Thursday, June 28, 2007


Σαν σήμερα, 29 Ιουνίου του 1967, πέθανε ο Ιταλός πυγμάχος βαρέων βαρών Πρίμο Καρνέρα. Δεν τον είχα δει ποτέ βέβαια ν' αγωνίζεται, εκτός από μια φορά σε ταινία με τον Στιβ Ριβς σε ταινία για τον Ηρακλή (ούτε θυμάμαι ποια ταινία ήταν), αλλά είχα διαβάσει τόσα πολλά γι' αυτόν που είχε γίνει μύθος! Ήταν ένας γίγαντας που προξενούσε δέος στους αντιπάλους και λόγω της σωματικής του διάπλασης. Σε πολλές φωτογραφίες που έχω δει ο Καρνέρα έμοιαζε με γίγαντα και οι άλλοι δίπλα του... νάνοι. Οι Ιταλοί τον έκαναν και γραμματόσημο! Τώρα, θα μου πείτε, πού τον θυμήθηκες τον Καρνέρα; Απλό είναι: Θα ήθελα να ήμουν Πρίμο Καρνέρα και να κοπανάω αβέρτα...

Wednesday, June 27, 2007

Η επανάσταση των εικόνων...


Η πιο αστεία περίπτωση είναι ο εκάστοτε υπ. Πολιτισμού. Όσο βρίσκεται στον θώκο αυτό, κάθε βράδυ είναι σε διαφορετικό μουσείο ή παράσταση• και μετά... ρίχνει μαύρη πέτρα. Δεν ξαναείδα υπ. Πολιτισμού στην Πινακοθήκη μετά τη λήξη της θητείας του. Αντίθετα τους έχω δει στο «πάρτι της ζωής τους». Εκεί, στο γυάλινο ικρίωμα θυσιάζεται κάθε βράδυ η τελευταία μας ελπίδα για μιαν οπτική ανατροπή. Μιαν επανάσταση των εικόνων.[Επί πίνακι, Γραφείο τελετών «Η τέχνη» (3), Του Μάνου Στεφανίδη (manosstefanidis.blogspot.com)]
Το διάβασα στην Κυρ. Ελευθεροτυπία και το παραθέτω. Όποιος επιθυμεί ολόκληρο το κείμενο του Στεφανίδη, ας ανατρέξει στη διεύθυνσή του. Ο Μάνος είναι ανατρεπτικός στη σκέψη. Δεν φοβάται να μιλήσει ελεύθερα, να πει τα πράγματα με τ' όνομά τους. Και "θίγει" την πολιτική και των πολιτικών και των ΜΜΕ. Αυτή η φοβερή και τρισάθλια διαπλοκή που δεν φαίνεται να θίγεται από καμιά κριτική. Για δείτε τη θλίψη που αναδίδει η παρουσία των πολιτικών στις εκπομπές που παραπέμπουν σε σκυλάδικα, όπου πίνουν, σαχλαμαρίζουν, χορεύουν, γουρλώνουν τα μάτια στη θέα των κοριτσιών που λικνίζονται και προσδοκούν λίγη ώρα δημοσιότητας. Κι ο κόσμος που δεν μπορεί να βγει για να διασκεδάσει για τον απλούστατο λόγο ότι έχει σφίξει το ζωνάρι, ξαπλωμένος στον καναπέ ή την πολυθρόνα του σπιτιού, χαζεύει, βλέποντας τις εικόνες με τους "επώνυμους" που συνωστίζονται για να φανούν στη γυάλινη προθήκη, προσμένοντας την αναγνώριση.

Friday, June 22, 2007

Ποιοι είναι ίδιοι;

Οι άνεργοι, οι υποαπασχολούμενοι, οι νέοι και οι νέες, οι αλλοδαποί που ζουν τον εφιάλτη της ανεργίας, μαζί με όλους τους εργαζόμενους να γυρίσουν την πλάτη σε ΝΔ - ΠΑΣΟΚ
που ευθύνονται για την ανεργία, την υποαπασχόληση, τη φτώχεια και την εξαθλίωση...
[Ριζοσπάστης, 22 Ιουνίου 2007]

Μέχρι πού θα τραβήξει αυτό το "βιολί" του ΚΚΕ; Είπαμε ότι ελάχιστες είναι πλέον οι διαφορές των δυο μεγάλων κομμάτων που εντοπίζονται ενδεχομένως στον τρόπο διαχείρισης της εξουσίας και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο λαός, ΑΛΛΑ υπάρχει μια προϊστορία που δεν μπορεί κανείς την παραβλέψει και τα τρία τελευταία χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία.
Ποιος φταίει που έχουν εξαφανιστεί τα λεφτά από την αγορά; Ποιος φταίει που δεν μπορούμε πλέον ούτε να κυκλοφορήσουμε με τους φίλους μας για να μην αναγκαστούμε να πληρώσουμε τους καφέδες ή τα αναψυκτικά; Ποιος φταίει που σε λίγο θα μας κυνηγάνε όλοι μαζί: τράπεζες, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΤΕΒΕ, και διάφοροι άλλοι; Κύριοι συναγωνιστές (;) του ΚΚΕ, ένας είναι ο εχθρός: η Δεξιά κι αυτοί που σήμερα την εκπροσωπούν!
Η ΝΔ χαντάκωσε τη χώρα. Μην πάμε πάλι στο ΠΑΣΟΚ, που τιμωρήθηκε. Γιατί ποιος περίμενε ότι το ΠΑΣΟΚ είχε μόνο αγίους στα σπλάχνα του; Και αγίους είχε, και απατεώνες, και παλιανθρώπους, και τίμιους και ηθικούς. Αλλά, η χώρα δεν καταστράφηκε με το ΠΑΣΟΚ. Τα χρόνια που κυβερνούσε η ΝΔ από τη μεταπολίτευση και δώθε, δεν πιάνονται; Θα ξεχάσουμε τις αύρες, τον Σόλωνα Γκίκα, και τον Αβέρωφ, θα ξεχάσουμε τα κυνηγητά των συνδικαλιστών, τις απολύσεις των εργαζομένων, τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς, τα φακελώματα; Δεν είναι ίδιοι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.
Δυστυχώς για τη δημοκρατική παράταξη, το ΚΚΕ είναι εκείνο που συμπορεύεται με την πολιτική της Δεξιάς. [Σιγά, μην ξεχάσω και το βρώμικο '89 που όλοι συλλήβδην οι ΠΑΣΟΚτζήδες γίναμε κλέφτες!] Το ΚΚΕ, που πάσχει ακόμη από τα σύνδρομα του παρελθόντος, ας μας αφήσει στην ησυχία μας και στους δικούς μας αγώνες. Κι αυτοί οι κύριοι του Περισσού ας κοιμούνται στις δάφνες του παρελθόντος - διότι εκεί ανήκουν, στο παρελθόν!
Αυτά που είπε ο Πάγκαλος είναι λίγα για το ΚΚΕ και για τον Ριζοσπάστη - εννοούμε τον Ριζοσπάστη της εποχής μας. Ξέρουμε πια τι θα πει η κυρία Παπαρήγα όταν πρόκειται να μιλήσει. Αλλά, εκείνη δεν ξέρει ότι δεν μας αφήνει ούτε καν να τη συμπαθήσουμε - εννοείται και το ΚΚΕ να συμπαθήσουμε! Βρε άντε... Μη μας τσιγκλάτε συνεχώς. Το έχουμε διακηρύξει από τον καιρό της μεταπολίτευσης: εχθρός μας είναι η Δεξιά. Τέλος.
[Φοβάμαι να πω περισσότερα μη τυχόν και με περιλάβει η νεοκομουνίστρια [πρώην δημοσιογράφος και διαφημίστρια: "Με φασολάκια ή αρακά, μπάμιες ή αγκινάρες, γεύση Froza...") βουλευτίνα Γαρουφαλλιά (Λιάνα) Κανέλλη, που ανακάλυψε... κάποια στιγμή ότι της πάνε τα κόκκινα γοβάκια, και δεν με ξεπλένει ούτε ο Πηνειός ποταμός! [ΟΜΩς εδώ πρέπει να σημειώσω, εν παρόδω, ότι η εν λόγω κυρία είναι άκρως ΑΣΕΒΗΣ: Δίνει το χειρότερο παράδειγμα που βγαίνει κάθε τόσο στην τηλεόραση (όπου έχει πολλούς φίλους) καπνίζουσα ως φουγάρο. Είναι ό,τι πιο απεχθές αυτό που κάνει. Κάποτε νευρίαζα που δεν άφηνε τους άλλους να μιλήσουν. Τώρα, απλώς, αλλάζω κανάλι... για "να βρω πιο φρέσκα λαχανικά"!

