Wednesday, January 25, 2012

Κώστα [Σκανδαλίδη], τελικά, τι θέλεις από τον Παπανδρέου;;;


«Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του οφείλει να συγκαλέσει άμεσα την Κοινοβουλευτική Ομάδα για να συζητήσει τη διάταξη μάχης και τους στόχους και να εκλέξει τον πρόεδρό της. Είναι αδιανόητο οι βουλευτές μας να μην αντιμετωπίζουν συντεταγμένα τα πολύ βαρύτερα και κρισιμότερα καθήκοντα που προμηνύονται της αμέσως επόμενες μέρες», αναφέρει ο Κώστας Σκανδαλίδης και σημειώνει: «εξυπακούεται ότι η εκλογή του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας είναι ανεξάρτητη από τις δρομολογημένες διαδικασίες εκλογής του προέδρου του Κινήματος». «Η κυβέρνηση και η χώρα δεν μπορούν να περιμένουν τις εσωτερικές μας διαδικασίες. Οι αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου είναι για τον καθένα μας σεβαστές, αλλά εξαρτώνται καταλυτικά από τις εξελίξεις που είναι αβέβαιες και καταιγιστικές», υπογραμμίζει ο Σκανδαλίδης.

  • ...................
Εγώ θα τα δεχτώ όλα όσα λέει ο Κώστας. Αλλά, για να έρθουμε τώρα στη θέση του Παπανδρέου, τον οποίο ουσιαστικά εγκαλεί. Τη μια τον φορτώνει σ' ένα γάιδαρο και τον ρεζιλεύει αυτός, την άλλη ο Χρυσοχοϊδης τον βρίζει σκαιότατα, την παράλλη η Διαμαντοπούλου λέει τα δικά της, ο Λοβέρδος επίσης (από το "Βήμα" του Ψυχάρη) τον έχει αποστρατεύσει, μετά ο Βενιζέλος τον ευχαριστεί επειδή (άκουσον, άκουσον) παραιτήθηκε από την ηγεσία του Κινήματος (ενώ δεν συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο), ακολουθούν τα διάφορα πολιτικά μειράκια της κοινοβουλευτικής ομάδας (Γιαννακά, Καϊλή, Αντωνίου κ.ά.) που μπαίνουν στο παιχνίδι των μέσων ενημέρωσης και του επιχειρηματικού/εκδοτικού κατεστημένου, και άχρηστο τον ανέβαζαν, άχρηστο τον κατέβαζαν... 

  • ...................
Δηλαδή, από τη μια θέλουν και κομματικές διαδικασίες σε μια μέρα που λέει ο λόγος κι από την άλλη τον έχουν... παραιτήσει και τώρα του ζητούν τα ρέστα γιατί δεν... προεδρεύει!!!

  • ...................
Καλό είναι ν' αποφασίσουν τι θέλουν όλοι αυτοί. Αλλά, το κακό (γι' αυτούς) είναι ότι δεν κατάλαβαν πως μονάχα με τον Παπανδρέου μπορεί να προχωρήσει ΕΝΩΜΕΝΟ το ΠΑΣΟΚ. Κι αν φύγει ο Γιώργος, πάει, πέταξε το πουλάκι. Βέβαια ο Γιώργος λέγεται (σύμφωνα με τον Μπεγλίτη) ότι δεν θα θέσει υποψηφιότητα ούτε για πρόεδρος ούτε για πρωθυπουργός. Αφήνει ελεύθερο το πεδίο για όλους τους κάφρους, που νομίζουν ότι θ' αλλάξουν το πολιτικό τοπίο. Και πορεύονται βυθισμένοι στις ψευδαισθήσεις τους. Είναι αλήθεια ότι τελευταία παρατηρείται ένα μπάχαλο στους κόλπους της κοινοβουλευτικής ομάδας. Ομως, ο μόνος που δεν φταίει είναι ο Γιώργος Παπανδρέου. Απαξάπαντες θέλουν ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, να λένε ό,τι θέλουν και να δρουν όπως θέλουν. Δηλαδή, ασυδοσία. Αφού όλοι αυτοί δημιούργησαν κατάσταση διάλυσης, τώρα ζητούν τα ρέστα! Κατάφεραν τα "κορυφαία" στελέχη να  απαξιώσουν τον Πρόεδρο του Κινήματος στα μάτια των βουλευτών και των στελεχών. Αλλά έχει ο καιρός γυρίσματα...

  • ...................
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να μετρηθούν με τον Παπανδρέου. Γιατί ο Γιώργος έχει όλα όσα μπορεί να έχουν όλοι τους (ευτυχώς όχι τα μειονεκτήματά τους, που είναι πάμπολλα). Και κυρίως δεν έχουν αυτό που περισσεύει στον Παπανδρέου: Ευαισθησία και ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΗΘΟΣ!

Sunday, January 22, 2012

Σημειώσεις για την Κεντροαριστερά

Αυτή τη στιγμή στην ελληνική κοινωνία όλες οι πολιτικές δυνάμεις πιστεύουν ότι έχουν τα κλειδιά για τη λύση των προβλημάτων. Αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι μπορούν να λυθούν τα προβλήματα μόνον όταν υπάρχει μια γενική συναίνεση για τον προσδιορισμό τους και για τις λύσεις που πρέπει να υιοθετηθούν για την αντιμετώπισή τους. Αν μελετήσουμε περισσότερο την ελληνική κοινωνία θα διαπιστώσουμε ότι  είναι  πολωτικά διαιρεμένη κι αυτό καθιστά σχεδόν αδύνατη την επίλυση των προβλημάτων.

Δεν είναι το τέλος των ιδεολογιών που ταλανίζει τους πολίτες, αλλά η ακρίβεια, η ανεργία κι όλα εκείνα τα προβλήματα που απομακρύνουν την αισιοδοξία για καλύτερες μέρες – όσο κι αν κάποιες πολιτικές δυνάμεις διακηρύσσουν ότι επιδιώκουν στόχους κοινωνικής δικαιοσύνης, ότι υπερασπίζονται το κράτος πρόνοιας.
Αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι και άλλες πολιτικές δυνάμεις επιχειρούν να διαμορφώσουν ένα πλαίσιο αρχών για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς.
Μετά και τη θύελλα των αντιλαϊκών μέτρων από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, οι δυνάμεις κυρίως της Αριστεράς προτάσσουν, όπως αναφέρεται και στη διακήρυξη της Δημοκρατικής Αριστεράς, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, των ανέργων, των νέων, των γυναικών, των μεταναστών, την προστασία του περιβάλλοντος, την οικολογική ανάπτυξη, τη δημοκρατική ολοκλήρωση και την προοδευτική ευρωπαϊκή πορεία.
Η ελληνική κοινωνία έχει φτάσει στο ανώτατο επίπεδο ανισότητας, και νιώθουμε όλοι ότι υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα πλούσιων και φτωχών. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το μείζον θέμα, όπως επίσης μείζον και ποια είναι τα μέτρα που μπορεί να λάβει η Κεντροαριστερά για να βάλει φρένο στον καλπασμό του αχαλίνωτου καπιταλισμού, που έχει τσακίσει την ελληνική κοινωνία.
Δεχόμαστε την  αγορά, το κέρδος και την επιχείρηση; Θα δεχτούμε τα αιτήματα όποιου θέλει να προτείνει μεγαλύτερη στράτευση στον αγώνα εναντίον της ανισότητας και εναντίον των υπερβολών του καπιταλισμού, υπό τον όρο ότι αυτός δεν θα υπερασπίζεται ομάδες συμφερόντων;
Εύλογο είναι το ερώτημα για την επιλογή των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών.

Πρέπει να προτιμηθούν οι σχέσεις με τις δυνάμεις που τοποθετούνται πιο αριστερά, με εκείνες του κέντρου ή με τους Οικολόγους Πράσινους;

Σε ποια στρώματα κυρίως απευθύνεται η Κεντροαριστερά;

Στα λαϊκά στρώματα που υφίστανται τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και αγωνιούν  για τις εξελίξεις που αγγίζουν και τη δική μας κοινωνία αλλά ολόκληρο τον κόσμο; 

Είναι προφανές ότι στις επόμενες εκλογές θα προτιμήσουν τη Δεξιά, με την ελπίδα ότι αυτή θα ενισχύσει την ανάπτυξη, ή θα μειώσει τη φορολογία ή θα καταστείλει την εγκληματικότητα και θα προστατεύσει τις περιουσίες τους.

Μπορεί να λέμε ότι η Δεξιά «υψώνει οδοφράγματα στις ελπίδες» ή «απορρυθμίζει» ή «διαχειρίζεται» κ.λπ., όμως η Δεξιά είναι εκείνη που αυτή τη στιγμή φωνάζει ότι θα προστατεύσει τους καταναλωτές, δεν θα βάλει νέους φόρους ούτε θα πειράξει τις συντάξεις κ.ά.

Τι απαντάμε στη μάζα για το κράτος πρόνοιας όταν γνωρίζουμε ότι ιδιαίτερα οι δυνάμεις που συμμετείχαν στη διακυβέρνηση της χώρας τα δυο τελευταία χρόνια συνέβαλαν με την κυβερνητική δράση στη διάλυσή του;

Η κατάργηση των ανισοτήτων, η προβολή των αρχών της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης ή γενικώς ο σεβασμός του πολίτη, ασφαλώς ως «αρχές» και δεν παρέχουν τα εχέγγυα ώστε οι πολίτες που δυναστεύονται αυτή τη στιγμή από την επιβολή μιας «νεοφιλελεύθερης» πολιτικής, να διακρίνουν την σωτήρια ποιότητα της Κεντροαριστεράς.

Η Κεντροαριστερά βρίσκεται σε κρίση και σε σχέση με τις οργανωτικές της μορφές. Είναι δυνατό να δεχτούμε ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να είναι ένα μαζικό ή πολυσυλλεκτικό κόμμα με την παλιά του λειτουργία, που θεμελίωνε ταυτότητα και συλλογική κουλτούρα;

Ποια η σχέση με τα συνδικάτα και πώς μπορεί να πορευτεί η Κεντροαριστερά, όταν βλέπουμε πως η σχέση τους με το ΠΑΣΟΚ έχει διαρραγεί.

Πώς διαφοροποιούνται οι δυνάμεις που συνωθούνται στο χώρο του ΠΑΣΟΚ από τις δυνάμεις της λεγόμενης παραδοσιακής αριστεράς, όπως είναι οι ομάδες που συσπειρώνονται στον ΣΥΡΙΖΑ και οι δυνάμεις που πιθανολογείται ότι θα συνεργαστούν με τη Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη.
Αυτές οι Πασοκογενείς δυνάμεις που συσπειρώνονται στο κόμμα του Κουβέλη ή του Τσίπρα πιστεύουν ότι αποστρέφονται το ΠΑΣΟΚ γιατί τα δυο τελευταία χρόνια που κυβέρνησε, υλοποίησε μια αντικοινωνική πολιτική, ενώ η Δημοκρατική Αριστερά που υπερασπίζεται μονίμως (και βεβαίως ανέξοδα) τα λαϊκά συμφέροντα δείχνει ένα θελκτικό πρόσωπο.

Ακόμη και ο Τσίπρας έχει αρχίσει σιγά-σιγά να κερδίζει νεολαιίστικες μάζες με την συνεχή «επαναστατική» (ή επαναστατημένη, θα έλεγα) τακτική του.

Δεν μας ενδιαφέρει η κομμουνιστική αριστερά (ΚΚΕ) διότι με τις θέσεις της είναι αλήθεια ότι έχει εγκλωβίσει ένα ευάριθμο ποσοστό ψηφοφόρων που διαπνέεται από αντιαμερικανικά, αντιευρωπαϊκά και γενικώς αντικαπιταλιστικά αισθήματα, ευαγγελιζόμενη ένα «πλούσιο» κοινωνικό κράτος.

Σε γενικές γραμμές, όλα τα κόμματα ταιριάζουν στις διαπιστώσεις και στις θέσεις τους για την αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Έχω την εντύπωση ότι η Κεντροαριστερά [του ΠΑΣΟΚ], θα βρίσκεται σήμερα σε μια κατάσταση απογοήτευσης μπροστά στην πρωτοβουλία των προς τ’ αριστερά αντιπάλων της, και φοβάμαι πως θα κινείται με ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει και το γεγονός ότι προσφάτως ο Σημίτης «συμμετείχε» μαζί με άλλα πρώην στελέχη του «εκσυγχρονισμού», σε μια εκδήλωση της Δημοκρατικής Αριστεράς του Κουβέλη.
Ο κεντροαριστερός λόγος για να πείσει θα πρέπει να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις πώς αντιμετωπίζει την ανεργία, πώς θεραπεύει την κοινωνική περιθωριοποίηση!

