Sunday, September 4, 2011

Πολιτική, δημοσιογραφία και η κριτική της σκοπιμότητας...

Με κάνουν και γελάω οι διάφοροι γραφιάδες υπερασπιστές των δικαίων του λαού και της τιμής του Ανδρέα Παπανδρέου. Άλλοτε εχθροί, αδιάφοροι, αντίπαλοι πολιτικοί και κάποιοι καιροσκόποι, τώρα επικαλούνται τον "ηγέτη" Ανδρέα για να κριτικάρουν - αρνητικά - το έργο της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου. Η εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" είναι μια ειδική περίπτωση εντύπου που επιχειρεί να εγκλωβίσει στην "πολιτική" της τους ανυποψίαστους αναγνώστες. Κάνει φοβερές προσπάθειες να φανεί δήθεν αντικειμενική αλλά είναι πλέον γνωστό ότι η εν γένει στάση της απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και τον πρωθυπουργό είναι καιροσκοπική και φυσικά δεν εδράζεται σε αξίες που καθοδηγούν τη "γραμμή" της. Τα οικονομικά προβλήματά της μπλέοκονται με τις επιθυμίες της εκδότριας... 

Έχω μείνει έμβρόντητος από την αλλαγή στάσης και κάποιων δημοσιογράφων που κάποτε ήσαν παρατρεχάμενοι κάποιων μελών του Εκτελεστικού Γραφείου και τρόφιμοι των διαδρόμων της Χαριλάου Τρικούπη. Κι εγώ πλέον μπορώ να λέω ό,τι θέλω αλλά δεν έχω εφημερίδα ούτε κάποιο άλλο μέσο επικοινωνίας για να διαπραγματευτώ την πολιτική συμπεριφορά μου. Πολλές φορές έχω γράψει αρνητικά για την κυβερνητική πρακτική και τα λάθη της πολιτικής του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω το γεγονός ότι υπάρχει εμμονή στην επίτευξη κάποιων στόχων. 

Έχω διαπιστώσει λάθη, παραλείψεις και ξέρω πολύ καλά ότι είναι αρκετά εκείνα τα στελέχη που δουλεύουν σε κυβερνητικές θέσεις και που είναι ανεπαρκή. Αυτό, όμως, δεν μου δίνει το δικαίωμα να διαγράψω την όλη πολιτική αυτής της κυβέρνησης. Ο νόμος για την Παιδεία, λόγου χάρη, που προσφάτως ψηφίστηκε, μπορεί να έχει κάποιες ατέλειες, ωστόσο λίγο μυαλό χρειάζεται για να διαπιστώσει κανείς ότι είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Κι αν η σπουδάζουσα του ΠΑΣΟΚ συμπλέει με εκείνην της Νέας Δημοκρατίας και των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, κι όλοι μαζί οργανώνουν τις καταλήψεις των πανεπιστημιακών σχολών, αυτό δεν σημαίνει ότι καλώς πράττουν. 

Επιτέλους, να φύγουν οι κομματικές νεολαίες από τα πανεπιστήμια, να πάψει η συναλλαγή καθηγητών και φοιτητών... Απ' όσα γνωρίζω πουθενά αλλού δεν κλείνουν πανεπιστήμια για ένα νόμο που ψήφισε η συντριπτική πλειοψηφία του κοινοβουλίου. Θέλει γι' αυτό ο Τσίπρας να ρίξει την κυβέρνηση; Ας πείσει, λοιπόν, με το πρόγραμμά του κι εφόσον διαθέτει την απαραίτητη πειθώ, τον ελληνικό λαό ώστε να ψηφίσει το κόμμα του για να κυβερνήσει αυτός και η παρέα του! 