Thursday, June 21, 2007

Τηλεόραση για γέλια...

Θα πρέπει να βάζω κάποιες λέξεις σε εισαγωγικά, αλλά έτσι όπως έχουμε κάνει την ελληνική γλώσσα, να την χαιρόμαστε! Κάνοντας μια περιδιάβαση σε διάφορα μπλογκ διαπίστωσα ότι αρκετά ασχολούνται με τις μετακινήσεις κάποιων δημοσιογράφων από το ένα κανάλι στο άλλο ή από τη μια εφημερίδα στην άλλη, κ.ο.κ., τις σκέψεις τους, τα αλισβερίσια τους, τα σχέδιά τους... Κι όχι μόνο στα μπλογκ, αλλά και στις εφημερίδες βλέπουμε δισέλιδα, αφιερωμένα στις δημοσιογραφικές μετακινήσεις.
Αυτοί, λοιπόν, οι "μεγαλοδημοσιογράφοι" κατάφεραν να κάνουν όλους εμάς τους άλλους "μη-μεγαλοδημοσιογράφους", να τους παρακολουθούμε: Πού θα πάει ο Μάκης, αν θα είναι ξανά μαζί με τον Θέμο και τον Χαζηνικολάου ο οποίος θα αγοράσει (ή αγόρασε) ραδιοφωνικό σταθμό, τι σκέφτεται για την επόμενη σεζόν ο Ευαγγελάτος, ο Κοτρώτσος πήγε στον Ελ. Τύπο, αν θα κάνει εγχείρηση ο Κακαουνάκης, πήγε στον Αντέννα η Πυργιώτη, στην εκπομπή του Κύρτσου στο ραδιόφωνο "εισέβαλε" ο βλάκας ο Κεφαλογιάννης, τι παπαριές λέει κάθε πρωί ο κάθε παπάρας, και λοιπά.
Φτάσανε και στις κουτσομπολίστικες εκπομπές ν' ασχολούνται με τον... Καμπουράκη! Πάντα ο Δημητράκης το είχε καημό να γίνει μεγάλος - και τα κατάφερε! [Γνωριζόμαστε πολύ καλά - από τότε που, ως τραμπούκος, είχε ΣΠΑΣΕΙ την πόρτα του γραφείου μου για να πάρει το "σώμα" των εφημερίδων... δεν μπορεί να το έχει ξεχάσει αυτό. Αλλά, ας το προσπεράσω γιατί δεν σας ενδιαφέρει. Τώρα προσποιείται τον Κακαουνάκη, πετάει κανένα στίχο, τον ακούνε διάφορες χαζές και χειροκροτούν εκείνα που υπονοεί, ενώ στην πραγματικότητα εκείνος δεν υπονοεί τίποτα. Ρε Δημητράκη, τη δουλειά σου κάνεις, αλλά λίγος σεβασμός και σ' εκείνους που σε παρακολουθούν. Ο "ενικός", ας πούμε, δεν σημαίνει ελευθερία. Κι αν θέλεις ν' απαγγείλεις Καβάφη, τουλάχιστον άνοιξε το βιβλίο για να τον αποστηθίσεις καλύτερα...].
Θα μου πει κανείς πώς συγχρωτίζονται όλοι αυτοί εκεί μέσα λόγου χάρη στο Mega, όπου η διαφορά επιπέδου είναι πασιφανής; Μόνον ο διευθυντής τους το γνωρίζει, ο οποίος διαχειρίζεται τόσο ανόμοιο υλικό για να "πιάνει" -όσον αφορά το κοινό- κάθε καρυδιάς καρύδι.
Δεν ντρέπονται όλοι αυτοί να διαφημίζουν τις ειδήσεις, να μιλάνε για τα πάντα, να έχουν γνώμη και να την πετάνε στον αέρα, να τσακώνονται και να βρίζονται και μετά να χαμογελάνε ή να βγαίνουν μαζί το βράδυ για φαϊ; Έχετε ακούσει τον "κυρίαρχο" να διακόπτει ας πούμε έναν ρεπόρτερ του καναλιού και να του λέει "αυτά που λες δεν είναι ακριβώς έτσι, διότι πριν μπω στο στούντιο τηλεφώνησα εγώ ο ίδιος στον υπουργό και μου είπε άλλα"... Μεγάλε, ποιος είσαι;
Το πέτυχαν, τελικά, οι άνθρωποι [οι "μεγαλοδημοσιογράφοι"] να είναι αυτοί τα θέματα των ειδήσεων - πού καταντήσαμε! Όπως τα λεγόμενα "παραπολιτικά" που από μια στήλη που ήσαν κάποτε, εξαπλώθηκαν παντού και η πολιτική έγινε... παραπολιτική, έτσι εξαπλώθηκε και η παραδημοσιογραφία. Δεν είναι αδιανόητο να διαφημίζονται οι ειδήσεις, να διαφημίζεται η "ανατροπή" του Πρετεντέρη: για να δούμε π.χ. την Κανέλλη καπνίζουσα να διαπληκτίζεται με τον Μανώλη Καψή, τον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη που μιλάει σα να φτύνει προς το κοινό, την καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης που την πληρώνουμε και από την ΕΡΤ όπου κάνει εκπομπή και από το ραδιόφωνο του Δήμου Αθηναίων όπου πάλι ως δημότες την πληρώνουμε...
Το μόνο που φαίνεται να προκαλεί κάποιο ενδιαφέρον είναι πλέον τα διάφορα αποσπάσματα που βγαίνουν στον "αέρα" και αφορούν στη συμπεριφορά του Παπαδάκη, του Αυτιά, του Καμπουράκη, του Τέρενς, του "κυρίαρχου", των γυναικών κ.α. Γελάμε π.χ. με τα καμώματα του Αυτιά που δεν αντέχει τον Βλάχο και τον Βερύκιο. Τελικά, όλοι είναι για γέλια - οι άνθρωποι της τηλεόρασης και η ίδια η τηλεόραση είναι για γέλια, έτσι όπως την καταντήσανε...

Μην απορείτε για τη φωτογραφία της ευειδούς κοπελιάς. Πιο μαζεμένη είναι από όλες τις παρουσιάστριες των διαφόρων κουτσομπολίστικων εκπομπών της ελληνικής τηλεόρασης που σε λίγο θα τα βγάλουν όλα...

Wednesday, June 20, 2007

21 ΙΟΥΝΙΟΥ: ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ




And I love you so,
The people ask me how,
How Ive lived till now,
I tell them I dont know!

I guess they understand,
How lonely life has been,
But life began again,
The day you took my hand!

And yes, I know,
How lonely life can be,
The shadows follow me,
And the night wont set me free!

But I dont let . . .
The evening get me down,
Now that youre around,
Me!

And you love me too,
Your thoughts are just for me,
You set my spirit free,
Im happy that you do!

The book of life is brief,
And once a page is read,
All but love is dead,
That is my belief!

And yes, I know,
How lonely life can be,
The shadows follow me,
And the night wont set me free!

But I dont let . . .
The evening get me down,
Now that youre around,
Me!

21 Ιουνίου: Θα μπορούσε να είναι η μεγαλύτερη μουσική μέρα του χρόνου! Η Ευρώπη γιορτάζει τη Μουσική... Η γλώσσα που ενώνει τους λαούς, τους ανθρώπους, τον άντρα και τη γυναίκα, που σαγηνεύει αισθήματα και αφοπλίζει... Απολαύστε το τραγούδι "And I love you so" του Perry Como... Μαρία, Ιωάννα, Αμαλία, Γαριφαλιά, Άννα, Δέσπω, Ιουστίνη, Φωτεινή, Έφη, Ελένη, Πατρούλα, Ματίνα, Δηώ, Στέλλα, Μάγια... σας το αφιερώνω!

Η Θεσσαλονίκη μας!