Με ποια πολιτική θα χτυπηθεί η μαζική ανεργία που κάποτε αποτελούσε αρνητικό πρόσημο για την Κεντροαριστερά και που σήμερα αποτελεί ένα βασικό στοιχείο αποδιάρθρωσης της ελληνικής κοινωνίας;

Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι το ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζει σήμερα μια πολύ σοβαρή κρίση απονομιμοποίησης.

Θέλουμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να παλέψουμε μέσα στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ ή για τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα για να διεκδικήσει ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που το θεωρούμε παραδοσιακά αντιδεξιό, δημοκρατικό, προοδευτικό;

Ωστόσο πρέπει να σημειώσω ότι ο ίδιος ο χώρος του ΠΑΣΟΚ σήμερα ΔΕΝ πιστεύει ότι το Κίνημα είναι σε θέση να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Η εσωτερική πολυδιάσπαση αποτελεί έναν αρνητικό παράγοντα  για την οργάνωση και την εμφάνιση στις επικείμενες εκλογές με προϋποθέσεις νίκης.

Saturday, January 21, 2012

Αντιμνημονιακές δυνάμεις: Ονειρα χειμωνιάτικης νύχτας!!!


Διάβασα το ρεπορτάζ "Ο ΣΥΡΙΖΑ πανταχού παρών για αντιμνημονιακό μέτωπο. Συναντήσεις με Κοτζιά, Κουρουμπλή, Αλαβάνο" της Π.Μπιτσίκα στο "Βήμα", και το μυαλό μου πήγε στις σχέσεις θεάτρου και πολιτικής. Θα κάνετε τον κόπο να διαβάσετε το σχετικό ρεπορτάζ και θα δείτε ότι το έργο που παρακολουθούμε έχει πολύ ενδιαφέρον. Είχα διαβάσει παλιότερα ένα κείμενο σχετικό του αείμνηστου Μάριου Πλωρίτη, ο οποίος έγραφε ότι οι πολιτικοί δεν μιμούνται απλώς τους τρόπους και τα τεχνάσματα της θεατρικής - τηλεοπτικής σκηνής. Υποτάζονται σ' αυτήν, έτσι που, στην δημόσια επαφή τους με το κοινό, τον πρώτο ρόλο παίρνει όχι πια η πολιτική ουσία, ο πολιτικός λόγος, αλλά η παρουσία τους στη μικρή οθόνη, η σκηνοθετημένη «παράσταση» μπρος στις κάμερες για χιλιάδες δέκτες - θεατές. Οι πολιτικοί δεν «αντιγράφουν» μόνο τους ηθοποιούς, γίνονται κι αυτοί ηθοποιοί ενός έργου, που οι ίδιοι έχουν γράψει μόνο τον σκελετό του, αλλά το ύφος, το ήθος του, την εμβέλειά του έχουν αναλάβει καταλυτικά οι τηλεοπτικοί σκηνοθέτες...

Εάν δείτε προσεκτικά τις κινήσεις όλων αυτών που ευαγγελίζονται την δημοκρατική αριστερά, την σοσιαλδημοκρατία, την κεντροαριστερά κι άλλες εκφάνσεις του εν γένει σοσιαλισμού, θα διαπιστώσετε ότι βρίσκονται στην πιο ευχάριστη περίοδο της ζωής τους. Βέβαια εκείνο που τους "συντονίζει" είναι το "αντιμνημονιακό" μένος, πίσω από το οποίο έχουν κρύψει επιμελώς τον αντιπαπανδρεϊσμό και τον αντιπασοκισμό τους.

Διαβάζω στο ρεπορτάζ δεκάδες ονόματα και προϊόντος του χρόνου κι ενώ θα πλησιάζουμε προς τις εθνικές εκλογές, θα εμφανίζονται περισσότερα, τα οποία ονόματα έχουν κι από έναν τίτλο. Εχουν εμφανιστεί άπειρες ομάδες, άπειροι κομματικοί σχηματισμοί, ενώσεις, κινήσεις, οργανώσεις κ.λπ. που εκπροσωπούνται από έναν, ή δυο ή τρεις ή τέσσερις κ.ο.κ., που βάζουν μια ταμπέλα και περιδιαβαίνουν την πολιτική αγορά προσδοκώντας να πλασαριστούν ή στη Δημοκρατική Αριστερά του Κουβέλη ή στον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα ή στο ΚΚΕ της Παπαρήγα, με την ελπίδα να παίξουν ενεργό ρόλο στα πολιτικά πράγματα. Η πλάκα είναι ότι οι περισσότεροι έχουν βρεθεί μαζί, στον ίδιο φορέα πολλές φορές, αλλά είναι το χαρακτηριστικό να διασπώνται, μετά να βάζει ο καθένας μια άλλη ταμπέλα και να ξαναβρίσκονται για να συζητήσουν εκ νέου πώς θα συνεργαστούν!!!! Απλό παράδειγμα ο Κουβέλης και ο Τσίπρας. Ο καθένας από την μεριά του διακηρύσσει ότι αγωνίζεται για τη συνεργασία κ.λπ.

Δηλαδή, πιστεύουν ότι το ΠΑΣΟΚ και ο Παπανδρέου έχουν τελειώσει και συνεπώς ανοίγεται στάδιον δόξης λαμπρόν για όλους εκείνους που είχαν κρυφούς πολιτικούς καημούς και δεν είχαν τη δυνατότητα να εκπληρώσουν τους μύχιους πόθους τους. Είναι πεπεισμένοι ότι οι επόμενες εκλογές θα τους δώσουν το πολυπόθητο αξίωμα για να μπουν στη Βουλή των Ελλήνων!

Ο Τσίπρας πιστεύει ότι θα είναι ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Κουβέλης επίσης πιστεύει το ίδιο και οι διάφοροι "ηγετίσκοι" που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ πιθανολογούν την πολιτική διάσωσή τους κάτω από τη σκέπη του ενός ή του άλλου. Ολοι μαζί είναι πεπεισμένοι ότι πρέπει να κουρελιαστεί το ΠΑΣΟΚ και να πάρει ο καθένας ό,τι θεωρεί πιο πολύτιμο... Ονειρα χειμωνιάτικης νύχτας!!!

Είναι προφανές, λοιπόν, ότι δεν έχουν καταλάβει ότι ίσως αθέλητα συμμετέχουν σε μια παράσταση, την οποία όμως οι ίδιοι θα έπρεπε να παρακολουθήσουν για να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι την κατάπτωση της πολιτικής στη χώρα μας. Και τι επιδιώκουν οι "αντιμνημνονιακές" λεγόμενες δυνάμεις;;;; Να συσπειρώσουν την πλειοψηφία του λαού για μια νέα διακυβέρνηση που πρώτο μέλημα θα έχει να άρει τις υπογραφές και να καταγγείλει μονομερώς μνημόνια, μεσοπρόθεσμα και δανειακές συμβάσεις!!! Σήμερα, απαιτούν την παραίτηση της κυβέρνησης και την προσφυγή στις κάλπες για «να μιλήσει ο λαός».

Τον ξέχασαν ΟΛΟΙ τον Κωστάκη Καραμανλή!


Μα να είναι στο απυρόβλητο;;; Αυτό από μια πλευρά θα έλεγα ότι αυτή είναι η μοίρα των πολύ, μα πολύ μικρών πολιτικών, ή των πολιτικών εκείνων που όταν πήραν εξουσία στα χέρια τους, μάζεψαν το ασκέρι τους και άλωσαν το κράτος, απομύζησαν την περιουσία του, διέφθειραν τον κοσμάκη.... Από την άλλη όμως λέω ότι ένας άνθρωπος σαν κι αυτόν εισπράττει έναν παχυλό μισθό, έναν μισθό που βγαίνει από τον ιδρώτα του ελληνικού λαού. Κι αυτός ο ανεύθυνος, σιωπά επί τρία περίπου χρόνια. Σιωπά για όσα έκανε, σιωπά για την άθλια κατάσταση στην οποία έχωσε κυριολεκτικά την ελληνική οικονομία και δεν σκέφτηκε ή δεν του είπε κάποιο από τα τσιράκια του ότι είναι υποχρεωμένος να κάνει κάτι και στη Βουλή για να μην παίρνει τζάμπα μισθό! Και κανένας από τα καθάρματα της πληρωμένης, διατεταγμένης δημοσιογραφίας, δεν γράφει κάτι γι' αυτόν ώστε να αναγκαστεί να βγει στο φως και να ζητήσει αυτός συγγνώμη για τα όσα έκανε, να δώσει εξηγήσεις για τα απύθμενα ψεύδη που είπε στον Γιώργο Παπανδρέου σχετικά με τα ελλείμματα και για όσα του είχαν πει οι Ευρωπαίοι ομοϊδεάτες του που στη συνέχεια έπιασαν από τον λαιμό τον Παπανδρέου για να πληρώσει εκείνος τα σπασμένα του χοντρο-Καραμανλή.

Ένας λαός ευνουχισμένος, έρμαιο στις ορέξεις των «κερδοσκόπων»!


Με αφορμή μια συζήτηση με δυο παλιούς φίλους, που είναι Δεξιοί και δεν θέλουν να το παραδεχτούν, αλλά ψηφίζουν πάντα Δεξιά… Άπειρες φορές έχουμε κάνει συζητήσεις, αλλά… στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα! «Εμπνέονται» πάντα από τα φραστικά πυροτεχνήματα κάποιων πολιτικών δημοκόπων. Έχω διαπιστώσει για μυριοστή φορά το χθαμαλό επίπεδο της πολιτικής αγωγής μας. Και φυσικά το επίπεδο της πολιτικής αγωγής και η αρετή της πολιτικής ζωής δεν αναστηλώνονται με συλλαλητήρια υπέρ της αρετής!


Στη χαμηλή πολιτική και πολιτιστική στάθμη των μαζών βασίζονται και βρίσκουν την ευημερία τους οι πολιτικοί τυχοδιώκτες, οι οποίοι στην πραγματικότητα με τη δράση τους συσκοτίζουν τα προβλήματα και επιβάλλουν μεθοδικά τις δικές τους έγνοιες. Ο λαός θαμπώνεται από την πρόσοψη και αργά αλλά σταθερά η σκέψη ευνουχίζεται.

Οι παραποιημένες ειδήσεις επηρεάζουν σε μέγιστο βαθμό τους ιδεολογικούς και πολιτικούς προσανατολισμούς των καθημερινών ανθρώπων, οι οποίοι όταν δεν μπορούν να είναι (και δεν μπορεί να είναι…) φιλοσοφικά καταρτισμένοι και θεωρητικά αυτοδύναμοι, γίνονται αφελή θύματα της πολιτικής απάτης. Η ιδεολογική αποσκευή της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων είναι, κατά μέγιστο ποσοστό, μηδαμινή. Επιζητούν και ικανοποιούνται με τα έτοιμα και εύηχα σχήματα. Και τρέμουν την «καθυστέρηση», ή ό,τι πιστεύουν ως «καθυστέρηση», στο να δεχθούν ό,τι τους προτείνεται στιλπνό και ριζοτομικό. Ποιες ρίζες κόβονται, δεν τους ενδιαφέρει και πολύ. Διότι δεν έχουν την ικανότητα να διακρίνουν το βάθος της ρίζας… Αλλά το χειρότερο είναι ότι οι περισσότεροι «προσχωρούν» χωρίς να πιστεύουν. Γιατί η πίστη προϋποθέτει εσωτερική ταλαιπωρία και δυνατότητα ελέγχου των ιδεών. Έτσι στρατεύονται κι έχουν την ψευδαίσθηση ότι γίνονται «ζώα πολιτικά», ενώ είναι απλώς άβουλα ζωντανά.

