Ακούω νέα παιδιά να πιπιλάνε την ίδια καραμέλα, ότι η ίδια τους η χώρα τα διώχνει για να πάρουν το δρόμο της... ξενιτιάς! Προσέξτε: Εχω τέσσερα αδέρφια που σε δίσεκτα χρόνια φύγανε και πλέον είναι "Ελληνοαυστραλοί". Είναι καλά, έχουν τις δουλειές τους, τις οικογένειές τους, τα παιδιά τους, τώρα και τα εγγόνια τους... Αλλά, πονάνε την πατρίδα. Κι αυτό δεν είναι απλώς μια κουβέντα. Εχει βάσανα, καημούς, πόνο. Και για μας φυσικά που μείναμε εδώ.
Εγώ προσωπικά, παρότι πήγα στη Γαλλία και πέρασα κάμποσο καιρό εκεί, δεν διανοήθηκα να εγκατασταθώ στο Παρίσι - και μιλώ για μια πόλη που την αγάπησα. Η Ελλάδα τρέχει στο αίμα μου, στη σκέψη μου, οι γνώσεις μου, οι μνήμες μου, τα πάθη και οι καημοί και όλα, είναι ΕΛΛΑΔΑ. Λοιπόν, δεν μπορώ να χωνέψω την ευκολία με την οποία κάποιοι παίρνουν μια απόφαση για φυγή στο εξωτερικό, το φωνάζουν, κάποια μέσα ενημέρωσης δίνουν διαστάσεις...
Κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολα στη χώρα μας. Αλλά το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες: Ισπανία, Πορτογαλία, Γαλλία κ.ά. Η ΖΩΗ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ! Όποιος θέλει να ζήσει καλά, ας κάτσει εδώ να παλέψει. Θα 'ρθουν καλύτερες μέρες.
No comments:
Post a Comment