Ο τίτλος είναι εύγλωττος: ΚΟΙΜΑΤΑΙ Η ΣΑΛΟΝΙΚΗ! Θεώρησα σκόπιμο να παραθέσω το παρακάτω σχόλιο του δημοσιογράφου Σ. Αποστολάκη [Ελευθεροτυπία, 19/06/2007] που αναφέρεται στην απουσία κοινού από μια παράσταση που δόθηκε στο πλαίσιο του θεσμού που το ΚΘΒΕ ξεκίνησε, δηλαδή του 1oυ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΑΤΡΟΥ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ. Ιδού:

Πού ήταν την περασμένη Πέμπτη όλοι εκείνοι που οραματίζονται τη Θεσσαλονίκη ως μητρόπολη των Βαλκανίων; Οι άνθρωποι του πολιτισμού που είναι γεμάτοι ιδέες για το μέλλον της πόλης, που τη θέλουν γέφυρα και σταυροδρόμι πολιτισμών; Σίγουρα δεν ήταν στο Θέατρο Δάσους για την έναρξη του φεστιβάλ «Οψεις αρχαίου δράματος» με το Κρατικό Θέατρο της Αγκυρας και το έργο «Θυσία», βασισμένο στον μύθο της «Μήδειας», σε σκηνοθεσία της Αϊσέ Εμέλ Μεστσί. Μόνο η διεύθυνση του ΚΘΒΕ, κάποιοι ηθοποιοί και υπάλληλοι του θεάτρου και ελάχιστοι -κάπου 100- θεατές. Και μη βιαστείτε να πείτε ότι η επομένη ήταν εργάσιμη. Και την Παρασκευή το βράδυ η εικόνα ίδια ήταν. Αυτή είναι η Θεσσαλονίκη του πολιτισμού που ευαγγελίζονται διάφοροι;
Μήπως οι Θεσσαλονικείς θα έπρεπε να δουν κατάματα την πραγματικότητα; Η πόλη τους έχει πέσει στα χέρια του Ψωμιάδη και του Παπαγεωργόπουλου και αυτοί είναι που σφραγίζουν πλέον και το πολιτιστικό πρόσωπο της πόλης; Ο λαϊκισμός των δυο αυτών αξιωματούχων της πόλης έχει ρίξει παντού στοιχεία αποσύνθεσης. Θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς και τον πρωθυπουργό που είναι βουλευτής Θεσσαλονίκης, διετέλεσε και υπουργός Πολιτισμού, είναι, γενικώς, Μακεδόνας και θα πάει ξανά στην πλατεία Αριστοτέλους να μιλήσει περί ανάπτυξης, Βαλκανίων, μεγάλων έργων κ.λπ.
Ωστόσο, αυτό που αναφέρει στο σχόλιό του ο δημοσιογράφος της Ελευθεροτυπίας, την παρουσία δηλαδή εκατό (100) περίπου θεατών σε μια διεθνή παράσταση ενός νέου θεσμού, μας κάνει να σκεφτόμαστε με λύπη ότι η Θεσσαλονίκη, δυστυχώς, είναι μια οποιαδήποτε "επαρχιακή" πόλη που δεν κατανοεί τα σύγχρονα ρεύματα, που δεν συμβαδίζει με τους ρυθμούς της εποχής, που δεν αγκαλιάζει το καινούργιο, που δεν οραματίζεται, αλλά κοιτάζει το δάχτυλο του Ψωμιάδη που δείχνει τον προσωπικό του μύθο, και βαυκαλίζεται για τις "πολιτικές" του απόψεις που δεν είναι παρά... αμπελοφιλοσοφίες! Ακούμε κάθε τόσο παράπονα ότι τάχα μου η κεντρική εξουσία ενδιαφέρεται μονάχα για την Αθήνα κι έχει ξεχάσει τη Θεσσαλονίκη, ότι η συμπρωτεύουσα είναι παραμελημένη και διάφορα άλλα ηχηρά...
Τη γνώρισα τη Θεσσαλονίκη όταν ήμουν φοιτητής στη Νομική. Την αγάπησα και τη μίσησα. Ποτέ όμως δεν συμμερίστηκα τις αιτιάσεις των διανοουμένων της κι εκείνων που την εγκατέλειψαν για να 'ρθουν στην Αθήνα και να γράφουν μετά με νοσταλγία για το "ερωτικό" της πρόσωπο, και για την πολυεθνική (και πολυπολιτισμική) Θεσσαλονίκη του δέκατου ένατου αιώνα... Έχω την εντύπωση ότι η "νύμφη του Θερμαϊκού" έχει γείρει στο παρελθόν της και κοιμάται... Πότε θα δούμε το νέο μύθο της πόλης και ποιος είναι εκείνος που θα τον αφηγηθεί ή θα τον σκιτσάρει (με πινέλο, με λόγια, με έργα, με οτιδήποτε);
ΥΓ. Φίλε Sting, η αφετηρία μου δεν έχει ισοπεδωτικές προθέσεις. Απλώς αμόλησα μια μύγα για να γαργαλήσει κάποιους που έχουν επαναπαυτεί. ν.λ.


Saturday, June 16, 2007

Πολιτισμός με βασανισμούς στο κέντρο της Αθήνας;


Ναι, με την ανοχή της κυβέρνησης! Τι κι αν βγήκε ο Καραμανλής να δικαιολογήσει τον "πολιτισμό" του καθεστώτος του, τι κι αν ο Πολύδωρας λέει ότι η παραίτησή του είναι στη διάθεση του πρωθυπουργού, τι κι αν ο βουλευτής της ΝΔ Κώστας Χατζηδάκης προσπαθεί να κάνει συμψηφισμούς (και επί ΠΑΣΟΚ έγιναν παρόμοια, είπε, και στην Ισπανία του Θαπατέρο έγιναν και δεν παραιτήθηκε ο υπουργός...)! Δεν μπορούν πλέον να μιλάνε για περιστατικά "μεμονωμένα". Έχουν συσσωρευτεί τόσα πολλά "μεμονωμένα" περιστατικά, που σαν καταιγίδα απειλούν να τους παρασύρουν.
Ας κρατήσει την οργή του ο Καραμανλής κι ας κάνει μια πράξη αξιοπρεπή και πριν απ' όλα πολιτική: τουλάχιστον ας διώξει τον Πολύδωρα! Αλλά δεν το κάνει, θέλοντας έτσι να δείξει ότι έχουν αλληλεγγύη. Κι εμείς απλώς ξέρουμε ότι ο Πολιτισμός που επικαλείται ο Καραμανλής δεν έχει καμιά, απολύτως, σχέση με τη Δεξιά. Ο όρος "πολιτισμός" είναι ένα λάστιχο που το τραβάει κατά το δοκούν. Απέτυχε ως υπουργός Πολιτισμού - πίστεψε ποτέ κανείς ότι ο Καραμανλής έχει σχέση με τον Πολιτισμό; Μόνο κάτι καλλιτέχνες και συγγραφείς τρέξανε τότε να τον συγχαρούν και να μας προϊδεάσουν ότι έρχονται "αλκυονίδες μέρες" για τον ελληνικό πολιτισμό!
Όμως δεν μπορεί να μην αποκρουστεί η κυβερνητική επιδρομή στη λαϊκή ευαισθησία. Υπάρχουν κάποια όρια. Δεν είναι δυνατό ο πρωθυπουργός να αυτοηδονίζεται, δήθεν οργιζόμενος, και θωπεύοντας το όνειρο της επόμενης τετραετίας. Κανείς δεν πρέπει να παραμένει απαθής όταν υπονομεύονται οι δημοκρατικοί θεσμοί και παραβιάζονται τα δικαιώματα του πολίτη, του οποιουδήποτε πολίτη.
Ο Καραμανλής με το θεατρινίστικο παρουσιαστικό του και την υποκριτική πολιτική συμπεριφορά του επιδιώκει να παρατείνει το πολιτικό του μέλλον, αλλά όταν το αστυνομικό κράτος με την ανοχή του πλέκει τις δομές ενός παρακράτους, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ίδιος υπονομεύει τις σχέσεις του με τον ελληνικό λαό. Κακό του κεφαλιού του.

