Monday, February 4, 2008

Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΥΠΟΘΑΛΠΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ

Δεν μπορεί να είναι σύμπτωση το γεγονός ότι, κάθε φορά που η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη πολιτικά, τότε ακριβώς οι γνωστοί - άγνωστοι καίνε την Αθήνα. Το ίδιο έγινε, όταν ήταν στην επικαιρότητα το σκάνδαλο των ομολόγων. Το ίδιο έγινε, όταν το ΠΑΣΟΚ παρουσίασε το προεκλογικό του Πρόγραμμα. Το ίδιο γίνεται τώρα, και με την υπόθεση Ζαχόπουλου. Η κυβέρνηση είναι διπλά υπόλογη. Τόσο γιατί δεν εγγυάται την ασφάλεια του πολίτη, όσο και γιατί ουσιαστικά υποθάλπει αυτά τα έκτροπα και τη βία.
  • Αυτός ο γελοίος Ρουσόπουλος άρχισε πάλι τις δικαιολογίες και όπως ο φίλος μου ο Τράγκας άρχισε τις αναφορές στο παρελθόν, προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν τη σημασία των γεγονότων. Ωστόσο, η κατάσταση είναι δραματική για τη Νέα Δημοκρατία, όπως είναι δραματικήκαι για τη χώρα που κυβερνιέται από τον Καραμανλή. Δυστυχώς όλα αυτά τα έκτροπα μας παραπέμπουν σε άλλες εποχές που οδήγησαν τη χώρα στην τραγωδία της απριλιανής δικτατορίας. Τώρα δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση.
Αλλά ο Καραμανλής και το φερέφωνό του, ο Ρουσόπουλος, όπως και κάποια δημοσιογραφικά παπαγαλάκια κινδυνολογούν και επιχειρούν να υποβαθθμίσουν τη σημασία των γεγονότων. Όμως τα πράγματα είναι πολύ καθαρά. Όσο και να προσπαθεί η κυβέρνηση να μετατοπίσει την ατζέντα της καθημερινότητας από τα καυτά σκάνδαλα που δηλητηριάζουν την ελληνική κοινωνία (υπόθεση Ζαχόπουλου, σκάνδαλο Siemens, υποκλοπές που τις έβαλαν στο αρχείο κ.λπ.) στα νερά που η ίδια θέλει, δε νομίζω ότι θα τα καταφέρει. Κι αυτό, σε μεγάλο ποσοστό εξαρτάται κυρίως από την τακτική που θα ακολουθήσει η αξιωματική αντιπολίτευση

5 comments:

monahikoslikos said...

Ανέκαθεν η Δεξιά κυβερνούσε με το παρακράτος και καμιά έκπληξη δεν προκαλεί η άμεση διασύνδεση του νόμιμου κράτους με τη ναζιστική χρυσή αυγή.
Εκεί που θα διαφωνήσω είναι σ΄ αυτό που γράφεις: "Δυστυχώς όλα αυτά τα έκτροπα μας παραπέμπουν σε άλλες εποχές που οδήγησαν τη χώρα στην τραγωδία της απριλιανής δικτατορίας. Τώρα δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση."
Αν εννοείς να κατεβούν τα τάνκς φόρα παρτίδα σύμφωνοι.
Όλα τα άλλα όμως και κυρίως η κατάσταση στη Δικαιοσύνη, δεν σε προβληματίζουν για το επίπεδο της Δημοκρατίας μας;
Έχοντας αντιμετωπίσει 2 φορές τα έκτακτα στρατοδικεία της Χούντας μπορώ να σου πω ότι τέτοια κατάπτωση του συστήματος απόδοσης της δικαιοσύνης δεν θα μπορούσα να φανταστώ σε περίοδο δημοκρατικής διακυβέρνησης.

Νίκος Λαγκαδινός said...

Like, ίσως θα έπρεπε να ήμουν πιο σαφής. Έχεις δίκιο. Δεν έχει πια και τόση σημασία αν θα κατέβουν τανκς στους δρόμους, αφού ζούμε στη δικτατορία της δικαιοσύνης κι αυτό φυσικά δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με... δημοκρατία. Η διακυβέρνηση της χώρα από μια μειοψηφική κυβέρνηση και η διαχείριση των ζητημάτων που καθημερινά προκύπτουν (εννοώ τα παντοειδή σκάνδαλα) από την υπάρχουσα σύνθεση των οργάνων της δικαιοσύνης, έχουν σχεδόν αποδείξει ότι συνεργάζονται "αρμονικά" και δίνουν την εικόνα μιας χώρας όπου η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ βρίσκεται σε υποχώρηση (το λέω μαλακά)!