Ο λαός, λοιπόν, έχει μπει για τα καλά και χωρίς να το έχει συνειδητοποιήσει σ’ ένα ακάθαρτο παζάρι όπου έχει πέραση η εξαπάτηση, και το αλισβερίσι των ιδεών. Καταχρηστικά χρησιμοποιώ τη λέξη «ιδέες», διότι στην πραγματικότητα πρόκειται για πραμάτεια που διαφημίζεται κι αυτή με τα μπακάλικα μέσα της αγοράς.
Δεν είμαι βέβαιος αν τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα έχουν ασκήσει εξυγιαντική επίδραση στην πολιτική και στους πολιτικούς, ώστε αυτοί να είναι περισσότερο υπεύθυνοι για να καταστήσουν το δημόσιο βίο της χώρας περισσότερο ορθολογικό…


Αλλά και οι πολιτικοί και οι μάζες σήμερα, σαν τους τυφλούς του Μπρέγκελ πάνε στο γκρεμό!

Friday, January 20, 2012

Είναι αλήθεια ότι το ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ πάντοτε πολεμούσε τους Παπανδρέου...

Τα έβαλε κάποτε με τον Γέρο της Δημοκρατίας κι όταν είδε τελικά ότι ο Γεώργιος Παπανδρέου θα κέρδιζε τις εκλογές με θρίαμβο, έκαναν τη δικτατορία. Και για να εξαφανίσουν τον Γέρο αλλά και γιαν αεξουδετερώσουν τον Ανδρέα. Ο Λαός πέρασε από τα Καυδιανά δίκρανα για μια εφταετία. Ηρθε η μεταπολίτευση, κέρδισε η Δεξιά με τον Καραμανλή, αυτόν τον άθλιο πατέρα της βίας και της νοθείας, του δεξιού παρακράτους, του αστυνομικού κράτους. 

Κάποια στιγμή τα πράγματα άλλαξαν και ο ΑΝΔΡΕΑΣ μας έδειξε πώς είμαστε σαν Λαός άξιος να ζήσουμε καλύτερες μέρες. Του στήσανε άπειρες παγίδες και φτάσανε στο σημείο να τον παραπέμψουν στο Ειδικό Δικαστήριο. Η Δεξιά, το επιχειρηματικό και εκδοτικό κατεστημένο, σε αγαστή συνεργασία με την λεγόμενη παραδοσιακή Αριστερά... 

Και ήρθε η ώρα του Γιώργου Παπανδρέου. Δεν άντεξαν όλοι αυτοί το γεγονός ότι ο Γιώργος πάντοτε πολιτεύτηκε με ανοιχτά χαρτιά. Είπε "όλα στο φως"!!! Δεν υπέκεψε σε κανέναν. Μπορεί να έκανε λάθη. Και λοιπόν; Ανθρωπος είναι, δεν είναι θεός! Δεν υπέκυψε στις απαιτήσεις του κατεστημένου. Και τώρα "εισπράττει" τα επίχειρα της επιμονής του να παλέψει μόνον για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και της χώρας. κατάλαβε ότι τον εξαπάτησαν και οι συνεργάτες του, οι σύντροφοί του στο Κίνημα, που υπέκυψαν στις σειρήνες του κατεστημένου. 

Οταν ο Γιώργος ονομάτιζε αυτά τα οικονομικά και εκδοτικά "συμφέροντα", ήξερε ότι έβαζε το κεφάλι του στον ντορβά. Ομως ουδέποτε τον απασχόλησε το πολιτικό κόστος, το προσωπικό συμφέρον, το πολιτικό μέλλον του. Κι αν ο Γιώργος τώρα σκέφτεται να μην ξαναβάλει υποψηφιότητα για την αρχηγία στο Κίνημα ή για την πρωθυπουργία, δεν θα είναι αυτός ο χαμένος. Ο ελληνικός λαός θα έχει χάσει την ευκαιρία να έχει έναν ηγέτη "καθαρό", αληθινό, ειλικρινή, έντιμο και πατριώτη. Βέβαια, το θλιβερό είναι ότι η Αριστερά δεν έχει ηγέτες, αλλά ανθρωπάκια. Ανθρωπάκια που έχουν όλα τα μειονεκτήματα θλιβερών όντων που δεν έχουν καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα μας.

Tuesday, January 17, 2012

Η μόνη ασφαλής πορεία του ΠΑΣΟΚ είναι με πρόεδρο τον Γιώργο Παπανδρέου!

Μπορεί ν' αργήσουν να το καταλάβουν αυτοί που τον πολεμούν, όμως θα το καταλάβουν!!! Δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να προχωρήσει ενωμένο και δυνατό χωρίς τον Παπανδρέου... Δεν είμαι "κολλημένος" με τον Παπανδρέου, αλλά είμαι λογικός και, τουλάχιστον, πιο λογικός και "βλέπω" καλύτερα απ' όλους αυτούς τους ρεμπεσκέδες που επί χρόνια έχουν κωλοκαθίσει σε κομματικά ή κυβερνητικά αξιώματα και κάνουν τους ινστρούκτορες και νομίζουν ότι έχουν την επιφοίτηση του αγίου πνεύματος. Δεν κατάλαβαν ή δεν θέλουν να καταλάβουν ότι απλώς κατάντησαν γραφικοί γραφειοκράτες, που ανεμίζουν τη σημαία του αξιώματός τους, ενός αξιώματος που δεν το κατέκτησαν, αλλά που τους απονεμήθηκε από... τους Παπανδρέου!

Μήπως πρέπει να μετρήσω πόσα χρόνια είναι στην πολιτική η Αννα Διαμαντοπούλου; Πόσα αξιώματα γεύτηκε; Μήπως θα έπρεπε να αναρωτηθώ αν ήταν ικανή για όλα όσα ανέλαβε; Μήπως θα έπρεπε να πάει στο σπίτι της;
Μήπως θα πρέπει να μετρήσω πόσα χρόνια είναι στην πολιτική ο Κώστας Σκανδαλίδης; Πόσα αξιώματα γεύτηκε; Μήπως θα έπρεπε να αναρωτηθώ αν ήταν ικανός για όλα όσα ανέλαβε; Μήπως θα έπρεπε να πάει σπίτι του;
Μήπως θα πρέπει να μετρήσω πόσα χρόνια είναι στην πολιτική ο Χρήστος Πρωτόπαπας; Πόσα αξιώματα γεύτηκε; Μήπως θα έπρεπε να αναρωτηθώ αν ήταν ικανός για όλα όσα ανέλαβε; Μήπως θα έπρεπε να πάει σπίτι του;
Μήπως θα πρέπει να μετρήσω πόσα χρόνια είναι στην πολιτική ο Ανδρέας Λοβέρδος; Πόσα αξιώματα γεύτηκε; Μήπως θα έπρεπε να αναρωτηθώ αν ήταν ικανός για όλα όσα ανέλαβε; Μήπως θα έπρεπε να πάει σπίτι του;
Μήπως θα πρέπει να μετρήσω πόσα χρόνια είναι στην πολιτική η Βάσω Παπανδρέου; Πόσα αξιώματα γεύτηκε; Μήπως θα έπρεπε να αναρωτηθώ αν ήταν ικανή για όλα όσα ανέλαβε; Μήπως θα έπρεπε να πάει σπίτι της;
Μήπως θα πρέπει να μετρήσω πόσα χρόνια είναι στην πολιτική ο Νίκος Σαλαγιάννης; Πόσα αξιώματα γεύτηκε; Μήπως θα έπρεπε να αναρωτηθώ αν ήταν ικανός για όλα όσα ανέλαβε; Μήπως θα έπρεπε να πάει σπίτι του;
Μήπως θα πρέπει να μετρήσω πόσα χρόνια είναι στην πολιτική ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου; Πόσα αξιώματα γεύτηκε; Μήπως θα έπρεπε να αναρωτηθώ αν ήταν ικανός για όλα όσα ανέλαβε; Μήπως θα έπρεπε να πάει σπίτι του;
[Συνεχίζεται...]

...Και ο Ψυχάρης ξεσκόνιζε τη Χούντα των Απριλιανών!!!



Δεν μ' αρέσει να παρελθοντολογώ, αλλά βλέπετε ότι δεν μας αφήνουν να ησυχάσουμε... Γι' αυτό όσοι θέλετε να έχετε μνήμη, που είναι η κινητήρια δύναμη της ιστορίας, διαβάστε τα ονόματα κάποιων δημοσιογράφων, οι οποίοι τον Ιανουάριο του 1968 θέλησαν  να εκφράσουν "τας ευγνωμόνους  ευχαριστίας τους προς την Εθνικήν Κυβέρνησιν", για λογαριασμό "του συνόλου του δημοσιογραφικού κόσμου", λες και τους είχε εξουσιοδοτήσει ο δημοσιογραφικός κόσμος!!! Ήταν ουσιαστικά ο πρώτος χρόνος της δικτατορίας της 21ης Απριλίου και οι φυλακές και τα ξερονήσια ήσαν φορτωμένα με αγωνιστές (μεταξύ αυτών και δημοσιογράφους). Το ευχαριστήριο κείμενο: 

"Πιστεύομεν ότι απηχούμεν τα αισθήματα του συνόλου του δημοσιογραφικού κόσμου της χώρας, εκφράζοντας τας ευγνωμόνους  ευχαριστίας μας προς την Εθνικήν Κυβέρνησιν και ιδιαιτέρως προς τον Πρωθυπουργόν κ. Γερώργιον Παπαδόπουλον, τον υφυπουργόν Προεδρίας Κυβερνήσεως κ. Μ. Σιδεράτον και τον Γενικόν Διευθυντήν Τύπου Συνταγματάρχην κ. Κωνστ. Καρύδαν, δια την εμπράκτως εκδηλωθείσαν αμέριστον συμπαράστασίν των και ουσιαστικήν μέριμναν δια την ικανοποίησιν  ζωτικών ζητημάτων του κλάδου..." 

Ακολουθούν οι υπογραφές των δημοσιογράφων. Όσοι είμαστε δημοσιογράφοι, τους γνωρίζουμε ή τους γνωρίσαμε. Θα δείτε ονόματα ζώντων και τεθνεώτων. Μεταξύ αυτών φιγουράρει και το όνομα του σημερινού αφέντη του συγκροτήματος Λαμπράκη, του Σταύρου Ψυχάρη. Αλλά ο Ψυχάρης ήταν και μεταξύ εκείνων που υπέγραψαν το συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον Παπαδόπουλο για τη διάσωσή του από την απόπειρα του Αλέξανδρου Παναγούλη. Θέλω να πω ότι ο εν λόγω δημοσιογράφος δεν υπέγραψε μια φορά, που μπορεί να ήταν και από... σπόντα ή λάθος, αλλά και δεύτερη, και φυσικά είχε και φιλικότατες σχέσεις με κάποιους από τους πραξικοπηματίες. Αλλά, η ζωή είναι ένα φουσκωμένο ποτάμι που παρσέρνει τα πάντα στοδιάβα του. Πέρασαν τα χρόνια, πέρασαν κι όσα μας στεναχωρούσαν. Βέβαια, ο λαός λέει και το άλλο. Μακρύναν οι ποδιές και σκεπαστήκαν οι πομπές. Μπορεί όμως να προχωρήσει κανείς χωρίς μνήμη; Οχι, βέβαια. Αυτός, λοιπόν ο άνθρωπος έγραφε χθες στην εφημερίδα του, "Το Βήμα", ένα άρθρο υπερασπιζόμενος το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, "όπου δεκάδες λαλούν και περισσότεροι χορεύουν"! Αλλά επειδή  είναι δημοκράτης καταλήγει στο άρθρο του, λέγοντας ότι "η δημοκρατική παράταξη θα βρει τον δρόμο της"!!! Έμεινε τίποτε ξεκάρφωτο;;;
Το σχετικό υλικό το άντλησα από το περιοδικό ΑΝΤΙ (περίοδος Β΄τεύχος 1, Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 1974)

Monday, January 16, 2012

Οι δελφίνοι ξαναφέρνουν στην εξουσία την ανισότητα και τον σατραπισμό από άλλο δρόμο!