Friday, June 15, 2007

Ο βρικόλακας πότε θα μας αφήσει να ησυχάσουμε;


Δεν μας αφήνουν να ησυχάσουμε από τον βρικόλακα! Αυτή τη φορά μιλούσε στο Mega. Το άφησα για λίγο, όχι για ν' ακούσω τι λέει, αλλά για να τον παρατηρήσω. Αγέρωχος ο βρικόλακας - έχει πιεί τόσο αίμα που μπορεί πλέον να κυκλοφορεί και την ημέρα δίχως πρόβλημα. Τι έχει να μας πει άραγε που έπρεπε να μιλήσει; Σιγά μωρέ! Δεν λέω ότι μπορεί να ήταν μια διατεταγμένη συνέντευξη. Απλώς, οι δημοσιογράφοι έκριναν ότι στις δύσκολες μέρες που περνάμε, μόνον ένας βρικόλακας θα μπορούσε να μας δείξει το σωστό δρόμο...
Ο πιο πρωτεϊκός οπορτουνιστής και νεποτιστής πολιτικός της ιστορίας μας! Έλεγε το Νοέμβριο του 1977:
Τρία χρόνια ζήσαμε έναν αυταρχικό πρωθυπουργό, μια κυβέρνηση ανίκανη, μια Βουλή που είχε μεταβληθεί από την πλειοψηφία της ΝΔ σε μηχανή παραγωγής ασυνάρτητων, αντιδημοκρατικών, φασιστικών νόμων. Το 1974 μας απειλούσε με το σύνθημα «Καραμανλής ή τανκς»! Σήμερα ο ίδιος έδωσε το σύνθημα «Καραμανλής ή χάος»! Τι μεγαλύτερη απόδειξη αποτυχίας ενός ηγέτη –που θέλει μάλιστα να λέγεται και… εθνικός ηγέτης– χρειάζεται όταν ύστερα από τρίχρονη μονοδιάστατη διακυβέρνηση της χώρας, απειλεί με χάος. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει απλούστατα ότι το χάος είναι βέβαιο, αν ξαναγελάσουν τον ελληνικό λαό και του αποσπάσουν για μια ακόμη φορά την ψήφο του. Το σύνθημα, λοιπόν, είναι: «Καραμανλής σημαίνει χάος»!
Βέβαια τον Μάιο του 1978 ο Καραμανλής τον έκανε υπουργό Συντονισμού!
Ιδού το περιοδικό «Αντί» πώς σκιαγραφούσε το 1985 τον τέταρτο (τότε) αρχηγό της δεξιάς:
Έτσι ο κ. Μητσοτάκης είναι ένα από τα διαυγέστερα επιζώντα υποδείγματα του ελληνικού αρχέτυπου του πολιτευτή. Λέγεται, και πρέπει να είναι αλήθεια, ότι έχει τον μεγαλύτερο κατάλογο προσωπικών εξυπηρετήσεων σε όλη την Ελλάδα. Τις περισσότερες κουμπαριές, τους περισσότερους διορισμούς και ρουσφέτια. Ούτε μια στιγμή της ζωής του δεν είναι διαυγής. Ούτε μια στάση του ή δραστηριότητα δεν έχει μόνον μια όψη. Από τις πρώτες δημόσιες εμφανίσεις του ο κ. Μητσοτάκης κατάφερε να καταργήσει τις αρχές της τυπικής λογικής και να κατατάξει τον Μακιαβέλι σε μαθητούδι κατηχητικού σχολείου. Φίλος των Γερμανών, όταν αυτοί έδειχναν ότι κυριαρχούσαν. Φίλος των Εγγλέζων όταν έγειρε η ζυγαριά. Διαπραγματευτής με το ΕΑΜ όταν αυτό ήταν ισχυρό. Προστάτης των παρακρατικών συμμοριών στον Εμφύλιο. Πότε με τους μεν, πότε με τους δε στη δεκαετία του ’50. Με τον Γεώργιο Παπανδρέου το ’61, για να τον ρίξει το ’65. «Συμφωνίες κυρίων» με τη χούντα στην αρχή της, «χρυσή» αντίσταση για αντιστασιακά εύσημα στο τέλος της. Ικέτης της ΝΔ το ’74, υβριστής της το ’77, «διευρυμένος» το ’78 και ούτω καθ’ εξής μέχρι τις μέρες μας. Αν μη τι άλλο κατάφερε ο κ. Μητσοτάκης ώστε κανένας στην Ελλάδα να μην αμφιβάλει για το ποιόν του… («Αντί», Μάιος 1985).
Για τρία χρόνια ήταν πρωθυπουργός και τα έκανε μπάχαλο. Η μια αποτυχία ακολουθεί την άλλη. Θα διαλύσει την ελληνική κοινωνία. Δεν θα υπάρξει τομέας πολιτικής που να μην τσαλαβουτήσει, δημιουργώντας προβλήματα. Η εφημερίδα «Καθημερινή» (7 Ιουνίου 1992) αποτυπώνει σε κύριο άρθρο της την αγωνία για το μέλλον του τόπου:
Διατυπώνονται φόβοι ότι τα ξωτερικά μας προβλήματα, η οικονομία και η ραγδαία κοινωνική αποσάθρωση οδηγούν μοιραία σε βαθιές αλλοιώσεις και στην παρακμή του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Στο διεθνή στίβο η χώρα χάνει τη μια μάχη μετά την άλλη και απομονώνεται με τις πολιτικές ηγεσίες μας να παρακολουθούν περιδεείς τις ιστορικές αλλαγές που συντελούνται στην Ευρώπη και τον κόσμο. Στον οικονομικό τομέα η μια αποτυχία διαδέχεται την άλλη σε μια μάταιη προσπάθεια να μπει η Ελλάδα στο δρόμο της ανάπτυξης…
Η πολιτική του Μητσοτάκη στο θέμα των Σκοπίων επικρίθηκε έντονα ακόμη και από δικά του στελέχη που θα επισημάνουν ακριβώς τους λανθασμένους χειρισμούς του:
Κορυφαίο στέλεχος της κυβερνητικής παρατάξεως σχολίαζε μελαγχολικά και με ανησυχία: «Από θρίαμβο σε θρίαμβο, από το Μάαστριχτ στη Λισαβόνα και από κει στη Βόννη, στο τέλος θα προσπέσουμε ικέτες στα Σκόπια και θα εκλιπαρούμε τον Γκλιγκόροφ… να μας αναγνωρίσει με το όνομά μας». Το πικρό χιούμορ περιγράφει ανάγλυφα το αδιέξοδο της εξωτερικής μας πολιτικής και επισημαίνει την ανάγκη ριζικής αναθεωρήσεώς της. Όσοι, δημοσιογράφοι και μη, συνόδευσαν τον πρωθυπουργό στη Βόννη έζησαν ώρες εθνικής ταπείνωσης και γύρισαν πίσω γεμάτοι απορίες και ερωτηματικά για το είδος και την αποτελεσματικότητα της εξωτερικής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση και προσωπικώς ο Κ. Μητσοτάκης. Δεν είναι διόλου σαφές τι ακριβώς συνέβη στη Βόννη… Η ελληνική εξωτερική πολιτική και ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης προσωπικώς υπέστησαν στη Βόννη δεινή ήττα και πολλοί φοβούνται ότι η ήττα αυτή θα ολοκληρωθεί στη σύνοδο του Εδιμβούργου. Διπλωματικοί κύκλοι εξέφραζαν την άποψη ότι η υπόθεση των Σκοπίων, με λανθασμένη αφετηρία, παίρνει τον μοιραίο δρόμο του Κυπριακού, όπου η επόμενη λύση είναι πάντοτε χειρότερη της προηγούμενης και διερωτώνται πού μπορεί να σταματήσει αυτός ο κατήφορος.
Την ίδια ανησυχία εξέφραζαν και στελέχη της κυβερνητικής παρατάξεως και απέιδιδαν ευθέως τις ευθύνες στον Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος χειρίσθηκε αυτή την υπόθεση απερίσκεπτα, «εμπειρικά» και με προσωπικές σκοπιμότητες, οδηγώντας τη ΝΔ σε κατάσταση πλήρους διάλυσης. Συνδυάζουν, μάλιστα, την υπόθεση των Σκοπίων με το σύνολο της εξωτερικής μας πολιτικής, η οποία, υπό την προσωπική καθοδήγηση του Κ. Μητσοτάκη, γνωρίζει ήττες σε όλα τα μέτωπα: στο Κυπριακό, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στις σχέσεις με τα Βαλκάνια και την ΕΟΚ…
(«Ο κατήφορος ώς τα… Σκόπια». «Η Καθημερινή», 8 Νοεμβρίου 1992).
Υποκλοπές με εντολή Μητσοτάκη!
Να θυμίσουμε τις τηλεφωνικές υποκλοπές; Οι αποκαλύψεις άρχισαν από την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», με τίτλο την καταγγελία του (αλήστου μνήμης) Χρ. Μαυρίκη: «Έκανα υποκλοπές με εντολή Μητσοτάκη. Μού έδωσαν μαγνητόφωνα, πλαστές ταυτότητες, μερσεντές με πινακίδες ΚΥΠ». Στόχος παρακολούθησης, μεταξύ άλλων, οι Α. Παπανδρέου, Π. Μολυβιάτης, Γ. Ράλλης, Μ. Έβερτ, Γ. Μπούτος, Κ. Παπούλιας, Λ. Καραπαναγιώτης, Κ. Σαψάλης, Γ. Βαρδινογιάννης, Ν. Κακαουνάκης, Α. Λιβάνης, γραφεία ΠΑΣΟΚ κ.ά. Οι αποκαλύψεις αυτές, που συνοδεύονται από χειροπιαστές αποδείξεις, θα γίνουν από τον 40χρονο υπάλληλο του ΟΤΕ Χρ. Μαυρίκη, της προσωπικής συνοδείας του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη (από το 1988), γι’ αυτό άλλωστε εφοδιάστηκε με άδεια οπλοφορίας, «για να συνοδεύει τον πρόεδρο της ΝΔ». Ο Μαυρίκης αρχίζει το υπόμνημά του ως εξής: «Δηλώνω υπευθύνως και εν γνώσει των συνεπειών του νόμου ότι ενήργησα κατ’ εντολήν του σημερινού πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, τις παρακάτω παράνομες πράξεις…».
Τα θυμάται αυτά ο Μητσοτάκης;
Να του θυμίσουμε τι έγραφε τότε η συντηρητική εφημερίδα "Καθημερινή" μετά την κατάρρευσή του:
Η πτώση της κυβερνήσεως του κ. Μητσοτάκη ουδένα εξέπληξε. Ήταν αναμενόμενο γεγονός, όλοι εγνώριζαν ότι θα συμβεί και το μόνο ερώτημα ήταν πότε, πώς και ποιος θα έπαιρνε την σχετγική πρωτοβουλία. Και δεν θα μπορούσε να έχει συμβεί διαφορετικά: Ο κ. Μητσοτάκης παρέλαβε την ακμαία παράταξη του 47% και την οδήγησε στα χαμηλά ποσοστά, που εμφανίζουν σήμερα οι σφυγμομετρήσεις και που δυστυχώς θα επιβεβαιώσουν αύριο οι κάλπες. Ο κ. Μητσοτάκης παρέλαβε ένα κόμμα που διέθετε αξιολογότατα στελέχη και το απορφάνισε, εξαναγκάζοντας, άλλους σε αποχωρήσεις, άλλους σε παραιτήσεις, άλλους σε ουσιαστική απομάκρυνση από τον δημόσιο βίο. Από τον Κωστή Στεφανόπουλο έως τον Γεώργιο Ράλλη, από τον Μιλτιάδη Έβερτ έως τον Αθανάσιο Κανελλόπουλο, από τον Αντώνη Σαμαρά έως τον Σταύρο Δήμα. Και πολλούς άλλους. Ο κ. Μητσοτάκης δεν επέλεγε, κατά κανόνα, συνεργάτες με κριτήριο τις ικανότητές τους αλλά την νομιμοφροσύνη τους προς το πρόσωπό του και την αναχθείσα από τον ίδιο σε πολιτικό όργανο οικογένειά του, προβλέποντας ότι αυτοί συχνά δεν μπορούσαν ούτε στοιχειωδώς να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους ή ήσαν άτομα σκοτεινού παρελθόντος και υπόπτου μέλλοντος. Ο κ. Μητσοτάκης και πρόσωπα του πολύ στενού περιβάλλοντός του ενεπλάκησαν σε σειρά σκανδάλων, πολιτικών και οικονομικών, με κορυφαία αυτά των υποκλοπών και της ΑΓΕΤ. Και φυσικά υπάρχουν και πολλά άλλα που συντόμως θα αποκαλυφθούν. Αυτά όλα έρριξαν τον κ. Μητσοτάκη. Και όχι ο κ. Σαμαράς, ο οποίος απλώς έδωσε την χαριστική βολή σε έναν πρωθυπουργό ανίκανο πλέον να κυβερνήσει, συναλλασσόμενο με τους πάντες, προκειμένου να εξασφαλίζει την πολιτική επιβίωσή του και μετερχόμενο παντός μέσου κατά των αντιπάλων του, προκειμένου να εκβιάζει τη σιωπή τους. Έναν πρωθυπουργό, ο οποίος αδιστάκτως και ιδιοτελώς προχωρούσε ολοταχώς στην εκποίηση του εθνικού πλούτου, «χαρίζοντας» σε ιδιώτες τη ΔΕΗ και τον ΟΤΕ, ενώ ήταν έτοιμος να εξανεμήσει και το πακέτο Ντελόρ για να υπηρετήσει τις κομματικές του σκοπιμότητες… («Η Καθημερινή», 12 Σεπτεμβρίου 1993).
Στη διάρκεια της τρίχρονης διακυβέρνησης της χώρας από τον Μητσοτάκη συνέβησαν σημεία και τέρατα, τα οποία οι τωρινοί δημοσιογράφοι που τον καλούν και τον ξανακαλούν για συνεντεύξεις, μάλλον (ηθελημένα) αγνοούν. Να θυμηθούμε τις καθημερινές κινητοποιήσεις του κόσμου, τη συνεχή πτώση της βιομηχανικής παραγωγής, την ανυπαρξία επενδύσεων, τον καλπασμό της ανεργίας, την εκτίναξη στα ύψη του πληθωρισμού, την αύξηση των ελλειμμάτων; Τι να πρωτοθυμηθούμε; Καλά, νομίζει ότι έχουν πάθει μαλάκυνση όλοι οι Έλληνες; Και γιατί τον καλούν; Είναι ένας αποτυχημένος πολιτικός...
Στην πορεία, εξασφάλισε την κόρη του, εξασφάλισε τον Κυριάκο του, η κόρη του εξασφάλισε τον γιο της (τον έχει σύμβουλο στο υπουργείο Εξωτερικών) - μήπως έχει βάλει και την κόρη της κάπου και δεν το ξέρουμε; Έρχεται, λοιπόν, ο Μητσοτάκης να δώσει συμβουλές πότε στον πρωθυπουργό, πότε στους υπουργούς, πότε στον ελληνικό λαό. Ήμουνα νιος και γέρασα κι ακόμα ο Μητσοτάκης να μας γυρίζει τ' άντερα και να μας φεύγει το τσερβέλο! Δεν θέλουμε, φτάνει! Επιτέλους, μέριασεεεεε...
Μεγάλε αποστάτη, Σου χαρίζουμε και το "Επιτύμβιον" του μεγάλου μας Μανόλη Αναγνωστάκη, που δεν το έγραψε για σένα, αλλά, δεν βαριέσαι, για όλους έχει ο Θεός...

