Δείγματα ηθικής αχρειότητας

Γενικώς, φταίνε οι πολιτικοί αλλά φταίνε και τα μέσα ενημέρωσης. Τις περισσότερες ώρες της ζωής μας, τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μια συσκότιση που ματαιώνει κάθε προσπάθεια αληθινής ενημέρωσης. Είναι μεγάλη η ευθύνη και των πολιτικών και των μέσων ενημέρωσης που κινούνται με τον ίδιο ρυθμό και σε πλήρη σύμπνοια. Πέρα, βέβαια, από πολιτικές τοποθετήσεις, υπάρχει ένα σημείο συνάντησης όλων κι αυτό είναι η ευθύνη της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Το ερώτημα είναι πόσοι συναντώνται σ' αυτό το σημείο! Δίχως να το καταλάβουμε μπήκαμε σ' ένα ακάθαρτο παζάρι, όπου έχει πέραση η μικροπονηρία και το αλισβερίσι. Πρωταγωνιστής ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και συμπρωταγωνιστές τα στελέχη του κόμματός του, που ασκούνται με επιτυχία θα έλεγα στην τεχνική της πολιτικής που λειτουργεί με τα ελατήρια της δημοκοπίας. Καλοντυμένοι και ευθυτενείς, μεθάνε με τη λογομανία τους, με τον ήχο των λέξεων που εκστομίζουν, με τον τόνο και την επανάληψη των λέξεων, κατασκευάζουν συλλογισμούς που υπηρετούν τον λαϊκισμό, και επιχειρούν, με άμετρη υποκρισία και αλαζονία να μας βάλουν σε θέση υποτέλειας στη μαγεία των λέξεων που θεωρούν ότι έχουν απήχηση στη μάζα. Η φρασεολογία των τελευταίων ημερών αγγίζει τη λογική των λεκτικών πυροτεχνημάτων: Τυχοδιώκτης ο Παπανδρέου, καταστροφέας ο Παπανδρέου, έπεσε ο Παπανδρέου, στο ειδικό δικαστήριο ο Γιωργάκης... Η μάζα πρέπει να καταλαβαίνει για να παρασύρεται. Ποιος νοιάζεται αν ελέγχει αυτά που καταλαβαίνει! Και η μεγέθυνση από τον παραμορφωτικό τηλεοπτικό φακό δίνει καθημερινά χαστούκια και στην πιο πενιχρή έννοια ηθικής τάξης. Ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες οι δημοσιογράφοι των καναλιών προσπαθούσαν να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον σε υπερβολές: Πέφτει ο Παπανδρέου, έπεσε ο Παπανδρέου, καταρρέει ο Παπανδρέου, παραιτείται σε δύο ώρες ο Παπανδρέου, φεύγει από την Ελλάδα ο Παπανδρέου, είναι έτοιμο το νέο κυβερνητικό σχήμα (Μ. Καψής)... Δεν χρειάζεται πια να μιλάμε για το χθαμαλό επίπεδο της πολιτικής αγωγής μας. Αυτά προς το παρόν και για όλους εκείνους που σφυρίζουν αδιάφορα και βάζουν στο ίδιο τσουβάλι τον Σαμαρά και τον Παπανδρέου. Από τη μια το ήθος, κι από την άλλη ο καιροσκοπισμός και η αλαζονία, από τη μια ο αγώνας για τη σωτηρία του τόπου κι από την άλλη η εμμονή στην απαξίωση του αντιπάλου για την κατάληψη της πρωθυπουργικής καρέκλας. Τους χωρίζει χάος! Η αρετή δεν είναι λόγος (Αριστοτέλης: "Ω τλήμον αρετή, λόγος αρ' ήσθ'... εγώ δε σε ως έργον ήσκουν"), αλλά πράξη, βίωση, είναι πρωτίστως σιωπή που έχει ως φωνή τα τίμια έργα. Τι να πω για τον πολιτικό Σαμαρά που θέλει να δει τον αντίπαλό του, τον Παπανδρέου, να σφαδάζει παραιτούμενος και να ομολογεί ότι είναι... εγκληματίας! Ο Σαμαράς έδειξε τα χειρότερα χαρακτηριστικά ενός δεξιού πολιτικού. Τα δείγματα ηθικής αχρειότητας στην υπηρεσία των δικών του σκοπιμοτήτων, των προσωπικών και της παράταξής του.