Οι πολιτικοί, όπως ξέρουμε, δεν εκπαιδεύονται στα θρανία, αλλά εκπαιδεύονται στην πράξη της κοινωνικής ζωής. Μιλάνε για τη δημοκρατία και τα λαϊκά συμφέροντα, αγορεύουν για τη δημοκρατία και τα λαϊκά συμφέροντα, τσακώνονται με τακτ για τη δημοκρατία και τα λαϊκά συμφέροντα… Στον κόσμο μας προτείνεται να διαλέξει ανάμεσα σε μηχανισμούς. Αλλά που όμως είναι γκαγκστερικοί. Ο καθένας νομίζει πως θα λύσει το πρόβλημά του, θα κατατροπώσει τον αντίπαλο, αν προστρέξει στον επαγγελματισμό της συκοφαντίας και της γλωσσικής βίας. Το λιοντάρι πίνει το ίδιο του το αίμα, τρίβοντας τη γλώσσα του στη λίμα.Κάποιοι είπαν ότι ο Παπανδρέου κρίνεται «ρομαντικός», δεν είχε το αίσθημα του εφικτού, πίστεψε στη νίκη των δημοκρατικών μέσων. Και γι’ αυτό εξωθήθηκε στην παραίτηση! Δεν είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα.
  • *************

Αυτό που παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό στο ΠΑΣΟΚ με παραπέμπει στο φαινόμενο της λειτουργίας του εσωτερικού μηχανισμού του φαινομένου «θέατρο».  Κι αυτό έχει σχέση με τους όρους «ταύτιση» και «κριτική στάση». Πάντοτε και ο πλέον αδαής σκέφτεται ότι ο θεατής λειτουργεί σύμφωνα με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Κι εμείς που έχουμε κάποια ιδιαίτερη σχέση με το θέατρο, θα σημειώσουμε ότι ο μέγας γερμανός δραματουργός Μπέρτολτ Μπρεχτ ήθελε τον θεατή του να κρατάει κριτική στάση. Αυτή είναι ο ένας τρόπος λειτουργίας του θεατή. Ο άλλος  που μπορεί και να θεωρείται ως η ορθόδοξη στάση είναι η ταύτιση του θεατή με τα συμβαίνοντα πάνω στη σκηνή.
  • *************

Και πάνω στη σκηνή του κόμματος που είχε κερδίσει στις εκλογές, παίζεται τα δυο τελευταία χρόνια ένα δράμα. Και καλείται ο θεατής, το κοινό, ο κόσμος, οι ψηφοφόροι, οι φίλοι, οι οπαδοί, να ταυτιστούν με τον ήρωα του δράματος. Και τούτο γιατί αυτός είναι η φωτεινή εστία, το επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
  • *************

Προφανέστατα αναφέρομαι στον Γιώργο Παπανδρέου. Είναι αυτονόητο, λοιπόν, ότι ο θεατής, το κοινό, καλείται να ταυτιστεί μαζί του, να μπει στη θέση του, να συμπάσχει μαζί του, να δονείται από ανάλογα μ’ εκείνο συναισθήματα. Φυσικά, η ταύτιση συνεπάγεται και μια μεροληψία. Διαλέγω με ποιον θα ταυτιστώ. Με τον «καλό», βέβαια, που έχει την πρωτοκαθεδρία, ας μην είναι και άμεμπτος.  Όχι όμως με τον ωχρό αντίπαλό του!
  • *************

Κι εδώ στην περίπτωσή μας, ο αντίπαλος δεν ήταν ή δεν είναι… ένας! Είναι πολλοί. Είναι πολλά πρόσωπα που ακολουθούν αντίθετους μεταξύ τους δρόμους, διαφορετικούς σκοπούς, κι αν ακόμα δεν έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους, εκφράζουν διαφορετικές νοοτροπίες, διαφορετικά συμφέροντα. Είναι χρήσιμα τα πρόσωπα στο μέτρο που αναδεικνύεται ο δικός μου ήρωας. Κατά τ’ άλλα, τα πρόσωπα αυτά είναι δραματουργικά άχρηστα, αδιάφορα, περιθωριακά.  Τα πρόσωπα αυτά λειτουργούν σαν τον ραδιούργο του  δράματος, τον σεξπιρικό Ιάγο, του οποίου ο ρόλος είναι αχάριστος, αξιολύπητος.
  • *************

Τα πρόσωπα που ανέλαβαν στο Πασοκικό δράμα να «εκθρονίσουν» τον ηγέτη, χρησιμοποίησαν πρακτικά απατηλές μεθόδους και πολιτικά αθέμιτες. Το μάτι μας έπιασε την αθλιότητα, τη μικρολογία, την ευτέλεια. Και είδαμε  τα αναστήματα των ανθρώπων που φοράνε το ένδυμα του βουλευτή ή του υπουργικού αξιωματούχου να αποκτούν τώρα τις φυσικές τους διαστάσεις και να μην μπορούν να μας ξεγελάσουν χοντραίνοντας τη φωνή τους, όπως στο γνωστό παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας.
  • *************

Όλοι έχουν ίσα δικαιώματα, αλλά οι δελφίνοι και τα τσιράκια τους βιάστηκαν να μας αφαιρέσουν το δικό μας δικαίωμα να κρίνουμε και τους ίδιους και τον ήρωα, τον πρωταγωνιστή του δράματος, τον Παπανδρέου. Πίστεψαν ότι είναι πρωταγωνιστές, ενώ είναι δεύτερα πρόσωπα, δεύτερα βιολιά… Και δεύτεροι θα παραμείνουν! Βέβαια δεν είναι σωστό να διατηρούμε τη μνήμη καταστάσεων που υποβάλλουν το μίσος, που διαιωνίζουν την αντιδικία. Παραδέχομαι ότι στο δράμα όλοι οι ρόλοι είναι χρήσιμοι.
  • *************

Επιπροσθέτως θα ήθελα να παρατηρήσω ότι τα δεύτερα αυτά πρόσωπα, οι δελφίνοι εν προκειμένω, βλέπουν τον κόσμο σαν ένα συγκρότημα από κύβους, σχήματα γεωμετρικά, όγκους στερεομετρικούς, υλικά που μπορείς να τα μετακινείς όπως θέλεις βάσει σχεδίου. Καλό είναι, αν θέλουν να συνεχίσουν να συμμετέχουν στο «έργο», να αλλάξουν νοοτροπία, να ξεπεράσουν τα εμπόδια που ορθώνονται μπροστά τους κι εμείς θα ξεχάσουμε τα όποια αδικήματά τους και θα στρέψουμε την προσοχή μας στις αρετές τους! Αρκεί ν' απαγκιστρωθούν από τον εναγκαλισμό του επιχειρηματικού και εκδοτικού κατεστημένου, που έχει συνεχώς απλωμένα τα δίχτυα του, ενθαρρύνοντας και κολακεύοντας τις κάθε λογής αδυναμίες των δελφίνων και των ακολούθων τους. Και το κατεστημένο υπόσχεται σατραπείες και "βήμα" για να αγορεύουν και να εξαπολύουν τις επιθέσεις τους εναντίον του μεγάλου εχθρού... Πρέπει να ξέρουν όμως ότι τα προσωπεία δεν κάνουν ποτέ "σώμα" με τα πρόσωπα κι έρχεται μια στιγμή που πέφτουν και τότε αποκαλύπτονται όλα!

Τα "Νέα" και το "Βήμα" δεν εκφράζουν πια τη δημοκρατική παράταξη!



Δεν το ανακάλυψα τώρα. Οπως κι εσείς, πάλαι ποτέ αναγνώστες αυτών των δυο εφημερίδων, που κάποτε υπηρέτησαν τις ιδέες της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης. Σήμερα το συγκρότημα Λαμπράκη διευθύνεται από έναν επιχειρηματία (που υπήρξε δημοσιογράφος), ο οποίος ακολουθεί την πολιτική της προαγωγής των επιχειρηματικών συμφερόντων του. Επιδίωξε αρκετές φορές να διαμορφώσει αυτός τις πολιτικές εξελίξεις και δεν το πέτυχε. Το μόνο που κατάφερε ήταν να εκμαυλίσει συνειδήσεις πολιτικών και δημοσιογράφων. Θέλησε ο χαρακτήρας της πολιτικής να προσδιορίζεται από τα δικά του συμφέροντα. Αν, ας πούμε, η πολιτική είναι μια έννοια ρευστή και κυμαινόμενη, αυτός προσπάθησε ο χαρακτηρισμός της να διέπεται από τα ειδικότερα επιχειρηματικά του συμφέροντα. Κι αυτό το πάλεψε και το παλεύει καθημερινά με τα μέσα μαζικής  ενημέρωσης που διαχειρίζεται.

Στα σημερινά "Νέα" το σχετικό με τη σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ ρεπορτάζ είναι έμφορτο αρνητικών χαρακτηρισμών. Και είναι κρίμα για τους δημοσιογράφους που παρακολούθησαν τις εργασίες του Εθνικού Συμβουλίου, που δεν μπόρεσαν να περάσουν κάποιο αισιόδοξο μήνυμα. Ο πρωτοσέλιδος τίτλος "Το ΠΑΣΟΚ είναι αλλού..." ερμηνεύεται ποικιλοτρόπως. Οσο για το "Βήμα", άπειρες φορές διαβάσαμε κείμενα που όχι απλώς κατέκριναν το ΠΑΣΟΚ ή τον Παπανδρέου, αλλά ήσαν και υπονομευτικά της πολιτικής τους.

Εγώ ξέρω ότι κάποτε οι δημοσιογράφοι έδιναν τις καθημερινές εξετάσεις τους μπροστά στο κοινό με καρδιοχτύπι. Ενα στραβοπάτημα, ένας άσκεπτος λόγος, μια αστοχασιά αντιμετώπιζαν τρομερές κυρώσεις. Σήμερα οι δημοσιογράφοι δίνουν δυστυχώς καθημερινές εξετάσεις στα αφεντικά τους. Και δεν μπορώ να πω ότι το κοινό είναι πάντοτε ομοίωση του Τύπου ή γενικότερα των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Υπάρχει ένα μπάχαλο στην κοινωνία μας και όλοι όσοι ασχολούνται με την ανάλυση του φαινομένου που διαπλέκει τις διαθέσεις του κοινού και του επιχειρηματία, φτάνουν σε αδιέξοδες σκέψεις. Εχω την εντύπωση ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων τα μέσα ενημέρωσης προσαρμόζονται στα γούστα  και τις πνευματικές διαθέσεις του κοινού. Σε ό,τι όμως αφορά στην πολιτική, θεωρώ ότι το κοινό άγεται και φέρεται. Γι' αυτό θα πρέπει ν' αξιοποιήσουμε μια λέξη από  τους περίφημους στίχους στο ομώνυμο ποίημα του Μιχάλη Κατσαρού: "Αντισταθείτε"! Αντισταθείτε σ' εκείνους που καθημερινά επιχειρούν να σας κάνουν πειθήνια όργανά τους. Αντσταθείτε στους κουτσαβάκηδες της κοινωνίας και της πολιτικής ζωής του τόπου.


           

Χρυσοχοϊδης, ο υβριστής και συκοφάντης του Γιώργου Παπανδρέου!



Ο Χρυσοχοΐδης επιμένει στην υποψηφιότητά του, με σύνθημα: «Να ξαναφτιάξουμε την Ελλάδα από την αρχή». Σχολιάζοντας τα όσα διεξήχθησαν στο διήμερο Εθνικό Συμβούλιο, είπε μιλώντας στον ΒΗΜΑ 99,5 πως «το ΠΑΣΟΚ δεν είναι εδώ, δεν ήταν εκεί χθες, γιατί δεν υπήρξε στοιχειώδης αυτοκριτική» και σημείωσε ότι «έπρεπε να υπάρξει κατάθεση ψυχής και πνεύματος για το τι έχει συμβεί, ποια τα λάθη και που χρειάζονται διαφορετικές απαντήσεις»... Τώρα τι νομίζει ο Χρυσοχοϊδης; Οτι θα σαγηνεύσει τις μάζες; Κάνει μια προσπάθεια να αμβλύνει τις εντυπώσεις αλλά θα παραμείνει ως ο υβριστής και συκοφάντης του Γιώργου Παπανδρέου. 

Είπε ακόμη ότι «το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αναζητήσει με ποιο τρόπο θα ξαναβρεί την ψυχή του» και: «Οφείλουμε να πάμε στον κόσμο να συζητήσουμε». Την ψυχή του το ΠΑΣΟΚ την έχει χάσει με κάτι τέτοιους σαν και του λόγου του. Κι αν έχει την τόλμη, ας κατέβει στον κόσμο να συζητήσει και μετά ας έρθει να μας μιλήσει για την εμπειρία του αυτή. 