Πέθανες - κι έγινες και συ: ο καλός,
O λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Tριάντα έξη στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι
αντιπροέδρων,
Eφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που
προσέφερες.

A, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο τόξερα τί κάθαρμα ήσουν,
Tί κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα
Kοιμού εν ειρήνη, δεν θα 'ρθώ την ησυχία σου να ταράξω.
(Eγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω
Πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο.)
Kοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,
O λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.

Δε θά 'σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος.

[από το Όμως γιατί ξαναγυρίζουμε κάθε φορά χωρίς σκοπό στον ίδιο τόπο, Eρμής 2000]

Tuesday, June 12, 2007

Ποιες μεταρρυθμίσεις;

Κ. Καραμανλής: "Οι μεταρρυθμίσεις είναι εθνική υπόθεση"!

Ποιες "μεταρρυθμίσεις";

Κ. Καραμανλής: "Περιμένετε ντε! Τις... αγναντεύω, μαζί με τον φίλο μου τον Νικολόπουλο. Όπου να 'ναι, έρχονται..."

Καλά, γιατί αργούν;

Κ. Καραμανλής: "Να σας εξηγήσω... Είναι μια εξελικτική διαδικασία που προχωρά μακριά από αγκυλώσεις και ιδεολογήματα»...

Α, καταλάβαμε! Κι αυτοί οι σταυροί τι είναι;

Κ. Καραμανλής: Σιγά μην είναι οι συνταξιούχοι!

Ο Αλογοσκούφης κι ένας βρικόλακας...



Υποσχέθηκε πάλι να μας κάνει... Ιρλανδία. Στο γνωστό προεκλογικό του μοτίβο ο Γιώργος Αλογοσκούφης υποσχέθηκε χθες να κάνει την Ελλάδα φορολογικό παράδεισο και να τη μετατρέψει σε «Ιρλανδία της Νοτιοανατολικής Ευρώπης»... (Έθνος, 12/6/2007).

Σχέδιο ύβρεων. Ενεργοποιήθηκε το σχέδιο της Νέας Δημοκρατίας για τη δημιουργία κλίματος προεκλογικής πόλωσης με κατά μέτωπον επίθεση κατά του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα με βαρείς χαρακτηρισμούς. Εξαπέλυσαν πρώτοι, σχεδόν ταυτόχρονα, πυρά ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γιώργος Αλογοσκούφης και ο επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κ. Μητσοτάκης, αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Είναι ο κ. Αλογοσκούφης ένας από τους κυρίους, αν όχι ο κύριος υπεύθυνος για το σκάνδαλο με τα διαβόητα δομημένα ομόλογα. Γι' αυτό και προσπαθεί απεγνωσμένα να αμυνθεί με επίθεση, με μάταιες αλογομαχίες, προκειμένου να αποφύγει την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης για το σκάνδαλο... (Απόψεις, Ελευθεροτυπία, 12/6/2007).
Σχέδιο πόλωσης λόγω γκάλοπ
. Με ένα «ομόλογο λάσπης» κατά του Γ. Παπανδρέου, το οποίο εξέδωσε χθες ο υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης, η κυβέρνηση επιχειρεί να τορπιλίσει το πολιτικό σκηνικό, ευελπιστώντας ότι μέσα από την πόλωση θα συσπειρώσει τους ψηφοφόρους της και θα βάλει φρένο στη φθορά που έχει υποστεί από το σκάνδαλο των Ταμείων... (Ρεπορτάζ: Διονύσης Νασόπουλος, Τα Νέα, 12/6/2007).
Η πλάκα είναι ότι έχει κανείς αντίπαλο έναν αλογοσκούφη που θέλει να ξεχάσουμε παράνομες προσλήψεις, κουμπάρους, μίζες, και όσα άλλα με τα οποία βαρύνεται η τριετής θητεία της ΝΔ. Η έπαρση του αλογοσκούφη, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα μετατραπεί σε κάτι άλλο και θα γελάει τότε ο κάθε πικραμένος.
ΥΓ. Μην ψάχνετε για τον "βρικόλακα"! Ο επίτιμος της ΝΔ είναι πια... μια αρρώστεια. Μεταξύ άλλων γελοιοτήτων είπε: "Εγώ παλιός πολιτικός ανατριχιάζω όταν ακούω αυτά που λέγονται..."! Ποιος μιλάει; Έλεος! Ας κάτσει σπιτάκι (σπιταρώνες) του και να πίνει το χαμομηλάκι του. Τον βλέπω και τώρα ακόμη και τρομάζω. Κοντεύω να γεράσω κι αυτός θέλει να κάνει υποδείξεις και στα παιδιά μας!

Monday, June 11, 2007

G8 2007 Protest-Trailer



In August 2007 everything will change!

Κύριε Πρόεδρε της ΕΡΤ είστε παράνομος;


Στο "Παρόν" διάβασα ότι είναι άκυρες οι αποφάσεις του "παράνομου προέδρου της ΕΡΤ", ο οποίος εισπράττει το χρόνο 379.600 ευρώ = τρεις φορές περισσότερα από τον πρωθυπουργό! Κι επιπλέον χάρισε 100.000.000 δρχ. σε 30 διοικητικά στελέχη ως... μπόνους για την οργάνωση της Γιουροβίζιον και έδωσε αύξηση 68% στους γενικούς διευθυντές [διαβάστε ΕΔΩ]. Την αποκάλυψη του «Π» ότι ο πρόεδρος της ΕΡΤ είναι παράνομος, και επομένως άκυρες όλες οι αποφάσεις που έχει υπογράψει (από τον Απρίλιο του 2007 μέχρι σήμερα), παραδέχθηκε, με την επίκληση νομικού λάθους, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Θ. Ρουσόπουλος σε ερώτηση δημοσιογράφου στο Πρες ρουμ.
Και το ερώτημα: Γιατί πληρώνουμε ένα "παράνομο", ο οποίος χαρίζει στον εαυτό του και σε διάφορα διοικητικά στελέχη εκατομμύρια και δίνει αυξήσεις - και δεν ντρέπεται; Αυτός μπορεί να μην ντρέπεται, αλλά ο Ρουσσόπουλος (που δούλεψε ο άνθρωπος και ίδρωσε κι έτσι κατάφερε να οικοδομήσει βίλα και πισίνα για να κάνουν μπάνιο τα παιδάκια του στο Καπανδρίτι), πώς το αντιμετώπισε;
Λάθος! Δηλαδή, ο Παναγόπουλος θα επιστρέψει τα λεφτά; Και το πιο "κουφό" που διάβασα είναι πως και τα μέλη του ΕΣΡ επίσης είναι παράνομα αφού έχει λήξει η θητεία τους! Τι όμορφος πολιτικός κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος! Το λέω αυτό, την ώρα που βλέπουμε τον Καραμανλή να ηθικολογεί και να αερολογεί στις διάφορες συγκεντρώσεις των οπαδών του, βάζοντας την ίδια κασέτα κι εμείς ν' ακούμε τα ίδια που έλεγε και πριν τις εκλογές του 2004...
Για τον Ρουσσόπουλο, δεν έχω να πω κάτι. Ο άνθρωπος έχει τόσο μίσος εναντίον των άλλων που δεν είναι δεξιοί ώστε το μίζερο ύφος του συναγωνίζεται το φτηνό λεξιλόγιό του...
[Λεζάντα: Κύριε Ρουσσόπουλε, από τιτάνιο είναι ο "σκελετός" των γυαλιών σας;]

Sunday, June 10, 2007

Μη μόνον όσα βλέπετε πιστεύετε...


Μη μόνον όσα βλέπετε πιστεύετε. Των ποιητών το βλέμμα είν’ οξύτερον. Οικείος κήπος είν’ η φύσις δι’ αυτούς. Εν παραδείσω σκοτεινώ οι άνθρωποι οι άλλοι ψηλαφώσι δρόμον χαλεπόν. Κ’ η μόνη λάμψις ήτις κάποτ’ ως σπινθήρ εφήμερος φωτίζει της πορείας των την νύκτα, είναι σύντομός τις αίσθησις μαγνητικής τυχαίας γειτνιάσεως― βραχεία νοσταλγία, ρίγος μιας στιγμής, όνειρον ώρας της ανατολής, χαρά αναίτιός τις αιφνιδίως ρέουσα εν τη καρδία κ’ αιφνιδίως φεύγουσα.

Κ.Π. Καβάφης «Αλληλουχία κατά τον Βωδελαίρον», 25-37. Κρυμμένα ποιήματα. Ίκαρος, 1993. 27.

"Κατεψυγμένη" αλήθεια!



Μια «κατεψυγμένη» αλήθεια για την Ελλάδα π.χ. είναι η ιστορία της όπως την ερμηνεύουν οι επίσημοι Έλληνες. Μια άλλη «κατεψυγμένη» επίσης, είναι η ιστορία της, όπως την παρουσιάζουν οι Ευρωπαίοι. Η ζωντανή αλήθεια, πιστεύω, βρίσκεται πάλι στην ιστορία της, όπως την ανακαλύπτεις ν’ αναδύεται μέσα σου, από την προσωπική σου εμπειρία και που, τα γεγονότα ή τα μνημεία της τέχνης, απλά και μόνο την υπομνηματίζουν και την εικονογραφούν.

Οδυσσέας Ελύτης «Πρώτα-πρώτα», Γ. Ανοιχτά Χαρτιά. Αστερίας, 1974. 24-25.

Tuesday, June 5, 2007

G8 - ΑΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ!

Οι "οκτώ" πλουσιότερες "χώρες" του πλανήτη θα πραγματοποιήσουν την Τετάρη (6/5/2007) στο Χάιλικενταμ της Γερμανίας την πιο κρίσιμη από τις συνόδους του G8 στην ιστορία του θεσμού. Οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί - λένε - θα διασταυρώσουν τα ξίφη τους, κυρίως για ένα θέμα: το περιβάλλον και το μέλλον του πλανήτη Γη. Διάβαζα στην Ελευθεροτυπία ότι η γερμανική προεδρία στο πρόγραμμά της, το οποίο θα παρουσιάσει η Αγγέλα Μέρκελ στους ηγέτες των οκτώ πλουσιότερων χωρών, εισηγείται τη δέσμευση όλων των βιομηχανικών κρατών ότι μέχρι το έτος 2050 θα έχουν μειώσει στο μισό τις εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα και ότι δεν θα επιτραπεί η άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη πάνω από δύο βαθμούς Κελσίου. Άλλο ένα καυτό θέμα, που θα απασχολήσει τη σύνοδο του G8, αφορά την εγκατάσταση αμερικανικού αντιπυραυλικού συστήματος σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, όπως η Πολωνία και η Τσεχία... Κι έτσι ανάγκασαν τον Πούτιν να... εκραγεί!
[Λεζάντα: George Bush: 'You have nothing to fear, Vladimir']
Οι μεγάλοι, λοιπόν, είναι βέβαιο ότι θα συζητήσουν, θα ποζάρουν, θα χαμογελάσουν, θα κάνουν περιπάτους, θα υποκριθούν τους ευαίσθητους, θα μας γράψουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, δεν θα πάρουν αποφάσεις, θα αποφύγουν τις δεσμεύσεις κι έτσι θα τελειώσει άλλη μια θεατρική παράσταση. Η ζωή θα συνεχίσει στο ίδιο τροπάριο: Το νερό θα λιγοστεύει κι εκατομμύρια άνθρωποι δεν θα έχουν πόσιμο νερό, τα σκουπίδια θα μας σκεπάσουν και θα μας βρωμίζουν, το πράσινο θα το βλέπουμε μονάχα στις ζωγραφιές, το νέφος θα μας δηλητηριάζει λίγο-λίγο και καθημερινά, και τα τοξικά θα μας διαλύσουν!
Κι όσο για το αντιπυραυλικό σύστημα: για ποιους χρειάζεται, αφού οι ΗΠΑ κυβερνούν τον κόσμο; Φοβούνται επίθεση από τον... Άρη ή την Αφροδίτη;
Εμείς εξακολουθούμε να ονειρευόμαστε! Ξυπνήστε, κάτι μπορούμε να προλάβουμε. Ν' αρχίσουμε από την αυλή μας, τη γειτονιά μας, την πόλη μας... Μην αφήνουμε να κουμαντάρουν τη ζωή μας τα διάφορα καθάρματα που βγαίνουν δήμαρχοι και βουλευτές και υπουργοί χωρίς να έχουν καταλάβει ότι έχουν μονάχα υποχρεώσεις κι όχι δικαιώματα!
Δεν είναι δυνατό, ας πούμε, η Αθήνα να βρωμάει κι ο δήμαρχος Αθηναίων, ο κύριος Κακλαμάνης (που έβγαινε πρώτος στις δημοσκοπήσεις, κερδίζοντας τελικά...) να είναι εξαφανισμένος. Μήπως τον είδε κανείς σας τον δήμαρχο να έχει σηκώσει τα μανίκια του και να δουλεύει νυχθημερόν; Και τον κάθε δήμαρχο... Όπως κι ο δήμαρχος Χαλανδρίου (στην περιοχή που κατοικώ), είναι απών! Σκουπίδια παντού... Δεν μπορώ να βλέπω κάθε μέρα τα σκουπίδια να είναι σκορπισμένα στα πεζοδρόμια και τις γάτες να πανηγυρίζουν... Οι κάδοι είναι γεμάτοι συνεχώς. Δεν μπορείς να περπατήσεις στα πεζοδρόμια και λόγω των παρκαρισμένων οχημάτων αλλά και γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται να κλαδέψει τα δέντρα... Και οι πολίτες, οι δημότες, εξίσου ένοχοι. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για το τι γίνεται έξω από την πόρτα του!..

Τελικά, όπως βλέπετε (ή θα θέλατε να δείτε) οι διαδηλωτές έπιασαν στα «δίχτυα» τους, τους «8» ισχυρούς ηγέτες του πλανήτη, που «σπαρταράνε» περιμένοντας τον πολιτικό τους θάνατο...
Παιχνίδια;

Monday, June 4, 2007

ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΕΙΝΑΙ ΗΛΙΘΙΟ!

Το άκουσα να το λέει ο Γιώργος Αρμένης και δεν έχω πλέον λόγους να διαφωνώ. Και το γράφω σαν συνέχεια του προηγούμενου κειμένου για τους κάφρους πολιτικούς που μπαίνουν στην πολιτική ξυπόλητοι (αν όχι όλοι, αλλά κάποιοι) και βγαίνουν πάμπλουτοι. Το ζήτημα είναι το "κοινό" τους, που τρέχει από πίσω και πανηγυρίζει.
Ο Αρμένης, λοιπόν, μιλούσε και για το κοινό που υποστηρίζει - σύμφωνα με τις μετρήσεις των διαφόρων εταιριών - τα "σκουπίδια" που προβάλλουν τα τηλεοπτικά κανάλια κι έφερε ως παράδειγμα τη "Μαρία την άσχημη". Και είναι θλιβερό να έχουν μπει στο λούκι και οι δημοσιογράφοι που πλημμυρίζουν τις σελίδες των τηλεοπτικών σελίδων των εφημερίδων και των περιοδικών με φωτογραφίες και ηλίθια κείμενα για εκπομπές και σειρές ανούσιες, γελοίες, τιποτένιες, όπου η γλώσσα εξευτελίζεται και οι καλλιτεχνικές ευαισθησίες ολωνών καταρρακώνονται. Το μόνο που υπάρχει ως "κέρδος" είναι ότι δουλεύουν κάποιοι ηθοποιοί. Κι εδώ υπάρχουν παρέες. Μη νομίζετε ότι δουλεύουν όλοι οι ηθοποιοί. Αν ξέρατε πόσοι στην πορεία της ζωής αλλάζουν επάγγελμα κι εγκαταλείπουν τα όνειρα!
Η "Μαρία η άσχημη", λόγου χάρη, και το "Παρά πέντε" που σύμφωνα με τις "μετρήσεις είναι μεταξύ των εκπομπών που έχουν θεαματικότητα, απευθύνονται σε μικρές ηλικίες και στα γερόντια. Ειδικά το "Παρά πέντε" για το οποίο αποφάσισα κάποιες φορές να αφιερώσω χρόνο, διαπίστωσα ότι δεν έχει "μύθο". Είναι ένα... τίποτα! Αλλά, το κυριότερο: είναι για μικρά παιδιά και τις γιαγιάδες. Επιπλέον έχουν εμπλακεί σ' αυτό το κύκλωμα διάφορες κουτσομπολίστικες εκπομπές που αναπαράγουν δήθεν "επιτυχημένες ατάκες" από το "Παρά πέντε" και σου 'ρχεται ν' αυτοκτονήσεις. Κοινοτοπίες, κοινοτοπίες, κοινοτοπίες.
Γιατί το κοινό που υποστηρίζει τον Χατζηνικολάου, τι είναι; Δηλαδή, τι να πούμε ότι αρέσει στον "μολυβένιο" τηλεπαρουσιαστή; Ο φανατισμός του και η προσήλωσή του στην παράταξή του (δηλ. η Νέα Δημοκρατία); Από τις "συζητήσεις" που κάνει με τους πολιτικούς έχετε βγάλει ποτέ συμπέρασμα; Αφού τους αφήσει να τσακώνονται δίχως να παρεμβαίνει, κοιτάζοντας δήθεν με απορία πότε τον ένα και πότε τον άλλον, στο τέλος αφού ο τηλεθεατής τους έχει σιχαθεί, λέει "δεν έχουμε άλλον χρόνο, σας ευχαριστώ" και τους βγάζει από τα "παράθυρα".
Θα μου επιτραπεί εδώ να παραθέσω ένα εύγλωττο απόσπασμα από τα "Παράδοξα" του Ευγένιου Αρανίτση με τίτλο "Ομορφιά και φρίκη" στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία:
Ένας ακόμη μύθος είναι τα «σωστά ελληνικά» του Χατζηνικολάου ο οποίος, ολοφάνερα, δηλαδή με τρόπο ώστε να μην το παρατηρεί κανείς, υπεραναπληρώνει την έλλειψη ευγλωττίας με την αργόσυρτη συλλαβική προφορά των ελληνικών, σαν να μασάει τη λέξη, και να φτύνει στο τέλος, διακριτικά, το κουκούτσι πάνω στον συνομιλητή. Με τη σειρά του, ο συνομιλητής, κολακευμένος, εκλαμβάνει το κουκούτσι σαν τον πολύτιμο λίθο κάποιου νοήματος.
Αυτό είναι! Φτύνουν κατά πρόσωπο κουκούτσια κι ο κόσμος τα νομίζει για πολύτιμους λίθους...

Sunday, June 3, 2007

ΑΛΙΜΟΝΟ ΣΤΗΝ... ΠΛΕΜΠΑ!

Κι άλλο ένα ρεπορτάζ για τα οικονομικά των πολιτικών. Το διάβασα στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία: Βουλευτές με γερό πορτοφόλι Των ΜΑΡΙΝΑΣ ΜΑΝΗ - ΠΑΣΧΑΛΗ ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ. Γράφουν οι συνάδελφοι:

Τι κι αν παραπονούνται μονίμως ότι οι προεκλογικές εκστρατείες τούς εξοντώνουν οικονομικά; Τι κι αν τα τελευταία πέντε χρόνια δεν ασκούν (άλλο) επάγγελμα εξαιτίας του επαγγελματικού ασυμβίβαστου;

* Βάλαμε δίπλα δίπλα τα «πόθεν έσχες» 16 κορυφαίων πολιτικών με απόσταση 10 ετών και συγκρίναμε την περιουσία τους κατά το 1996 με αυτήν του 2005. Το συμπέρασμα; Ουδείς ζημιώθηκε από το «βουλευτιλίκι» και το «υπουργιλίκι»:
* Οι Κ. Καραμανλής, Γ. Βουλγαράκης, Γ. Αλογοσκούφης, Ντόρα Μπακογιάννη, Γ. Παπαντωνίου, Στ. Μάνος και Γ. Καρατζαφέρης «είδαν» τα εισοδήματά τους να εκτινάσσονται.

* Οι Ευ. Βενιζέλος, Μαριέττα Γιαννάκου, Κ. Σημίτης και Αννα Διαμαντοπούλου βρίσκονται σε (αρκετά) καλύτερο σημείο απ' ό,τι πριν από εννέα χρόνια...
Οι μεν είδαν τα εισοδήματά τους να εκτινάσσονται, οι δε τα εισοδήματά τους να βρίσκονται σε αρκετά καλύτερο σημείο απ' ό,τι πριν από 9 χρόνια!!! Τι να πούμε, μωρέ; Δεν χρειάζονται σχόλια. Τα σχόλια θα πρέπει να είναι για την "πλέμπα" που χειροκρατάει, τσακώνεται, στενοχωριέται, ζητωκραυγάζει, φωνάζει για τον ένα και τον άλλο, περιμένει πώς και πώς να πάει να ψηφίσει τους "εκλεκτούς"...
Δεν ίδρωσε ποτέ ο κώλος τους, ούτε και τώρα θα ιδρώσει το αυτί του Καραμανλή που βγάζει προεκλογικούς λόγους λες και όλα είναι ρόδινα, δεν τρέχει... κάστανο. Για διαβάστε με προσοχή και το άλλο ρεπορτάζ της Κ.Ε. με τίτλο "Μιχ. Σιώψης, Πρόεδρος δύο σε ένα" και θα καταλάβετε ότι οι άνθρωποι δεν ορρωδούν προ ουδενός. Η μάσα δεν χρειάζεται τέχνη, αλλά θράσος!

Saturday, June 2, 2007

Ο "MAESTRO ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ"!


[...απειλητικά σύννεφα]
Δεν είμαι προκατειλημμένος κατά του "maestro" (όπως τον αποκαλεί η Ελευθεροτυπία) του Ελληνικού Φεστιβάλ. Ωστόσο, αν κανείς διαβάζει μετά προσοχής τις συνεντεύξεις του θα διαπιστώσει το επηρμένο ύφος του. Καλά κάνει και υποστηρίζει τις επιλογές του, αλλά υπάρχουν κάποια όρια. Δείχνει σαφέστατα την υπεροψία του "Ευρωπαίου" που ήρθε να εκπολιτίσει τους ιθαγενείς. Θυμίζει τους Βαυαρούς! Λέει στη συνέντευξή του στη δημοσιογράφο Ναταλί Χατζηαντωνίου:

"Για την κλασική μουσική ισχύει και κάτι άλλο: το κοινό της στην Ελλάδα είναι περιορισμένο. Δεν φταίει το φεστιβάλ, αλλά η έλλειψη παιδείας. Οι κριτικοί αντί να είναι όλο γκρίνιες και ναζάκια, ας προετοιμάζουν με θελκτικά δημοσιεύματα τους λιγότερο πεπαιδευμένους για τέτοιες συναυλίες..."
Λάθος, κύριε Λούκο! Δεν είναι δουλειά των κριτικών να επιμορφώνουν - αυτό είναι έργο δικό σας, δηλαδή του Ελληνικού Φεστιβάλ του Εθνικού Θεάτρου, του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, της Λυρικής Σκηνής κ.ο.κ. Μη φορτώνετε στους κριτικούς αλλότρια βάρη. Οι κριτικοί καλά θα κάνουν να επισημαίνουν, να υπογραμμίζουν, να κρίνουν τέλος πάντων... Αυτό το "γκρίνιες και ναζάκια" δεν είναι έκφραση που αρμόζει σε σας, έναν Ευρωπαίο - απορώ πώς δεν δεχτήκατε ακόμη "επιθέσεις"!
Αλλά, φτάνει πια. Παρατηρείτε "έλλειψη παιδείας", οι κριτικοί "είναι όλο γκρίνιες και ναζάκια", "γκρινιάρηδες οι Έλληνες" κ.λπ.
Αναφέρει επίσης ο κ. Λούκος και τη σχετική "διαμαρτυρία" του ΣΕΗ, ότι δηλ. "είχε σχέση κυρίως με τις πολιτικές απόψεις κάποιων, που έχασαν ορισμένα προνόμια"! Καλό κι αυτό. Ας το πουν όμως κάποιοι πολιτικοί κι όχι ο διευθυντής του ΕΦ. Στην αντίθετη περίπτωση, ας μιλάει καθαρά και με ονόματα.

Καλά, πού νομίζει ο κ. Λούκος ότι ήρθε; Είπαμε ότι οι Έλληνες έχουν ελαττώματα, όπως έχουν ελαττώματα όλοι οι λαοί. Κανείς δεν είναι περιούσιος. Αλλά βρε αδερφέ οι Έλληνες έχουν προοδεύσει από τότε που έφυγε για την Εσπερία ο κ. Λούκος (δεν ξέρω ακριβώς πότε...) κι έρχεται τώρα να μας αλλάξει τα φώτα! Είναι και η δημοσιογραφική πένα που τονίζει την υπερβολή. Βλέπει φούρνο και θαυμάζει! Τι θα πει "Πολλούς από τους καλλιτέχνες τούς οφείλουμε στην προσωπική σας γνωριμία", όπως του λέει η κ. Χατζηαντωνίου στην Ελευθεροτυπία; Δηλαδή, δεν θα έρχονταν σε άλλη περίπτωση; Έρχονται, εφόσον πληρώνονται...
Εν κατακλείδει, βαρέθηκα τις ιερεμιάδες των "φωτισμένων" και τους λιβανωτούς των δημοσιογράφων.

Ο ΠΕΤΡΟΣ Ο ΦΑΡΜΑΚΕΡΟΣ ΓΡΑΦΕΙ...

Με χαροποίησε η κριτική παρουσίαση του βιβλίου μου ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΥΨΕΙΣ ΠΑΡΑ ΑΠΩΘΗΜΕΝΑ από τον Πέτρο Γαργάνη στο διαδικτυακό χώρο http://www.greekpress.ca/texnes_grammata.html. Εκεί μπορεί κανείς να διαβάσει το σχετικό κείμενο. Ο Πέτρος Γαργάνης γεννήθηκε (1971) και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε και ασχολήθηκε με τη μουσική ενώ είχε ένα επαγγελματικό πέρασμα απο την διαφήμηση. Έγραψε το μυθιστόρημα "Μια γειτονιά είμαστε" και αρθρογραφεί τακτικά σε λογοτεχνικά και μη περιοδικά.
Είναι θετικές οι κριτικές παρατηρήσεις του Πέτρου και θα τις δεχόμουν και στην αντίθετη περίπτωση. Με φτάνει το γεγονός ότι κάθησε και διάβασε το βιβλίο κι ένιωσα αυτή τη χαρά του ανθρώπου που "επικοινωνεί". Άλλωστε, η επικοινωνία είναι πάντα το ζητούμενο! Πέτρο σ' ευχαριστώ de profundis.