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος said...

Να βγαλουμε εκτος νομου τους ναζιστες της Χρυσης Αυγης !

Καταγγέλλουμε για μια ακόμα φορά την εγκληματική στάση του διακομματικού καθεστωτικού μπλοκ κορυφής που επιτρέπει τη νόμιμη λειτουργία των ναζιστών της «Χρυσής Αυγής» και προστατεύει πολιτικά και αστυνομικά τις πολιτικές εκδηλώσεις τους στο κέντρο της πόλης.
Είναι αυτό το διακομματικό μπλοκ που έχει την ευθύνη τόσο για τους χθεσινούς τραυματισμούς αντιφασιστών από τους μαχαιροβγάλτες όσο και για την πρωτοφανή ανοιχτή συνεργασία ΜΑΤ-ναζιστών.
Εκφραζουμε την βαθιά συμπάθειά και τη συμπαράσταση της στα θύματα των επιθέσεων.
Οφείλουμε ωστόσο να εκφράσουμε για μια ακόμα φορά τη έντονη διαφωνία μας με τη μέθοδο και τις μορφές πάλης που επιλέχθηκαν από τους διοργανωτές για να αντιμετωπισθεί η συγκέντρωση των ναζιστών.

Από άποψη αρχής οι δημοκράτες όχι μόνο έχουν το δικαίωμα αλλά και οφείλουν να ματαιώνουν την πολιτική δραστηριότητα των ναζιστών. Γιατί η λογική αυτής της δραστηριότητας είναι η οργανωμένη ρατσιστική βία. Αυτό έχει αποδειχτεί στην πράξη πάμπολλες φορές και με τους τραμπούκους μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής.
Όμως κάθε βίαιη σύγκρουση των δημοκρατών με μια ναζιστική συμμορία, για να αδυνατίζει πολιτικά και να μην ενισχύει τη θέση της τελευταίας, πρέπει να έχει την υποστήριξη της πλατειάς δημοκρατικής μάζας.

Για να εξασφαλίσουν αυτήν την υποστήριξη οι αντιφασίστες θα πρέπει:
1. Να έχουν διαφωτίσει αποτελεσματικά το λαό για το ναζιστικό και δολοφονικό χαρακτήρα της συγκεκριμένης συμμορίας,
2. Να έχουν αποδείξει ότι το κράτος παρανομεί και παραβιάζει κάθε συνταγματική αρχή όταν δεν θέτει εκτός νόμου αυτή τη συμμορία, και
3.(και το σημαντικότερο),
Να έχουν αποκαλύψει στο λαό ότι η κρατική αυτή συμπεριφορά οφείλεται στο γεγονός ότι όλα ανεξαίρετα τα κοινοβουλευτικά κόμματα υποστηρίζουν την νομιμότητα των ναζιστών και επιβάλουν την πολιτική και γι αυτό την ποινική ασυλία τους.
Με λίγα λόγια μια βίαιη σύγκρουση με τους ναζιστές προϋποθέτει μια πολιτική καταγγελία όλων των πολιτικών κομμάτων που αποδέχονται αυτή τη νομιμότητα . Αυτό σημαίνει ότι ένα δημοκρατικό κίνημα για να φτάσει στην πλατεία Κολοκοτρώνη και να ματαιώσει μια συγκέντρωση ναζιστών πρέπει να έχει προηγούμενα περάσει από την Ρηγίλλης, την Χαριλαόυ Τρικούπη, τον Περισσό και να έχει καταλήξει στην πλατεία Κουμουνδούρου ώστε να έχει υποχρεώσει όλα αυτά τα κόμματα να πάψουν να κρύβονται και είτε να παραδεχτούν ότι περιθάλπουν και συμπαραστέκονται σε ναζιστές είτε να τους θέσουν εκτός νόμου.
Μόνο αν αυτή η πολιτική προετοιμασία έχει γίνει θα μπορεί η δημοκρατική βία να φανερωθεί στα μάτια του λαού σαν αυτό που είναι, δηλαδή σαν μια έσχατη αμυντική και δίκαιη πράξη μπροστά στην παρανομία και στην απάνθρωπη αντιδημοκρατία ενός ολόκληρου πολιτικού καθεστώτος.