Ανέφερε, δε στο ψυχαρικό ραδιόφωνο, ότι το δικό του σύνθημα είναι: «Πρέπει να ξαναφτιάξουμε την Ελλάδα από την αρχή. Να επικρατήσει η αλήθεια, η δικαιοσύνη και η αλληλεγγύη. Και μετά να φτιάξουμε την οικονομία, έτσι ώστε να στηρίζεται στην εξωστρέφεια και την ανταγωνιστικότητα, γιατί μόνο έτσι θα βγούμε από την κρίση». Μα, αυτά που λέει τον εκθέτουν διότι πριν λίγες μέρες αναφερόμενος στον Παπανδρέου είπε τα αίσχιστα. Τώρα υποδύεται τον... θεολόγο για να αποσπάσει τον συναισθηματισμό του κόσμου, ο οποίος κόσμος δεν τρώει κουτόχορτο!

Ερωτηθείς για τις επιθέσεις που δέχεται μετά την κριτική που άσκησε στις αποφάσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου, ο Μ.Χρυσοχοΐδης αναρωτήθηκε: «Κάθε φορά που διαφωνεί ένας υπουργός θα παραιτείται; Εγώ έχω πει τις απόψεις μου και προφορικά και γραπτώς. Αλλά το βασικό που ξεχνούν αυτοί που τα λενε αυτά είναι ότι πριν από δύο μήνες η κυβέρνησή μας κατέρρευσε». Κατέρρευσε η κυβέρνησή μας ή κάτι τύποι σαν κι εσένα την υπονομεύσατε;;;; Μερικές φορές κύριε Χρυσοχοϊδη, η σιωπή είναι πράγματι χρυσός!!!!

Sunday, January 15, 2012

ΟΛΟΙ έχουν πάθει την πλάκα τους με τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ...



Εάν δεν είχαμε τους υπολογιστές, θα έλεγα ότι πολύ μελάνι χύθηκε για να στραπατσαριστεί ο Παπανδρέου, για να ξεδιπλωθούν άπειρα σενάρια, για να γραφτούν σχόλια της σαχλαμάρας, εξυπνακίστικες αναλύσεις και άλλες παπαριές των δήθεν ενημερωμένων δημοσιογράφων και δημοσιογραφούντων. Διάφοροι τύποι που διαχειρίζονται κάποια μπλογκ κατάπιαν τη γλώσσα τους και ψάχνονται για να γράψουν άλλα σενάρια που θα κατατροπώνουν τον Παπανδρέου. Όπως κι εκείνοι οι δημοσιογραφικοί "αναλυτές" που δημοσιεύουν τη γνώμη τους σε "έγκριτες" εφημερίδες... Διυλίζουν τον κώνωπα νυχθημερόν και αναζητούν τα ευάλωτα σημεία του Παπανδρέου για να πετάξουν τη λάσπη τους.

Διαπιστώθηκε ότι δεν χρειάζεται να είσαι υποστηρικτής του Παπανδρέου, αλλά απλώς να διαθέτεις την κοινή λογική και να κάνεις σωστές αναλύσεις. Να θέλεις να κάνεις σωστές αναλύσεις και να μην είσαι υποχείριο του αφεντικού που σε πληρώνει!

Εγραψα ένα άρθρο πριν ολοκληρωθούν οι εργασίες του Εθνικού Συμβουλίου με τίτλο "Δεν θέλουν διαρχία στο ΠΑΣΟΚ, αλλά έρχεται το δίδυμο Παπαδήμου - Παπανδρέου"! Οι εξελίξεις ΕΚΕΙ οδηγούν. Οι δελφίνοι που εδώ και πολύ καιρό περιόδευαν στα ραδιοτηλεοπτικά κανάλια και σε άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διαπίστωσαν ότι αυτό που δεν είναι μέσα στα σχέδιά τους, ΔΕΝ μπορεί ν' αλλάξει. Οτι το ΠΑΣΟΚ ακόμη και ηττημένο, είναι συνυφασμένο με τον παπανδρεϊσμό. Ο παπανδρεϊσμός είναι μια λέξη, ένας όρος, που καταχρηστικά τον χρησιμοποιώ για να καταδείξω ότι ΠΑΣΟΚ χωρίς Παπανδρέου ΔΕΝ νοείται! 

Οι δελφίνοι και τα στρατιωτάκια που τους ακολουθούν, θα είδαν προφανώς ότι παρά την προσπάθεια που κατέβαλαν τον τελευταίο καιρό με προκλητικές αλλά και υβριστικές δηλώσεις κατά του Παπανδρέου, η πολιτική χρειάζεται ήθος και πίστη στις αρχές της δημοκρατίας. Δεν μπορεί ο καθένας να παίζει παιχνίδια σε βάρος του λαού, αδικώντας τον ηγέτη του. Γιατί ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Παπανδρέου, που τον έκανε πρωθυπουργό η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, οδηγήθηκε (για να μην ξαναπώ "ανατράπηκε") στην παραίτηση, στην απομάκρυνση από την εξουσία για να υλοποιηθούν τα σχέδια των συνταγματαρχών του εκδοτικού κατεστημένου. 

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι πλέον τα πραξικοπήματα δεν επιχειρούνται με άρματα μάχης και πυροβολαρχίες ή πεζικάριους με κράνη και όπλα τελευταίας τεχνολογίας. Αρκεί να έχει κανείς στη διάθεσή του τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πάντα αυτός που τα διαθέτει, μπορεί να κερδίζει. Κι αν φαίνεται ότι κερδίζει, οι νίκες αυτές είναι πρόσκαιρες, στιγμιαίες! Και πώς αποτυπώνονται αυτές οι νίκες; Με μια "δημοσκόπηση" την εβδομάδα επιχειρούν οι συνταγματάρχες ν' αλλάξουν το πολιτικό σκηνικό. Και επειδή δεν τους βγαίνει το χαρτί, μηχανεύονται συνεχώς καινούργια σχέδια. Αλλά κάποτε στερεύει η φαντασία και όλοι έρχονται στα ίσα τους. 

Δεν έχει σημασία στο εξής τι θα σκαρφιστεί ο Ψυχάρης ή ο Πρετεντέρης, για να "καρφώσουν" τον Παπανδρέου. Οσα μυθιστορήματα και να γράψουν οι μπιστικοί του Ψυχάρη, θα είναι απλώς μυθιστορήματα. Όσες ενστάσεις κι αν προβάλει ο Πρετεντέρης, με την -τάχατες- απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, όλοι όσοι διαβάζουν και βλέπουν είναι υποψιασμένοι. Δεν πείθουν τα γλωσσικά ιδεογράμματά του και οι δήθεν πολιτικοί ακροβατισμοί του. Το υπομειδίαμα που υπαινίσσεται διάφορα παραμύθια, είναι συνώνυμο πλέον της απατηλής πραγματικότητας του Πρετεντέρη και των αφεντικών του. Σε τελευταία ανάλυση, κανείς δεν τους εξουσιοδότησε να υπερασπίζονται αυτό που οι ίδιοι ονοματίζουν "αλήθεια". Και τούτο γιατί η αλήθεια που υπερασπίζονται είναι η δική τους αλήθεια, που αποτυπώνει τα δικά τους επιχειρηματικά συμφέροντα. 

Ο Παπανδρέου δεν προσφέρεται πια για χάχανα. Έχει πολιτικές αρχές, έχει θέσεις, σταθερή γραμμή πλεύσης, έχει ήθος και μάχεται για το κοινό συμφέρον, κάτι δηλαδή που οι εχθροί του όσο κι αν προσπαθούν δεν μπορούν να μας πείσουν ότι κάνουν. Ας καταλάβουν οι συνταγματάρχες του κατεστημένου ότι λίκνο και τάφος της πολιτικής είναι η κάλπη και όχι η εφαρμογή των δικών τους σχεδίων. Πολλάκις το συγκρότημα Λαμπράκη επιχείρησε να ποδηγετήσει τις πολιτικές εξελίξεις και δεν τα κατάφερε, γιατί ο λαός αντέδρασε αστραπιαία. Τώρα που δεν υπάρχει ο Λαμπράκης, δεν άλλαξε και τίποτα. 

Ο συγχαρητηριοδότης του δικτάτορα Παπαδόπουλου, ο Σταύρος Ψυχάρης, παλεύει απεγνωσμένα ο δυστυχής και σχεδιάζει, πατώντας σε δύο σανίδες. Όπως διαβάζουμε στις εφημερίδες, έχει τον γιο του να πολιτεύεται με τη Δεξιά, δίπλα στον Σαμαρά κι αυτός με τις εφημερίδες του υποτίθεται ότι υπερασπίζεται την δημοκρατική παράταξη! Αυτό είναι παράδοξο, για να μην πω ότι είναι τυχοδιωκτισμός. 

Δεν μας ενδιαφέρει όμως η πολιτική ηθική των συνταγματαρχών του κατεστημένου, διότι στο κατεστημένο δεν υπάρχει πολιτική. Στο κατεστημένο υπάρχει επιχειρηματικό συμφέρον, και γι' αυτό βάζει τους "μικρούς" βουλευτές του ΠΑΣΟΚ μπροστά στην κάμερα και στο ραδιοφωνικό μικρόφωνο για να εξακοντίσουν τα βέλη τους κατά του Παπανδρέου, του οποίου όμως η πολιτική ηθική είναι διαυγής. Και δεν είναι τυχαίο ότι αρκετοί από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που εναντιώθηκαν στις θέσεις του Παπανδρέου, εργάστηκαν, ως δημοσιογράφοι, στο συγκρότημα Λαμπράκη. Τα ονόματά τους είναι γνωστά.

Saturday, January 14, 2012

Δεν θέλουν διαρχία στο ΠΑΣΟΚ, αλλά έρχεται το δίδυμο Παπαδήμου - Παπανδρέου!


Το επιχειρηματικό και εκδοτικό κατεστημένο βλέπει με πολύ καλό μάτι και στηρίζει μετά μανίας την επικράτηση του δίδυμου Αντώνη Σαμαρά και Ευάγγελου Βενιζέλου. Ο ένας να κερδίσει τις εκλογές και ο άλλος να ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ. Αλλά, αυτά είναι όνειρα χειμωνιάτικης νύχτας. Και τούτο γιατί τις θέσεις τις έχουν καπαρώσει ήδη ο Παπαδήμος και ο Παπανδρέου! Κι αυτό είναι που φαίνεται να κερδίζει έδαφος, παρά τις επιθυμίες εκείνων που γράφουν σενάρια. Η σεναριογραφία καλύτερα θα ήταν να παραμείνει στα στενά όρια του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.

Στο χώρο της πολιτικής θα πρέπει επιτέλους να μάθουν κάποιοι ότι υπάρχουν πραγματικά προβλήματα κι εκεί δεν χρειάζονται οι φαντασιώσεις των σεναριογράφων, είναι άχρηστες. Και για τη λύση των πραγματικών προβλημάτων χρειάζονται άνθρωποι, πολιτικοί, ειδικοί, με γνώσεις, εμπειρία, πολιτική οξύνοια, και ξεκάθαρες προθέσεις.

Ο Σαμαράς ακολουθεί τον καημό του που είναι να πάρει την κυβερνητική εξουσία πάση θυσία κι αυτός να γίνει πρωθυπουργός. Ευγενής ανθρώπινος πόθος, αλλά στην πολιτική και στα εθνικά ζητήματα ο ελληνικός λαός δεν παίζει και δεν πρέπει να παίζει πια. Μέχρις εδώ τα διάφορα παιχνίδια που παίχτηκαν σε βάρος του, σε πολλά από τα οποία ήταν και ο λαός συμμέτοχος για διαφόρους -κατανοητούς- λόγους. Η χώρα όμως που έχει φτάσει στα όριά της ζητεί την αλήθεια και κανείς από τους πολίτες δεν νομίζω ότι θέλει μια ανίσχυρη κυβέρνηση. Θέλει κυβέρνηση με πυγμή.

Από την άλλη, ο Βενιζέλος είναι δέσμιος και αυτός του διακαούς πόθου του να ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ και ν' αρχίσει τη δική του πολιτική περιπέτεια. Δικαίωμά του να έχει υψηλόφρονες επιθυμίες. Ομως έχει δείξει προπέτεια που θυμίζει τη γελάδα, οποία γεμίζει τήν καρδάρα με γάλα και μετά δίνει μια κλοτσιά και το χύνει! Στην ομιλία του, στο Εθνικό Συμβούλιο είπε απίστευτα πράγματα. 

Συγκρατώ τη φράση: "Φίλε Γιώργο, σε συγχαίρω για τις γενναίες αποφάσεις, γιατί η αποχώρηση από την πρωθυπουργία και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, δείχνει έναν άλλο πολιτικό πολιτισμό..."!!! Πρόκειται για μια προμελετημένη και καλά σχεδιασμένη κίνηση του Βενιζέλου, που στηριζόμενος στο ψέμα, επιχείρησε να υποκλέψει και τον συναισθηματιμσό των μελών του Εθνικού Συμβουλίου για να τον κουλαντρίσει κατά το δοκούν, αλλά και να εγκλωβίσει τον Παπανδρέου σε μια συναισθηματική κατάσταση τέτοια που ίσως τον "υποχρέωνε" να αλλάξει γνώμη. Ο Βενιζέλος έκανε τραγικό λάθος. 

Ο Παπανδρέου ΔΕΝ ΕΙΠΕ ότι αποχωρεί από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Κι αν αποχώρησε από την πρωθυπουργία, το έκανε γιατί πρυτάνευσε η λογική για τη σωτηρία της χώρας για την οποία δεν ενδιαφέρεται κανείς από όλους εκείνους που του έβαζαν τρικλοποδιές και τον υπονόμευαν επί δυόμισι περίπου χρόνια. Συνειδητά ο Παπανδρέου έκανε πολιτικές κινήσεις με γνώμονα το συμφέρον του τόπου και όχι το δικό του πολιτικό συμφέρον. Εξάλλου, έχει δείξει με τον πλέον ευκρινή τρόπο ότι ουδέποτε τον απασχόλησε το λεγόμενο πολιτικό κόστος. 

Ο Παπανδρέου πάντοτε ενδιαφέρθηκε για την οικοδόμηση μιας νέας εθνικής συνείδησης, ικανής να ανταποκριθεί στις αξιώσεις που διεκδικεί από τους πολίτες η νέα εποχή μας. Δεν υπάρχει Έλληνας πολίτης σήμερα που να μην έχει κατανοήσει πλήρως την κατάσταση της χώρας! Αντιλαμβάνονται οι πολίτες ότι το ήθος του Παπανδρέου έχει αχρηστεύσει την πανουργία των εχθρών του λαού. Κι αν κάποιος επικαλεστεί τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, θα απαντήσω ότι αυτά είναι παιχνίδια για τα παιδιά. Μπορεί τα νούμερα να φορτίζουν και τις φιλοδοξίες του Σαμαρά και τους μύχιους πόθους του Βενιζέλου. Ωστόσο, η ορθογραφία της ψυχής έχει μεγαλύτερη αξία από την ορθογραφία των λέξεων και των αριθμών...

Ο ελληνικός λαός, θα πρέπει να καταλάβουν άπαντες, είναι εχθρός της πειθαρχίας και του κανόνα. Είναι ίσως αντικονφορμιστές περισσότερο από κάθε άλλο λαό. Γι' αυτό μην επιχαίρουν όσοι βλέπουν τα νούμερα και διασκεδάζουν. Προϊόντος του χρόνου, γίνεται όλο και πιο καθαρή η εικόνα της πολιτικής δράσης και της κυβερνητικής θητείας του Παπανδρέου, ο οποίος πάντοτε πολιτεύτηκε με ανοιχτά χαρτιά. Ας πολιτευτούν και οι εχθροί του με ανοιχτά χαρτιά για το καλό του Κινήματος και της χώρας. Και αυτό που ενώ το βλέπουν, δεν το θέλουν επ' ουδενί, είναι να έχουμε και μετά τις εκλογές κυβέρνηση Παπαδήμου και στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πάλι τον Γιώργο Παπανδρέου.

Thursday, January 12, 2012

Οι δελφίνοι οδηγούν το ΠΑΣΟΚ σε μια νέα «ένωση κέντρου»!

·   Είναι φανερό πλέον ότι υπάρχει σχετική αμηχανία στις δυνάμεις των αντιπαπανδρεϊκών, που διασπασμένοι επιχειρούν να διασωθούν οι ίδιοι, οδηγώντας τις δυνάμεις του Κινήματος στη δημιουργία μιας νέας, αποσαθρωμένης όμως, «ένωσης κέντρου» , που θα παραπέμπει στην θλιβερή περίοδο του Ζίγδη. Εκείνο το «κόμμα» που κράτησε μέχρι το θάνατό του ο Ζίγδης δεν ήταν παρά η σκωληκοειδής απόφυση μιας παράταξης που κάποτε συνένωσε πολιτικές προσωπικότητες του παραδοσιακού δημοκρατικού χώρου, για να αντιμετωπιστεί η Δεξιά. 
Σήμερα, τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Υπάρχει μια τεράστια πολιτική και κομματική εμπειρία. Είναι, ακόμη, η ιστορική παρακαταθήκη του Ανδρέα Παπανδρέου που πέτυχε να συσπειρώσει  διάσπαρτες δυνάμεις του προοδευτικού χώρου για να ανοίξει ο δρόμος για τις μεγάλες αλλαγές που είχε ανάγκη ο τόπος. 
Οι επίδοξοι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ, ο Βενιζέλος, ο Λοβέρδος, ο Χρυσοχοΐδης, η Διαμαντοπούλου, κι όποιος άλλος εμφανιστεί απέναντι στον Γιώργο Παπανδρέου, είναι βέβαιο ότι  θα αποτύχει να κρατήσει ενωμένο το Κίνημα.  Διότι οι φίλοι, οι οπαδοί, τα μέλη και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ γαλουχήθηκαν με σοσιαλιστικά ιδεώδη. Η επάνοδος στην εποχή των οπλαρχηγών έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Καμιά γραφειοκρατική συνένωση και καμιά  προσωπικότητα στη σημερινή συγκυρία, έξω από αυτήν  του Γιώργου Παπανδρέου δεν είναι ικανή να κρατήσει, υπό τις παρούσες συνθήκες, στο Κίνημα και τις δυνάμεις του στο σοσιαλδημοκρατικό δρόμο. 
Αυτό σημαίνει ότι ο Παπανδρέου, που ασφαλώς έχει τεράστια αποδοχή στον ευρωπαϊκό χώρο, μπορεί να διευθύνει το Κίνημα μέσα στο πλαίσιο της δράσης των άλλων σοσιαλιστικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της Ευρώπης. Το παιχνίδι εκεί πλέον θα παίζεται και δεν μπορούμε να κάνουμε τη στρουθοκάμηλο, ότι δήθεν έχουμε τη δύναμη και τη θέληση είτε να αποχωρήσουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να προχωρήσουμε μόνοι μας είτε να διαγράψουμε χρέη, όπως θέλουν οι παραδοσιακές δυνάμεις της εν Ελλάδι αριστεράς που δείχνουν εντελώς αναλφάβητες στη νέα εποχή που έχει ανατείλει, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της οικονομικής κρίσης.  
Είναι αυτονόητο ότι ο λαϊκισμός τους, όπως επίσης και εκείνων των Πασοκογενών στελεχών που νόμισαν ότι το Κίνημα με τον Παπανδρέου «αυτομόλησε» στο νεοφιλελευθερισμό, είναι σαθρός και τους εμπνέει τη βακχεία της κολακείας των πόθων και της αγωνίας του ελληνικού λαού που θέλει καλύτερες μέρες. 
Τώρα επιζητούν να καρπωθούν τους αγώνες άλλων. Οι πάντες γνωρίζουν ότι το πλαίσιο της σημερινής κυβερνητικής δραστηριότητας είναι εκείνο που καθορίστηκε από τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος με τους αγώνες του στην Ευρώπη, πέτυχε να ανοίξει το δρόμο για να στηριχτεί η προσπάθεια της χώρας να ξεφύγει από τη χρεοκοπία. 
Θα υπογραμμίσω , ωστόσο, ότι είναι ξεκάθαρη η εμπλοκή του επιχειρηματικού και εκδοτικού κατεστημένου στην πολιτική ζωή του τόπου και εμφανέστατη η προσπάθεια των δυνάμεων της ανωμαλίας να διασπάσουν το ΠΑΣΟΚ, να απομακρύνουν από το πολιτικό προσκήνιο τον Γιώργο Παπανδρέου και να οργανώσουν έναν κομματικό σχηματισμό με καπεταναίους που ήθελαν να είναι αρχηγοί, αλλά που στην ουσία οι αποφάσεις για την κοινωνία και την πορεία του τόπου θα παίρνονται αλλού. 
Η οργάνωση από το εκδοτικό κατεστημένο ενός διαύλου επικοινωνίας εκείνων που όρθωσαν το ανάστημά τους στον Παπανδρέου φανέρωσε και τις αδυναμίες τους. Κάποιες εφημερίδες, κάποια ραδιόφωνα, κάποια τηλεοπτικά κανάλια, έδωσαν «βήμα» σε κάποιες κρυπτοηρωικές γαλές για να εξακοντίσουν λάσπη και ύβρεις κατά του Παπανδρέου. Και οι επιθέσεις αυτές κατέληγαν στο ότι ο Παπανδρέου κατέστρεψε το Κίνημα και  τη χώρα!!! Τόσα χρόνια που ο Παπανδρέου (σύμφωνα με τα λεγόμενά τους) κατέστρεφε τη χώρα, πού ήσαν όλοι αυτοί οι βραδυφλεγείς  βάκχοι του δημοκρατικού παροξυσμού; Προς τι η αιδήμων σιγή; Η εκδήλωση του ιδεολογικού βρασμού των δερβίσηδων της προστασίας των λαϊκών συμφερόντων, τώρα είχε ως αποτέλεσμα να πεταχτεί το καπάκι της κατσαρόλας! Και η φλυαρία τους αποκάλυψε πολιτικούς που δημιούργησαν τη νοσηρότητα και το κλίμα της αμφιβολίας κυρίως στους οπαδούς του Κινήματος. 
Πώς θα βγουν να μιλήσουν στον κόσμο οι επίδοξοι αρχηγοί; Ο ένας θα λέει ότι τον στηρίζει ο Ψυχάρης και ο Μπόμπολας και το δημοσιογραφικό ασκέρι τους, ο άλλος ότι έχει τον Κόκκαλη, η άλλη ότι έχει τον Βαρδινογιάννη, ο άλλος ότι μπορεί μόνος του! Ο Παπανδρέου ουδέποτε στηρίχτηκε σε ξένα δεκανίκια. Μόνος, με τη δύναμη που του έδωσε ο λαός. Και τόλμησε αυτό που κανείς από τους σημερινούς υποψήφιους δεν θα τολμούσε να κάνει. Ονομάτισε το κατεστημένο. Δεν μίλησε αόριστα. Δεν φοβήθηκε το πολιτικό κόστος. Δεν κρατήθηκε ακλόνητος στην καρέκλα του πρωθυπουργού.  Γιατί δεν μπορεί κανείς εχέφρων  να δεχτεί όλη αυτή την επιχειρηματολογία που ασφαλώς και είναι έωλη ότι τάχα μου εξαιτίας της πολιτικής του Παπανδρέου φτάσαμε εδώ που είμαστε! Οι υποψήφιοι αρχηγοί ήσαν από την αρχή της εποχής Παπανδρέου υψηλόβαθμα στελέχη και στο Κίνημα και στην κυβέρνηση. Όλες οι αποφάσεις που ελήφθησαν είχαν και τη δική τους συγκατάνευση, τη δική τους υπογραφή. Είναι θλιβερό σήμερα να δείχνουν ως εξιλαστήριο θύμα τον Παπανδρέου, και να ξεχνούν την καταστρεπτική θητεία στη διακυβέρνηση της χώρας του Κώστα Καραμανλή και της Νέας Δημοκρατίας. Ζητούν τον παραμερισμό του Παπανδρέου, και συγχρόνως προβάλλουν τη δική τους δήθεν αμόλυντη κυβερνητική θητεία. 
Ο Παπανδρέου είναι πολιτικός και κοινωνικός αναμορφωτής γιατί οραματίστηκε μια νέα κατάσταση, ένα νέο κράτος, καλύτερο από το προηγούμενο, απαλλαγμένο από τη διαφθορά, για να είναι στην υπηρεσία της κοινωνίας, ένα κράτος δικαιοσύνης. Αλλού πέτυχε και αλλού δεν πέτυχε. Άλλωστε μέσα σε περίπου δυο χρόνια δεν ήταν εύκολο.  Αυτοί δεν έδωσαν κανένα απολύτως στίγμα των δικών τους νέων ιδεών. Καμιά πρόταση. Αναλώθηκαν στην μικροπολιτική των ύβρεων και της αποχής από τους αγώνες που έδινε ο Παπανδρέου. Αλλά η μικροπολιτική καταντά εύκολα καιροσκοπισμός 
Αναρωτιέμαι για ποιο λόγο πρέπει να φύγει ο Παπανδρέου και να αναλάβουν οι δελφίνοι; Μου θυμίζουν ποδοσφαιρική ομάδα. Μετά από μια κακή εμφάνιση πρέπει ν’ αλλάξει ο προπονητής; Αντί να συσπειρωθούν στον πρόεδρο του Κινήματος και να αναγνωρίσουν τις υπηρεσίες του, να αποδεχτούν και τα δικά τους λάθη και να χτυπήσουν μαζί με αυτόν τα επιχειρηματικά και εκδοτικά συμφέροντα που ονομάτισε, αυτοί τον «άδειασαν», αποτραβήχτηκαν και ως οπλαρχηγοί ετοιμάζονται να μοιραστούν τα κομμάτια του. 
Νέα «ένωση κέντρου» δεν πρόκειται να υπάρξει. Άλλαξαν οι εποχές. Ξύπνησε ο λαός. Κάποιοι είπαν ότι οι σημερινές πολιτικές εξελίξεις θύμισαν κάπως την περίοδο της Αποστασίας του ‘65. Θα συμφωνήσω. Απλώς να θυμίσω ότι τότε ο γίγαντας λαός πήγε και έκαψε τις εφημερίδες του γνωστού συγκροτήματος όταν ο Λαμπράκης επιχείρησε ν’ αλλάξει στάση καρφώνοντας πισώπλατα τον Γέρο της Δημοκρατίας
Σήμερα ξέρουμε ότι το συγκρότημα, που διευθύνει ένας δημοσιογράφος που κάποτε υπέγραφε το συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον δικτάτορα Παπαδόπουλο για τη διάσωσή του από την απόπειρα του Αλέξανδρου Παναγούλη, έχει ακολουθήσει τα τελευταία χρόνια μια τακτική υπονόμευσης του ΠΑΣΟΚ και του Παπανδρέου (Το Βήμα, Τα Νέα, Mega), αλλά και άπειρες φορές ευθείας επίθεσης εναντίον του. Ο άνθρωπος σκέφτεται με το παλιό μυαλό.  Γι’ αυτό θ’ αποτύχει κι αυτός αλλά και όσοι έχουν στο μυαλό τους την ανασύσταση μιας «ένωσης κέντρου» όπου εκεί μέσα θα συνωθούνται διάφοροι μωροφιλόδοξοι οπλαρχηγοί,  για να αποφασίζουν όμως και να κυβερνούν… άλλοι!.

