Tuesday, April 5, 2011

Εγώ δεν λέω "καληνύχτα..." γιατί θέλω να είμαι -πλέον- απέναντί τους!

Κυρίες και κύριοι, ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ σας! 'Η αλλιώς: αποχαιρετισμός στα όπλα...

Το μπλογκ αυτό ξεκίνησε σε μία εποχή που η πολιτική είχε αρχίσει να με απογοητεύει. Η εκλογή του Γιώργου στην ηγεσία του Πασόκ τότε, οι ιδέες που ο ίδιος πρέσβευε και ο αγώνας που δώσαμε όλοι μαζί κατά των ενορχηστρωμένων ΜΜΕ, μου δημιούργησαν μία αίσθηση νέας μεταπολίτευσης.

Πίστευα ότι η εκλογή της νέας κυβέρνησης του Πασόκ, υπό τον Γιώργο Παπανδρέου, ήταν η τελευταία ελπίδα της πολιτικής να επιβιώσει... Δυστυχώς, διαψεύσθηκα ΟΙΚΤΡΑ. Η μάχη με το οικονομικό χάος, που μας κληροδότησε ο τεμπέλαρος πρώην πρωθυπουργός, μας οδήγησε στο βάλτο: ο Γιώργος ασχολήθηκε (ίσως δικαιολογημένα, ίσως αδικαιολόγητα) ΜΟΝΟΝ με τα οικονομικά και ξέχασε ή αναγκάστηκε να ξεχάσει τα θεσμικά ζητήματα και τις αλλαγές, οι οποίες ... περιορίστηκαν στο να σταματήσω πλέον εγώ, ως δικηγόρος, να αποτελώ "κλειστό επάγγελμα" (!) και να με αναγκάσουν να ασχολούμαι όλη μέρα με το να συλλέγω ΦΠΑ (!!) για τα ταμεία του κράτους αντί να με απασχολεί το επιστημονικό μου έργο. Τέτοια αλλαγή! Την ίδια στιγμή, το εμπόριο μαραζώνει και η ανάπτυξη είναι μηδενική.

Δυστυχώς, μαζί με το βάλτωμα, αποδείχθηκε και η ανικανότητα βασικών (και αγαπητών τότε) στελεχών μας: τί να πρωτοπεί κανείς για τον Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος εφάρμοσε μία οικονομική πολιτική χωρίς φαντασία και χωρίς κοινωνική ευαισθησία? Τέτοια φοροεισπραχτικά μέτρα ήξερα κι εγώ να πάρω κι ας μην έχω σπουδάσει οικονομικά! Ο Γ.Ραγκούσης από προσιτός γραμματέας έγινε απρόσιτος υπουργός και ενώ κάποτε ο αείμνηστος Ε.Γιαννόπουλος, ως υπουργός Δικαιοσύνης των κυβερνήσεων του Ανδρέα, έβγαζε όλα τα "κάστανα" από τη φωτιά, σήμερα ο Καστανίδης έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης (κι ας ήταν ο υπαίτιος μιας από τις πρώτες άστοχες επιλογές της νέας κυβέρνησης, με το διορισμό Δημήτραινα ως ΓΓ του υπουργείου)!

Η απογοήτευσή μου φάνηκε νωρίς. Προσωπικά, δεν έδινα κανέναν περιθώριο λάθους στον Γιώργο. Πίστευα και πιστεύω ότι, αν βρήκαμε χάος, έπρεπε να το πούμε ΕΞ ΑΡΧΗΣ και να δακτυλοδείξουμε στον κόσμο τον υπαίτιο της κατάστασης, τον πρώην πρωθυπουργό. Επρεπε επίσης να στείλουμε κάποιους κλέφτες στο εκτελεστικό απόσπασμα!

Δυστυχώς, τίποτε δεν έγινε και τώρα τίποτε δε συμμαζεύεται...

Γιώργο, δυστυχώς, με την τακτική σας οδηγείτε έναν αστό δημοκράτη πολίτη να αποφασίσει να ψηφίσει, στις επόμενες εκλογές, εξωκοινοβουλευτική αριστερά ή αναρχικούς! Και μαζί, με οδηγήσατε πλέον στην απόφαση ότι αυτό το μπλογκ έκλεισε (προ πολλού) τον κύκλο του.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ 1: περιμένω την ώρα που θα προκηρυχθούν εκλογές ώστε να δω ΠΟΙΟΣ από το γραφείο του Προέδρου θα έχει το ΘΡΑΣΣΟΣ να μου τηλεφωνήσει και να ζητήσει τη στήριξή μου... Από τώρα γελάω με τη σκέψη!

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ 2: πριν ένα μήνα έμαθα ξαφνικά ότι έπρεπε να κάνω ΑΜΕΣΑ μία σοβαρότατη και επικίνδυνη χειρουργική επέμβαση στη σπονδυλική στήλη, αλλιώς θα έμενα παράλυτος από τη μέση και κάτω. Δόξα τω Θεώ, η επέμβαση έγινε και είμαι σήμερα στα πόδια μου έχοντας αποφύγει την παραπληγία. Για να σωθώ χρειάστηκε να πληρώσω 23.000 ευρώ και το Ταμείο μου ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ τίποτε απολύτως γιατί η σύμβασή του με την κλινική δεν ... δικαιολογούσε τις αμοιβές των γιατρών. Αυτό, παρά το γεγονός ότι κάθε χρόνο πληρώνω 3.500 ευρώ περίπου στις ασφαλιστικές μου εισφορές και είμαι 16 χρόνια επαγγελματίας, δηλαδή grosso modo έχω ήδη καταβάλλει στο Δημόσιο το ποσόν των 56.000 ευρώ! Χρειάστηκα μία -1- φορά τη βοήθειά τους και δεν την είχα! Σκεφτείτε να μην είχα γονείς ή φίλους για να με βοηθήσουν. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ "πρώτα ο πολίτης" κύριε Πρωθυπουργέ?

Κυρίες και κύριοι, καληνύχτα σας!

5 comments:

OOO said...

Θαρθουν καλυτερες μερες και νυχτες,νασαι σιγουρος.Σε εκτιμω.

OOO said...

Αν και δεν εχει τοση σημασια.

Sotiris Sotiropoulos said...

Ακόμη κι αν καληνυχτίζουμε, στον γλυκό ύπνο μας οι φωνές σαν τη δική σου ακούγονται και χαλάνε τον ύπνο (γίνονται εφιάλτης) εκείνων που πρόδοσαν τα νεανικά μας όνειρα!
Εμείς -και συ βεβαίως- είτε από "χούϊ" είτε από πανανθρώπινη πνοή, δεν σταματάμε ποτέ, ποτέ...
Σ.Σ.

paramythou said...

Μια καληνύχτα τη λέω κι εγώ συχνά τελευταία. Γιατί κάθε φορά που βλέπω τις εικόνες που περιγράφεις γύρω μου, θέλω να το κλείσω το παραμύθι. Με μια καληνύχτα.

Υστερα απο λίγο όμως, στοιχειωμένο και ενοχλητικό, το παραμύθι αυτό το κακό, ξυπνάει μέσα μου σα θάλασσα φουρτουνιασμένη που με εκδικείται. Ναυαγός εγώ, πιάνομαι απο μια σανίδα κι αγωνίζομαι για να επιβιώσω.
Και κάθε φορά που βγαίνω στην στεριά, θέλω να πω μια καληνύχτα. Τη λέω και προχωρώ, επιλέγοντας να αφήσω πίσω μου και να ξεχάσω μικρές, μεγάλες και θανάσιμες προδοσίες...

Τώρα το γνωρίζω καλά. ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΑΞΙΖΟΥΝ ούτε την καληνύχτα μας...
Ας πορευτούμε μόνοι, δίνοντας αξία στα σημαντικά της ζωής...
τα σέβη μου

Στέλιος said...

Niko se eyxaristw gia tin anadimosieysi! Gia na deis posi parembatikotita exun oi anartiseis mas, sou anaferw oti amesws me pire sunergatis tou Proedrou tilefono (ta stoixeia tou sti diathesi sou). Arnithika bebaiws na apantisw...