Για να στοιχειοθετήσει την επιχειρηματολογία του ο δημοσιογράφος Τ.Παππάς (τον θυμάμαι να κυκλοφορεί στους διαδρόμους των γραφείων (ας πούμε... για ρεπορτάζ...), σε σημερινό άρθρο του, γράφει: 
Ο μουσικοσυνθέτης Ηλίας Ανδριόπουλος απαγόρευσε στο ΠΑΣΟΚ να χρησιμοποιεί στις εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις του το τραγούδι του «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες». Η κόρη του Μάνου Λοΐζου απαγόρευσε κι αυτή να χρησιμοποιεί το τραγούδι του πατέρα της «Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο». Δεν ξέρουμε αν οι απόγονοι του Καρλ Ορφ εξέδωσαν ανάλογη απαγόρευση για τα «Κάρμινα Μπουράνα». Υπάρχουν πάντως πολλά τραγούδια στο πλούσιο ελληνικό ρεπερτόριο τα οποία θα μπορούσε να αξιοποιήσει το νέο ΠΑΣΟΚ. Για παράδειγμα, «Στις φάμπρικες της Γερμανίας και του Βελγίου τις στοές» που τραγούδησε ο μεγάλος Στέλιος Καζαντζίδης την περίοδο της μαζικής μετανάστευσης. Ισως με το μνημόνιο η χώρα ξαναζήσει ανάλογα φαινόμενα. 
Τα δυο τραγούδια που "απαγορεύτηκαν" έγιναν παγκοίνως γνωστά και διάσημα γιατί τραγουδήθηκαν από τα εκατομμύρια των μελών και οπαδών του ΠΑΣΟΚ. Το να τα "απαγορεύουν" ο δημιουργός και η κόρη του Λοϊζου, είναι αφέλεια που δυστυχώς εξωτερίκευσε τον συναισθηματισμό του αγαπητού Ηλία, αλλά και την έχθρα (προς το ΠΑΣΟΚ) της κόρης του Λοϊζου. Όσο για τις μπούρδες περί "μετανάστευσης", δεν έχω να πω κάτι... Η κακεντρέχεια δεν είναι καλός σύμβουλος. Καλύτερα να μιλάνε εκείνοι που έχουν πάθει και ξέρουν. 

Αυτό που ξέρω  είναι ότι η κριτική της σκοπιμότητας είναι ένα φαινόμενο της εποχής μας και μάλιστα είναι ένα είδος νοσηρού ναρκισσισμού. Ορισμένοι από τους δημοσιογράφους είναι αλήθεια ότι θεωρούν τους εαυτούς τους κηδεμόνες της πολιτικής, της ηθικής και της ευφυίας του ελληνικού λαού. Πιστεύουν ότι αυτοί έχουν το δικαίωμα να στηρίζουν ή να καταβαραθρώνουν κυβερνήσεις στο όνομα της "αλήθειας" και της "ενημέρωσης"! Πλέον όλοι γνωρίζουν ότι η κοινωνία μας πολυβολείται από πολλές "αλήθειες". Πιστεύω ακράδαντα ότι η σημερινή δημοσιογραφία, εν πολλοίς, τροφοδοτεί τη μισαλλοδοξία και την πολιτική σύγχυση. 

Μια πολιτική θα κριθεί από το γενικό ήθος της. Από το κλίμα της. Από τους ιδανικούς σκοπούς της κι αν ακόμη συμβεί να μη τους πραγματώνει. Και η ηθική αξιολόγηση μιας πολιτικής δεν μπορεί να χωριστεί ούτε από το ήθος ούτε από την πρόθεσή της. Κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν σκέφτηκε  να θεωρήσει τον Παλαμά ότι αμάρτανε στα ιερά και τα όσια που ο ίδιος ετίμησε όσο κανείς, επειδή επρόβαλε αρνητής  και ξεθεμελιωτής  παραδόσεων καθιδρυμένων, ιδανικών, πίστεων, συμβόλων, στον "Δωδεκάλογο του Γύφτου"... Αλλά η τακτική ορισμένων δημοσιογράφων με παραπέμπει στον Μακάρθι που βάζουν απέναντι στον Γιώργο τον Ανδρέα Παπανδρέου, παίρνουν το υποδεκάμετρο και βγάζουν αποφάσεις. Δεν χωράει μακαρθισμός στην ελληνική κοινωνία - σήμερα!

No comments: