Friday, December 31, 2010

Μια καινούργια μέρα - όλα θα πάνε καλύτερα!

Απλώς είμαι αισιόδοξος. Θέλω να είμαι αισιόδοξος. Αλλωστε την αισιοδοξία μπορεί κανείς να την πάρει όπως θέλει. Αισιοδοξία μπορεί να είναι εμπιστοσύνη  στη διατήρηση, στη διαιώνιση του ανθρώπου ως φορέα της ανθρωπιάς, αισιοδοξία μπορεί να είναι και η προσδοκία του ερχομού ενός υπερανθρώπου κάπως ανάλογου με αυτόν που είχε ευαγγελιστεί ο Νίτσε. 

Ωστόσο, σκέφτομαι ότι ΑΥΡΙΟ μπορεί οι μεγαλύτερες επαναστάσεις που γνώρισε η ανθρώπινη Ιστορία, όπως η Γαλλική και η Ρωσική, να αποδειχτεί ότι ήσαν απλώς μικροεκδορές στην επιδερμίδα της ανθρώπινης μοίρας. Γι' αυτό πιστεύω ότι στις επιθέσεις του οποιουδήποτε δυνάστη, οι αντιδράσεις της σημερινής κοινωνίας, οι όποιες αντιδράσεις (αν αυτές που βλέπουμε καθημερινά είναι αντιδράσεις), είναι εκτός τόπου και χρόνου. Νιώθω ότι ως άνθρωποι, ως γενιές που που είχαν την προσδοκία μιας ευχάριστης ζωής με ανέσεις, ελευθερία, χαρά, συντροφικότητα, αλληλεγγύη, έχουμε προδοθεί. Λες και ήρθαμε με τον σπόρο της αυτοκαταστροφής μέσα μας.

Μια νηφάλια ματιά στην εποχή μας, δείχνει πως δεν ελέγχουμε πλέον τις εξελίξεις - είτε πολιτικές είτε κοινωνικές είτε και τεχνολογικές. Υπάρχουν οι κεντρικές εξουσίες που καθημερινά οπλίζονται και γίνονται απροσμάχητες. Υπάρχουν τα ψήγματα ενός περίεργου ολοκληρωτισμού που τα ανακαλύπτουμε στην καθημερινή ζωή μας. Αυτός ο κόσμος που μας αποκαλύπτεται κι εμείς μένουμε στήλες άλατος, θα γεμίσει σε λίγο με "ναυάγια". Εχω την εντύπωση ότι κάποια στιγμή δώσαμε τη μάχη του ανθρωπισμού και τη χάσαμε. Κερδίζουν αυτοί που έχουν τα "προσόντα", οι τεχνοκράτες που δεν έχουν "ψυχή" αλλά δύναμη.

Είναι φανερό πλέον ότι η εποχή μας έχει αδειάσει έννοιες από κάθε περιεχόμενο και το δυστύχημα είναι ότι αδυνατεί να τις αντικαταστήσει με άλλες. Είμαστε ακόμη στην ώρα των ιμπεριαλισμών. Μάθαμε για τον ιμπεριαλισμό των τραπεζών, για τον ιμπεριαλισμό των κερδοσκόπων, για των ιμπεριαλισμό των "οίκων αξιολόγησης", για τον ιμπεριαλισμό κάποιων που είναι κρυμμένοι κάπου και προωθούν με κλεφτές κινήσεις τα πιόνια τους. Νιώθω ότι είμαστε η "λεία" τους. Κι αυτοί είναι οι... γύπες!

Σ' αυτή, λοιπόν, την περίεργη συγκυρία, ο τελευταίος σφαδασμός της ανθρώπινης ψυχής είναι οι εξεγέρσεις των νέων, οι οποίες μπορεί να είναι άναρθρες, αλλά έχουν το πάθος μιας αλλαγής! Και είναι να εξεγείρονται γενικώς, γιατί κάποια στιγμή κατάλαβαν ότι γεννήθηκαν στο στίβο και είναι υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουν τα λιοντάρια!

Thursday, December 30, 2010

Δεν κατάλαβαν γιατί βρέθηκαν στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας!!!

Οι άνθρωποι είναι ανεύθυνοι! Το ρεπορτάζ από τη χθεσινή ορκωμοσία των νέων δημοτικών αρχόντων της Αθήνας είναι... χαρούμενο! Οι εκπρόσωποι, λοιπόν, της αντιπολίτευσης φρόντισαν να κάνουν αισθητό το στίγμα της τακτικής που θ' ακολουθήσουν. Ωστόσο εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι δεν κατάλαβαν γιατί πήραν μέρος στις εκλογές και πολύ περισσότερο τώρα που συμμετέχουν. Οι δηλώσεις τους μιλάνε από μόνες τους. 
Ο Νίκος Σοφιανός της Λαϊκής Συσπείρωσης δήλωσε πως "οι κομμουνιστές δηλώνουν πως θα υπερασπιστούμε τα δικαιώματα του λαού", αναφορά στους διαμαρτυρόμενους συμβασιούχους
Η Ελένη Πορτάλιου της παράταξης που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε πως "δεν θα υπακούσουμε στους αντισυνταγματικούς νόμους του Μνημονίου" και ζήτησε τον διαχωρισμό Εκκλησίας και κράτους.
Δήλωση έκανε και ο επικεφαλής του συνδυασμού "Ανταρσία", Πέτρος Κωνσταντίνου υπερασπιζόμενος τους συμβασιούχους του Δήμου, ενώ τόνισε πως η παράταξή του θα αγωνιστεί "για την κατάργηση του μνημονίου και του Καλλικράτη".
 Κατάλαβαν ότι αυτοί που τους ψήφισαν ενδιαφέρονταν για την πόλη στην οποία ζουν;;; Η Αθήνα τους χρειάζεται για να δουλέψουν όλοι μαζί και να δει άσπρη μέρα. Αφού έταξαν σκοπό της θητείας τους να κάνουν αγώνα, λόγου χάρη, για την κατάργηση του "Μνημονίου", γιατί δεν πήγαιναν στη Βουλή; Αν καταργηθεί το Μνημόνιο, θα φύγουν ως δια μαγείας τα σκουπίδια, θα μπορούμε να περπατάμε στα πεζοδρόμια, θα έχουμε περισσότερο πράσινο, θα γίνει πιο όμορφη και ελκυστική η πόλη μας; Η κυρία Πορτάλιου ζήτησε το "διαχωρισμό Εκκλησίας και κράτους". Μπράβο! Ευτυχώς, γιατί τα τελευταία χρόνια δεν μπορούσα να κοιμηθώ, αφού με απασχολούσε αυτός ο περιβόητος πια "διαχωρισμός". Δηλαδή, σε τι θα μας ωφελήσει;;;
[Α, ξέχασα, δεν άκουσα κάτι για το τζαμί των μουσουλμάνων! Κυρία Πορτάλιου, ελπίζω ότι θα αγωνιστείτε ώστε ν' αποκτήσουν επιτέλους οι "αδελφοί" μας μουσουλμάνοι αυτό που δικαιούνται... ]
Ενας λαός μαραζιάρης...

Friday, December 24, 2010

Γιατί ΔΕΝ πρέπει να τιμούμε τον Καραμανλή - τον πατριάρχη της Δεξιάς!

Στο πλακόστρωτο της νέας παραλίας της Θεσσαλονίκης, στο ύψος του δημαρχείου, βρίσκεται από την Πέμπτη ο ανδριάντας του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
[Το σημερινό δημοσίευμα αφιερώνεται στη μνήμη του πατέρα μου, που υπήρξε ένας φανατικός δημοκράτης. Δεν θα ξεχάσω την εποχή των Ιουλιανών που μ' έπαιρνε μαζί του στις διαδηλώσεις... Στα μάτια μου, η υψωμένη γροθιά του...]
Όλα τα είχε η Μαριορή, ο φερετζές της έλειπε! Και λέω για τη Θεσσαλονίκη, την πόλη που μπορεί να επαίρεται πλέον ότι έχει σε περίοπτη θέση τον ανδριάντα του Καραμανλή. Φρόντισε ο Παπαγεωργόπουλος πριν εγκαταλείψει τον δήμο της Θεσσαλονίκης, να βρομίσει την πόλη με το άγαλμα ενός ανθρώπου που μπορεί να αγαπήθηκε, αλλά συγχρόνως και να μισήθηκε. Ανήκω σ' εκείνους που δεν ξεχνούν.  Κι έχω άπειρους λόγους, εγώ ως πολίτης, για να μην ξεχνώ τα έργα και τις ημέρες ενός πολιτικού που ξεπάτωσε την Ελλάδα κι εξαπάτησε τους Έλληνες. 
Αν εμείς έχουμε να "θυμόμαστε" πολιτικές εκτροπές  και παρεκτροπές, ξέρουμε πολύ καλά ότι ο Καραμανλής ήταν ο ηθικός αυτουργός. Δηλαδή για ποιο λόγο θα πρέπει να θυμόμαστε τον Καραμανλή; Όπως περνάει ο καιρός, οι οπαδοί του το μόνο που έχουν να λένε είναι ότι... μας έβαλε στην Ευρωπαϊκή Ένωση!!! Χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι, που έλεγε κι ο πατέρας μου. Δηλαδή, κάτι για το οποίο, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί οι γενικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, χωράει πλέον πολλή συζήτηση. Οι Δεξιοί έχουν κάθε λόγο, γιατί νιώθουν την ανάγκη να πιαστούν από κάπου. Γιατί εμείς οι άλλοι πρέπει να τιμούμε τον Καραμανλή; 
Από το 1956 που ουσιαστικά άρχισε η μαζική μετανάστευση, μέχρι το 1960 έφευγαν στην ξενιτιά κάθε χρόνο 100.000 άτομα! Τότε ήταν πρωθυπουργός ο Καραμανλής. Μέσα σε μια δεκαετία (1955-1964) υπολογίζεται ότι εγκατέλειψαν τη χώρα περίπου 600.000 άτομα. Δηλαδή το 7% του ελληνικού πληθυσμού εγκατέλειψε τη χώρα προσωρινά ή μόνιμα. Αυτά τα νούμερα δεν είναι ακριβή, γιατί υπήρχε και η παράνομη μετανάστευση που δεν καταγράφηκε στα επίσημα αρχεία. Η συντριπτική  πλειοψηφία των μεταναστών ήταν νέοι, που ένα μέρος του -όπως χαρακτηριστικά σημειώνει και ο Κων/νος Τσουκαλάς ("Η ελληνική τραγωδία. Από την απελευθέρωση ως τους συνταγματάρχες")- θα έπρεπε να αποτελέσει το δημιουργικότερο εργατικό δυναμικό. Το βιβλίο του Τσουκαλά διαβάζω και φρεσκάρω τη μνήμη τη δική μου και των αναγνωστών μου. Αλλά αμφιβάλλω αν κινητοποιηθεί η σκέψη εκείνων που εξακολουθούν να αναφέρονται με δέος στον άνθρωπο που εδραίωσε τη Δεξιά στη χώρα μας.
Αργότερα, λοιπόν, ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο και οι ειδικευμένοι εργάτες: το 1961 αποτελούσαν το 49,6% των μεταναστών και το 1962 το ποσοστό έφθασε το 56,2%. Οι μακροπρόθεσμες συνέπειες αυτής της τάσης ήταν προφανώς ολέθριες, αλλά η Δεξιά την ενθάρρυνε γιατί συμφωνούσε με την πολιτική της. Οι ταραγμένες μάζες των ανέργων εκτονώθηκαν, οι εργάτες των μικρών επιχειρήσεων ελέγχονταν ευκολότερα και τα εμβάσματα των μεταναστών εκάλυπταν το ισοζύγιο πληρωμών και τον παρασιτικό τομέα της οικονομίας: από μακροπρόθεσμη άποψη, το οικονομικό-κοινωνικό οικοδόμημα ίσως κλονίστηκε αλλά στο μεταξύ το κοινωνικό υπόβαθρο της Δεξιάς είχε ενισχυθεί. 
Ανοίγοντας τις πύλες στους "προστάστες" η Δεξιά εξασφάλισε την περαιτέρω πολιτική και οικονομική εξάρτηση της χώρας από το ΝΑΤΟ. Η πολιτική της Δεξιάς ανταποκρίνονταν απολύτως στα συμφέροντα  της οικονομικής ολιγαρχίας, η οποία επιδίωκε κυρίως να αγκιστρωθεί στα κεκτημένα προνόμιά της δίχως να διακινδυνεύσει άλλο. Η ολιγαρχία διαποτίστηκε από την "ιδεολογία" της Κοινής Αγοράς και προσέβλεπε  προς την εποχή που η Ελλάδα θα "κυβερνιόταν από τις Βρυξέλλες". Έτσι, λοιπόν, καμιά κυβέρνηση, οποιασδήποτε απόχρωσης, δεν θα έθιγε τα συμφέροντά της... Τώρα, είναι ν' απορεί κανείς  με τη στάση της σημερινής Δεξιάς. Αφού αυτό που επιδίωκε έχει γίνει πραγματικότητα: Η Ελλάδα κυβερνιέται από τις Βρυξέλλες! Τι θέλει και μιλάει;; 
Μπορεί κανείς από όσους έχουν μνήμη να ξεχάσει τις παράνομες εγγραφές στούς εκλογικούς καταλόγους, τον τεράστιο αριθμό (αναφέρονται 500.000) των διπλοψηφισάντων, τον αριθμό των ανύπαρκτων ψηφοφόρων. Ειδικά στις εκλογές του 1961, εκτός από τη νοθεία, χαρακτηριστική ήταν και η βία που ασκήθηκε συστηματικά στην ύπαιθρο, ιδιαίτερα κατά την προεκλογική περίοδο. Μοιράστηκαν σημαδεμένα ψηφοδέλτια και όσοι τα έπαιρναν απειλούνταν με κυρώσεις, εάν τα ψηφοδέλτιά τους δεν βρίσκονταν στην κάλπη μετά τις εκλογές. 
Η χρόνια εξάρτηση των περισσότερων αγροτών από τα χρεοστάσια και τα δάνεια της Αγροτικής Τράπεζας ενίσχυσε την οικονομική εξάρτηση των αγροτών από το κράτος, σε συνάρτηση και με τη δυνατότητα της χωροφυλακής να επιβάλλει πρόστιμα ή να απαγγέλλει κατηγορίες για μεγάλα ή μικρά αδικήματα. Η οικονομική πίεση συνδυαζόταν με μέτρα ανοικτής καταπίεσης. Συμμορίες της Δεξιάς βοηθούσαν τη χωροφυλακή και την οργάνωση των ΤΕΑ, που δημιουργήθηκε αρχικά κατά μήκος των συνόρων αλλά επεκτάθηκε σε ολόκληρη τη χώρα και συμμετείχε στην τρομοκρατία της υπαίθρου. Οπλοφορούσαν συνεχώς, χτυπούσαν τους αντιπάλους τους, επέδραμαν στην ύπαιθρο και συχνά έκαιγαν αγροκτήματα και σοδειές αντιπολιτευοπένων. 
Οι εφημερίδες της Αριστεράς δεν κυκλοφορούσαν στην επαρχία, ενώ οι εφημερίδες του Κέντρου κυκλοφορούσαν και διαβάζονταν με κίνδυνο. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί μετέδιδαν την κομματική προπαγάνδα... Το κράτος δεν θεωρούσε αρκετή την πολιτική και ιδεολογική εξουδετέρωση της οργανωμένης Αριστεράς. Η καταπίεση στις μεγάλες πόλεις αποσκοπούσε στη χαλιναγώγηση του εργατικού κινήματος. Αν και μετά το 1955 συγκαλύφθηκε η ανοιχτή τρομοκρατία, ωστόσο ο μηχανισμός καταπίεσης διατηρήθηκε. Το "πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων" ήταν απαραίτητο για κάθε δραστηριότητα που απαιτούσε άδεια από τη διοίκηση: για τους δημόσιους υπαλλήλους και για τους υπαλλήλους κάθε ιδιωτικής και ημιδημόσιας επιχείρησης που ελέγχονταν από το κράτος. Για την απόκτηση διαβατηρίου ή άδειας οδηγού, για την είσοδο στο Πανεπιστήμιο, για το κυνήγι, για το ψάρεμα κ.λπ. 
Δημιουργήθηκε, έτσι, μια ατμόσφαιρα ασφυκτική. Σε μια χώρα όπου, πριν από το μεταναστευτικό κύμα τουλάχιστον, η ανεργία αποτελούσε το οξύτερο πρόβλημα των μαζών, η απειλή της απώλειας μιας θέσης ήταν προφανώς το αποτελεσματικότερο μέσο πολιτικού ελέγχου. Πολυσύνθετοι κατάλογοι "μη εθνικοφρόνων" υπήρχαν στα αρχεία της αστυνομίας, η οποία αρνούνταν να χορηγήσει πιστοποιητικό εθνικοφροσύνης. Αλλά και στο χώρο του συνδικαλισμού η κατάσταση ήταν δραματική. Δεν υπήρχε γνήσια εκπροσώπηση. 
Είχε οργανωθεί ένα πολύπλοκο σύστημα αντιπροσώπευσης που απέκλειε μια ριζοσπαστική εργατική  ηγεσία. Κατασκευάστηκαν "σωματεία-σφραγίδες" με δέκα μόνον μέλη. Το κράτος εξασφάλισε και τον έλεγχο της ΓΣΕΕ. Η αντεργατική πολιτική της ΓΣΕΕ, σε συνδυασμό με τις συνεχείς πιέσεις του κράτους και των εργοδοτών, που απειλούσαν με διαγραφή τους αντιπροσώπους και τα μέλη, συνετέλεσαν στον εκφυλισμό και την αποδυνάμωση του εργατικού κινήματος... Το νομικό θεσμικό πλαίσιο δεν αρκούσε, ωστόσο, για την εξασφάλιση μιας μόνιμης επικράτησης της Δεξιάς. Χρειάστηκε ένας ευρύς μηχανισμός καταπίεσης για να εφαρμοστούν τα πολιτικά, τα οικονομικά και τα αστυνομικά μέτρα
Δεν θα παραβλέψει κανείς τη δημιουργία, ύπαρξη και λειτουργία στους κόλπους του στρατού της μυστικής οργάνωσης ΙΔΕΑ, που ήλεγχε τις Ενοπλες Δυνάμεις και εξασφάλιζε την ιδεολογική τους ομοιογένεια. Σε γενικές γραμμές, χάρη στη θεσμοποίηση μιας σειράς καταπιεστικών μέτρων και στην οργάνωση της καταπίεσης, η Δεξιά δημιούργησε συνθήκες για τη μονοπώληση της πολιτικής εξουσίας. Η ανοιχτή παρέμβαση του τότε βασιλιά στην επιβολή του Καραμανλή μετά το θάνατο του Παπάγου δεν επέτρεψε στη Δεξιά να οικοδομήσει ένα κόμμα με δημοκρατική διάρθρωση. Ο Καραμανλής, όπως κιαι ο προκάτοχός του [ο Παπάγος], κυβερνούσε το κόμμα του ως απόλυτος δικτάτωρ, υποστηριζόμενος από τις δυνάμεις που του είχαν προσφέρει τη θέση αυτή...
Θα σταματήσω εδώ. Κάποια στιγμή θα γράψω κι άλλα - λίγο πολύ γνωστά, αλλά που είναι χρήσιμο να τα θυμίζουμε. ΟΧΙ ΣΤΗ ΛΗΘΗ! Γι' αυτό...
  • Μήπως θα πρέπει να μάθουμε κάποτε πού βρισκόταν ο Καραμανλής στα χρόνια του  πολέμου του '40, της Κατοχής, της εθνικής αντίστασης, στα χρόνια του εμφύλιου σπαραγμού;;;
  • Μήπως θα πρέπει να αναρωτηθούμε πώς βρέθηκε στην πολιτική κονίστρα ο Καραμανλής;;;
  • Πώς απέκτησε όλα όσα έχουν οι Καραμανλήδες (π.χ. ο Λόφος της Φιλοθέης);;;  
  • Μήπως θα πρέπει να μάθουμε γιατί ο Καραμανλής δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη από τον Ελληνικό λαό για όλα όσα έπραξε σε βάρους του, αρχίζοντας από τα χρόνια της βίας και της νοθείας και για όλα όσα ακολούθησαν;;;

Monday, December 20, 2010

Ενας desperados της ιδέας του αναχωρητισμού!

Η κατάσταση με τα βουνά των σκουπιδιών σε όλους τους δρόμους της Αθήνας έχει φτάσει στο απροχώρητο. Τα πεζοδρόμια είναι φορτωμένα με σκουπίδια, τα σκουπίδια είναι σκορπισμένα στους δρόμους, ανά πάσα στιγμή κινδυνεύει ο καθένας να φάει καμιά γλίστρα και να σκοτωθεί, οι μολύνσεις καιροφυλακτούν, η βρόμα "κυκλοφορεί" παντού, η εικόνα δυστυχώς μιλάει από μόνη της!!!
Είμαστε για κλάμματα. Ποιος φταίει;;; Δεν θα χρειαζόταν να αναρωτηθούμε. Έχουμε εκλέξει κυβέρνηση, δημοτική αρχή, νομάρχη, περιφερειάρχη... Έχουμε εργαζομένους, υπεύθυνους για την αποκομιδή των σκουπιδιών... Εμένα τον πολίτη, με νοιάζει ποιος φταίει;;; Εγώ ο πολίτης πληρώνω, πληρώνω, πληρώνω! Εγώ ο πολίτης υποφέρω καθημερινά και κανείς δεν μου δίνει λογαριασμό. Δεν μπορώ να ξέρω αν οι κρατικοί και δημοτικοί (κ.λπ.) αξιωματούχοι έχουν ακόμη αποθέματα ανιδιοτέλειας και αξιοπρέπειας. Το αποτέλεσμα μετράει...
Το κατά πόσο νιώθουν ένοχοι όλοι αυτοί, είναι ένα άλλο θέμα. Η "ενοχή" πάντως είναι και ατομική, ανεξαρτήτως των ηθικών ή όποιων άλλων δικαιολογητικών της, η αξία των οποίων είναι υποκειμενική. Ομως, τι νόημα  μπορεί να έχει η ευθύνη αυτού του είδους  όταν οι δεσμοί της ηθικής συνάρτησης ατόμου και κοινωνικού συνόλου έχουν αποκοπεί ακριβώς λόγω της  έκπτωσης, στη συνείδηση του ατόμου των αξιών που είναι αξονικοί πυρήνες της ζωής του συνόλου;
Τέλος πάντων, διαφοροποιήσεις, απογοητεύσεις και αλλεπάλληλες οδυνηρές διαψεύσεις μας οδηγούν στη θέση της εκούσιας παραίτησης. Νιώθω πλέον ότι η ομαδική πάλη και η περίφημη engagement με έφθειρε ανεπανόρθωτα. Η πείρα μου πλέον λέει ότι πρέπει να δυσπιστώ παρά να εμπιστεύομαι.

Tuesday, December 14, 2010

Απορία φορολογούμενου που χρωστάει 600 ευρώ!


Την απόσυρση της διάταξης που προέβλεπε τη διαγραφή χρεών προς το Δημόσιο ύψους 24 δισεκατομμυρίων, ανακοίνωσε από το βήμα της Βουλής ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος δεσμεύθηκε ότι η διάταξη θα επανεισαχθεί σε άλλο νομοσχέδιο, αφού προηγουμένως έχουν δημοσιευθεί στο διαδίκτυο όλα τα ονόματα των οφειλετών που έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο.
Δηλαδή, να ηρεμήσω τώρα; Και ξέρετε γιατί το λέω; Εχω ένα ληξιπρόθεσμο χρέος 600 ευρώ στην  Εφορία. Μόλις, λοιπόν, άκουσα ότι διαγράφονται τα ληξιπρόθεσμα άρχισα να χορεύω από τη χαρά μου γιατί φαντάστηκα ότι θα ήμουν κι εγώ ένας εξ αυτών, τα χρέη των οποίων ο τσάρος της Οικονομίας αποφάσισε να διαγράψει - με τόση μεγαλοψυχία! Τώρα που απέσυρε τη διάταξη, μ' έπιασε μελαγχολία... Βέβαια δεσμεύτηκε για επανεισαγωγή της διάταξης... Η κλεψύδρα μετράει!

Sunday, December 12, 2010

Η δραστική ζύμη του φανατισμού

Κουράστηκα να γράφω (και επωνύμως), αφού ελάχιστοι (πιθανολογώ) με παρακολουθούν κι έχουν όρεξη να "νευριάσουν" για τα κακώς κείμενα. Δεν έχω πλέον εμπιστοσύνη στα μέσα ενημέρωσης και στους δημοσιογράφους που υπηρετούν τ' αφεντικά τους. Εμαθα τη δημοσιογραφία κοντά σ' έναν μεγάλο δημοσιογράφο, τον Κώστα Νίτσο, που έβγαλε στην πιάτσα γενιές δημοσιογράφων. Ομως αν ρωτήσετε κάποιον νεότερο δεν θα ξέρει ποιος είναι. Κι εκείνοι τους οποίους ευεργέτησε, μάλλον τον έχουν ξεχάσει. Και ξέρετε ότι ο Νίτσος ουδέποτε αγάπησε τα φώτα της δημοσιότητας, με την έννοια που δίνουμε σήμερα, δηλαδή να βγαίνει στα κανάλια, να δίνει συνεντεύξεις, να κάνει δηλώσεις ή να γράφει ή ακόμη να συχνάζει σε κοσμικές συνάξεις. Εκανε τα "ΝΕΑ" μεγάλη εφημερίδα και δημιούργησε ένα μοναδικό θεατρικό περιοδικό, το "ΘΕΑΤΡΟ", ενώ υπήρξε ο τιμονιέρης του Εθνικού Θεάτρου για αρκετά χρόνια, αλλά υπήρξε ασυμβίβαστος, όπως ήταν πάντα στη ζωή του. Και μας έμαθε την αληθινή δημοσιογραφία. Δεν θα αναλύσω εδώ τις λεπτομέρειες. Δυστυχώς, λοιπόν, η δημοσιογραφία που μάθαμε κάποιοι δημοσιογράφοι, δεν ασκείται σήμερα.

Απόψε κάνοντας μια περιδιάβαση στο διαδίκτυο "έπεσα" στο μπλογκ metapublica που το διαχειρίζεται ένας "συνταξιούχος δημοσιογράφος" και γράφει κάποια "αποκαλυπτικά", τα οποία και θα παραθέσω: 
Είναι απίστευτο το θράσος των δημοσιογράφων, ειδικά εκείνων που χρόνια ήταν στην κρατική δίαιτα.

Ποιοί βγηκαν να φωνάξουν πρώτοι απ' όλους στην ρήση Πάγκαλου ότι "τα λεφτά τα φάγαμε όλοι μας, κι εμείς που διορίζαμε κι εσείς που διοριζόσασταν";


Οι διορισθείσες!


Πρώτη η Άννα Παναγιωταρέα, που
έγραψε στον "Ελεύθερο Τύπο": "Ετσι, κύριε Μαυρογιαλούρε; Ολοι μαζί και στη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος; Σωστά. Ο λαός υπέγραφε τους διορισμούς των «δικών μας παιδιών», των συγγενών, των φίλων, των ημετέρων κορασίδων και των υιών."

Τον δικό της διορισμό στην ΕΡΤ με 120.000 ετησίως για μια εκπομπή διαλόγου ποιος τον υπέγραψε; Τον άλλο διορισμό της, στον Αθήνα 9,84 με άγνωστες (αλλά όπως λέγεται εξωφρενικές) αποδοχές, ποιός τον υπέγραψε; Πόσα συνεχίζει να παίρνει από ένα ραδιοσταθμό που πληρώνουμε όλοι για να έχει 2% ακροαματικότητα;


Δεύτερη που βγήκε στη ρούγα για να σχίσει τα ιμάτιά της ήταν η
Έλλη Τριανταφύλλου. Της "Καθημερινής", βεβαίως, βεβαίως...

Έγραψε:
"Οσοι πολλοί δεν τα έχουν φάει παρέα τα λεφτά, μόνο χλεύη και οργή μπορεί να νιώσουν για κάτι τέτοιες ισοπεδωτικές γενικότητες..."

Ξέχασε να αναφέρει ότι η ίδια ήταν από τους 56 αργόμισθους δημοσιογράφους στο
αγροτικό κανάλι που είχε στήσει η ΝΔ και τώρα έκλεισε. Ο μισθός της 5.000 ευρώ μηνιαίως.

Θράσος...

Υ.Γ.: Ο κατάλογος των 56 είχε δημοσιευτεί αρχικά στο Fimotro (με τους μηνιαίους μισθούς αργομισθίας) και τώρα βρίσκεται εδώ.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ 26.9.2010
Ένας ακόμη από τους διορισθέντες της ΕΡΤ έβαλε τις φωνές για την ρήση Πάγκαλου. Πρόκειται για τον συνταξιούχο, πρώην διευθυντή της "Καθημερινής", Στάμο (Σταμούλη) Ζούλα, ο οποίος στα χρόνια του Παναγόπουλου αμειβόταν ως ειδικός σύμβουλος της ΕΡΤ με ετήσιο μισθό 126.927,81 ευρώ!

Στο άρθρο του "
Οι κατά Πάγκαλον «συνδαιτυμόνες»" (εδώ) γράφει:

"Ταυτόχρονα, δε, η ίδια πελατειακή σχέση οδήγησε και σε προκλητική ανισότητα τις αποδοχές εργαζομένων και συνταξιούχων του Δημοσίου. Π.χ., στις 48 ΔΕΚΟ, όπου έγινε και το όργιο των διορισμών, οι εργαζόμενοι έχουν ετήσιο μέσο όρο αποδοχών 43.280 ευρώ, έναντι 27.174 για το σύνολο της οικονομίας. Ενώ ο μέσος όρος των αμοιβών στον ιδιωτικό τομέα είναι 23.405 ευρώ (!)"

Μπορεί να είναι προκλητικές οι αμοιβές των 43.280 ευρώ που κάποιοι των ΔΕΚΟ παίρνουν (σε σχέση πάντα με τον ιδιωτικό τομέα) αλλά είναι προκλητικότερες οι 126.927,81 ευρώ που έπαιρνε ένας συνταξιούχος.
Τι να προσθέσω εγώ; Για την Αννα Παναγιωταρέα, έχω γράψει άπειρες φορές. Ακουσε κανείς για να της δώσει μια κλοτσιά; Οχι! Με εκπομπή στην κρατική ΕΡΤ, με εκπομπή στο δημοτικό ραδιοσταθμό της Αθήνας, με καθηγητική (τρομάρα της...) θέση "επίκουρης" στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με ένα βρομερό και τρισάθλιο δημοσιογραφικό γράψιμο (ευτυχώς, scripta manent) και με πόσες άλλες θέσεις δεν γνωρίζω... Κι έχει ακόμη το θράσος να μιλάει και να γράφει;
Για την Ελλη Τριανταφύλλου (της οποίας τα κείμενα διαβάζω πάντα με προσοχή) δεν ήξερα ότι ήταν και στο "αγροτικό κανάλι". Και απορώ πώς τώρα έχει το κουράγιο να κριτικάρει τους άλλους όταν και η ίδια ανήκει στην κατηγορία των πενήντα περίπου δημοσιογράφων που πληρώνονταν χωρίς να δουλεύουν Κι ο Στάμος Ζούλας αντί να σιωπά κι αυτός, εξακολουθεί να γράφει για τα κακώς κείμενα! Πώς αξιολογεί τη "θητεία" του στην κρατική ΕΡΤ στα χρόνια του Παναγόπουλου, όταν ήταν (υποτίθεται) σύμβουλος και πληρωνόταν με τόσα λεφρά;;; Για να μην πω, μήπως θα έπρεπε να δημοσιοποιήσει τις εισηγήσεις που έκανε στον τότε πρόεδρο της ΕΡΤ για να καταλάβουμε κι εμείς τη συνεισφορά του;
Υπάρχουν πραγματικά κάποια όρια τα οποία δεν πρέπει κανείς να τα υπερβαίνει. Και μάλιστα όταν η δημοσιογραφική κριτική ξεπερνιέται από την αντιπολιτευτική υστερία, η οποία τις περισσότερες φορές είναι κατευθυνόμενη. Είναι όμως φανερό ότι η άγρια δημοσιογραφική κριτική όταν συνοδεύεται από την πατροπαράδοτη "αντιπολιτευτική μισαλλοδοξία" που είναι ριζωμένη στα τρίσβαθα της φυλής των δημοσιογράφων, δημιουργεί τη δραστική ζύμη του φανατισμού. 

Saturday, December 11, 2010

Οταν ο «χαβαλές» θεωρείται σάτιρα

Εχω γράψει πολλές φορές για το θέμα που διαπραγματεύεται η Σελάνα Βροντή αλλά φυσικά ένα μπλογκ δεν μπορεί να έχει την απήχηση που έχει μια εφημερίδα. Χαίρω όμως όταν διαβάζω σχόλια για τους ανθρώπους που έχουν αναλάβει εργολαβικά να διασκεδάζουν το τηλεοπτικό κοινό. Γι' αυτούς που νομίζουν ότι κάνουν σάτιρα, ενώ στην ουσία κάνουν "χαβαλέ"! Αλλά, καλύτερα διαβάστε και κάποια στιγμή τα ξαναλέμε:
Οι «σταρ» του χιούμορ συναγωνίζονται για το ποιος θα κάνει το καλύτερο «ζάπινγκ»

  • Της Σελανας Βροντη, Η Καθημερινή, Σάββατο, 11 Δεκεμβρίου 2010
Τι κοινό έχουν ο Θέμος Αναστασιάδης, ο Αντώνης Κανάκης και ο Λάκης Λαζόπουλος; Είναι άντρες, κάνουν σάτιρα και προσπαθούν να μας κάνουν να γελάσουμε. Ολοι με τον ίδιο τρόπο. Αναπαράγοντας το μέσο στο οποίο εργάζονται, δηλαδή την τηλεόραση. Το χιούμορ τους εξαντλείται σε σχολιασμό αποσπασμάτων τηλεοπτικού προγράμματος, κομμάτια από ριάλιτι, trash εκπομπές, ειδήσεις, κουτσομπολίστικα μαγκαζίνο και σόου ανακυκλώνονται σε ένα κομπόστ κωμωδίας. Αυτή η μορφή τηλεοπτικής σάτιρας έχει καταντήσει… ανέκδοτο. Κι εδώ δεν γελάμε. Ο ρυθμός της παραγωγής μπορεί να είναι ανελέητος, μην αφήνοντας περιθώρια για δημιουργία, αλλά οι «χιουμορίστες» καταφεύγουν στην εύκολη λύση: κάνοντας απλώς ζάπινγκ.
Οι εκπομπές αυτές, που ακροβατούν ανάμεσα στην ειρωνεία και στο καλαμπούρι, χλευάζουν μιαν υποτιθέμενη πραγματικότητα. Δεν σατιρίζουν τα κακώς κείμενα της κοινωνίας, αλλά τις ασθένειες της τηλεόρασης, η οποία παρουσιάζει φέτες μόνο της πραγματικότητας. Αγγίζει τα όρια του παραλόγου. Στην Ελλάδα έχουμε κατά καιρούς αντιγράψει με επιτυχία τη δομή πολλών ξένων παραγωγών (Big Brother, Survivor, X-factor, Master chef κ.λπ.), αλλά δυστυχώς (ή ευτυχώς) οι κωμικές σειρές του εξωτερικού δεν προσαρμόζονται εύκολα στην εγχώρια αγορά, γιατί το χιούμορ εμπεριέχει το στοιχείο της ιθαγένειας. Μια εμπνευσμένη διασκευή, ωστόσο, ήταν το «Σ’ αγαπώ- Μ’ αγαπάς» της Δήμητρας Παπαδοπούλου.
Η σάτιρα απαιτεί εφευρετικότητα και ίσως μια φιλοδοξία πιο πάνω από το εμπόριο – δεν εξαντλείται σε μια πρόχειρη αναπαραγωγή της ηλιθιότητας. Και κυρίως απαιτεί να στέκεται κανείς απέναντι στην εξουσία. Ο μεγαλύτερος σατιρικός καλλιτέχνης της μεταπολίτευσης ήταν ο Χάρρυ Κλυνν, ο οποίος δεν έσπαγε πλάκα με τα «ψώνια», αλλά διακωμωδούσε την αλλαγή των ηθών (www. harry-klynn. gr).
Οι Λαζόπουλος, Αναστασιάδης, Κανάκης, αν και έχουν διαφορές μεταξύ τους, αγγίζουν ελάχιστα το περιεχόμενο και την ουσία της πολιτικής –αναλώνονται στις γκάφες ή στα σαρδάμ των πολιτικών, μετατρέποντας την πολιτική σε χαβαλέ– σε αντίθεση με την «Ελληνοφρένεια». Οταν η κωμωδία αποκτά όρους εξουσίας (υψηλή τηλεθέαση), τότε κινδυνεύει να μετατραπεί σε τραγωδία. Η Ιστορία άλλωστε το έχει αποδείξει.

Tuesday, December 7, 2010

Τι χρειάζεται για µισθό 600 - 700 ευρώ

  • Υπάρχουν διάφοροι τρόποι γραφής για να διοχετεύσει κανείς την απόγνωση, τον εκνευρισμό, την αγανάκτηση κ.λπ. για τα όσα "τρελά" συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία. Κι εμείς που ακόμη πιστεύουμε στην αξιοκρατία, κοντεύουμε να τρελαθούμε με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και την παρεοκρατία που έχει δημιουργήσει η "νέα αντίληψη" διακυβέρνησης της χώρας. Διάβασα το παρακάτω στην εφημερίδα "Τα Νέα" (Φοίβη Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 20100) και γέλασα. Απολαύστε το [αν είναι δυνατό...]:

Ο αναγνώστης Ανέστης Κ. έστειλε στη στήλη ανέκδοτο – των ηµερών... – που κυκλοφορεί ελεύθερο:

«Ενας νέος τελειώνει το Λύκειο και δεν έχει καθόλου όρεξη για Πανεπιστήµιο. Ο πατέρας του, πλούσιος πολιτικός, απειλεί τον γιο του: “∆εν θέλεις να σπουδάσεις, ρε τεµπελόσκυλο; Λοιπόν εγώ δεν συντηρώ κοπρίτες, γι’ αυτό και θα δουλέψεις, κατάλαβες”.

Εχοντας ισχυρή οικονοµική και πολιτική θέση, ο πατέρας κινεί τα νήµατα για να βρει µία θέση στον γιο του:

Πατέρας: - Γιώργο (Παπακωνσταντίνου, υπουργό), ο γιος µου τέλειωσε το λύκειο και ο τεµπέλης δεν θέλει να σπουδάσει. Θα µπορούσες να του βρεις µια θέση, µήπως στο µεταξύ βρει τον δρόµο του και αποφασίσει να σπουδάσει; Κάτι που θα τον κάνει να δουλέψει σκληρά, να µην κάθεται και τα ξύνει…
Μερικές µέρες αργότερα ο Παπακωνσταντίνου του λέει:

- Βρήκα δουλειά για τον γιο σου. ∆εξί χέρι του Προέδρου της ∆ηµοκρατίας και 20.000 ευρώ τον µήνα.

- Είναι υπερβολικό, Γιώργο. Πρέπει να τον αρχίσουµε πιο χαµηλά, γιατί µε τέτοια λεφτά αυτός ο τεµπέλης θα γίνει χειρότερος.

- Σου βρήκα κάτι πιο σεµνό: ιδιαίτερος γραµµατέας υπουργού, µόνο µε 10.000 ευρώ τον µήνα.

- Οοοοοχι. ∆εν θέλω η ζωή του να είναι τόσο εύκολη.

Θέλω να αισθανθεί την ανάγκη να σπουδάσει.

Την επόµενη µέρα:

- Του βρήκα δουλειά ως διευθυντής του Τµήµατος Προµηθειών στο υπουργείο Οικονοµικών µε µισθό 6.000 τον µήνα.

- Μα, σε παρακαλώ, Γιώργο, βρες µου κάτι πιο σεµνό, στα 600 µε 700 ευρώ τον µήνα.

- Μα τι λες; Αυτό είναι αδύνατον.

- Γιατί;

- Αυτές οι θέσεις δίνονται µόνο µε διαγωνισµό και απαιτούν βιογραφικό επιπέδου, τέλεια γνώση αγγλικών, πανεπιστηµιακό δίπλωµα, τουλάχιστον ένα master ή PHD στο εξωτερικό και θέληση να δουλεύει υπερωρίες άνευ αποδοχών!».

23 Δεκεμβρίου... θα είμαστε όλοι εκεί!!!!

Σήμερα πενθούμε το θάνατο μιας αγαπημένης παλιάς φίλης...

Μια Νεκρολογία που δημοσιεύτηκε στους Times του Λονδίνου -
Ενδιαφέρουσα και δυστυχώς μάλλον αληθινή.
 Σήμερα πενθούμε το θάνατο μιας αγαπημένης παλιάς φίλης,
 της Κοινής Λογικής, η οποία μας συντρόφευε για πολλά χρόνια. Κανείς
 δεν γνωρίζει με βεβαιότητα την ηλικία της αφού το μητρώο γέννησής της
 έχει χαθεί εδώ και πολύ καιρό σε γραφειοκρατικές διατυπώσεις. Θα τη
 θυμόμαστε ως κάποια που μας δίδαξε πολύτιμα μαθήματα όπως αυτά:

 -Έχε την κοινή λογική να προστατεύεσαι,

 -Γιατί το πρωινό πουλί πιάνει το σκουλήκι,

 -Η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη και

 -Ίσως ήταν δικό μου το φταίξιμο.

 Η Κοινή Λογική έζησε σύμφωνα με απλές, συνετές οικονομικές
 πολιτικές (μη ξοδεύετε περισσότερα απ' αυτά που κερδίζετε) και
 αξιόπιστες στρατηγικές (υπεύθυνοι είναι οι ενήλικες κι όχι τα παιδιά).

 Η υγεία της άρχισε να επιδεινώνεται ραγδαία όταν τέθηκαν
 σε ισχύ καλοπροαίρετοι αλλά αυταρχικοί κανονισμοί. Αναφορές για ένα
 6χρονο αγόρι που κατηγορήθηκε για σεξουαλική παρενόχληση επειδή φίλησε
 μια συμμαθήτριά του, για εφήβους που αποβλήθηκαν από το σχολείο επειδή
 χρησιμοποίησαν στοματικό διάλυμα μετά το γεύμα και για έναν δάσκαλο
 που απολύθηκε επειδή επέπληξε έναν απείθαρχο μαθητή, απλώς επιδείνωσαν
 την κατάστασή της.

 Η Κοινή Λογική έχασε έδαφος όταν γονείς επιτέθηκαν σε
 δασκάλους επειδή έκαναν τη δουλειά που οι ίδιοι δεν είχαν καταφέρει να
 κάνουν αναφορικά με την πειθάρχηση των ανυπάκουων παιδιών τους.

 Η υγεία της επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο όταν τα σχολεία
 υποχρεώθηκαν να παίρνουν τη γονική συναίνεση για να βάλουν αντηλιακό ή
 να δώσουν μια ασπιρίνη σ' ένα μαθητή αλλά δεν μπορούσαν να ενημερώσουν
 τους γονείς όταν μια μαθήτρια έμενε έγκυος και ήθελε να κάνει έκτρωση.

 Η Κοινή Λογική έχασε τη θέληση για ζωή όταν οι εκκλησίες
 έγιναν επιχειρήσεις και οι εγκληματίες τύγχαναν καλύτερης μεταχείρισης
 από τα θύματά τους.

 Η Κοινή Λογική δεν κατάφερε να ξεπεράσει το γεγονός ότι,
 όχι μόνο δεν μπορούσες να υπερασπιστείς τον εαυτό σου από ένα
 διαρρήκτη μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, αλλά ο διαρρήκτης μπορούσε και
 να σε μηνύσει για βιαιοπραγία.

 Η Κοινή Λογική παραιτήθηκε τελικά από κάθε θέληση για ζωή
 όταν μια γυναίκα που τάχα δεν κατάλαβε ότι ένα αχνιστό φλιτζάνι καφέ
 ήταν ζεστό, έχυσε λίγο στην ποδιά της κι ανταμείφθηκε άμεσα μ' έναν
 τεράστιο διακανονισμό.

 Πριν από το θάνατο της Κοινής Λογικής είχε προηγηθεί ο
 θάνατος των γονιών της, της Αλήθειας και της Εμπιστοσύνης, της συζύγου
 Σύνεσης και των παιδιών της Ευθύνης και Λογικής.

 Έχουν επιζήσει τα 4 ετεροθαλή αδέλφια της:

 Ξέρω τα Δικαιώματά μου

 Το Θέλω τώρα

 Κάποιος άλλος φταίει

 Είμαι θύμα

 Στην κηδεία της δεν παρευρέθησαν πολλοί καθώς ελάχιστοι
 συνειδητοποίησαν ότι απεβίωσε. Αν τη θυμάστε ακόμα, προωθήστε το.
Αν όχι, συνταχθείτε με την πλειοψηφία και μην κάνετε τίποτα.
 ΥΓ. Μου το έστειλε η φίλη μου Ελένη Σκ. και το θεώρησα σκόπιμο να το αναρτήσω.

Friday, November 26, 2010

Δείτε τι χρήμα παίρνουν οι "πατέρες" του έθνους!!!

Δεν μπαίνω στη χορεία των υμνητών του λαϊκισμού! Απλώς έχω σφίξει το ζωνάρι, οι λογαριασμοί μού θυμίζουν ότι είμαι ""νομοταγής πολίτης", ξυπνάω πια δυο-τρεις φορές τη νύχτα και δεν μπορώ να κοιμηθώ, τα όνειρά μου που είχαν σχέση με τον πολιτισμό πάνε περίπατο (εννοώ ότι κάποτε έβγαζα ένα θεατρικό περιοδικό, τα "Δρώμενα" και τώρα το έχω ξεχάσει), τα παιδιά έχουν ανάγκες κι εγώ θα πρέπει να τις ικανοποιώ (σχολές, σεμινάρια, ταξίδια επιμορφωτικά κ.λπ.) και το μόνο που με απασχολεί είναι να έχουμε την υγεία μας! Ρε πού φτάσαμε; Κι ενώ έτσι έχουν τα πράγματα διάβασα στο "Κ" της "Καθημερινής" την ενδιαφέρουσα έρευνα του Ν. Βαφειάδη και ανένηψα! Πώς ανένηψα; Θα έχω πλέον απέναντί μου τους βουλευτές, τους πολιτικούς εν γένει, και θα τους βρίζω. Αν έχετε καταλάβει καλά τι ποσά δαπανά το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή οι πολίτες, εμείς, θα πάθετε κοκομπλόκο (που λέει και η κόρη μου).


Βουλευτικές απολαβές και προνόμια
• Το 2010 οι 300 της Βουλής θα μοιραστούν το ποσό των 42,5 εκατ. ευρώ.
• Ο μέσος όρος των μηνιαίων βουλευτικών αποδοχών ανέρχεται σε 10.000 ευρώ.
• Το 50% φορολογείται αυτοτελώς και το υπόλοιπο προστίθεται στα τυχόν άλλα εισοδήματα.
• 35 εκατ. ευρώ θα μοιραστούν μέσα στο 2010 οι συνταξιούχοι βουλευτές ή οι σύζυγοι και οι άγαμες θυγατέρες θανόντων βουλευτών.
• 4,3 εκατ. ευρώ προορίζεται για τις συντάξεις των πρώην πρωθυπουργών.
Για την κατοχύρωση βουλευτικής σύνταξης απαιτούνται 4 χρόνια.
• Όσοι έχουν πρωτοεκλεγεί πριν από το 1993 συνταξιοδοτούνται από τα 55 τους χρόνια.
• Όσοι βουλευτές είναι άνω των 65 χρόνων λαμβάνουν ταυτόχρονα και βουλευτική αποζημίωση και βουλευτική σύνταξη. (Αναπάντητο παραμένει και το ερώτημα για το πόσοι βουλευτές λαμβάνουν βουλευτική σύνταξη και πόσοι από αυτούς παραμένουν βουλευτές, εισπράττοντας ταυτόχρονα και τη βουλευτική αποζημίωση...).
  • Παροχές
• Κινητό τηλέφωνο (μέχρι 200 ευρώ μηνιαίως).
• 8 σταθερές γραμμές τηλεφωνίας (μέχρι 12.000 ευρώ).
• Αυτοκίνητο (το μισθώνει η Βουλή με λίζινγκ).
• Δωρεάν διαμονή σε κεντρικό ξενοδοχείο για τους βουλευτές της επαρχίας (70 ευρώ ημερησίως).
• Γραφείο εκτός Βουλής και γραφική ύλη, ταχυδρομική ατέλεια, ατέλεια στις μετακινήσεις με λεωφορεία, σιδηρόδρομο και ακτοπλοΐα, καθώς και 52 αεροπορικά εισιτήρια μετ’ επιστροφής για το νομό τους, εφόσον αυτός απέχει περισσότερα από 200 χιλιόμετρα από την Αθήνα.
• Δυνατότητα λήψης άτοκων δανείων από τη Βουλή και χαμηλότοκων από τις τράπεζες.
• Κάθε βουλευτής έχει στην υπηρεσία του τέσσερις δημοσίους υπαλλήλους αποσπασμένους και μετακλητούς καθώς και έναν επιστημονικό συνεργάτη, ο οποίος πληρώνεται από τη Βουλή.
  • Στους πρώην πρωθυπουργούς αλλά και στους πρώην προέδρους της Βουλής παραχωρούνται γραφεία μέσα στο Κοινοβούλιο, ακόμη και στην περίπτωση που δεν έχουν επανεκλεγεί βουλευτές, όπως είναι η περίπτωση του Kώστα Σημίτη. Τον πιο ευρύχωρο και ηλιόλουστo χώρο στoν δεύτερο όροφο, με εξαιρετική θέα στον Εθνικό Κήπο, εξασφάλισε πρόσφατα ο Κώστας Καραμανλής.
Συνταξιούχοι βουλευτές
  • Είναι οι μοναδικοί Ελληνες που έχουν τη δυνατότητα να λαμβάνουν παράλληλα και δεύτερη σύνταξη από το επάγγελμα που ασκούν ή ασκούσαν, εφόσον δεν εργάζονται στo Δημόσιο, ή και τρίτη στην περίπτωση που ήταν συνδικαλιστές, πρώην δήμαρχοι ή πρώην νομάρχες (χορηγίες).
Μέσα στην τριετία 2010-2012 υπολογίζεται από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ότι μπορεί να δοθούν στoυς συνταξιούχους βουλευτές άλλα περίπου 80 εκατ. ευρώ που διεκδικούν αναδρομικά (!!!), λόγω των αναδρομικών αυξήσεων που πήραν πρόσφατα οι δικαστές (έχουν πάρει ήδη το 25%, ενώ το υπόλοιπο 75% θα καταβληθεί το Μάιο του 2011), όταν οι τελευταίοι αύξησαν τους μισθούς τους κατά περίπου 80%. Αποτελεί πάγια μέθοδο η διεκδίκηση εκ μέρους των συνταξιούχων βουλευτών των αυξήσεων που λαμβάνουν οι ανώτεροι δικαστικοί, οι οποίες μετά την τελική δικαίωσή τους επεκτείνονται και στους εν ενεργεία βουλευτές.

Είναι ο τηλεοπτικός σταθμός της Βουλής! Ποτέ δεν κατάλαβα για ποιο λόγο δημιουργήθηκε. Ομως λειτουργεί. Συνολικά απασχολεί περίπου 100 άτομα. Και το κόστος για το 2010 φτάνει τα έξι (6) εκατ. ευρώ. Η τηλεθέαση γύρω στο 0,3 %! Κι ακόμη δεν τον έκλεισαν! Αναπάντητο έμεινε και το ερώτημα πόσοι από τους δημοσιογράφους που απασχολεί ο τηλεοπτικός σταθμός της Βουλής καλύπτουν ταυτόχρονα τον κοινοβουλευτικό έλεγχο για λογαριασμό άλλων ΜΜΕ. Δεν μ' ενδιαφέρει πλέον ούτε η λεγόμενη δημοσιογραφική αλληλεγγύη. Φτάνει πια. Κάποιοι έχουν το κοκαλάκι της νυχτερίδας και κάποιους άλλους, τους περισσότερους, τους τρώει το μαύρο σκοτάδι. Δικαιολογώ εκείνους που βιοπορίζονται αποκλειστικά από το συγκεκριμένο κανάλι. Όσοι έχουν κι άλλες δουλειές να πάρουν δρόμο! Τελείωσαν τα ψέματα...
Ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω ότι ο δημοσιογράφος του "Βήματος" Δ. Γαλάνης είχε εισπράξει κάποιας μορφής ποινή από την ΕΣΗΕΑ επειδή, είπαν, σ' ένα ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα που εργάζεται, μιλούσε για υπέρογκες αμοιβές δημοσιογράφων της ΕΡΤ. Δεν έλεγε ψέματα. Και απορώ γιατί η ΕΣΗΕΑ έχει μια περίεργη και μονομερή ευαισθησία. Τέλος πάντων. Και στο κανάλι της Βουλής θα πρέπει να δούμε ποιοι δουλεύουν και πόσες δουλειές έχουν. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ωφελεί η συνάφεια με την πολιτική και τους πολιτικούς!!!

Και για να τελειώνω το σημερινό σημείωμα, θέλω να πω στους φίλους βουλευτές ότι κανείς μα κανείς δεν τους υποχρέωσε να γίνουν πολιτικοί, βουλευτές, υπουργοί! Συνεπώς αυτά που κατά καιρούς ο εκάστοτε πρόεδρος της Βουλής λέει για να τους υπερασπιστεί, ότι δήθεν δουλεύουν πολύ κιι έχουν έξοδα, είναι το λιγότερο αστεία. ΔΕΝ μπόρεσα να καταλάβω ποτέ γιατί θα πρέπει να αμείβονται εξτρά όταν συμμετέχουν σε "εξεταστικές επιτροπές"! Δηλαδή, όταν δεν συμμετέχουν σε επιτροπές, τι κάνουν, με τι ασχολούνται;;; 

Θα αναφέρω ένα παράδειγμα: Προσφάτως διάβασα για τον Μίμη Ανδρουλάκη και τον είδα και στην τηλεόραση να χαριεντίζεται και να μιλάει... Τη μια φορά μιλούσε για τον Μίκη Θεοδωράκη. Και τις άλλες για ποιο πράγμα μιλούσε;;;; Θα σας το πω ευθέως: Ο Ανδρουλάκης πλέον βγαίνει να μιλήσει μονάχα όταν εκδίδει κάποιο βιβλίο του. Ήδη κυκλοφόρησε ένα βιβλίο του από τις εκδόσεις Καστανιώτη (μόνιμος εκδότης του, που του κάνει και καλές εκδηλώσεις για την παρουσίαση) και ο Μίμης θα κυκλοφορεί για κάμποσο καιρό από στούντιο σε στούντιο... Λοιπόν, αυτός είναι βουλευτής που τον έστειλε ο λαός στη Βουλή για να νομοθετήσει και να βοηθήσει στην επίλυση των προβλημάτων του λαού; Ο Ανδρουλάκης είναι ένα παράδειγμα - υπάρχουν κι άλλα.

Εάν η παρούσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν πάρει γενναίες αποφάσεις για να ξεκαθαρίσει η κατάσταση, τότε πάνε στράφι όλα τ' άλλα που κάνει. Δεν είναι δυνατό μονάχα εμείς να σφίγγουμε το ζωνάρι! Εξάλλου, αν οι πολιτικοί μας δεν έχουν καταλάβει ότι η "ΠΟΛΙΤΙΚΗ" είναι αποστολή, τότε καιρός είναι να το χωνέψουν. Θέλεις, κύριε, ν' αφιερωθείς στα ΚΟΙΝΑ, θέλεις να προσφέρεις υπηρεσίες στο έθνος και στον λαό, εφόσον δεν σε υποχρεώνει κανείς, μην έχεις απαιτήσεις.

Και δεν χρειάζεται μεγάλη φιλοσοφία για να διαπιστώσει κανείς ότι αυτό το αίσθημα της σωσίβιας κομματικής μονολιθικότητας, δηλαδή της φανατικής συγκέντρωσης των βουλευτών περί την κομματική ηγεσία τους, είναι μονόφθαλμο και καταργώντας οποιαδήποτε έφεση  ενδοκομματικής πολιτικής κριτικής από το φόβο μήπως η παράταξη εξασθενήσει, οδήγησε στη ρομποτοποίηση των βουλευτών.
Και τι βλέπουμε; Απλώς σήμερα οι βουλευτές δεν έχουν πρωτοβουλίες αλλά μόνον δουλικές καταφάσεις. Ο πανικός των βουλευτών μη τυχόν διαφωνήσουν και εκπαραθυρωθούν, ματαιώνει στη γένεσή της και την πλέον ανώδυνη ανεξαρτησία γνώμης. Έτσι όμως το βουλεύεσθαι υπέρ των κοινών μεταβάλλεται σε παθητική έγκριση ή σε παθητική αντίδραση και οι βουλευτές αναγκάζονται να περιστείλουν την αποστολή τους ως λαϊκών εκπροσώπων... Και εξωθούνται στην τακτοποίηση αποκλειστικά των προσωπικών τους συμφερόντων...

Υπουργείο Παιδείας:"Πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι..."!

  • Αρνήθηκαν, σύμφωνα με πληροφορίες, να συναινέσουν στην πρόταση του υφυπουργού Παιδείας Γ.Πανάρετου για κατάργηση του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας, οι Συγκλητικοί του Πανεπιστημίου Αθηνών που συνεδρίασαν ως αργά την Πέμπτη.
Υπενθυμίζεται ότι ο Γ.Πανάρετος είχε στείλει έγγραφο στον πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών ζητώντας τη γνώμη του Ιδρύματος για να καταργήσει το τμήμα λόγω των πρωτοφανών περιστατικών οικογενειοκρατίας και παρατυπιών που παρατηρήθηκαν σε αυτό. Οι συγκλητικοί  εξέλαβαν την κίνηση του υφυπουργού ως παρέμβαση στο αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων, ενώ νωρίτερα είχαν εκφράσει τη συμπαράστασή τους στους διαμαρτυρόμενους φοιτητές για το ενδεχόμενο κατάργησης του τμήματός τους. Το θέμα της οικογενειοκρατίας και της κατάργησης ενός ολόκληρου τμήματος έρχεται σε μια στιγμή κατά την οποία αρχίζει ο διάλογος του υπουργείου Παιδείας με τα Ιδρύματα στο πλαίσιο των αλλαγών για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. 

Το θέμα όμως είναι ότι βιάστηκε το υπουργείο. Και βιάστηκε διότι δεν είναι τρόπος επίλυσης μιας προβληματικής κατάστασης η πρόταση/εισήγηση που έκανε στη Σύγκλητο. Να καταργηθεί το "άρρωστο" τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας! Μου θυμίζει το "πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι"! Δεν πάει καλά το τμήμα, διότι διαβρώθηκε από τις σχέσεις οικογενειοκρατίας; Να φροντίσουν να το θεραπεύσουν. Να διώξουν τους καθηγητές που απόκτησαν το αξίωμα, τον τίτλο του καθηγητή, λόγω των οικογενειακών σχέσεων και να μπουν άλλοι καθηγητές "καθαροί" από παρόμοιες σχέσεις. 

Δηλαδή επειδή όλοι ξέρουν ότι και στην Ιατρική τα ίδια σχετικά συμβαίνουν, πρέπει να καταργηθούν ας πούμε κάποια τμήματα; Οχι, βέβαια. Να γίνουν εκκαθαρίσεις για να σταματήσει επιτέλους η οικογενειοκρατία και ο νεποτισμός που έχει διαβρώσει όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και της κοινωνίας. Κι εδώ που τα λέμε θα υπάρχουν κι άλλες σχολές όπου οι σχέσεις εκείνων που γίνονται καθηγητές είναι περίεργες. Τώρα εξανέστη η Σύγκλητος και δεν ξέρω ακριβώς για ποιο λόγο. Θα μάθω.

Αλλά, το υπουργείο πρέπει να σκέφτεται πριν πάρει κάποιες αποφάσεις και να παίρνει τις σωστές αποφάσεις...

Monday, November 22, 2010

Τι θα πει μουσουλμάνοι;; Λαθρομετανάστες είναι - να φύγουν!

Δεν θα επανερχόμουν στα "μουσουλμανικά" εάν δεν ερχόταν μια ενδιαφέρουσα είδηση να με προκαλέσει. Σε λίγες μέρες λοιπόν θα πραγματοποιηθεί σε μια πόλη της Σαουδικής Αραβίας ένα συνέδριο με θέμα τη σχέση Βυζαντίου και Αράβων. Θα συμμετέχουν επιστήμονες από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και φυσικά και Ελληνες και Ελληνίδες. Είναι βέβαιο ότι οι γυναίκες θα υποχρεωθούν να φορέσουν τη μπούργκα. Η απορία μου είναι γιατί να δεχτούν να φορέσουν μπούργκα! Είναι δυνατό να στερούν την ελευθερία τους επειδή είναι νόμος, έθιμο (τι είναι;). Κι αυτό όμως έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις απαιτήσεις των μουσουλμάνων στη χώρα μας που θέλουν να παρουσιάζονται όπως γουστάρουν! Εμείς όμως όταν πηγαίνουμε στις χώρες τους, δεν μπορούμε, αλλά, αντίθετα, θα πρέπει να συμβιβαστούμε και να υποταχθούμε στις δικές τους επιταγές.

Πολύ ωραία! Να κάνω και μια ιστορική αναδρομή... Οι προσπάθειες "εισόδου" στην Ευρώπη των Αράβων και γενικώς των μουσουλμάνων είναι παμπάλαιες. Όταν επιχείρησαν να εισβάλουν στην Ευρώπη από το Γιβραλτάρ το 711, προσπάθησαν να προωθηθούν στο ευρωπαϊκό έδαφος και από τη Μικρά Ασία. Δημιούργησαν ναυτική δύναμη και άρχισαν τις επιδρομές εναντίον των νησιών και των παραλίων της ανατολικής Μεσογείου. 

Η περίοδος βασιλείας της δυναστείας των Ισαύρων μπορεί να χαρακτηριστεί ως η πιο κρίσιμη για τις αραβοβυζαντινές σχέσεις. Ο Λέων Γ΄, πρώτος εκπρόσωπος της δυναστείας, με την άνοδό του στον αυτοκρατορικό θρόνο, το 717, κλήθηκε να αντιμετωπίσει μεγάλης έκτασης αραβική επίθεση εναντίον της Κωνσταντινούπολης.

Ο άραβας στρατηγός Μασαλμάς απέκλεισε το καλοκαίρι του 717 την Κωνσταντινούπολη "υγρού πυρός" από τους Βυζαντινούς ήταν οι βασικοί παράγοντες που συντέλεσαν στην τελική ήττα και αποχώρηση των αραβικών χερσαίων δυνάμεων ένα χρόνο αργότερα (718) και την καταστροφή του στόλου τους, από ξηρά και από θάλασσα. Η ικανότητα του νέου αυτοκράτορα, οι επιδημίες που έπληξαν το αραβικό στρατόπεδο και η ευρεία χρήση του

Η νίκη των Βυζαντινών κατά των Αράβων το 717 ήταν εξαιρετικής σημασίας, καθώς εμπόδισε τη διείσδυση των τελευταίων στην Ευρώπη από τα νοτιοανατολικά. Ανάλογης σπουδαιότητας ήταν και η νίκη εις βάρος τους από τον Κάρολο Μαρτέλο στο Πουατιέ της Γαλλίας, το 732, που επίσης απέτρεψε την αραβική επέκταση στην Ευρώπη...

Φτάνει. Έως εδώ η ιστορική αναδρομή. Θα γράψω όμως πού είναι ο μουσουλμανικός κόσμος σήμερα. Τα κράτη όπου βρίσκονται μουσουλμάνοι: Σαουδική Αραβία, Υεμένη, Κουβέιτ, Εμιράτα του Κόλπου, Ενωμένη Αραβική Δημοκρατία (Αίγυπτος), Σουδάν, Λιβύη, Τυνησία,  Αλγερία, Μαρόκο, αφρικανικές δημοκμρατίες της Μαυριτανίας, Σενεγάλης, Μαλί, Νιγηρίας, Σομαλίας, Αλβανία, Συρία, Ιορδανία, Ιράκ, Τουρκία, Ιράν, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Ινδικό Κασμίρ, Ηνωμένα κράτη της Ινδονησίας, δημοκρατίες της παλιάς Σοβιετικής Ενωσης Αζερμπαϊτζάν, Κιργιζία, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Τουρκμενιστάν, Λίβανος, μουσουλμάνοι της Κίνας (περίπου 40 εκατ. στο Τουρκεστάν), Ινδία (50 εκατ.), Μαλαισία, Αιθιοπία, Ερυθραία, Βαλκανικοί λαοί (Βουλγαρία, Βοσνία, Κόσοβο), Μαδαγασκάρη, Τσαντ και διάφορα άλλα κράτη της Αφρικής. Επίσης, διασπορά στην Ευρώπη (Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία), στην Αμερική, Βραζιλία και Ωκεανία, όπως επίσης και οι μουσουλμάνοι της Ινδοκίνας, των Φιλιππίνων, της Ταϊλάνδης κ.ά. 

Και ξαφνικά [;;;] μπαίνει στις διάφορες στατιστικές και το εν Ελλάδι μουσουλμανικό στοιχείο, που διεκδικεί, απαιτεί, διαμαρτύρεται, διαδηλώνει, καταστρέφει και δημιουργεί μείζον πρόβλημα στην ελληνική κοινωνία. Και δυστυχώς βρίσκει πολλούς υποστηρικτές, η στάση των οποίων τις περισσότερες φορές ξεφεύγει από τα καθιερωμένα και δεν έχει σχέση με την περιώνυμη "αλληλεγγύη" που πρέπει να δείχνουμε στους κυνηγημένους, στους φτωχούς κι εκείνους που ζητάνε στον ήλιο μοίρα. 

Υπάρχει κανείς με λογική που να δέχεται όλο αυτό το πολυάριθμο μουσουλμανικό στοιχείο που έχει γκετοποιήσει πολλές αθηναϊκές γειτονιές, που έχει οικειοποιηθεί πλατείες και δρόμους, που πάει να "προσευχηθεί" στα Προπύλαια, στο χώρο του νεοελληνικού διαφωτισμού, εκεί όπου ουδέποτε οι ορθόδοξοι χριστιανοί Έλληνες τόλμησαν να κάνουν κάτι παρόμοιο;; Κανείς δεν απορεί πώς όλοι αυτοί "συνεννοήθηκαν" και πραγματοποίησαν συγκεντρώσεις σε διάφορες αθηναϊκές πλατείες! Βγαίνουμε εμείς οι -κατ' όνομα- χριστιανοί στους δρόμους να προσευχηθούμε;

Στην εποχή μας, η "είσοδος" των Αράβων και των κάθε είδους Μουσουλμάνων στην Ευρώπη γίνεται πλέον από την Τουρκία στην Ελλάδα. Αλλοι φεύγουν για άλλα κράτη της δυτικής Ευρώπης κι άλλοι μένουν στη χώρα μας, με αποτέλεσμα ιδιαίτερα η Αθήνα να αντιμετωπίζει το τεράστιο πρόβλημα με όλους αυτούς τους ρακένδυτους που σε πιάνουν είτε στα φανάρια, είτε στους δρόμους των περιοχών που έχουν καταλάβει και νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε άλλο κράτος. Εχει γίνει τοις πάσι γνωστό ότι με ειδικές πτήσεις από τις χώρες της βόρειας Αφρικής φτάνουν στην Κωνσταντινούπολη κι από εκεί οι Τούρκοι τους φέρνουν λαθραία στη χώρα μας.

Η απορία μας έχει σχέση πλέον με τη στάση της ελληνικής πολιτείας, που φαίνεται αδύναμη να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Πώς ανέχεται να φεύγουν οι νέοι μας (και όχι μόνον...) λόγω της ανεργίας και να αναζητούν τύχη σε άλλες χώρες κι εδώ, στην Ελλάδα να μπαίνουν κατά εκατοντάδες οι μουσουλμάνοι;;; Κάτι δεν πάει καλά. Και το περίεργο είναι ότι την αντίδραση των Ελλήνων πολιτών την καρπώνεται η ακροδεξιά που δίνει άλλοθι και στους ανόητους δημοσιογράφους των ραδιοτηλεοπτικών μέσων ενημέρωσης να αποδίδουν τις όποιες αντιδράσεις στα μέλη της "Χρυσής Αυγής" ή στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συνεγαρμό. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. 

Εχει πάρει απόφαση το κράτος να γίνει το Τζαμί στον Βοτανικό, δηλαδή κάπου στον Ελαιώνα, εκεί όπου περιμέναμε, χρόνια τώ ρα, να αποδοθεί η περιοχή στους πολίτες, να ξαναγίνει πράσινη και να αποτελέσει ένα μεγάλο πνεύμονα για; την πολύπαθη πρωτεύουσα. Ποιος μας λέει ότι εκεί δεν θα γίνει ένα άλλο γκέτο των κάθε λογής μουσουλμάνων; Κι όταν μιλάμε για μουσουλμάνους, ας μη μας διαφεύγει ότι δεν είναι όλοι ίδιοι. Ο Ιμάμης ή οι Ιμάμηδες που θα έρθουν για τις "λειτουργίες" και τις προσευχές τους από πού θα είναι - από την Αίγυπτο, από την Τουρκία, από το Ιράν, από τη Σαουδική Αραβία; 

Πριν, λοιπόν, από την  ανέγερση του Τζαμιού, καλά θα κάνει το κράτος να καθαρίσει την πρωτεύουσα και τις άλλες μεγάλες πόλεις απ' όλους τους λαθρομετανάστες. Δεν είμαι εναντίον των κυνηγημένων. Αλλά, δεν μπορώ πλέον σε κάθε μου βήμα έρχομαι αντιμέτωπος με νέους ανθρώπους που θέλουν σκουπίσουν τα τζάμια του αυτοκινήτου, ή να  μου πουλήσουν χαρτομάντιλα, ή κατσαβίδια κ.λπ. Ποιοι είναι εκείνοι που τους χρησιμοποιούν γι' αυτή τη δουλειά; Επιπλέον, τι θα γίνει αφού τα σύνορα των άλλων ευρωπαίων είναι κλειστά; 

Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να ανεχόμαστε όλους αυτούς που ο μόνος τους συνδετικός κρίκος είναι η πίστη στον Αλλάχ και το Κοράνι; Πότε θα αντιληφθεί η ελληνική πολιτεία ότι οφείλει καταρχήν να προστατεύσει τους πολίτες της και συγχρόνως να δει πώς θα απαλλαγεί το συντομότερο από τους λαθρομετανάστες, οι οποίοι ΔΕΝ πρόκειται να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία. Ας μην έχουν αυταπάτες κάποιοι. Δεν είναι η ελληνική κοινωνία μια χοάνη που μπορεί να χωνεύει τους πάμντες και τα πάντα. Οι μουσουλμάνοι μπορεί σε λίγο να δημιουργήσουν προβλήματα που ούτε τα έχουμε φανταστεί. Αν δεν υπήρξε μέχρι σήμερα μεταναστευτική πολιτική, τούτη η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε μέτρα που θα δώσουν λύσεις στο σημερινό αδιέξοδο. Δεν είναι δυνατό να αποδεχτούμε μια νέα κατάσταση που δημιούργησαν οι μουσουλμάνοι. Είμαστε κυρίαρχο κράτος ή απλώς ένα σταυροδρόμι με λιμνάζοντα ύδατα;

Thursday, November 18, 2010

Μουσουλμάνοι, τέμενος και το "πολυπολιτισμικό μοντέλο"!

  • Μπορώ και πρέπει να σταθώ και να ερευνήσω  τα πράγματα που σχετίζονται με τους Μουσουλμάνους και την ανέγερση τεμένους, χωρίς τις παραφορές του αισθήματος.
    Δεν είναι ούτε τίμιο ούτε λογικό να ζητούμε από τους απλούς ανθρώπους να εγκαταλείψουν το άρτιο αίτημά τους να πάψουν αυτού του είδους οι θρησκευτικές τελετές στις πλατείες, αλλά και η ανέγερση γιγαντιαίου τεμένους στον Βοτανικό.
    Εντάξει, δεχόμαστε ότι τη διπλωματία δεν την ασκεί ο λαός αλλά η κυβέρνηση και οι διπλωμάτες. Για τον λαό όμως τα πράγματα έχουν απλά σχήματα, οι λέξεις έχουν ολόκληρες έννοιες .
    Οι ψυχές δεν είναι δυνατό να βρίσκονται σε διαρκή ένταση όταν τα κλειδιά που κρατούν τεντωμένες τις χορδές του πατριωτικού φανατισμού, αρχίζουν να λασκάρουν. Ο λαός εξοικειώνεται ευκολότερα στις χαλαρώσεις. Οι άνθρωποι υπήρξαν πάντοτε άνθρωποι. Οι υπερανθρωπισμοί ανήκουν στις μυθολογίες και στους οραματισμούς των εξάλλων.
    Οι Μουσουλμάνοι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα να προσευχηθούν σε κάποιο ιερό τέμενος που θα καλύπτει τις θρησκευτικές τους ανάγκες. Ωστόσο, προκύπτει το ερώτημα: Ποιοι είναι αυτοί οι χιλιάδες που συγκεντρώθηκαν στις πλατείες της Αθήνας για την προσευχή τους, αλλά που συγχρόνως θέλησαν έτσι να πιέσουν το ελληνικό κράτος να προχωρήσει στην ανέγερση τεμένους; Πόσοι από αυτούς είχαν νόμιμη κάρτα παραμονής; Πόσοι δηλαδή ήσαν και είναι νόμιμοι; Γιατί η αστυνομία δεν έκανε το αυτονόητο σε κάποια πλατεία, να τους ελέγξει για να δούμε επιτέλους ποιοι απ’ όλους αυτούς ήσαν νόμιμοι;
    Για τις θρησκευτικές ανάγκες των νόμιμων μουσουλμάνων μπορεί να ανεγερθεί ένα τζαμί, το οποίο όμως για ποιο λόγο θα πρέπει να είναι ένα μεγαλοπρεπες οικοδόμημα στο Βοτανικό; Δεν μας έφταναν οι καμπάνες (που κι αυτές πλέον αποτελούν μια παράδοση που μάλλον δεν ενοχλεί) τώρα θα ακούμε και τους ιμάμηδες από τους μιναρέδες;
    Τα μέσα ενημέρωσης και κάποιοι φιλελεύθεροι αρθρογράφοι εντόπισαν το όλο ζήτημα στην απουσία τεμένους και στην ανάγκη να ανεγερθεί, επιτέλους, τέμενος για τους Μουσουλμάνους! Τι ωραία, τι καλά… Δεν φτάνει, δηλαδή, που η χώρα έγινε ξέφραγο αμπέλι και κέντρο διερχομένων, τώρα θα είμαστε υποχρεωμένοι να καλύπτουμε τις ανάγκες τους. Να χτίσουμε ξενώνες, να αυξηθούν τα εξωτερικά ιατρεία στα νοσοκομεία για να καλύπτουν τις ιατρικές φροντίδες, να φτιάξουμε τεμένη για να μπορούν να προσεύχονται κατά χιλιάδες!!! Δηλαδή, θα προσαρμοστούμε εμείς σ’ αυτούς ή αυτοί σ’ εμάς;
    Διαφωνώ σαφώς και με τις ακροδεξιές παρέες και με τα αβγά και με τα τραγούδια που ακούγονταν στη διαπασών από κάποιους υπερευαίσθητους συμπατριώτες μας και τους οποίους έως ένα βαθμό δικαιολογώ. Ωστόσο, αυτό δεν αναιρεί την αντίθεσή μου με όλους αυτούς τους δήθεν αθώους μουσουλμάνους που επέλεξαν λόγου χάρη τα Προπύλαια για να προσευχηθούν. Σε καμιά περίπτωση και κανέναν δεν θα ανεχόμουν να κάνει τα ίδια ΕΚΕΙ – είτε μουσουλμάνος είτε βουδιστής είτε χριστιανός είτε οτιδήποτε άλλο!
    Το αστείο είναι ότι έρχονται κάποιοι από αυτούς να μας κάνουν και μαθήματα δημοκρατίας όταν οι κοινωνίες στις οποίες έζησαν και στην ατμόσφαιρα των οποίων θέλουν να μας μπάσουν, θεωρούν π.χ. κατώτερες τις γυναίκες (είδε κανείς γυναίκες εκεί στα Προπύλαια;).
    Στις μουσουλμανικές κοινωνίες ξέρουμε ότι η ελευθερία υφίσταται μια βάναυση αστυνομική απαγόρευση.
    Σε λίγο, η εθνική πολιτική θα καταντήσει έννοια ρευστή και κυμαινόμενη και ο χαρακτηρισμός της θα διέπεται από τα εκάστοτε κυριαρχούντα ειδικότερα  πολιτικά προβλήματα. Ή θα έλεγα πιο σωστά ό ο εθνικός χαρακτήρας της πολιτικής έχει καταλήξει να προσδιορίζεται από τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης
    Η επίκληση από τα μέσα ενημέρωσης της ύπαρξης και λειτουργίας τζαμιών στη Γαλλία ή σε κάποιες άλλες ευρωπαϊκές χώρες  δεν μου λέει τίποτε. Και τούτο διότι πρέπει να ξέρουν όλοι ότι π.χ. οι Γάλλοι είχαν και έχουν «αποικίες» και το «μαύρο» χρώμα το έκαναν με τη βία… γαλλικό! Εμείς, ως χώρα δεν καταλάβαμε καμιά Μαρτινίκα και καμιά Αλγερία ή κανένα Μαρόκο. Εκείνοι είναι υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Γιατί το φόρτωσαν στην Ελλαδίτσα;
    Και για να τελειώνω: Κάναμε πολύν αγώνα για να απελευθερωθούμε από τον σφικτό εναγκαλισμό της Εκκλησίας και τώρα έχουμε τους Μουσουλμάνους, οι οποίοι με τη συμπεριφορά τους προκαλούν αντισυσπειρώσεις των ντόπιων φανατικών. Κάπου πρέπει να μπει ένα φρένο.  Δεν ξέρω αν είναι μονόδρομος ο "πολυπολιτισμός", αλλά λυπάμαι που έζησα τη μετάβαση σε μια κοινωνία που αλέθει τους πάντες!

    Wednesday, November 17, 2010

    ΟΛΑ γίνονται ερήμην μου!

    Τελικά, διαπιστώνω ότι όλα γίνονται ερήμην μου! Πλήρης ασυδοσία. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να κάθομαι στην πολυθρόνα του σπιτιού μου, μπροστά στην τηλεόραση, και να παρακολουθώ αμέτοχος πλέον, τα τεκταινόμενα στην κοινωνία που γεννήθηκα, μεγάλωσα, σπούδασα, δούλεψα, έκανα οικογένεια και ζω... Όλα γίνονται ερήμην μου. Δεν ξέρω αν ανήκω στους πολλούς ή στους λίγους. Δεν ξέρω αν ανήκω στην "κοινή γνώμη", στη σιωπηλή πλειοψηφία, στους λίγους που βρίσκονται πάντοτε στην "αντιπολίτευση", δεν με νοιάζουν πια οι "ταμπέλες". Ποτέ δεν ήμουν δημεγέρτης, ποτέ δεν ήμουν θορυβοποιός. Πάντοτε ήμουν υπεύθυνος και κάποιες φορές ορθολογιστής. Αργησα να καταλάβω ότι ο επαγγελματίας πολιτικός εργάζεται πρώτα υπέρ αυτού του ιδίου και δευτερευόντως υπέρ του συνόλου
    [θα συνεχίσω αργότερα...]

    Sunday, November 14, 2010

    Η "Αριστερά", οι "ανεξάρτητοι" και οι... "απέχοντες"!

    Χρόνια τώρα συνεχίζεται το ίδιο τροπάριο. Λέει, μονίμως, η "αριστερά" όταν έρχεται η ώρα των εκλογών ότι δεν μπορεί να στηρίζει τον δικομματισμό! Δικαίωμά της είναι. Το αποτέλεσμα ωστόσο είναι να διοικούνται οι μεγάλοι δήμοι της χώρας από την Δεξιά. Και με αυτόν τον τρόπο πιστεύουν ότι συμβάλλουν στον σωφρονισμό τους και ειδικά ότι συνετίζουν  το ΠΑΣΟΚ; Έτσι η "αριστερά" έχει βάλει το λιθαράκι της στη σημερινή κατάσταση, όπου παρατηρούμε ένα τεράστιο ποσοστό των εκλογέων να απέχει!
    Ίσως βρισκόμαστε για πρώτη φορά μπροστά στο μεγαλύτερο ποσοστό αποχής από εκλογές. Και βέβαια φταίει και η κυβέρνηση, φταίνε και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, αλλά φταίνε και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα μιας κοινωνίας που βουλιάζει καθημερινά, και πάνω στο κουρελιασμένο κορμί της βιαιοπραγούν άπαντες. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να το συζητήσουν απόψε στα τηλεοπτικά "τραπέζεια". Μόλις τολμήσει κάποιος να θέσει θέμα ευθύνης, θα του την πέσουν οι τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι και θα γίνει το "σώσε"! Είναι γνωστό πλέον ότι οι τηλεοπτικές (έχουν γίνει και ραδιοφωνικές) παρέες έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο κι όποιος "αντιμιλήσει", χάθηκε!
    Είναι δυνατόν ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας να ψηφίζει τον Παναγιώτη Ψωμιάδη, τον εκφραστή της ασυναρτησίας και του λαϊκισμού;;; Μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην ανάδειξή του έχουν τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης που τον είχαν καθιερώσει ως μόνιμο θαμώνα στις εκπομπές τους. Και σήμερα έρχονται αυτοί που τον καθιέρωσαν, να μιλάνε για το πολιτικό σύστημα και την κακοδαιμονία των κομμάτων που κυβερνούν τη χώρα.
    Για ποιους λόγους οι εκλογείς της Μακεδονίας έριξαν την ψήφο τους στον Ψωμιάδη; Το μόνο που ήθελε όταν παρουσιαζόταν στα κανάλια ήταν να ξιππάσει, να σκανδαλίσει, να θορυβήσει, ν' αυθαδιάσει, να γίνει βιαστής της κοινής λογικής. Ενας άνθρωπος με τον πλέον ασυνάρτητο πολιτικό λόγο θα κυβερνάει από αύριο μια μεγάλη περιφέρεια της χώρας. Ποιος θα τον πάρει στα σοβαρά;;

    Είναι γεγονός ότι οι πολίτες έως ένα βαθμό αντιδρούν πραγματικά στην πολιτική της κυβέρνησης, και, αορίστως, θέλησαν ν' αντιδράσουν υψώνοντας τη σημαία εναντίον του "μνημονίου"! Θέλω να πω ότι κυρίως με όσους συμμετέχουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κινούνται προς τα εμπρός οι κοινωνίες. Η ελπιδοφόρα μερίδα του έθνους, κατά τη γνώμη μου, είναι εκείνη που συμμετέχει. Που σέβεται τους θεσμούς, παραδέχεται τα όριά της, αλλά συμμετέχει. 
    Τώρα, κάποιοι της "αριστεράς" έχουν αρχίσει να επιχειρηματολογούν αλαζονικά. Ναρκισσεύονται, κοκορεύονται, κορδακίζονται, απαθανατίζονται χωρίς ν' απαθανατίζουν, γιατί ενώ έχουν στη διάθεσή τους, στη διάθεση της αυτοπροβολής τους, όλα τα σύγχρονα μέσα θορυβοποιίας, δεν έχουν πια κανένα από τα παλαιά στερεωτικά. Το μυστικό τους χάθηκε. Ήταν το μυστικό μιας συντεχνίας.
    Ακούω τον Ψαριανό στο "Μέγκα" να λέει ότι όπου το ΠΑΣΟΚ στήριξε μη κομματικούς, κερδήθηκαν οι δήμοι. Κι αυτό, δηλαδή, πάει να πει ότι πρέπει να γίνει κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και (λόγου χάρη) Δημοκρατικής Αριστεράς; Ας βάλει ο Παπανδρέου τον Κουβέλη σ' ένα υπουργείο να τελειώνουμε... Δεν μπορούμε ασφαλώς να μην λάβουμε υπόψη αυτό το στοιχείο, δηλ. της "συνεργασίας", αλλά φυσικά αυτό δεν αποτελεί πανάκεια για το ξεκαθάρισμα του πολιτικού τοπίου.
    Το γεγονός, πάντως, είναι ότι ο πολιτικός χάρτης μετά τις εκλογές είναι πολύχρωμος. Δεν είναι αποκλειστικά πράσινος ή γαλάζιος. Είναι αρκετοί πλέον εκείνοι που κατέβηκαν στις εκλογές χωρίς να έχουν κομματική υποστήριξη. Κι εδώ φάνηκε η λαθεμένη συμπεριφορά των κομματικών επιτελείων. Διαβλέπω ένα θολό πολιτικό τοπίο και η σύγχυση θα επιτείνεται από τα φαινόμενα της φτηνής επιτυχίας, που ευνοεί τα υποκατάστατα ακριβώς επειδή είναι κομμένη στα μέτρα τους. Σε κάθε εποχή επικρατεί, λίγο-πολύ, μια σύγχυση των αξιών, απόρροια της γενικής οχλαγωγίας. Κάποιοι, βεβαίως, θα επιχειρούν να βάλουν τάξη -σχηματική- για ν' απλοποιήσουν τον πίνακα, να τον κάνουν ευσύνοπτο και νοητό.
    Σήμερα, είναι αλήθεια, ότι η οικονομική κρίση και η επίκληση της "τακτοποίησης", έχει  θολώσει τις πολιτικές προθέσεις των περισσοτέρων και ζητούμενο πλέον είναι το αίτημα της ιδεολογικής ειλικρίνειας. Δεν αμφιβάλλω ότι η φυσιογνωμία των κοινωνιών δεν προϋποθέτει την ομαδική κατάφαση, αλλά την κυριαρχία των αξιών εκείνων που μπορούν να επιβάλλονται πάνω στις άλλες, αντίρροπες ή απλώς διάφορες.


    Σιγά ρε Χατζηνικολάου! Ποιος είσαι εσύ που θα κάνεις συστάσεις στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας;;;

    Μια δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν αρκετή για να ενοχληθεί ο κύριος Χατζηνικολάου που έχει χρίσει τον εαυτό του "παράγοντα" της δημόσιας ζωής του τόπου, που μπορεί να μιλάει περί παντός του επιστητού. Από τον τον τραγουδιστή Ρέμο μέχρι τον Αβραάμ Πάπα!

    Από τα Γιάννενα, όπου και άσκησε το εκλογικό του δικαίωμα, ο Κάρολος Παπούλιας τόνισε χαρακτηριστικά πως "μέμφομαι αυτούς που πιστεύουν ότι η οργή τους μπορεί να εκφραστεί από τον καναπέ, μένοντας στο σπίτι τους". "Η δημοκρατία στην Ελλάδα κατακτήθηκε με σκληρούς αγώνες και με μεγάλη λαϊκή συμμετοχή" τόνισε,  επισημαίνοντας πως "η δημοκρατία χρειάζεται αγώνες και δεν μπορεί κάποιος να κάθεται στον καναπέ και να μιλά για αγώνες και πρόοδο της χώρας"

    Απόλυτο δίκιο έχει ο Πρόεδρος, αφού ήθελε έτσι να επιστήσει την προσοχή στους απέχοντες πολίτες ότι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δεν κερδίζεται από τους καναπέδες. Κι όσο για τον κύριο Χατζηνικολάου, ο οποίος ήθελε τον Πρόεδρο να επικρίνει το κομματικό "κατεστημένο", ο ίδιος θα έβγαινε μετά και θα "μεμφόταν" τον Πρόεδρο ότι τα έβαλε με τα κόμματα!!!.

    Καλά θα κάνει ο κύριος Χατζηνικολάου να λέει τις ειδησούλες του, όπως τις λέει, με κραυγές, με ύφος εισαγγελικό, επιτιμητικό των πάντων, να ψαρεύει στα θολά  νερά για τηλεθεατές και για αναγνώστες της εφημερίδας του, η οποία ως γνωστόν διαφημίζεται μονάχα για τις προσφορές της. Σήμερα, ειρήσθω εν παρόδω, οι προσφορές περιλαμβάνουν "τα μεγάλα ερωτικά τραγούδια...", το 2ο μέρος "του θρυλικού έπους Κόναν ο εξολοθρευτής" με τον Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ κ.λπ. Αυτά διαφήμιζε. Λοιπόν, καλά θα κάνει να μαζέψει τη γλώσσα του που την ξεχνάει στους διαδρόμους της δημόσιας ζωής του τόπου. 

    Και δεν μας ενδιαφέρει αν κάνει "διαλέξεις" όταν πρόκειται να ερωτήσει τους καλεσμένους του. Προφανώς δεν έχει καταλάβει ότι είναι ένας απλός δημοσιογράφος - καταχρηστικά, επειδή βγαίνει στην τηλεόραση. Διότι κανονικά μάλλον εκδότης είναι. Και φυσικά βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση από άλλους "εκδότες" ή μικροεκδότες, αφού έχει το πλεονέκτημα του γυαλιού. Μπορεί να προβάλει όποιον θέλει κι αυτό λειτουργεί υπέρ των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του (διαφήμιση).

    Φτάνει, λοιπόν, κύριε Χατζηνικολάου. Σ' ακούω να επαναλαμβάνεις τις αντιρρήσεις σου για τη δήλωση του Παπούλια. Η στάση σου αυτή κάτι υπαινίσσεται. Δεν γίνεται να συνεχίζεις το τροπάριο, χωρίς να υπάρχει κάτι από πίσω! Μιλάς ως δημοσιογράφος ή ως εκδότης και πολιτικός;;; Κι αν ο κόσμος έχει απογοητευτεί ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχεις κι εσύ, διότι είσαι τηλεοπτικός παράγων και διαμορφώνεις, δυστυχώς, την κοινή γνώμη. Εάν κάποιοι πολιτικοί δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες του λαού και τον πρόδωσαν, εσύ και κάποιοι άλλοι σπρώχνετε τον κόσμο στην απελπισία. Το αδιέξοδο επιτείνεται με την αποχή του κόσμου. Η Δημοκρατία επιζητεί τη συμμετοχή. Κι έτσι μπορεί ο πολίτης ν' αλλάξει τη ζωή του. ΟΧΙ με την  αποχή!
     

    Friday, November 12, 2010

    Γρηγόρης Ψαριανός: Στηρίζω και Σγουρό και Βαρβιτσιώτη!!!


    Διάβασα στον "Αδέσμευτο Τύπο" το πλέον "κουφό": Ο Γρηγόρης Ψαριανός, υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής και βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς, σε συνέντευξή του στο Ραδιόφωνο του ΑΝΤ1 δήλωσε, μεταξύ άλλων: «Στηρίζω τους άξιους και ικανούς οπουδήποτε και αν ανήκουν, αδιαφορώντας για όσα λέγονται περί δεκανικιών και άλλων τινών. Έτσι στηρίζω τον Γιάννη Σγουρό στην Περιφέρεια Αττικής, τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη για δήμαρχο Γλυφάδας και τον Νίκο Χαρδαλιά στον Βύρωνα».

    Δεν μ' ενδιαφέρει η οποιαδήποτε αντιπαράθεση. Εκείνο που αξίζει να σημειώσει κανείς είναι η πολιτική θολούρα που εμφιλοχωρεί στα μυαλά ορισμένων στελεχών της λεγόμενης "ανανεωτικής αροιστεράς". Μέχρι σήμερα ο Ψαριανός έχει εμφανιστεί ως ριζοσπάστης πολιτικός, αντικομφορμιστής, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του κ.λπ. Είναι ν' απορεί κανείς πώς βάζει στο ίδιο τσουβάλι κάποιους πολιτικούς που κατά τη δική του γνώμη είναι "άξιοι και ικανοί"! 

    Πότε έδειξε αξία και ικανότητες ο κλώνος Βαρβιτσιώτης, ο οποίος αποτελεί καθαρό παράδειγμα νεποτισμού και οικογενειοκρατίας; Και τι σχέση μπορεί να έχει με τον Γιάννη Σγουρό; Αλλά δεν χρειάζεται ν' απορώ. Ετσι πορεύεται η πολιτική ζωή του τόπου...

    Κάποιοι μας "δουλεύουν" ψιλό γαζί. Κι ο Ψαριανός ανήκει σ' αυτούς ακριβώς τους [νεο]πολιτικούς που επιχειρούν να κάνουν εισαγωγή στην πολιτική ζωή του τόπου νέων ηθών και εθίμων. Το μόνο πάντως που έχει καταφέρει να μας δείξει είναι ότι διαθέτει στόμα... απύλωτο. Και για να κλείσω: η υποστήριξή του στον Βαρβιτσιώτη μου θυμίζει τους περιηγητές στην Αφρική που περιγράφουν μερικές φυλές ανθρωποφάγων ότι είναι τίμιοι, ήμεροι, φιλόξενοι και περιποιητικοί και το μόνο ελάττωμά τους είναι ότι έχουν την κακή συνήθεια να τρώνε ανθρώπινο κρέας!!!

    Thursday, November 11, 2010

    Να διώξουμε τον Κακλαμάνη, να φέρουμε τον Καμίνη!

    Επειδή δεν θέλω να νιώθω υπεύθυνος ότι, δηλαδή, φταίω κι εγώ που η κατάσταση στην Αθήνα, στην πόλη που μεγάλωσα και ζω, θα εξακολουθήσει να είναι άθλια, πρέπει να πάρω θέση! Τα τελευταία χρόνια μονοπωλούν την ηγεσία του δήμου Αθηναίων οι άνθρωποι της Δεξιάς, οι τυχοδιώκτες της πολιτικής, εκείνοι που εκμεταλλεύτηκαν τον δημαρχιακό θώκο για να κάνουν βήματα στην προσωπική τους πολιτική καριέρα. Και όλοιι γνωρίζουν πως κάτι τέτοιο έκανε ο Μιλτιάδης Εβερτ [με μηδενικό έργο στον δήμο], η Ντόρα Μπακογιάννη [με μηδενικό έργο στον δήμο], ο Δημήτρης Αβραμόπουλος...
    Αξιοποίησαν με τον καλύτερο [γι' αυτούς...] τρόπο το αξίωμά τους για να περάσουν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ακολούθησε ο Νικήτας Κακλαμάνης, που διετέλεσε υπουργός Υγείας στην κυβέρνηση του Καραμανλή και άφησε ερείπια στο χώρο της υγείας. Ανέλαβε τον Δήμο Αθηναίων και η πόλη μας συνέχισε την κατηφορική της πορεία. Εγινε μια πόλη ξένη για μας, απρόσωπη, βρόμικη, βρόμικη, βρόμικη. Επί θητείας του Κακλαμάνη δημιουργήθηκαν τα γκέτο σε διάφορες περιοχές της πρωτεύουσας. Δεν μπορούν να ζήσουν οι Αθηναίοι στην πόλη τους. Φοβούνται. Εχει ευθύνη η κεντρική εξουσία, αλλά περισσότερη ευθύνη έχει ο Δήμος. 
    Εξάλλου, όπως αναφέρεται στη «μαύρη βίβλο», που έδωσε στη δημοσιότητα ο Γ. Καμίνης, ένα πέπλο ομίχλης απλώνεται κυρίως στο χώρο των ανωνύμων εταιρειών του δήμου, χωρίς να γνωρίζει η αντιπολίτευση όχι μόνον στο δημοτικό συμβούλιο αλλά και στο Δ.Σ. των εταιρειών, τι πραγματικά συμβαίνει.
    Οι οκτώ ανώνυμες εταιρείες του δήμου είναι στελεχωμένες από ένα στενό κύκλο ανθρώπων του δημάρχου με διπλές και τριπλές μισθοδοσίες, απορροφούν πολλά εκατομμύρια μέσω προγραμματικών συμβάσεων για μελέτες και σχέδια δράσης με ασαφές αντικείμενο και αμφίβολη χρησιμότητα συχνά με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό, για τις διάφορες Α.Ε., χωρίς στην ουσία καμιά δυνατότητα διαχειριστικού ελέγχου. Παράδειγμα, ο 9/84 είναι ένας δαπανηρός σταθμός που απορροφά 9-11 εκατ. το χρόνο από τα κονδύλια του δήμου. Για το 2009 ο 9/84 χρηματοδοτήθηκε με περίπου 5 εκατ. επιπλέον (δηλαδή από περίπου 11 εκατομμύρια στα 16 εκατομμύρια).
    Πενιχρά τα πεπραγμένα και στον τομέα της καθαριότητας. Σύμφωνα με τα απολογιστικά στοιχεία ο δήμος της Αθήνας, την τριετία 2007-2009 εισέπραξε από τους Αθηναίους 425 εκατ. ευρώ για την καθαριότητα. Από τα στοιχεία του Δήμου όμως προκύπτει ότι δαπανήθηκαν για την καθαριότητα μόνο 370 εκατομμύρια.
    Επίσης, σύμφωνα με όσα καταγγέλλει ο Γ. Καμίνης, τα διοικητικά έξοδα του δήμου αυξήθηκαν μέσα σε ένα χρόνο από το 2008 στο 2009, κατά 46 εκατ. ευρώ και ανήλθαν στα 192 εκατ. ευρώ. Μέσα στο 2010 ο Κακλαμάνης αύξησε το προσωπικό του ιδιαίτερου γραφείου του κατά 36 άτομα. Από 63 το 2006 σε 99 το 2010. [Τόσοι του χρειάζονται για να του κάνουν... αέρα;] Οι δε αντιδήμαρχοι αύξησαν το προσωπικό των γραφείων τους κατά 62 άτομα. Από 35 το 2006 σε 97 το 2010.
     Το θέμα, ωστόσο, είναι ότι ο Νικήτας Κακλαμάνης είναι ένας άνθρωπος και πολιτικός χωρίς ηθικό έρμα. Και τούτο το λέω από το γεγονός ότι ειρωνεύεται τους συνομιλητές του, λέει ψέματα, βρίζει με το γάντι, δεν απαντάει ποτέ σε ό,τι τον ρωτάνε και οδηγεί την κουβέντα εκεί όπου νομίζει πως τον συμφέρει. Τον έχω δει στην τηλεόραση σε αντιπαράθεση με τον Γιώργο Καμίνη. Ευγενής ο Καμίνης, με επιχειρήματα, με ένα λόγο σταράτο, λογικό, οργανωμένο, θεμελιωμένο. Κι ο Κακλαμάνης να γελάει ειρωνικά και να εκτοξεύει ύβρεις.
    Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξος ούτε να νιώθω ότι έχω τουλάχιστον τη μισή ευθύνη εάν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση και στον δήμο της Αθήνας. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να μαυρίσω τον Κακλαμάνη! Είναι φανερό ότι δεν συμφωνώ με τη στάση εκείνων που... νίπτουν τας χείρας! Ούτε φυσικά με τη λογική του οδοστρωτήρα κι ότι όλοι ίδιοι είναι. ΟΧΙ, δεν είναι όλοι ίδιοι. Αυτή η ισοπέδωση οδηγεί κατευθείαν σε εκτροπή. Μπορούμε ν' αλλάξουμε το μέλλον της Αθήνας. Ψηφίζοντας την απαλλαγή της από τον Κακλαμάνη!!!

    Tuesday, October 26, 2010

    Οταν τους ακούσετε, θα με θυμηθείτε!

    6/11 - THE CINEMATIC ORCHESTRA LIVE @FUZZ CLUB
    Σε μια εποχή που όλα γυρίζουν ασταμάτητα,  οι γρήγοροι ρυθμοί της καθημερινότητας σε καταπιέζουν και η ρουτίνα δεν σε αφήνει να ζήσεις, να γελάσεις, να εκφραστείς, οι “CINEMATIC ORCHESTRA” από τη Βρετανία έρχονται να φωτίσουν τη μαύρη τρύπα της ελληνικής πραγματικότητας. Γιατί πέρα από τα βάσανα μιας σκληρής οικονομικής πολιτικής που ορίζεται από της επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των διεθνών οικονομικών κύκλων… υπάρχει η μουσική που ενώνει.
    Οι “CINEMATIC ORCHESTRA” επιζητούν με τα χρώματα της δικής τους μουσικής να μας τινάξουν τα μυαλά στον αέρα και  επιτέλους να μας κάνουν να νιώσουμε ότι υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
    Χρώματα, συναισθήματα, πάθη, αλήθειες και ευφρόσυνη διάθεση θα ξεχειλίσουν τη βραδιά του Σαββάτου 6 Νοεμβρίου στο FUZZ CLUB