Αλλά για να φανερωθεί σαν δίκαιη, αμυντική και δημοκρατική η λαϊκή βία θα πρέπει να κάνει μια τελευταία μεγάλη πολιτική πράξη: Θα πρέπει να ξεκόψει τον εαυτό της από κάθε εικόνα βίας που οι πλατειές λαϊκές μάζες έχουν αντιπαθήσει ή ακόμα μισήσει μέσα από την ίδια τους την πείρα.
Δεν είναι δηλαδή δυνατό μια αντιφασιστική μειοψηφία να απαγορεύει ξαφνικά μια συγκέντρωση ναζιστών στην οποία αυτοί οι τελευταίοι αν και κληρονόμοι του δοσιλογισμού και φονιάδες εμφανίζονται σαν πατριώτες και υπερασπιστές της νομιμότητας, ούτε να αποσπάσει λαϊκή συμπάθεια όταν η ίδια φοράει κουκούλες, ή συνεργάζεται με κουκουλοφόρους. Γιατί οι τελευταίοι ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές και κοινωνικές προθέσεις τους έχουν συνδέσει τον εαυτό τους με όσους για δεκαετίες καίνε σημαίες, σπάνε βιτρίνες, καίνε αυτοκίνητα και γενικά έχουν γίνει μισητοί στις πλατειές μικροαστικές ή και εργατικές μάζες που τις περιφρόνησαν σαν αλλοτριωμένες και τις προβόκαραν συστηματικά νομίζοντας συχνά ότι δρουν επαναστατικά.

Όσο αίμα και αν χύθηκε το Σάββατο και όσο να χυθεί ακόμα θα πάει χαμένο αν ο αντιφασισμός δεν διαχωριστεί αποφασιστικά με τις κουκούλες και δεν συγκρουστεί με όσους επιμένουν στις μορφές σύγκρουσης που έχουν ταυτιστεί με αυτές. Μόνο έτσι θα μπορεί να κοιτάξει κατάματα το λαό και να τον κερδίσει ενάντια στους ναζιστές. Τα ΜΑΤ θα αποκτηνώνονται και θα φασιστικοποιούνται ασταμάτητα και θα έχουν έγκριση για μεγαλύτερη βία από ένα όλο και πιο φοβισμένο και πιο μπερδεμένο κοινό όσο απέναντί τους δεν θα βρίσκεται ένα ανοιχτό, μαζικό και στη σύνθεσή του και στη νοοτροπία του δημοκρατικό κίνημα. Μόνο ένα τέτοιο κίνημα που θα έχει εξαντλήσει κάθε ειρηνική μορφή πάλης για την απαγόρευση των ναζιστών θα έχει το ηθικό έρεισμα να συγκρουστεί τελικά με μια αστυνομία και ένα πολιτικό καθεστώς που προστατεύουν τους ναζιστές.

Δυστυχώς για μια ακόμα φορά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν αυτή η στάση και η νοοτροπία όσων διοργάνωσαν την αντισυγκέντρωση του Σαββάτου. Αυτοί από τη μια συσκότισαν όλα τα ουσιαστικά ζητήματα της πολιτικής δημοκρατίας και από την άλλη στην πράξη έβαλαν μπροστά στο τηλεοπτικό ανενημέρωτο κοινό το δίλημμα: είτε είστε με τους ναζιστές και τα ΜΑΤ είτε είστε με τους κουκουλοφόρους. Με λίγα λόγια έβαλαν μπροστά στο λαό ένα δίλημμα που ευνοεί αφάνταστα τους ναζιστές.
Αν θέλουμε να βλέπουμε κατάματα την πραγματικότητα, δηλαδή το πώς κινείται η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού είναι ο φασισμός και όχι η δημοκρατία που βγαίνει πολιτικά κερδισμένη από τα επεισόδια του Σαββάτου. Όσο εμετικά και αν είναι τα ναζιστικά αποβράσματα εξ αιτίας της ιστορικής πείρας του πληθυσμού, η μεγάλη πλειοψηφία του όλο και πιο αποκομμένη από την πολιτική όλο και πιο ανασφαλής και γι αυτό όλο και πιο επιρρεπής στο εθνοσοβινιστικό κήρυγμα των φασιστών, συνεχίζει να ζητάει από τα ΜΑΤ τη σύλληψη των κουκουλοφόρων γιατί αυτοί πιο άμεσα συγκρούονται με τις διαθέσεις της και την άμεση της εμπειρία.
Την βασική πολιτική ευθύνη για αυτήν την ουσιαστική πολιτική ήττα του Σαββάτου την έχει ο βασικός διοργανωτής, ο Συνασπισμός που κρύφθηκε πίσω από τις μετωπικές του οργανώσεις για να παίξει για μια ακόμα φορά το διπρόσωπο καταστροφικό του παιχνίδι. Ο ίδιος ο Συνασπισμός είναι αντίθετος στην θέση να τεθεί εκτός νόμου η «Χρυσή Αυγή», ενώ κάποιες άλλες φιλικές του δυνάμεις της διοργάνωσης είναι είναι υπέρ αυτής της θέσης. Έτσι το κάλεσμά της αντισυγκέντρωσης δεν περιείχε τη θέση της απαγόρευσης της «Χρυσής Αυγής» την ώρα που μόνη αυτή η θέση θα μπορούσε να θεμελιώσει πολιτικά την παρεμπόδιση της ναζιστικής συγκέντρωσης και την αναπόφευκτη σύγκρουση με την αστυνομία που προστάτευε αυτή τη συγκέντρωση.

Σήμερα ο ναζισμός δεν είναι στο περιθώριο παρά μόνο οργανωτικά και μόνο στην ανοιχτή του εκδοχή. Από πολιτική άποψη οι βασικές του πολιτικές και ιδεολογικές αναφορές, δηλαδή ο αντισημιτισμός, ο εθνορατσισμός, ο αντικαπιταλισμός κρατικοφασιστικού τύπου και ο μονόπλευρα αντιδυτικός αντιιμπεριαλισμός ήδη είναι ισχυρές μέσα σε όλα τα κόμματα ενώ εκφράζονται και με συμπαγή τρόπο με ένα νέο μαζικό κόμμα το ΛΑΟΣ που είναι μετωπική έκφραση και ομπρέλλα του νεοναζισμού, και ταυτόχρονα είναι αποδεκτό από όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα σαν ισότιμος και έγκυρος συνομιλητής.
Μετά το ΛΑΟΣ στη Βουλή ο αντιναζισμός δεν επιτρέπεται να αντιμετωπίζεται σαν περιθωριακό φαινόμενο.
Ήδη από προχθές οι μαχαιροβγάλτες έχουν φανερωθεί σαν παρακράτος, τμήμα του κράτους. Αυτή η αποκάλυψη είναι η θετική συνεισφορά της σύρραξης 2 του Φλεβάρη.
Από δω και μπρος το ζήτημα του ανοιχτού και του καλυμμένου ναζισμού πρέπει να γίνει κεντρικό ζήτημα πολιτικής δημοκρατίας.
Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται όλοι οι πραγματικοί δημοκράτες αντιφασίστες να συσπειρωθούμε σε ένα μαζικό κίνημα που θα αντιμετωπίσει με κύρια πολιτικές μέθοδες το ανοιχτό και το καλυμμένο νεοναζιστικό κίνημα αποκαλύπτοντας και καταπολεμώντας πρώτα απ όλα την διακομματική βάση στήριξής του.

Unknown said...

Τα τελευταία γεγονότα έδειξαν το πραγματικό πρόσωπο της Δεξιάς. Κι εγώ πιστεύω ότι ήταν προβοκατόρικα στημένη η επιχείρηση. Αφότου μπήκε στη Βουλή και το ΛΑΟΣ, όπου έχουν στριμωχτεί όλα τα φασιστοειδή, και τα διάφορα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά κανάλια θα δίνουν βήμα στους φασίστες, δεν πάμε καλά... Είναι βέβαιο ότι πλέον θα λειτουργεί το παρακράτος Δεξιάς, σε συνεργασία με στοιχεία της Αστυνομίας. Ο Καραμανλής είναι ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ, όπως ήταν υπεύθυνος και ο μπάρμπας του που το έσκασε ως Τριανταφυλλίδσης στο Παρίσι, αφού προηγουμένως οι παρακρατικοί έκαναν μπάχαλο την Ελλάδα, με δολοφονίες και άλλες καταστροφές...

Νίκος Λαγκαδινός said...

Το ζήτημα δεν είναι να βγάλουμε εκτός νόμου τους εγκληματίες της Χρυσής Αυγής! Είναι το μέγα ερώτημα ΓΙΑΤΙ τα κανάλια τους δίνουν "βήμα" για να μιλάνε; Δεν φτάνει που ένα ποσοστό παραστρατημένων (για να μην τους χαρακτηρίσω αλλιώς...) συν-Ελλήνων έμπασαν την ακροδεξιά στη Βουλή και οι δήθεν "δημοκράτες" των καναλιών τους καλούν να πυν τις απόψεις τους - ποιες απόψεις τυς; Αυτοί μόνο μαχαίρια έχουν και σιδηρολοστούς...