Wednesday, January 11, 2012

Για το "γνήσιο" ΠΑΣΟΚ, με αφορμή τον Κίμωνα Κουλούρη



Εκτιμώ τον Παντελή Μπουκάλα, τον δημοσιογράφο, κριτικό, δοκιμιογράφο, τέλος πάντων τον πνευματικό άνθρωπο. Δεν εκτιμώ όμως τον φανατισμό που τον διακατέχει όταν θέλει να αναφερθεί στο ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, πάντα βρίσκει τρόπο να τα διυλίσει όλα για να στήσει το ΠΑΣΟΚ κι ό,τι συμπυκνώνεται μέσα του, στον τοίχο του.

Με τίτλο «Ξέρεις ποιος είμ’ εγώ, ρε;» (Η Καθημερινή, 10/01/2012), τα βάζει με τον Κίμωνα Κουλούρη. Και πολύ καλά κάνει, διότι ο εν λόγω πρώην πολιτικός ήταν ένα κακό παράδειγμα για όλους. Αλλά θεωρώ ότι το τελευταίο αυτό κείμενο γράφτηκε απλώς και μόνο για να ξεφουρνίσει ο φίλτατος Μπουκάλας αυτή τη φράση: «Ο κ. Κουλούρης, σαρξ εκ της σαρκός του γνήσιου ΠΑΣΟΚ και πνεύμα από το πνεύμα του»!!!

Από δω το έφερε, από κει το έφερε, τελικά το είπε και, φαντάζομαι, ξαλάφρωσε που για πολλοστή φορά «καθάρισε» με το ΠΑΣΟΚ. Αλλά, όχι απλώς με το ΠΑΣΟΚ. Με το «γνήσιο»! Επειδή κι εγώ είμαι «γνήσιος» Πασόκος, με παίρνει κι εμένα η μπάλα. Ο Κουλούρης δεν ήταν αυτό που γράφει ο Μπουκάλας. Ήταν μια εξαίρεση ενός ανθρώπου που πολιτεύτηκε με τον δικό του τρόπο και που, φυσικά, δεν θα μπορούσε να είναι αποδεκτός από όλο το ΠΑΣΟΚ. Ούτε απολάμβανε της ιδίας εκτίμησης. Στη δεδομένη χρονική στιγμή ίσως το έργο του «συγκεντρωσιάρχη» να του πήγαινε. Αλλά και τα αξιώματα που έλαβε κατά καιρούς δεν σήμαινε ότι ήσαν τα «βραβεία» για τη «σάρκα» και το «πνεύμα» του.  

Δεν θα αντιδικήσω με τον Μπουκάλα. Αντιδικώ με την αντίληψη που θέλει το ΠΑΣΟΚ να είναι ένα παράδειγμα πολιτικού οργανισμού προς αποφυγή! Είναι αλήθεια ότι το ΠΑΣΟΚ από την ημέρα της εμφάνισής του στην πολιτική ζωή του τόπου, είναι στόχος. Στόχος για τη Δεξιά, στόχος για την Αριστερά, στόχος για το Κέντρο, στόχος για τα γκρουπούσκουλα της Αριστεράς. Μπορεί κανείς αυτό να το επικαλεστεί έτσι όπως τον βολεύει – εξαρτάται πού στέκεται!

Ωστόσο, θα έλεγα ότι η πιο σφοδρή πολεμική που έχει δεχτεί κόμμα, είναι το ΠΑΣΟΚ. Πολεμήθηκε, μισήθηκε, επιχειρήθηκε η διάλυσή του, ο εξοβελισμός του από το πολιτικό προσκήνιο και η διαπόμπευση των στελεχών και ψηφοφόρων, μελών, οπαδών και φίλων του. Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίοδος του «βρώμικου ’89», όταν στην προσπάθεια του τότε επιχειρηματικού, εκδοτικού και πολιτικού κατεστημένου, να χτυπηθεί ο Ανδρέας Παπανδρέου, στήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα όλος ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ. Δεν χαρακτήριζαν κλέφτη μονάχα τον Παπανδρέου ή κάποια από τα στελέχη που παραπέμφθηκαν τότε στο Ειδικό Δικαστήριο…

Ο Κουλούρης είναι ένας απόμαχος της πολιτικής. Και όπως δείχνουν τα πράγματα δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναπολιτευτεί. Αυτός ο ίδιος ίσως να κάνει προσπάθειες για να αναδειχθεί και να επιβιώσει πολιτικά και  γι’ αυτό «μάχεται». Είναι μια sui generis προσωπικότητα που δυστυχώς εμφιλοχώρησε στο Πασοκικό περιβάλλον και ανέπτυξε την κοσμία διαγωγή που όλοι μας ξέρουμε, δηλαδή του ψευτόμαγκα, του νομίζει ότι μπορεί να κουλαντρίζει τη ζωή μας και μετά την ανώμαλη προσγείωσή του!

Τα έβαλε και με τον Γιώργο Παπανδρέου, διότι τον απομάκρυνε – και καλώς έπραξε. Εδώ που τα λέμε, πολλούς θα έπρεπε να έχει απομακρύνει, αφότου ανέλαβε την προεδρία του Κινήματος. Γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε μια προσπάθεια εξυγίανσης και κάθαρσης της πολιτικής ζωής ως δημόσιας λειτουργίας. Δεν τα κατάφερε, αλλά δεν φταίει αυτός ή αν φταίει έχει το μικρότερο μερίδιο ευθύνης. Το γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες τελούσε υπό τον εκβιασμό της θεμιτής ή αθέμιτης αξίωσης βουλευτών του Κινήματος με τελικό αποτέλεσμα την ανατροπή του, αυτό είναι ένα επεισόδιο που η ιστορία θα το καταγράψει και προϊόντος του χρόνου θα το αποκαθάρει από τον συναισθηματισμό της στιγμής.

Η ανατροπή ή εκδίωξη ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το, του Παπανδρέου από την κυβέρνηση και η εμμονή των «στελεχών» του Κινήματος να απομακρυνθεί δια παντός από την πολιτική, είναι ένα φαινόμενο που μόνο σε καθεστώτα φασιστικού τύπου παρουσιάζεται. Και βέβαια εκείνοι που οργάνωσαν όλη αυτή την περιπέτεια, αποφάσισαν να συσπειρωθούν και να ενεργήσουν συγχρόνως, ώστε να λειανθούν οι εντυπώσεις. Είναι γνωστό ότι το ομαδικό έγκλημα παύει να είναι έγκλημα κατά τους κανόνες της σχετικής ηθικής.

Tuesday, January 10, 2012

Η Βάσω Παπανδρέου, ο Κώστας Σκανδαλίδης και ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου...

....είναι από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που χορτάσανε όσα χρόνια (και είναι πάμπολλα) ασχολούνται με την πολιτική με κομματικά, κυβερνητικά και κρατικά αξιώματα. Πέρα από τον Παπαϊωάννου που προφανώς έχει εργαστεί ως δικηγόρος, ο Κώστας και η Βάσω ΔΕΝ δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους για να καταλάβουν πώς βγαίνει το ψωμάκι! Τι σημαίνει να μην έχεις δουλειά, να έχεις οικογένεια και να πρέπει να φιλήσεις κατουρημένες ποδιές για να βρεις μια δουλειά ή να ιδρώσεις ή να δουλεύεις από το πρωί μέχρι το βράδυ ή να είσαι υποχρεωμένος να ανέχεσαι παλιανθρωπιές, παρενοχλήσεις και άλλα βασανιστήρια, επειδή στο μυαλό σου είναι η έγνοια σου για την οικογένεια.

Λοιπόν, αυτοί οι τρεις μάλλον έχουν φαγωθεί να κατασπαράξουν τον Γιώργο Παπανδρέου. Είναι τρεις άνθρωποι, τρεις πολιτικοί, που γίνανε πολιτικές προσωπικότητες λόγω Παπανδρέου. Εντάξει, εντάξει, σας προλαβαίνω. Θα επικαλεστούν τον Ανδρέα! Και λοιπόν; Οι θέσεις που είχαν πάντοτε ήσαν πολύ αποφασιστικές. Στην "αυλή" των Παπανδρέου ένιωσαν τις ανάσες της εξουσίας... Τώρα, μάλλον νιώθουν ότι έχουν να προσφέρουν πάρα πολλά στο έθνος και στον χειμαζόμενο ελληνικό λαό και επειδή δεν τους αφήνει ο Γιώργος, αποφάσισαν να τον γκρεμίσουν στον Καιάδα. Βέβαια, η απόφασή τους δεν κοινοποιήθηκε ποτέ ευθαρσώς, αλλά άρχισαν να ψελλίζουν στην αρχή και σιγά-σιγά συντονίστηκαν με την τακτική των άλλων επίδοξων αρχηγών.

Οι επιθέσεις που γίνονται πλέον στον Γιώργο και που θα ξεδιπλωθούν στο Εθνικό Συμβούλιο, απλώς θα πέσουν στο κενό. Γιατί -ρωτώ- να φύγει ο Γιώργος και να μην εξαφανιστεί η Βάσω; Γιατί να μην πάει σπίτι του ο Σκανδαλίδης; Γιατί να μην πάει για χαμομήλι στο σπίτι του και ο Παπαϊωάννου; Ποιο είναι το λάθος του Παπανδρέου; Ότι μίλησε για ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ; Καλύτερα να μην το συζητήσω. Ότι τους άφησε όλους να αυτενεργούν; Ούτε αυτό θα το συζητήσω. Ότι όλοι τους δεν είναι σε θέση να υπερηφανευτούν  για το έργο τους - ποιο έργο τους;;;;

Ξέρω τι κάνουν τόσον καιρό. Ξέρω ότι βυσσοδομούν πίσω από τις πλάτες όλων μας. Ξέρω ότι έχουν λιποψυχήσει. Ξέρω ότι προσπαθούν να βρουν κοινούς δρόμους τα πρόσωπα που διεκδικούν την εξουσία. Ξέρω τις επαφές με το επιχειρηματικό και εκδοτικό κατεστημένο. Δεν λέω για κάποιους βλάκες βουλευτές που δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα και πάνε στα ΜΜΕ και ξερνάνε τα απωθημένα τους για τον Παπανδρέου. Αυτοί δεν είναι ούτε για φτύσιμο.

