμφέρουσες λύσεις υπέρ του λαού και της χώρας. Κι εκεί κάπου ανάμεσα ξεπηδάει η απορία για το αν θα καταφέρουμε ποτέ να πετύχουμε μετάβαση σε μια ομαλή δημοσιονομική πορεία ή θα παραμείνουμε για πολλά χρόνια στις δαγκάνες του Σόιμπλε, της Τρόικας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, των αγορών…
  • Το ζήτημα για μένα πάντως ότι μονίμως έχουμε αξιώσεις από το κράτος και ποτέ από τον εαυτό μας!
Στεναχωριέμαι γιατί πολλοί από τους πολιτικούς μας εμφανίζονται ως αδιάλλακτοι ιδεολόγοι κι έχουν σηκώσει βιαστικά τη σημαία της επιθετικής εθνικοφροσύνης χωρίς να το καταλαβαίνουν (;;;). Θ’ αγνοήσω τους πολιτικούς των Ανεξάρτητων Ελλήνων και της Χρυσής Αυγής, αλλά δεν μπορώ ν’ αγνοήσω τον ΣΥΡΙΖΑ, όπου ένας κόσμος με θούρια και σημαίες ευαγγελίζεται τον απόλυτο και ριζικό καθαρμό του ελληνικού κράτους και της κοινωνίας και μονοπωλούν οι άνθρωποί του από τη μεταπολίτευση και δώθε τον τίτλο του προοδευτικού και την αίγλη του ιδεολόγου. 
  • Παρατηρώντας τις παλινωδίες του ΣΥΡΙΖΑ αυτό που διαπιστώνω είναι ότι ανεμίζει τη σημαία του οπορτουνισμού που είναι μέθοδος προσεταιρισμού ανθρώπων κάθε φυράματος και προβάλλει σαν οικοδόμος του μέλλοντος, ενώ αγκαλιάζει τα πιο φθαρμένα σύμβολα του χθες!!!