Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης
καλλιέργησαν μια ψεύτικη ζωή, την αυταπάτη, τον ευδαιμονισμό... Οι πολιτικοί
επίσης. Μην νομίσετε ότι τους εξαιρώ. Τα έχω πει πολλές φορές άλλωστε και θα
συνεχίσω να τους τα λέω. Αυτοί οι άθλιοι πολιτικοί που μόλις ζεστάθηκε η τσέπη
τους δεν φορούσαν κοστούμι αν δεν ήταν ραμμένο στον ΚΑΡΟΥΖΟ!!!! Ναι, ναι... Και πάλι είμαστε θύματα του συστήματος
και της πολιτικής γιατί έχουμε αρχίσει να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους πιο
κάτω, με τους δυστυχείς, τους άνεργους, τους πεινασμένους, αυτούς που δεν έχουν
στον ήλιο μοίρα!
- ...................................
Κι αυτό τι σημαίνει; Ότι πλέον
δεν κάνουμε όνειρα! Προσέξτε τι λέω: ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ
ΟΝΕΙΡΑ, παρά μονάχα παρακαλάμε τον Θεό να έχουμε την υγειά μας! Φτάσαμε δηλαδή να λέμε ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
ΜΑΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ! Να μην μοιάσουμε με τους
άστεγους, να ευχαριστούμε τον Θεό γιατί δεν κατοικούμε στις σπηλιές, γιατί
έχουμε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας, γιατί τρώμε ένα κομμάτι ψωμί, γιατί
μπορούμε να πάρουμε έστω μια σομπίτσα να ζεστάνουμε τα παγωμένα μέλη μας και
μπορούμε (όσοι μπορούμε) να πληρώσουμε τη δόση στην ξεφτιλισμένη την τράπεζα
που μας εκμαύλισε και σχεδόν μας ανάγκασε να πάρουμε ένα δάνειο!!! Και τώρα θέλουμε απλώς να
ικανοποιήσουμε τις στοιχειώδεις ανάγκες μας, σαν τα ζώα.
- ...................................
Κι επανέρχομαι στα μέσα μαζικής
ενημέρωσης, οι άνθρωποι του οποίου κάνουν την πάπια και δεν βάζουν το δάχτυλο
στην πληγή, παρά χτυπάνε εκεί όπου θεωρούν ότι παραμονεύει ο δικός τους εχθρός. Έγινε όλη η ελληνική κοινωνία
λεία της τηλεοπτικής ευτέλειας, η οποία είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την απάτη,
και δεν σταματάει μπροστά σε τίποτα. Θα μου πείτε η τηλεόραση φταίει
για όλα; Η απάντηση είναι πως έχει το
μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για όσα κακά πέσανε στο κεφάλι μας. Όπως και οι πολιτικοί έτσι οι
άνθρωποι της τηλεόρασης ευθύνονται για πολλές μεγάλες διαψεύσεις, γιατί
συνέβαλαν στη γελοιοποίηση των ιδεολογιών, των θρησκειών που ναυάγησαν για τα
ιδανικά που κυλίστηκαν στις λάσπες.
- ...................................
Και τώρα που οι στιγμές είναι
κρίσιμες και η ατμόσφαιρα βαραίνει και προβάλλει η άμεση και ζωτική ανάγκη για
κάποιες εστίες ελπίδας, πάλι οι άνθρωποι της τηλεόρασης υψώνουν τα λάβαρα της ευκαιριοθηρίας
της εκμετάλλευσης, της υστεροβουλίας, της κουφότητας, της γελοιότητας και
θρονιάζονται στα σπίτια του απελπισμένου κόσμου και ναρκισσεύεται και
κορδώνεται και διεκδικεί τα πρωτεία της σωτηρίας του
No comments:
Post a Comment