Ο Παπανδρέου ήταν άτυχος κι έκανε ένα τραγικό λάθος. Δηλαδή επέλεξε αυτούς που θα τον μαχαίρωναν!!! Πέρα από τους άντρες συνεργάτες του, αποθέωσε τις γυναίκες κι έδωσε άφθονη δημοσιογραφική τροφή. Αλλά ήταν ειλικρινής. Κi εκείνες τον πρόδωσαν. Σοφία Γιαννακά, Εύα Καϊλή, Συλβάνα Ράπτη, Σούλα Μερεντίτη, Ελενα Παναρίτη, Τόνια Αντωνίου… Αυτό το «πληρώνει» τώρα. Αλλά η ζωή δεν τελείωσε και πολύ περισσότερο η πολιτική ζωή. Η ζωή και για τον πολιτικό Γιώργο Παπανδρέου αρχίζει κάθε πρωί! 

Γιώργο, εδώ είμαστε… εμείς που δεν κουραστήκαμε, που δεν πήραμε και δεν θέλουμε αξιώματα, εμείς που έχουμε και φυλάμε ως κόρην οφθαλμού τις παρακαταθήκες του ιδρυτή του Κινήματός μας. Εμείς σε στηρίζουμε, όποια απόφαση κι αν πάρεις. Φτάνει που ονομάτισες με θάρρος, χωρίς να λογαριάσεις το πολιτικό κόστος, εκείνους που εκμεταλλεύονται τους πόθους του ελληνικού λαού. Ποιος λογαριάζει τους Ψυχάρηδες και τα τσιράκια τους; Ποιος λογαριάζει τις κάλπικες δημοσκοπήσεις;; Ποιος λογαριάζει τη διατεταγμένη δημοσιογραφία;;; Δυστυχώς ζούμε σ' αυτή την θλιβερή πραγματικότητα 

Και γι' αυτό, ο αγώνας συνεχίζεται.

Saturday, January 7, 2012

Τα σενάρια του Ψυχάρη, η ασύδοτη δημοσιογραφία και ο Παπανδρέου

Δεν αντέχω να μη σχολιάσω τον μεγαλοεκδότη και άλλοτε διοικητή του Αγίου Ορους Σταύρο Ψυχάρη που με τη δύναμη του πλούτου πιστεύει ότι μπορεί να έχει το πάνω χέρι! Κάνει λάθος. Τα σενάρια είναι δουλειά των σεναριογράφων στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Τηλεόραση έχει - το Mega. Κι εκεί μπορεί άνετα να μεταδίδει αυτά που λέει και γράφει. Εχει μπιστικούς. Και τις εφημερίδες - Τα Νέα και Το Βήμα. Δυο εφημερίδες με μακρά δημοκρατική προϊστορία και με διαλείμματα παρεκτροπών. Τώρα δεν κάνει διάλειμμα! Απλώς το συγκρότημα υπηρετεί το κατεστημένο. Η πορεία του στο χώρο του Τύπου και της ελληνικής κοινωνίας είναι στιγματισμένη.

Αυτά που γράφει σήμερα για τον Γιώργο Παπανδρέου ο Ψυχάρης στο Βήμα, εντός εισαγωγικών, είναι παπαριές! Κι εγώ βάζω εντός εισαγωγικών κάποια πράγματα που μου είπε ο Θεός και τα δημοσιεύω. Και τα γράφει έτσι που οι ανίδεοι αναγνώστες - υπάρχουν πολλοί τέτοιοι - θα πιστέψουν τα παραμύθια του. Λέει: "Ο διάλογος πίσω από τις κλειστές πόρτες του Μεγάρου Μαξίμου"!!! Και μέσα στο κείμενο γράφει: "... απέφυγα το ομιλείν αρκούμενος εις το ακούειν"!!! Ποιος διάλογος, λοιπόν;;;

Ωστόσο, επιχειρεί μ' ένα δήθεν μυστηριώδη λόγο να προσδώσει κάποια αίγλη σε δικές του κινήσεις. Οτι άφησε το αυτοκίνητό του (μα δεν πήγε μόνος του - έχει οδηγό) σε απόσταση, ότι ένας κλητήρας τους οδήγησε από το υπόγειο στο ισόγειο του Μεγάρου, ότι έκαναν τη "θητεία" τους στην αίθουσα αναμονής, ότι σκόνταψε και παραπάτησε διερχόμενος πλησίον τους ο τότε υπουργός Χάρης Καστανίδης που έδειχνε έκπληκτος [sic] από την παρουσία τους στο συγκεκριμένο χώρο, ότι "αιφνιδίως ενεφανίσθη ο κ.Μόσιαλος με ένα μεγάλο σημειωματάριο στο χέρι"... Τέτοιες κοινοτοπίες, άχρηστες,  δεν θα σκεφτόταν κανείς λογικός να τις παραθέσει. Κι όμως ο Ψυχάρης για να προσδώσει μυθιστορηματικό ύφος στη γραφή του λέει τις παπαριές του, πιστεύοντας ότι αυτές θα συγκινήσουν τους αναγνώστες του.

Επιχειρείται με τον τίτλο "ΤΙ ΜΑΣ ΕΙΠΕ Ο κ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ", να υποκλέψει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. ΤΙΠΟΤΕ δεν αναφέρεται εντός εισαγωγικών, που να το είπε ο Παπανδρέου. Πρόκειται περί ΔΟΛιας γραφής. Γράφει ο Ψυχάρης: "Σχεδόν μισή ώρα κράτησε η συζήτηση, με τον κ. Παπανδρέου να ομιλεί διαρκώς για το Μέγα Τσάνελ. [...] Ο κ. Παπανδρέου μας ρώτησε αν υπάρχουν συγκεκριμένα αιτήματα ημών των εκδοτών....κ.λπ." Το τι του είπε ο Παπανδρέου, ο Ψυχάρης μπορεί να ισχυρίζεται ό,τι θέλει.

Επιμένει για την "πίσω πόρτα του Μεγάρου Μαξίμου". Δεν πρόκειται για την πίσω, αλλά για την πλαϊνή πόρτα.Τι ήθελε ο Ψυχάρης, να τον ανεβάσουν από την κυρία είσοδο που ανεβαίνουν οι πρόεδροι, οι πρωθυπουργοί, και οι υπουργοί; Ποιος νομίζει ότι είναι; Πού βρίσκει το κακό ότι ο Παπανδρέου μίλησε στους εκδότες για το Mega; Το κανάλι αυτό με τους δημοσιογράφους που εμφανίζονται κάθε βράδυ έχει αποδυθεί σ' έναν αγώνα απαξίωσης του Παπανδρέου τα τελευταία χρόνια, μηδενίζοντας την πολιτική του δράση, αλλά και μειώνοντάς τον προσωπικά σαν άτομο. Κάτι δηλαδή που το Βήμα έχει κάνει άπειρες φορές, δια χειρός Πρετεντέρη, Καρακούση, Μαλλούχου, Λώρης Κέζα κ.ά. Ασφαλώς όλα αυτά δεν είναι τυχαία, αλλά είναι ενταγμένα σ' ένα συνολικό σχέδιο υπονόμευσης του ΠΑΣΟΚ και του ίδιου του Παπανδρέου.

Επίσης ο Ψυχάρης στην πρώτη δήλωσή του ανέφερε: "Η Εθνική είπε ΟΧΙ επισήμως. Ανεπισήμως μας είπαν ότι δεν το ενέκρινε το Μαξίμου"!!!! Η ανακοίνωση της Εθνικής αναφέρει μεταξύ άλλων: «Η Εθνική Τράπεζα ουδέποτε δέχτηκε ή, πολύ περισσότερο, επεδίωξε ανάμιξη τρίτων, πολιτικών ή άλλων προσώπων, στη διαδικασία χορήγησης δανείων ή, γενικώς, στη λειτουργία της. κ.λπ.». Και προφανέστατα η διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτεί ότι ειπώθηκε κάτι "ανεπισήμως" στον Ψυχάρη. Τότε γιατί το επικαλείται αυτό το "ανεπισήμως" ο Ψυχάρης αφού γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι σαν την λάσπη; Αν δεν είναι λάσπη, ας δημοσιοποιήσει το όνομα εκείνου του διοικητή ή του υποδιοικητή της Εθνικής που του είπαν ότι το δάνειο "δεν το ενέκρινε το Μαξίμου"!!!

Θα πρέπει να καταλάβει ο Ψυχάρης (και ο στρατός του) ότι ο λαός  δεν τρώει κουτόχορτο. Επιδίδεται σε εξυπνάδες με ευστροφία αιλουροειδούς. Γρατσουνίζει το μπουζούκι του ψεύδους. Κι ο κόσμος, όχι μόνο οι οπαδοί και ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, καταλαβαίνει και νιώθει την αναταραχή που προηγείται του εμετού. Δεν ξέρω γιατί  μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του έδωσε το αξίωμα του διοικητή του Αγίου Ορους. Με ποια προσόντα; Μ' εκείνα που είχε όταν πήγαινε και δίδασκε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο; Αλλά ο Ψυχάρης καρπώθηκε αγώνες που δεν του ανήκουν. Και βρήκε τώρα να βάλει τον γιο του δίπλα στον Σαμαρά, για να τον προετοιμάσει να κατέβει στο στίβο της πολιτικής. Με τη ΔΕΞΙΑ! Εκεί, δηλαδή, που ανήκει ο Ψυχάρης, αυτός που κάποτε υπέγραφε το συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον δικτάτορα Παπαδόπουλο για την διάσωσή του από την απόπειρα του ήρωα Αλέξανδρου Παναγούλη

Οι σαλταδόρικες εξορμήσεις των εφημερίδων του συγκροτήματος κατά του ΠΑΣΟΚ και του Παπανδρέου δεν θα περάσουν. Στεναχωριέμαι πραγματικά γιατί ο εκμαυλισμός των δημοσιογράφων είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη. Οι διευθύνοντες το συγκρότημα -πέρα από τον ίδιο τον Ψυχάρη- υποδύονται τους πολιτικούς κήνσορες με την ξεγνοιασιά των αρλεκίνων στο παλκοσένικο της πιο ασύδοτης  δημοσιογραφίας. 

Αυτά φυσικά ισχύουν και για το τηλεοπτικό κανάλι "Μέγα Τσάνελ", όπως το λέει ο Ψυχάρης. Εκεί κανοναρχεί ο Πρετεντέρης, που μονοπωλεί για τον εαυτό του τη συλλογική θέληση της πλειοψηφίας. Αυτός γνωρίζει την αλήθεια, και βρίζει από καθέδρας, όποιον πιάσει στο στόμα του. Αλλά δεν είναι δυνατό πλέον να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα και με επικίνδυνη απάθεια το βάναυσο ποδοπάτημα της αλήθειας. Ας μην κάνουν το λάθος ότι τα βάζουμε με τη ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ! Κάθε άλλο. 

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, κατά τη δική μου αντίληψη, θα πρέπει να πειθαρχούν σε ορισμένες αμετακίνητες ηθικές αρχές. Κάτι τέτοιο, δηλαδή, που δεν συμβαίνει στις μέρες μας. Πιστεύω ακράδαντα ότι η αυθεντικότητα μιας προσωπικότητας κυρώνεται από την κοινή συνείδηση. Κι όλοι ξέρουν πια ότι ο έλεγχος στις μέρες μας έχει περάσει στους ξυλοσχίστες. Κατά τον Πρετεντέρη, έλεγχος σημαίνει εμπαθής και κατά κανόνα ιδιοτελής πολεμική που την συνθέτει ένα αλλοπρόσαλλο συνονθύλευμα συκοφαντίας, κακοπιστίας και αισχρών χαρακτηρισμών, που απευθύνεται προς αμαθείς, προθυμότατους πάντοτε αποδέκτες της οποιασδήποτε μωρίας. Σήμερα ο πολιτικός μας βίος διέπεται, δυστυχώς, από τη δύναμη του εκβιασμού που είναι σε θέση να ασκούν οι ασυδότως θρασείς. Ο Παπανδρέου υπέστη και υφίσταται ακόμη μια εκβιαστική συμπεριφορά που στόχο έχει την αδρανοποίησή του και την περιχαράκωσή του στα σύνορα της εν Καστρί κατοικίας του!