Σύγχρονες τραγωδίες!!

Διαβάζω για "παγκόσμια οδύνη" σχετικά με τη δολοφονία των παιδιών στο σχολείο του Κονέκτικατ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πράγματι είναι ένα θλιβερό γεγονός για το οποίο το κράτος των ΗΠΑ έχει τεράστιες ευθύνες αφού η οπλοκατοχή είναι νόμιμη κι ο καθένας κουβαλάει ένα όπλο. Πάω παραπέρα. Δεν είναι παγκόσμια οδύνη και ο πνιγμός των είκοσι μεταναστών που εντοπίστηκαν νεκροί στις ακτές της Λέσβου;;; Δεν είναι τραγωδία και παγκόσμια οδύνη για τη γυναίκα στην Ισπανία που αυτοκτόνησε επειδή η τράπεζα θα της έπαιρνε το σπίτι, αφού δεν είχε να πληρώσει τις δόσεις;;;

• Δεν υπάρχουν πλέον βεβαιότητες. 

Όλα είναι ρευστά σ' αυτό τον κόσμο που ζούμε ή προσπαθούμε να ζήσουμε. Τελικά έχουμε γίνει έρμαιο των εξωτερικών περιστάσεων. Και είναι βέβαιο ότι χρειάζεται περίσσιος ηρωισμός για να ζει κανείς! Αλλά δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει το ότι η τιμή του ανθρώπου του καιρού μας έχει τοποθετηθεί ολόκληρη στην αξίωσή του να θεωρεί τον εαυτό του απεριόριστα υποδιαιρέσιμο και σταθμητό. Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι ποτέ δεν θα μπορέσουμε να βυθομετρήσουμε τις ψυχές των ανθρώπων.